Be yourself เหนื่อยนักแล้วรักไหม!

อาโน/ม่อน        

                         เวย์

" ภารกิจแรกคือ สร้างความประทับใจ" ผมพูดกับตัวเอง แล้วมองสำรวจตนเอง 

ตั้งแต่หัวจรดเท้าว่าดูดีทุกอย่าง 

 ผมก้าวฝีเท้าอย่างมั่นใจ เชิดหน้าอย่างสง่าฝ่าเผย เดินตรงไปยังเคาเตอร์ที่มีพนักงานตอนรับอยู่

"ขอโทษ...ห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ!" -_-/// เวร! ผมดันปวดท้องหนักขึ้นมากระทันหัน ให้ตายสิ! 

  ผมได้แต่อุทานภายในใจ

" เดินตรงไป เลี้ยวขวาน่ะค่ะ" ｡^‿^｡พนักงานหญิงตอบอย่างสุภาพ

"ขอบคุณครับ" ผมรีบมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครกำลังเดินตรงมายังเคาเตอร์เช่นกัน ในเวลานั้นผมต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนล่ะครับ ผมเลือกห้องที่ใกล้ที่สุด และนั่งปลดทุกข์อย่างเงียบๆ สักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของผู้ชายหลายคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ

"เฮ้ย! ประธานเห็นแก่ตัวเกินไปว่ะ" หนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น

" ลุงภูมิ ทำงานมากับบริษัทสามสิบกว่าปี ไล่ออกซะงั้น" สองในสามแทรกขึ้น

"สาเหตุ เพราะอะไรว่ะ รู้เปล่า!" >o<

"คงเป็นเพราะบ้าอำนาจตามเคยนั้นเเระ ระวังเถอะ! พวกเราจะโดนสักวัน" -_-b

เสียงบทสนทนายังคงดำเนินต่อไป ผมได้แต่นั้งฟังเงียบๆ และผมก็ได้รู้จักข้อเสียของท่านประธานมากขึ้น

"อืม...อย่างนี้เอง" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ในขณะที่ทุกคนเดินออกจากห้องไป ผมรีบชำระล้างอย่างสะอาด ผมเปิดประตูออกไป มุ่งตรงไปยังอ่างล้างมือ มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่กำลังล้างมืออยู่ ผมเดินไปล้างมือใกล้เขา ' คงเป็นหนึ่งในกลุ่มนั้นแน่นอน'ผมคิดในใจ

"ประธานคุณโหดน่าดูเลยน่ะ! แถมยังบ้าอำนาจ อ่อ.!และแก่ตัวด้วย ผมเนี่ย!เห็นใจพวกคุณจริงๆ" ^O^ผมพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ใช่ผมต้องผูกมิตรกับศัตรูของท่านประธาน เอาไว้ เพื่อที่ผมจะได้รู้จุดอ่อนของเขามากขึ้น

ในขณะที่เขาคนนั้นก็หันมามองผม ตั้งเเต่หัวจรดเท้า

"ขอบคุณมากครับ..ที่เห็นใจผม" เขาตอบออกมาด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ช่างน่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

"เพราะผมเองก็ไม่ชอบหมอนั้นสักเท่าไร"^O^ ผมขยับเข้าไปกระซิบใกล้ๆหูของเขา

"หมอนั้น" -_-  เขาชี้หน้าตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนเดินออกไปไม่สนใจผม ที่ได้แต่ยืนเกาหัวตัวเอง อย่าง มึนงง! 

ผมมาหยุดอยู่หน้าห้องท่านประธาน คงจะได้เจอกันแล้วสิน่ะ ผมสำรวจตัวเองอีกครั้ง

"เชิญค่ะ คุณอาโน ท่านประธานรออยู่"｡^‿^｡ เสียงหญิงสาวได้เอ่ยขึ้น ในขณะที่ก้าวออกมาจากห้อง ท่านประธาน ผมเดินเข้าไปทันที ว้าว! ผมตลึงกับห้องที่กว้างใหญ่ กระจกใสๆที่สามารถมองเห็นวิวสวยๆของเมืองหลวงได้ถนัดตาขึ้น และชายหนุ่มที่หันหลัง มองวิวสวยๆ ช่างคุ่นๆพิกล แต่เมื่อเขาหมุนเก้าอี้กลับมา ผมได้แต่ตลึง O_o

" สวัสดีครับ ผมเอง หมอนั้นของคุณ" -O-

ซวยแล้ว ~T_T~

แอบรัก