แม่มดน้อยโดเรมี ภาคนางพยาบาล

ลำดับตอนที่ #12 : ไอเท็มชื้นที่สอง กับการปรากฎตัวของทามากิ(100%)

   ในที่สุดพวกเราทั้งสามคนก็สามารถออกมาจากในป่าพวกนั้นสักที 

“ในที่สุดก็ได้ไอเท็มยาชิ้นนี้มาแล้ว แล้วพวกเราจะเก็บมันอย่างไรดีล่ะ” ฮาสึกิจังถาม แล้วก้อมองหน้าออมปุจังเพื่อรอคำตอบ

“ฉันก็ไม่รู้จ๊ะ ฉันรู้แค่ว่า พวกเราต้องเจออะไรกันอีก อีกตั้งหกชิ้นกว่าจะครบ ฉันเริ่มท้อแล้วนะ” ออมปุจังคอตก

“ฉันนี่ซิ แย่สุด ไม่มีแม้กระทั่งชุดเวทมนตร์อันใหม่” ไอโกะบ่น แล้วก็นั่งลงข้างต้นไม้ จากนั้นเธอก็นั่งชันเข่าขึ้นมา

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงเธอไม่มีชุดเวทมนต์ พวกเราก็อยู่นิ ไช่ไหมฮาสึกิ” ออมปุหันไปทางฮาสึกิแล้วก็ยิ้มให้

“ไช่แล้ว ยังไงซะ พวกเราก็ไม่ทิ้งกันแน่นอน ว่าแต่ คทาของออมปุเป็นอะไรหรอจ๊ะ” ฮาสึกิย้อนถาม

“อ๋อ คทาวงแหวนจ๊ะ ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมมันต้องมีช่อง เล็กๆด้วย มีถึง 7 ช่องแหนะ ” ออมปุก้มมองคทาของตัวเองด้วยความสงสัย

จริงด้วยซิ คทาของออมปุจังไม่เหมือนกับฮาสึกิเลยสักนิด ฮาสึกิเกิดไอเดียใหม่ขึ้นมา

“ลองเอาไอเท็มยาใส่ลงไปซิ” ฮาสึกิทัก สีหน้าของไอจังก็ส่องแววประกายทันที

“ฉลาดมาก อาสึกิ สมแล้วที่เป็นเธอ ...ลองดูซิออมปุจัง” ไอโกะรีบพูดทันควัน

ออมปุจังลองนำไอเท็มใส่เข้ามา แล้วก็ต้องพบแสงสีม่วง สว่างจ้าออกมา เม็ดยานั้นค่อยๆลงไปในช่อง แล้วก็เข้าล็อกพอดี ว้าว วิเศษ

“เสียงลมอะไรน่ะ” ฮาสึกิทัก ลมจากที่ไหนก็ไม่รู้พัดมา มันค่อยๆแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้กระโปรงสีม่วงของฮาสึกิปลิวขึ้น ลมแรงขึ้นอีก

“อะไรกันเนี่ย หรือว่ามันจะพัดพวกเราแยกจากกัน หรือว่าพัดพวกเราไปที่อื่น” ฮาสึกิออกตัวกลัวเป็นคนแรก

ลมแรงเรื่อยๆ ทั้งสามคนจับมือเอาไว้แน่น แต่ทั้งสามก็ไม่อาจต้านลมได้ จึงได้ปลิวไปไกลจากที่นี่ ระหว่างทาง ทั้งสามสังเกตเห็นเมือง ที่ไร้คนอยู่ เป็นเมืองที่ไม่ใหญ่เท่าไหร่ หากเปรียบก็เหมือนมัลดีฟส์เท่านั้นเอง  แต่ลมก็ไม่สงบลง ยังคงพัดทั้งสามไปในที่ที่เป็นป่ารกชัก

ทั้งสามคงคิดว่า ทำไมไม่พัดไปตกในเมือง จะได้นอนให้สบายหน่อย แต่ความคิดนั้นก็หายไปในทันทีเมื่อทั้งสามตกลงพื้นหญ้า

“ที่ไหนกันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย ป่าอะไรเนี่ยทำไมดูลึกลับจริง” ออมปุบ่นพึมพำ

“ยินดีต้อนรับด่านสองนะ พวกโง่ อิอิ” เสียงปริศนาดังมาสักทาง

“ทามากิ ” ทั้งสามพูดพร้อมกัน

“แน่นอน สำหรับด่านนี้ พวกแกต้องข้ามศพฉันไปก่อน หน้าอย่างเธอจะเอาชนะฉันได้ไง” ทามากิพูด

............................................................................................................

“เป้าหมายหลักของพวกเราคือ ออมปุ เอาคทามาให้ได้ เข้าใจมั๊ย ต่อให้พวกมันเก็บไอเท็มได้ครบ แต่เราชิงมันมาก่อน พวกมันก็จะไม่มีที่เก็บ แล้วไอเท็มพวกนั้นก็มีอายุเพียง 2 วัน หากเกินสองวันแล้วไม่เก็บไว้ในที่ที่มันควรอยู่ มันจะแปรสภาพเป็นหินธรรมดา ธรรมดาก้อนหนึ่ง”

โอ้มาราชาพูด

“เพราะฉะนั้น การที่ท่านส่งทามากิไปก็เพื่อชิงคทาของนังออมปุไช่ไหมค่ะท่าน” โมโมจังพูดด้วยแววตาดุ

“ถูกแล้ว ฮึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” 

……………………………………………………………….

“พวกแกตายซะเถอะ”

“โอมมะลิกกิกกิ๊ก มะลิกกิกกิ๊ก มะลิกกิกกิ๊ก” ทามากิเริ่มร่าย

“จงนำคทาออมปุมา” คทาของออมปุค่อยๆลอยไป แล้วทามากิก็นำไอเท็มชึ้นที่สองขึ้นมา ฮาสึกิ ไอจังค่อยๆดึงคทานั้นคืนมาโดยไม่ใช้เวทมนตร์ใดๆ ทั้งสองออกแรง ระหว่างนั้นออมปุแปลงร่าง

แล้วก็ร่ายให้นำไอเท็มที่สองกลับมา

“โอมมะล็อกก๊อกแก๊ก มะล็อกก๊อกแก๊ก มะล็อกก๊อกแก๊ก ทามากิจงกลับเป็นคนเดิม” ทามากิสลบไป

แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าทามากิจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่แน่นะ ออมปุจังกลับมาที่เดิมแล้วก็นำไอเท็มชิ้นที่สองเก็บไว้

“ต่อไปนี้เธอต้องระวังตัวให้มากขึ้นนะ ไม่งั้นไอเท็มของพวกเราจะหายไป” ฮาสึกิพูดแล้วหันไปทางออมปุ