คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Chapter 1
นี่ ลี ซองมิน นายเลิกทำตัวเหมือนพวกโรคจิตชอบดมกางเกงในได้ไหม
ใครจะเหมือนนาย หน้าตาก็ดีหรอก แต่ฟันเหลืองชิบหาย!
พูดกับใครหรอ ?
ตั้งแต่ผมคุยกับเค้ามา....ให้ตายเถอะ จะมีไหม คำชม คำขอบคุณ ทั้งๆที่ผมอุส่าหนีการแต่งงานกับไอ้หน้าเห่ยนั่น! เพื่อมาหาที่รักแล้วแท้ๆ T T~ แต่ทำไมที่รักถึงไม่ยอมเสียตัว! เอ๊ย! ไม่ยอมเปิดใจรับผมสักทีนะ หรือว่าเค้าจะลองใจผม >//< บ้านะ~ ทำอย่างนี้ผมเขินนะ
" เอาล่ะ ทุกคนนั่งที่กันให้เรียบร้อยได้แล้ว " เสียงที่บ่งบอกถึงอายุที่โรยรา เปล่งออกมาจากริมฝีปากที่ฉาบด้วยลิปสติกสีแดงราคาถูก ที่หาได้จากตลาดคลองถม ซึ่งสีของมันไม่เข้ากับหนังหน้าที่ละม้ายปลาดุกของผู้ใช้เลยสักนิด!
" อ่า...คยูฮยอน ^^ คยูฮยอนนี่ ~ ฉันไม่ได้เอาปากกามาน่ะ แหะ ๆ" พูดด้วยหน้าตาท่าทางที่ใสซื่อ ซึ่งถ้าแลดูเผินๆแล้วช่างหน้ารักน่าถะนุดถนอม แต่ถ้ากับคนที่ได้เห็นมันทุกวันจน ขยาด อย่างคยูฮยอนแล้วมันช่างน่าสยองเป็นที่สุด!
" ก็ยืมเพื่อนสิ มาบอกฉันทำไม เห็นฉันเป็นร้านขายเครื่องเขียนรึไง บ้านก็รวยไม่ ชะ.... " ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะสวดจบ ก็ถูกร่างบางแทรกขึ้นมาเสียก่อน
" พอเลยจ่ะมายเบบี๋ รู้นะถ้าหลุกออกมามากกว่านี้จะเป็นเหมือนอินโทร ด่าซะกูไม่ใช่คน ที่เค้าอยากยืม คยูฮยอนก็เพราะอยากใช้ของร่วมกับสามี >//< " ร่างบางค่อยเขยิบเข้าไปใกล้ๆคยูฮยอน แล้วเอียงหัวซบไหล่แกร่งของร่างสูง กลิ่นน้ำหอมจากตัวของเค้า ช่างปลุกอารมณ์ภายในของซองมินได้อยางดี ( อารมณ์อะไรวะ -..- )
" ขนาดปากกา ยังไม่อยากให้ยืม มาซบฉันแบบนี้ คิดไหมว่า คนเค้ารังเกียจ " คยูฮยอนพูดแล้วผลักหัวซองมิออกอย่างแรง เท่านั้นยังไม่พอหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดตรงจุดที่ซองมินซบ แล้วโยนผ้าเช็ดหน้าทิ้งต่อหน้าต่อตา
โยนแม่นมากเลยอ่ะที่รัก >//< อ๊ายยย! เขินๆๆๆๆ <<< ( ซองมิน )
ปังงงงงง ง ง...!
" โจว คยูฮยอน ! " คุณครูปากแดงเรียกคยูฮยอนเสียงเย็น เธอแอบมองสองคนนี้คุยกันนานแล้ว จนนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่มีบทพูด จึงนึกหมั่นไส้พระเอกนางเอกของเรื่อง เลยคิดที่จะแกล้งคยูฮยอน
เค้าได้เป็นนางเอกหละ! <<< ซองมิน
ไร้สาระ! <<< รู้ๆกัน - -
" มีไรคร๊าบบบบ คุณครู....คุณครู..........ครูชื่อไรนะ ? " คยูพูดด้วยน้ำเสียงที่กวนอวัยวะเบื้องล่าง ทำให้หนังหน้าที่เหี่ยวของคุณครู มีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา สร้างความทุเรศมากกว่าเดิมยิ่งนัก!
" นี่นาย กวนประสาทฉันรึไงฮะ! " ^^ << คยูฮยอน
" ใครมันจะกล้ากวนคุณครูหน้าตาเหมือนปลาบู่กระแทกโขดหินแบบนี้ล่ะครับ ไม่มี๊~ " พูดพลางยักยิ้วหลิ่วตา สร้างความโมโหให้คุณครูที่หน้าตาเริ่มไม่ใช่คนมากขึ้น เธอกำไม้เรียวในมือแน่น แต่ก็ไม่สามรถทำอะไรได้เลย! เพราะอะไรนะเหรอ! ก็คุณชายคยูฮยอน เป็นลูกชายคนเดียวของอดีตประธานาธิบดีของเกาหลีนะสิ! ใครจะไปกล้า
" โจว คยูฮยอนนนนนนนนนนนนนนนนนน........ !" แล้วสงครามประสาท ระหว่าง ครู กับ นักเรียน (รูปหล่อ -.,-) ก็เริ่มต้นขึ้น
READY ? START !!!
" เรียกผมไมคร๊าบ คิดถึงผมหรอครู เรียกบ่อยชะมัด น่าเบื่อ... " คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ทำทีเป็นเบื่อหน่าย ทำให้เส้นเลือดที่ปูดโปนของคุณครูนั้น ใกล้จะแตกขึ้นมารอมร่อ!
