คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
Chapter 6
สวัสดีครับ ผมคีย์เองครับ ในที่สุดวันนี้ก็เปิดเทอมผมละขี้เกี๊ยจ ขี้เกียจแต่ก็ต้องไปอ่ะครับ = = ตอนนี้พวกผมเดินมาถึงโรงเรียนแล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิมครับ ถูกทุกคนมองตามปกติ(กล้าใช้คำว่า ‘ปกติ’ เนอะ - -) ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขามองทำไม แต่ช่างมันเถอะขี้เกียจถามด้วย และถึงแม้พวกผมจะเศร้ากับการเปิดเทอมแต่ก็มีคนนึงครับที่ดีใจสุดๆเลย แทมินครับ น้องแกตั้งแต่ตื่นนอนมาก็ยังยิ้มไม่หุบเลยจนมาถึงโรงเรียนกฌยังยิ้มอยู่ - - น้องแกจะรู้มั้ยเนี่ยว่าผมหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว >///< น่ารักไม่พอยังหล่ออีก โอยย ยย
“พวกพี่ไปก่อนนะแทมิน” อนยู
“ตั้งใจเรียนนะ” จงฮยอน
“โชคดีหล่ะ” มินโฮ
“แล้วเจอกันนะ ^ ^” ผมบอกลาแทมินด้วยรอยยิ้มหวาน
“แล้วเจอกันนะฮะ ^ ___ ^” แทมินยิ้มกลับแล้วรีบวิ่งขึ้นตึกเรียนอย่างตื่นเต้น (ปี 1) เมื่อส่งแทมินเสร็จพวกเราก็เดินมาตึกเรียนของตัวเองต่อ (ปี 2 – ปี 3)
“ไอ้มินโฮ แกอยู่ห้อง A นะ” ผมบอกมินโฮขณะเดินขึ้นตึกเรียน
“มินโฮ มึงจะฉลาดไปไหนเนี่ย = =” จงฮยอนบ่นแล้วมองหน้ามินโฮแหยงๆ แม่งฉลาดไปมั้ยมึงอยู่ห้อง A
“พี่อน พี่อยู่ห้อง C นะ” แล้วก็หันไปบอกพี่อนยู
“โหย ตกมาอยู่ห้อง C เลยอ่ะ T T” อนยูพูดแล้วทำแก้มป่อง จนแทบไม่เห็นตา - - อย่างเซ็งๆ
“ส่วนไอ้จง มึงอยู่ห้องเดียวกับกู” ผมหันไปบอกมันที่กำลังเหล่มองสาวๆอยู่ = =
“ฮะ จริงง่ะ เย้ กูมีเพื่อนแล้ววว ~ !!” มันพูดเสียงดังแล้วกระโดดกอดผมอย่างดีใจ
“เออ กูรู้ กูนี่ไงเพื่อนมึง แล้วก็ปล่อยกูก่อน หายใจไม่ออก T T”
“อะ..อ๋อ แหะๆ โทดที ^ ^” มันพูดแล้วยิ้มแป้นให้ผม
“งั้นพี่ไปก่อนนะ โชคดีหล่ะ” พี่อนยูพูดแล้วเดินขึ้นตึกไปอีกชั้นนึง (ปี 3)
“ บ๊ายบาย” ผมพูดแล้วโบกมือบ๊ายบายพี่อนยู
“โชคดีพี่” มินโฮพูด
“แล้วเจอกัน พี่อน” จงฮยอนพูดพร้อมยิ้มหน้าบาน - -
“รีบไปเหอะ ไอ่จง เดี๋ยวสาย” ผมพูดพร้อมกับลากจงฮยอนไปห้อง B โดยมีมินโฮตามมาติดๆ
“มินโฮ โชคดีนะมึง” ผมหยุดเดินหน้าห้องตัวเอง แล้วลาไอ่มินโฮ
“อือ ขอบใจ”
“งั้นพวกกูไปนะ ตั้งใจเรียนหล่ะมึง” จงฮยอนพูด บอกตัวเองดีกว่ามั้ย ไอ่จง - -
“อือ ไปนะ บาย” แล้วมันก็เดินไปห้องตัวเอง
“นั่งไหนดีวะ ไอ้จง” ผมพูดเมื่อเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้วมองหาที่นั่ง
“ตรงไหนก็ได้ ที่หลับได้แล้วอาจารย์ไม่เห็น = =” ช่างเป็นหลักการเลือกที่นั่งที่ฉลาดมาก - * -
“งั้นกูนั่งตรงนี้ ” ผมพูดแล้ววางกระเป๋าลงที่โต๊ะริมหน้าต่าง
“งั้นกูนั่งข้างมึง” แล้วมันก็วางกระเป๋าลงที่โต๊ะข้างๆผม
.
