แม่มดน้อยโดเรมี ภาคนางพยาบาล

ลำดับตอนที่ #3 : ความเดิมจากภาคที่แล้ว (ตอน ช้าไม่ได้แล้ว ต้องหาเงื่อนงำสุดท้าย)

 " คุณออมปุ คุณลองดูนะครับว่าผู้ชายคนนี้เขาพูดถึงเรื่องอะไร " พิธีกรกล่าว ออมปุดูรูป เป็นเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่สามารถพูดกับสุนัขได้
" โอม มะลิกกิกกิก " ผู้ชายพูด
" เอ๊ะ โอม มละลิก.. " ออมปุลองพูด
" นี่มันเวทย์มนตร์นี่น่า " ออมปุอุทานออกมาพร้อมทำหน้าตกใจ
  ออมปุจึงกลับไปที่ร้านเวทย์มนตร์
" ทุกคน ! วันนี้ฉันเห็นเด็กผู้ชายที่ใช้เวทย์มนตร์ได้ด้วยล่ะ " ออมปุรีบพูดออกไป
" แล้วเขาว่าอะไรล่ะ " โดเรมีถาม
" โอม มะลิกกิกกิก อะไรประมาณนี้นะ " ออมปุพูดออกมา บาบะได้ยินจึงพูดออกมาอีกครั้งว่า
" ผู้ชายคนนั้นชื่อ โรบี้คุงไช่ไหม ? " บาบะถาม
" ทำไมถึงรู้ล่ะค่ะ ว่าเป้นโรบี้ " ออมปุถามด้วยความสงสัย
" ก็เพราะเขาเป็น เหลนของอดีตองค์ราชินีซิ " บาบะพูด
" แล้วหลานคนสุดท้ายของอดีตองค์ราชินีล่ะค่ะ " โมโมโกะพูด
" อันนี้พวกเธอต้องสืบเอาเองแล้วนะ " บาบะพูด

โอม...มะลึกกิกกิ๋ย...มะลึกกิกกิ๋ย...มะลึกกิกกิ๋ย... ด้วยความเรียบง่าย
โอม...มะลุกกุ๊กกู๋...มะลุกกุ๊กกู๋...มะลุกกุ๊กกู๋... ด้วยความอ่อนโยน
โอม...มะลิกกิกกี๋...มะลิกกิกกี๋...มะลิกกิกกี๋... ด้วยเสียงที่ดังก้อง
โอม...มะล็อกก็อกแก็ก...มะล็อกก็อกแก็ก...มะล็อกก็อกแก็ก... ด้วยความสง่างาม
โอม...มะลึกกึกกัก...มะลึกกึกกัก...มะลึกกึกกัก... ด้วยความสดชื่น
    เมจิคเคิลสเตรท  จงพาพวกเราไปหาโรบี้คุงด้วยเถิด
 เมื่อทุกคนมาถึง
" พวกเธอเป็นใครกัน " โรบี้คุงพูด
" พวกเราอยากมาถามเรื่องของเธอ " ออมปุพูด
" ไม่มีทาง " โรยี้คุงพูด แล้วก้มองหน้าพวกโดเรมีอย่างเป็นตัวปะหลาด
" บอกเรานะ โรบี้คุง " ออมปุพูดชื่อออกมา
" อย่าบอกนะว่า พวกเธอใช้เวทย์มนตร์ได้ " โรบี้คุงถาม
" ถูกต้อง " โดเรมีตอบ
" ก่อนอื่นก็นั่งกินเค้กก่อนนะ " โรบี้คุงหยิบเค้กมาให้
" หา ! ทรูเบียที่รัก " พวกโดเรมีพูด
" นี่พวกเธอรู้จักด้วยหรือ " โรบี้ถาม
" เขาเล่ากันมาว่า มีคนชื่อรอยส์ที่เป็นหลานของคนที่ไม่มีวันแก่ ผิดคำสัญญาที่ให้ จึงทำผ้ารวมรูปสมาชิกในบ้านเอาไว้... ฉันลืมไปแล้ว " โรบี้คุงพูด
" นั่นก็หมายถึง อดีตองค์ราชินีซินะ " โดเรมีพูด
" พวกเธอรู้ได้อย่างไรล่ะ " โรบี้คุงถาม
" เปล่าหรอก แต่ขอบใจมากนะที่บอก..ไปก่อนนะ " โดเรมีลา
" ฉันก็ด้วย "  ฮาสึกิจังพูด
" ไปเถอะทุกคน เราได้เงื่อนงำสุดท้ายแล้ว เรามาทำของขวัญให้อดีตองค์ราชินีกันเถอะ " โดเรมีพูด