" น่าเบื่องั้นหรอ ? ฉันอุส่าสอนนายให้เป็นคนนะ! "
" อ้าว ครูครับ แล้วตอนนี้ผมเป็นอะไร ? แมงกุ๊ดจี่หรอ ? ก็ไม่นี่ครับ ผมเป็นคน คนหล่อซะด้วย " เพื่อนร่วมชั้นแต่ละคน เริ่มเก็บข้าวของเข้าที่ แล้วเตรียมเข้าไปมุดใต้โต๊ะกันแล้ว ก็เพราะคุณครูของพวกเขาทำท่าจะโยนไม้เรียว มาทางสุดหล่อของซองมินแล้วนะสิ!
" อ๊ากก! ฉันทนไม่ไหวแล้ว " พูดพลางเงื้อมือขึ้นหวังจะโยนไม้เรียวกระแทกหน้าหล่อๆนั่น แต่แล้วการกระทำทั้งหมดก็หยุดชะงัก เพราะมีเสียงบางเสียงแทรกขึ้นมาซะก่อน....
" หยุดเดี๋ยวนี้นะครับคุณครู! " ซองมินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอันน้อยนิด พูดด้วยเสียงจริงจัง แล้วมองคุณครูไม่วางตา กระต่ายโหมดนี้คยูฮยอนไม่เคยเห็นเลยแฮะ!
" ...... " ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียก
" คยูฮยอนเค้าจะมาเป็นสามีของฉันในอนาคต! ถ้าเธอโยนไม้เรียวเน่าๆนั่นมา แล้วคยูของฉันเกิดเสียโฉม เธอเตรียมย้ายข้าวของออกจากโรงเรียนนี้ไปเลย อ้อ! ย้ายของจากบ้านเช่าของคุณพ่อฉันด้วยนะ! " สรรพนามที่ใช้ถูกเปลี่ยนไป เพราะกระต่ายน้อยเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงข้อที่ว่า ถ้าคยูเสียโฉมจะเกิดอะไรขึ้น ทีแรกที่เขาลุกขึ้นมาเพียงแค่จะอ้างสิทธิที่พ่อของเค้าเป็นหุ้นส่วนสำคัญของโรงเรียนนี้ แต่พอนึกขึ้นได้สติที่มีอยู่ก็ขาดกระเจิง!
" ฮึ่ย! เลิกคาบ! " สงสัยคุณครูจะทนความแก่นเซี้ยวของพระนางไม่ไหวกระมัง จึงสั่งเลิกคาบแล้วเดินกระแทกส้นเท้าออกจากห้องไป สงสัยวันนี้ต้องยกความดีความชอบให้คยูมินเค้าแล้วหละ ที่ทำให้ไม่ได้เรียน
" ฉันรู้นะว่านายจะทวงบุญคุณฉันทีหลัง จะบอกอะไรให้ฉันช่วยเหลือตัวเองได้ แต่เพื่อตอบแทนที่นายด่าสะใจ เอ้า! " คยูฮยอนพูดพลางโยนเสื้อสูทของตัวเองให้ซองมิน แล้วจัดการดึงเสื้อสูทของซองมินออก นี่เกิดอะไรขึ้นกับคยูฮยอนกันแน่เนี่ย คนที่แลกสูทกันเค้ามีแต่แฟนไม่ใช่หรือ ?
" ขะ ขอบใจนะ... -///- " ซองมินถึงกับพูดอะไรไม่ออก จากคนที่เคยเขินอายอย่างเปิดเผย กลายเป็นนั่งนิ่ง ไม่แม้แต่จะสบตาคยูฮยอนเลยด้วยซ้ำ!
" ฝากซักด้วย อย่าให้มีกลิ่นนายติดมาหละ ฉันรังเกียจ! " แต่คยูฮยอนก็ยังเป็นคยูฮยอนวันยันค่ำ คงไม่มีวันที่คยูฮยอนจะทำดีกับซองมินได้ถึงฝั่งสิน่า!
" ได้เลยจ๊ะที่รัก จะซักให้สะอาดหมดจดเลย >< " และซองมินก็ยังเป็นซองมินเช่นกัน เอ เมื่อกี้ยังเห็นนิ่งๆอยู่เลยหนิ หรือว่าวซองมินจะชอบให้คยูฮยอนด่ากันนะ
" เอาคืนมาเลย ถ้าไม่หยุดพูดแบบนี้อีก - - "
" ล้อเล่นจ่ะ ล้อเล่น "
หลงเสน่ห์กันแล้วใช่ไหมหละคยูฮยอน ฉันก็หลงเสน่ห์นายเหมือนกันนะ > < หลงมากด้วย ถ้าชอบกันก็รีบบอกจะได้ให้พ่อไปขอ! เข้าใจป่าว!
เวลายังอีกยวาวนาน คยูมินยังต้องเจออะไรอีกมากมาย เวลาเพียงเท่านี้ไม่อาจทำให้คยูฮยอน รัก ซองมินได้ แต่ถึงอย่างไร ซองมิน ก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนที่ 1 คลอดแล้วครับ! อยากบอกว่าเรื่องนี้ถึงแรกๆจะแลดูปัญญาอ่อน แต่ความจริงแล้ว
เรื่องนี้ดราม่านะเออ ๕๕๕ ไม่เชื่อกันหละสิ
ติดตามกันไปเรื่อยๆละกันนะครับ ^^ ตอนต่อไปคู่มั่นของซองมินจะออกแล้วนะ
อยากรู้ว่าใคร เม้นสิครับ ฮี่ ๆ*
ความคิดเห็น