.
.
.
.
.
แม่งเซ็งว่ะ พูดอยู่นั่นแหละน่าเบื่อชิบหาย กูจะหลับอยู่แล้ว = = ผมหันไปมองจงฮยอนก็พบว่ามันหลับไปแล้วแม่งเตรียมหมอนมาพร้อมเลยนะมึง - * - และก็เพราะอย่างนี้แหละพวกผมถึงได้อยู่ห้อง B แต่ปีที่แล้วหนักกว่านี้อีก...ห้อง D !! ถ้าเกิดไอ้มินโฮมันไม่ช่วยติวให้ก่อนสอบเลื่อนชั้นนะ มีหวังผมกับไอ้จงตกไปอยู่ห้อง F แน่ = __ = ง่วงว่ะ ฮ้าววว วว ~ ~
ตาผมค่อยปิดลงช้าๆ อย่างง่วงนอน แต่วิวในห้องไม่ค่อยสวยเท่าไหร่แฮะ คิดแล้วผมก็พลิกหัวหันไปมองวิวนอกหน้าต่างแทน อ๊ะ คนนั้นทำไมเหมือนแทมินจัง ตัวเล็กๆ ขาวๆ แล้วก็ผมทรงเนี้ย มันคุ้นๆจัง ผมค่อยมอง ทางซ้าย ทางขวา แล้วก็หมุนๆ ไปอีกนิดนึง มองดูอย่างตั้งใจ แล้วใบหน้าเล็กๆนั้นก็หันมาพอดี คราวนี้ผมเห็นหน้าเต็มๆเลย แทมิน !! นี่หว่า แล้วน้องเค้าก็หันกลับไปมองบนกระดานต่อ (เด็กดีจังเลยลูกก) อืออ แม่งเห็นแทมินแล้วหายง่วงเลยอ่ะ = =
แต่ก็ขี้เกียจเรียน ทำไงดีวะ... .. .. แต่ไม่รู้ ทำไมเหมือนกัน ตาของผมมันยังคงจับจ้องอยู่ที่แทมิน .... . ไม่อาจละสายตาได้ เหมือนถูกมนต์สะกดอะไรสักอย่าง.... ..
.
.
.
“เฮ้ย ไอ้คีย์ ตื่นได้แล้วเว่ย” จงฮยอนพูดแล้วเขย่าตัวผมแรงๆ
“เออ กูรู้ ไม่ได้หลับ” ผมตอบมันแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่แทมิน
“เออ งั้นไปกินข้าวกันเหอะ”
“ไม่ไปอ่ะ ขี้เกียจ” จะไปได้ไงหล่ะ ก็คนน่ารัก(หรือหล่อ)ของผมยังอยู่ในห้องไม่ไปไหนเลย
“คีย์ มึงกะจะให้เหลือแต่กระดูกเลยใช่มั้ยเนี่ย - - ” แม่งผอมอยู่แล้วก็ยังจะผอมอีกรึไง - * -
“กูไม่หิว มึงไปเหอะ” ผมพูดทั้งที่สายตายังมองออกไปนอกหน้าต่างตรงห้องของแทมิน
“หืม?........” ด้วยความสงสัยจงฮยอนจึงมองออกไปนอกหน้าตามสายตาของเพื่อน
อ๋อ มิน่าหล่ะไม่ยอมหันมาพูดกับกูเลย ที่แท้ก็มองแทมินนี่เอง - -
“เออ แล้วแต่มึงละกัน งั้นกูไปก่อนนะ” พูดจบจงฮยอนก็เดินออกไปจากห้อง
.
.
.
