คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [TaeKey] เคะ or เมะ and กด!! part 1
[TaeKey] เคะ or เมะ and กด!! part 1
“ตึง ตึง ตึง ตึงๆๆ!!!” <<<< สาบานว่าเสียงเดินลงบันได - -
“พี่คีย์~ฮะ!!!! ข้อนี้มันทำยังไงอ่า!!!!!” แทมินส่งเสียงดังลั่นบ้านพร้อมกับรีบวิ่งตรงดิ่งเข้ามาหาคีย์ทันที ซึ่ง.....ทุกคนเห็นมันจนเหมือนเรื่องปกติ
“หือ ขอนี้อ่ะหรอ...” คีย์พูดพลางหยิบหนังสือของแทมินมาดู
“ใช่ฮะ ผมนั่งคิดตั้งนานแล้ว แต่ทำยังไง๊มันก็ไม่ได้ซักกะที!!” แทมินพูดแล้วพองลมน้อยๆอย่างขัดใจ
“งั้น แทมินลองทำแบบนี้สิ เอาตัวนี้มาแปลงหน่วยก่อน แล้วค่อยย้ายข้าง....”
“....อ๊ะ! ได้แล้วจริงๆด้วยฮะ”
“เห็นมั้ยหล่ะ ง่ายจะตาย” คีย์พูดแล้วยิ้มให้แทมินอย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณฮะออมม่า รักออมม่าที่สุดเลย~ มามะขอผมม๊วฟทีนึง >O<” แทมินสวมกอดคีย์แน่นแล้วหอมแก้มนุ่มๆนั้นไปฟอดใหญ่ๆทั้งสองข้าง
- - <<<<<<<<<< สายตาจงฮยอนที่นั่งเล่นคอมอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
= __ = <<<<<<<<<<< สายตาอนยูที่กำลังนอนดูทีวีอยู่
-___- <<<<<<<<<<<<< และสายตามินโฮที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่เงียบๆ
เหมือนมันเป็นเหตุการณ์ปกติที่เห็นทุกวันจนชินซะแล้ว...... =W=
ผมก็ไม่เข้าใจว่า สองคนนี้เค้าเป็นแม่ลูกกลับชาติมาเกิดกันรึไง ไม่กอดไม่หอมกันวันนึงจะตายมั้ยเนี่ย?? - - <<<<<<<<< ทั้งสามคนคิด เห็นแล้วแม่งอิจฉา.... - * -
“แทมิน เอาการบ้านไปเก็บเถอะจะได้มากินข้าวกัน” คีย์พูดพร้อมกับยกกับข้าวออกมาจัดวางที่โต๊ะ
“คร้าบบบบ~ ^O^” แทมินยิ้มแป้นแล้ววิ่งขึ้นไปบนบ้านอย่างรวดเร็ว.... และวิ่งกลับลงมา
“ตึง ตึง ตึง ตึง ตึงๆๆๆ!!!” <<<<<<< นี่จะเอาให้บันไดพังไปเลยใช่มั้ยเนี่ย - -
.
.
.
.
.
“พี่จงฮยอนฮะ พี่คิดว่า...ผมเป็น ‘เมะ’ หรือเป็น ‘เคะ’ ฮะ ” แทมินถามด้วยสีหน้าเซ็งๆขณะที่นั่งเล่นอยู่โซฟาหลังจากกินข้าวเสร็จ
“ฮึ! เมื่อกี้นายถามว่าอะไรนะแทมิน? O__o” จงฮยอนแทบสะอึกกับคำถามที่แทมินถามออกมา ฟังไม่ค่อยชัดแฮะ เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะ!! =__=
“ผมถามว่า พี่คิดว่าผมเป็นเมะ หรือเคะฮะ -[]-” แทมินตอบแล้วถอนหายใจ ผมหล่ะกลัวคำตอบเหลือเกิ๊นนน T ^ T
“เอาตามตรง?”
“ใช่ฮะ!”
“แทมินพี่ขอโทษ....พี่ว่านาย.. เคะ” ฉึกก!!! คำตอบของพี่แทงใจผมอย่างแรง T__T
“ว่าแต่เป็นอะไรขึ้นมาถึงมาถามเรื่องนี้หล่ะ ฮะ?” จงฮยอนมองหน้าน้องเล็กด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ผม...เมื่อไหร่ผมจะถูกมองว่าเป็น เมะ ซักทีเนี่ย!!” คำตอบของแทมินทำเอาจงฮยอนเกือบตกโซฟาที่นั่งอยู่ - -*
“หา!? ทะ...แทมิน น..นี่นาย เมะ!!!” จงฮยอนถามอย่างตกใจ เนี่ยอะนะเมะ!! หน้าสวยๆ หุ่นบางๆ ตัวเล็กๆ ไม่น่าเชื่อ!! = [ ] =
“ใช่ฮะ ผมก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ....ผมเกิดมาเพื่อกดคนอื่น ไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นกด” ไม่น่าเชื่อ...นี่ใช่ ลีแทมิน จริงๆหน่ะหรอ =O= ใบหน้าที่ปกติจะมีรอยยิ้มสดใสประดับอยู่ตลอดเวลา บัดนี้กลับแทนที่ด้วยใบหน้าหล่อคมที่แฝงไปด้วยเสน่ห์...
