แม่มดน้อยโดเรมี ภาคนางพยาบาล

ลำดับตอนที่ #4 : ความเดิมจากตอนที่แล้ว (ตอน จงหายไปซะ เถาวัลย์แห่งความเศร้า)

 " มาทำกันเถอะ " โมโมโกะพูด
 ทุกคนเริ่มดูรูปของอดีตองค์ราชนี แล้วก็ลงมือทอผ้า จนมีอะไรบางอย่างดูไม่เป็นปกติ
" ฉันว่า ทำไมหลานๆดูไม่ยิ้มเลยล่ะ " โดเรมีพุด
" นั้นสินะ... เอาอย่างนี้ดีกว่า เรามาเติมรอยยิ้มให้หลานของอดีตองค์ราชินีมาจอทรูเบียกัน " ฮาสึกิจังพูด
และแล้ว เวลาที่รอคอยก็มาถึง ทั้งหมดได้ทอผ้าจนเสร็จ แล้วเตรียมให้อดีตองค์ราชินี
" ลงไปพร้อมกันเลยล่ะ " โดเรมีพูด
" หนูไปด้วยได้ไหม " ป็อบพูด
" ได้ซิ ป็อบ " ไอจังตอบรับแทนโดเรมี
   โอม...มะลึกกึกกิ๋ย...มะลึกกึกกิ๋ย...มะลึกกึกกิ๋ย...
   โอม..มะลุกกุ๊กกู๋...มะลุกกุ๊กกู๋...มะลุกกุ๊กกู๋...
   โอม...มะลิกกิ๊กกี๋...มะลิกกิ๊กกี๋...มะลิกกิ๊กกี๋...
   โอม...มะล็อกก็อกแก๊ก...มะล็อกก็อกแก๊ก...มะล็อกก็อกแก๊ก...
    โอม...มะลึกกึกกัก...มะลึกกึกกัก...มะลึกกึกกัก...
   โอม...มะล็อกป็อกแป๊ก...มะล็อกป็อกแป๊ก...มะล็อกป็อกแป๊ก...
   โอม...มะลุกกุ๊กกิก...มะลุกกุ๊กกิก...มะลุกกุ๊กกิก...
 " ประตูเอ๋ย จงเปิด แล้วให้พวกเราเข้าไปข้างในด้วย "
 เพรียง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......................................................................
 พวกโดเรมีเห้น อดีตองค์ราชินีกำลังนึกอะไรบางอบ่าง
" ทำไม ! ทำไมหลานของฉันทุกคนจึงต้องหนีจากฉันไป ฮือๆๆ " อดีตองค์ราชินีร้องไห้ แล้วนึกถึง หลานทุกคน
" อิงกริช แอลเจล่า มารีอองลู นาตาชา ลอร่า ลอยส์ ทำไมถึงจากย่าไป " อดีตองค์ราชินีร้องไห้หนักกว่าเก่า
" พวกเธอเป็นใครกัน " อดีตองค์ราชินีถาม
 " พวกหนูเป็นแม่มดฝึกหัด จะมาช่วยให้ท่านฟื้นค่ะ " โดเรมพูด
" แล้วพวกเธอเป้นคนทำของขวัญให้เรายิ้มได้ใช่ไหม " มาจิทรูเบีภาม
" ใช่ค่ะ " โดเรมีพูด
" โปรดรับผ้านี้ไว้ด้วยนะค่ะ " โมโมโกะพูดแล้วก็ส่งผ้าให้อดีตองค์ราชินีมาจอทรูเบีย
" นี่มัน หลานของข้า " อดีตองค์ราชินีพูด
" ผ้าผืนนี้ รอยส์เป็นคนทำให้ฉัน " มาจอทรูเบียพูด
" ขอบใจมากนะทุกคน " มาจอทรูเบียพูด
   เมื่อคำพูดของอดีตองค์ราชนีพูดเสร็จ เถาวัลย์ก็หายไป...