ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 2 VS
Part 2
“คุณยูชอน ถ้าไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องพูดขนาดนั้นเลยนี่ฮะ “
ร่างสูงหันมองตามเสียง ”แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย ชั้นว่าพวกนั้น ไม่ได้ว่านายสักหน่อย....สกปรกจริงๆ”ยูชอนเอ่ยเสียงในตอนท้ายให้เบาลงเหมือนกับพึมพำคนเดียวก่อนจะบีบเจลล้างมืออีก
“ก็พวกนั้นที่คุณว่า คือคนงานไร่ผม มือเค้าสกปรกแล้วมันเป็นยังไงหรอฮะ อย่างน้อยมือคู่นั้นก็ปลูกผลไม้เลี้ยงคนเกือบทั้งเกาหลี คุณทำได้อย่างเค้ารึเปล่าถึงได้มาว่าพวกเค้าแบบนั้น มือของเค้ามีค่ากว่าตัวคุณซะอีก!” เสียงใสตะโกนลั่นทำเอาคนทั้งกองถ่ายหันมามองเป็นตาเดียว..เอาแล้วไง..จุนซูคงยังไม่รู้ว่าตะกูลปาร์คน่ากลัวขนาดไหน..
ยูชอนได้แต่สะกดอารมณโกรธที่มีอยู่พอที่จะฆ่าคนคนนึงได้ แต่โชคดีที่เค้าเป็นนักแสดง เรื่องแค่นี้ทำได้สบายๆ “อ๋อหรอ งั้นมือของนายก็คงสกปรกเหมือนพวกนั้นใช่มั้ย” เสียงยียวนกวนประสาททำเอาคิม จุนซูปรอทแตก
“ คุณยูชอน!!...”
“เอ้อ ถ่ายต่อเถอะ เดี๋ยวจะเกินเวลา”เสียงผู้กำกับแทรกเข้ามาทำลายความมาคุ จุนซูและยูชอนต่างส่งสายตาเกลียดชังไม่หยุดหย่อนก่อนที่ร่างสูงจะละไปทำงานต่อ
ฉากนี้เป็นฉากที่นางเอกสะดุดล้มแล้วพระเอกรับเอาไว้ จุนซูนั่งบนพื้นหญ้าเหม่อมองพลางคิดว่าถ้าเรื่องจริงเค้าได้เป็นแบบนางเอกก็ดีสิ “เฮ้ย คิดไรเนี่ย เราเป็นผู้ชายนะ”
“เอ่อ .. จุนซู ขอนั่งด้วยได้มั้ย” หญิงสาวใบหน้าเข้าขั้นน่ารักตอนนี้ดูเหมือนว่ามีอะไรอยากจะพูด
“อ่าครับ”
“ชั้นโบอา กวาน โบอา ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ”หญิงสาวยิ้มกว้างเช่นเดียวกับร่างเล็ก
“คือ จุนซู..รู้จักตะกูลปาร์คมั้ย”
“ไม่เลยครับ แล้วก็ไม่อยากรู้จักด้วย”จุนทำหน้าบึ้ง คิดแล้วอารมณ์เสียจริงๆคนอะไรน่าตาก็แย่แล้วยังนิสัยไม่ดีอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนสวยๆอย่างเจสสิก้าจะไปหลงคนแบบนั้น
“ตะกูลปาร์คน่ะ มีอำนาจมากในประเทศเกาหลี จุนซูระวังตัวไว้ด้วยนะ อย่าไปทำให้ยูชอนเค้าโกรธอีก”
“ไอ้จมูกบานนั่น!! มันจะใหญ่มาจากไหนผมก็ไม่กลัวหรอกฮะ!” จุนซูโพล่งขึ้นมาเสียงดังทำเอาโบอาหลุดขำกับชื่อใหม่ทันที“จ้าๆ ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ” หญิงสาวลุกขึ้นยืนพลางยิ้มไปด้วย..คนแรกที่กล้าต่อปากต่อคำกับยูชอน..น่าสนใจจังเลยนะ
“เลิกกอง! พรุ่งนี้เจอกันที่นี่ เวลาเดิม” เสียงผู้กำกับดังขึ้น คนรอบๆเริ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน
“เซียกิ งานครั้งแรกของชั้นเชียวนะ ทำไมนายไม่ดีใจกับชั้นเลยล่ะหืม อ้อ เพราะชั้นทะเลาะกับหมอนั่นใช่มั้ย” มืออวบยกขึ้นลูบม้าแสนรักด้วยความเอ็นดู การกระทำนี้อยู่ในสายตาคมทั้งหมด
“ประสาท” เสียงแหบทุ้มดังพอทีจะให้คนตัวเล็กได้ยิน จุนซูหันไปจ้องร่างสูงอย่างเอาเรื่องก่อนจะหันมาคุยกับม้าคู่ใจอีกครั้ง
“คนปากห้อยมันว่าชั้นอะ เซียกิ”
“นายว่าใคร”
“ใครอยากรับก็รับไปสิน้ออ.เซียกิ” ร่างเล็กลูบหัวเซียกิก่อนที่จะพาตัวเองขึ้นม้าแล้วเดินจากไป ตาคมมองไล่หลังม้ากับเจ้าของจนไกลลิบ ...จุนซู นายคงไม่รู้สินะว่าเล่นอยู่กับใคร..