“ฮะๆ หระ.. หรอ” จงฮยอนหัวเราะแห้งๆ
“และตอนนี้ผมก็มีคนที่อยากกดแล้ว....แต่เค้าจะมองผมเป็นเคะเหมือนพี่รึเปล่าผมก็ไม่รู้ - - เฮ้ออออ~ ผมหล่ะกลุ้มม! =w=”
“พี่อนๆ” คีย์พูดแล้วกระตุกชายเสื้ออนยูเบาๆ
“หือ มีอะไรหรอคีย์?” อนยูละจากหนังสือการ์ตูนตรงหน้าและหันมาหาคีย์
“พี่ว่าผมเป็นเมะ หรือ เคะ อ่ะ?” คีย์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อืออ... พี่ว่านายเป็น เคะ” ทั้งๆที่ไม่ต้องคิดก็ตอบได้อยู่แล้ว - -
“ว้า อีกละ ผมถามใคร ก็มีแต่คนตอบ เคะ เคะ - -”
“ก็มันจริงไม่ใช่รึไง?”
“โด่พี่! กะใจพี่จะให้ผมอยู่ข้างล่างอย่างเดียวเลยรึไง! ผมก็เจ็บเป็นอะไรเป็นนะ!!” คีย์พูดแล้วทำหน้าพองลมงอนๆ
“ฮะ!? แกเคยรึไง??” อนยูแทบโยนหนังสือในมือทิ้งเมื่อได้ยินที่สิ่งที่ร่างบางพูด เห็นเรียบร้อยๆแบบนี้ไม่นึกว่าจะ....
“เฮ้ยย ผมป่าวพี่!! กะ...ก็ไอ้มินโฮมันบอก” คีย์พูดด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อก่อนจะก้มลงอย่างอายๆ
“อะไรๆ มันบอกแกว่าอะไร? - * - ” เอ้ออ ตกใจหมด นึกว่าจะโดนซะแล้ว แต่มันจะเสียเพราะแกนี่แหละไอ่มินโฮ! ชอบพาคนอื่นหื่นตามตัวเอง!! = =^^
“มันบอกว่า...อยู่ข้างบนอ่ะ สนุกแต่เหนื่อย ถ้าอยู่ข้างล่างอ่ะ สนุกแต่เจ็บ -///-”
“โอ้ยยย อย่าไปฟังมันมากคีย์ จะอยู่ข้างบนหรือข้างล่างมันก็สนุกเหมือนกันอะแหละ” อนยูพูดแล้วตบไหล่คีย์เบาๆ
“แต่...ผมไม่อยากเจ็บ”
“หรือแกอยากเหนื่อย =v=”
“หึๆ (-_- )( -_-) (-_- )( -_-)” คีย์พูดแล้วส่ายหน้าไปมา
“งั้นก็อยู่ข้างล่างซะ!!” อนยูพูดเสียงดัง ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือการ์ตูนต่อ - * - นี่เค้าต้องเป็นเคะจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?? = =
วันต่อมา....
“แทมิน...แทมิน แทมิ๊นน ตื่นๆๆ!!” คีย์พูดแล้วเขย่าตัวแทมินแรงๆ อะไรจะปลุกยากขนาดนี้วะครับ ปกติก็ตื่นง่ายออก - -
ฟึ่บบบบบ!! ควับบบบบบ!!!
มือหนาจับข้อมือเล็กที่เขย่าตนให้ลงมาอยู่ใต้ร่างแล้วคร่อมเอาไว้ ใบหน้าคมก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว
“อ๊ะ! แทมิน” คีย์สะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นร้อนๆของคนข้างบนค่อยๆเลียไปตามต้นคอลากมาเรื่อยๆจนถึงหลังใบหู
“อันยองตอนเช้าฮะ พี่คีย์” กระซิบเสียงแหบพร่าก่อนริมฝีปากอิ่มจะขบที่ใบหูนิ่มเบาๆ
“อะ..อื้ออ” เสียงครางหวานกระทบเข้าโสตประสาทแทมินเต็มๆ ผมชักอยากจะ...ขึ้นมาแล้วสิ แต่ทุกคนอยู่..คงไม่ดีเท่าไหร่ (ก.ข.ค!!!)
“ยั่วกันจังเลยนะฮะ...” พูดเพียงเสียงเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่กลับดังก้องอยู่ในสมองของคีย์ไม่ยอมหยุด ลมหายใจอุ่นๆกระทบเข้ากับข้างแก้มและลำคอจนขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ปะ...ไปอาบน้ำได้แล้ว ทุกคนรอกินข้าวเช้าอยู่..” คีย์พูดเสียงเบาและหันหน้าไปทางอื่น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหน้าแดงขนาดไหน...
“ผมรู้แล้วน่า” ฝังจมูกลงบนแก้มนิ่มๆนั้นก่อนสูดดมความหอมจนเต็มปอด แล้วค่อยๆลุกออกไปจากร่างบางที่ตนคร่อมอยู่
“แล้ว...พี่คีย์จะอาบด้วยกันมั้ยหล่ะฮะ?” แทมินถามแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
“อะ..อะ...ไอ้เด็กบ้า! >///<” คีย์พูดด้วยใบหน้าที่แดงหนักกว่าเก่า ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปให้เร็วที่สุด
ปังงงงงงงงงงง!!!
คีย์ปิดประตูเสียงดังก่อนจะรีบเดินลงมาชั้นล่าง อะ..ไอ้เด็กบ้า!! >///< ทำไมทำอะไรไม่บอกกันบ้างง! -///- ไม่น่าเชื่อว่าแทมินจะเป็น เมะ!! ตกลงผมต้องเป็น เคะ จริงๆใช่มั้ยเนี่ยยย
หึ น่ารักอย่างนี้สิ ผมถึงอยากกด....ทั้งหอมทั้งหวานนขนาดนี้ ไม่กดก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ...พี่คีย์
แทมินเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายใจพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม
__________________________________________________________
ความคิดเห็น