.
.
.
.
.
“ไอ้คีย์ กลับกันเถอะ ^ ^” จงฮยอนพูดอย่างดีใจเมื่อหมดคาบเรียนสุดท้าย
“นั่นดิ เหนื่อยจะแย่ - -” ผมพูดแล้วโกยเอาของใส่กระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วแบกมันขึ้นหลัง
เฮ้อออ เหนื่อยย ยยๆๆ นี่หัวใจผมทำงานหนักไปรึเปล่าเนี่ยย - -
“อ้าว มินโฮ พอดีเลยกลับหอกัน ^ ^” ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นไอ้มินโฮเดินออกมาจากห้องพอดี
“ปะ รีบไปกันเถอะ ^ ^” จงฮยอนพูดแล้วยิ้มแฉ่ง ก่อนจะเดินนำไป
“อืม” โดยมีผมกับมินโฮเดินตาม หอมันไม่หนีมึงไปไหนหรอกไอ้จ๊ง - - *
“งั้นกูไปรับแทมินก่อนนะ เดี๋ยวมา” แล้วผมก็วิ่งขึ้นตึกปี 1 ไปปล่อยให้ไอ้สองคนนั้นยืนรอหน้าตึก
“แทมิน กลับกันเถอะ” ผมเอ่ยขึ้นแทบจะในทันทีที่เปิดประตูออก
“ฮะ เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ^ ^” แทมินพูดแล้วเก็บของเข้าในกระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วตรงเข้ามาหาผม
“ไปกันเถอะ ^ ^” แล้วพวกเราก็กลับหอกัน 5 คน แน่นอนครับ ผม แทมิน ไอ้จง มินโฮ และพี่อนยูด้วย (เกือบลืมพี่อนยูเลยว่ะ - -) พร้อมกับความรู้สึกที่เปลี่ยนไปที่ผมยังไม่รู้ตัว...... ... ..
_____________________________________________________________
Writer : ช่วงนี้ไรเตอร์พิมพ์ฟิคไม่ทันเลยอ่ะ การบ้านเยอะมากกก แถมม๊ายังบอกว่าถ้าเล่นเกินเวลาม๊าจะยก
เลิกเน็ต = [ ] = ไรเตอร์เลยได้เล่นแค่วันละเกือบ 2 ชั่วโมง เพราะน้องมันแย่งไรเตอร์เล่นก่อน - -**
ตอนนี้ไรเตอร์กำลังพยายามปั่นให้เร็วที่สุดอยู่เพื่อมันจะได้ไม่ขาดตอน แล้วไรเตอร์ก็วางแผนตอนต่อไปไว้แล้ว
(เยอะมากก) แล้วก็มี SF อีก แถมวางแผนจะเปิดเรื่องใหม่(น้องมันบอกว่า เอาเรื่องนี้ให้จบก่อนเถอะ - -)
ถ้ายังไงไรเตอร์อัพช้าก็บอกได้นะ ไว้ถ้าเกิดปั่นตอนต่อไปไม่เสร็จจะเอา SF มาแปะแทนละกันคงไม่ว่ากันนะ
และช่วงนี้ไรเตอร์ค่อนข้างตันเพราะหัวมีแต่งานและการบ้าน(แต่ก็ไม่ลืมคิดฟิคตอนต่อไป) พอกำลังแต่งฟิค
ขึ้นๆม๊าก็มาเรียกให้ไปนอน (ไรเตอร์เครียดด ~ ! T ^ T) แล้วก็เลยแต่งแล้วก็ลบ แต่งลบๆ เพราะมันไม่ถูก
ใจไรเตอร์อ่ะ แบบแต่งแล้วไม่ไหล ใช้ภาษาไม่ค่อยถูก ก็เลยนานหน่อยแถมไม่ค่อยมีเวลาได้พิมพ์ด้วย T O T
แต่ยังไงไรเตอร์ก็จะพยายามนะ จะขยันพิมพ์ ขยันแต่ง ^___^ ขยันทำการบ้านน T__T
เพื่อความสุขของนักอ่านทุกคน รักคนอ่านทุกคนเลยนะ จุ๊บบ บๆ ๆ * 0 *
ความคิดเห็น