ณ ห้องครัวในบ้านเล็กๆกลางทุ่งกลางไร่ในแถบชนบท
“แม่..จุนซูเป็นอะไรอะ?” คิมแจจุงรู้สึกเป็นห่วงน้องชาย ตั้งแต่กลับมาบ้านหน้าก็บูดเป็นตูดลิงมาตลอด อย่างตอนนี้ก็หน้าบูดไปด้วยกินข้าวเย็นไปด้วย
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยากรู้ก็ถามเอาสิ”มารดาหันมาตอบก่อนจะหันไปล้างจานต่อ
“ไอ้จมูกบานเอ๊ยย!!”
ปึ๊กก! จุนซูทิ่มซ่อมลงกับโต๊ะอย่างแรงจนเป็นรู 4 รู แจจุงที่นั่งฝั่งตรงข้ามถึงกับสะดุ้งไปด้วย.....อาการท่าจะหนักแฮะ....
“พี่แจ พรุ่งนี้ไปทำงานแทนผมได้มั้ยฮะ“
“ไม่ได้!” เสียงบิดาที่นั่งฟังมาตลอดดังขึ้นจนแจจุงสะดุ้งเป็นครั้งที่ 2...ชั้นจะหัวใจวายมั้ยเนี่ย..
“ทำไมอะป๊าา” จุนซูโอดครวญ
“เอ่อ..จุนซูน่ะ ต้องไปทำงานบ่อยๆ จะได้เจอกับเค้าบ่อยๆ”
“ป๊าพูดอะไรง่ะ จุนซูงงอีกแล้ว==”” จุนซูทำหน้างงสุดๆ คุยกะป๊าทีไร งงทุกที ไม่รู้ว่าคุณแม่รู้เรื่องได้ยังไง
“งั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปเป็นเพื่อนจุนซูแล้วกัน” แจจุงเสนอความคิด
“พี่แจ ผมรักพี่ที่ซู๊ดดดดด” จุนซูดีใจรีบวิ่งอ้อมโต๊ะไปกอดพี่ชาย
“กอดแน่นไปแล้วจุนซู หายใจไม่อ๊อกก” ร่างเล็กคลายอ้อมกอดก่อนที่จะหอมซ้ายทีขวาที
“ไปนอนแล้วนะฮะ ฝันดีน้าพี่แจ ป๊ะป๋า หม่ามี๊”
“ไปนอนแล้วนะฮะ ฝันดีน้าพี่แจ ป๊ะป๋า หม่ามี๊”
ทันทีที่คนตัวเล็กเข้านอน แจจุงหยิบจานไปเก็บที่ ...ข้าวก็กินไม่หมด จานก็ไม่เก็บ แล้วจุนซูแปรงฟันรึยังเนี่ย...
“ฮัลโหล ไอ้ยุน วันนี้กุไปบ้านนอกมาว่ะ” ร่างสูงนอนทอดกายบนเตียงคิงไซต์มือข้างนึงถือโทรศัพท์คุยกับเพื่อนรัก ชอง ยุนโฮ เพื่อนคนเดียวที่เค้าไว้ใจมากที่สุด
“ทำไมอะมึง สาวสวยเท่าในเมืองมั้ย”
“สวยบ้าอะไร กุว่าแฟนคลับในเมืองน่ากลัวแล้ว แฟนคลับที่บ้านนอกน่ากลัวกว่าอีก”
“สมน้ำหน้ามึง ดังดีนักกุล่ะหมั่นไส้”
“แม่งแต่ละคนยังกับผ่านนรกมา แหยงมาก”
“.....”
“เฮ่ย ไอ้ยุน ยังอยู่มั้ย”
“อยู่ๆ”
“ทำอะไรอยู่วะ”
“ขี้อยู่”
“เีย ไม่ต้องบอกก็ได้”
“ก็มึงถามอะ”
“เออ กุไปเจอเด็กคนนึงน่าตางี้น่ารักโคตรๆแต่แม่ง วันนี้มันมาหาเรื่องกุ”
“รู้สึกว่ามึงอารมณ์ไม่ดีเลยนะ”
“อืม พอพูดถึงแล้วก็อารมณ์เสียว่ะ ”
“จะไปยากอะไร ก็ทำอย่างที่เคยทำ”
“เออจริงด้วย กุไปละ บาย”
“บาย”
มือขาววางโทรศัพท์ลงปากอิ่มเผลอยิ้มร้าย..นายแย่แน่ คิม จุนซู..
ขายาวลุกจากที่นอนพาตัวเองไปยังห้องนอนอีกห้อง
“พ่อครับ ลูกชายสุดที่รักของพ่อมาแล้ว” ร่างสูงเปิดประตูห้องก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปโผกอดบิดา
“วันนี้มีอะไรล่ะหืม” มือเหี่ยวย่นของบิดายกขึ้นลูบหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยความเอ็นดู ชายวัย 56 นักธุรกิจชื่อดังและมีอืทธิพลมากที่สุดในเกาหลี ภรรยาตายตอนลูกชายอายุเพียง10ขวบทำให้เค้าเลี้ยงลูกตามใจมาโดยตลอด ถึงกระนั้นลูกชายของเขาก็ไม่ออกนอกลู่นอกทาง แถมยังขยันทำงานอีกต่างหาก เขาอยากให้ลูกชายบริหารธุรกิจต่อจากเขาแต่ยูชอนหลงใหลในการแสดง ยูชอนจึงทำทั้งสองงาน ถึงงานจะหนักแค่ไหน ยูชอนก็ไม่เคยบ่นให้ได้ยินเลยสักครั้งจะมีแต่เรื่องที่ยูชอนไม่ชอบหน้าใครก็จะเอามาฟ้องบิดาเสมอ ลูกชายน่ารักแบบนี้บิดาจึงตามใจเป็นรางวัล
“ก็เรื่องเดิมๆแหละครับ แหะๆ”
“ยูชอน ไปทำให้คนอื่นเค้าเจ็บปวดมันบาปนะลูก”
“แล้วที่คนอื่นทำกับผมก็บาปเหมือนกันนี่ครับ”
“นั่นมันก็ใช่ แต่พ่อไม่อยากให้ลูกชายของพ่อบาปไปด้วย”
“อ่า ผมไปเจอผู้ชายคนนึง เค้าหาเรื่องผมก่อนด้วย พ่อต้องจัดการให้ผมนะครับ”
“ฮะๆ ใครน่ะหืม ใครกล้าหาเรื่องลูกพ่อก่อน”
“พ่อหัวเราะอะไรน่ะ ไม่เห็นจะน่าขำเลย มีคนหาเรื่องลูกพ่อก่อน มันหยามเกินไปแล้ว พ่อต้องจัดการนะ น้า”
“ฮะๆ ใครน่ะหืม ใครกล้าหาเรื่องลูกพ่อก่อน”
“พ่อหัวเราะอะไรน่ะ ไม่เห็นจะน่าขำเลย มีคนหาเรื่องลูกพ่อก่อน มันหยามเกินไปแล้ว พ่อต้องจัดการนะ น้า”
“โอเคๆเดี๋ยวพ่อจัดการให้ บอกชื่อมาสิ”
“คิม จุนซู” ชายแก่ได้ยินก็หุบยิ้มทันที
“ไม่ได้หรอกลูก”
“ทำไมล่ะครับ คนบ้านนอกธรรมดาๆเองนะครับ” ชายหนุ่มคิ้วขมวด
“อาทิตย์หน้า...ลูกต้องแต่งงานกับ คิม จุนซู”
O[]O
----------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น