คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 อยู่ด้วยกัน?!
Fic 1827
Tuna My Love ชั้น รัก ทูน่า
ตอนที่ 3 อยู่ด้วยกัน
“เอ...คุณฮิบาริอยู่ไหนนะไปหาที่ห้องแล้วก้อไม่เจอ”ผมพูดพร้อมวิ่งตามหาคุณฮิบาริไปทั่วอาคารเรียนแต่ก้อไม่เจอ.....อิอิ สงสัยจะลืมเรื่องไปนอนบ้านเราแล้วกลับบ้านไปแล้วแหงเลย คุคุ งั้นก้อเจ๋งสิ ขอบคุณพระเจ้าจ๊อตโต้นู๋รอดแล้ว เย้ ~ แล้วผมจะอยู่ทำไมหล่ะรีบกลับบ้านดีกว่า......ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกจากอาคารเรียนหนังตาข้างขวาของผมก้อเริ่มกระตุกอีกครั้ง ไม่นะ นี่มันครั้งที่ 2 ของวันนี้แล้วนะ งั้นรีบกลับบ้านดีกว่าจะได้ไม่เจอเรื่องร้าย อ๊ะ! ทำไมยิ่งใกล้ประตูโรงเรียนเท่าไหร่หนังตายิ่งกระตุกหล่ะ หรือ.....เราจะเจอแจ๊คพ็อตอีกแล้ว ไม่นะ นู๋ไม่อยากเจอแล้ว ไม่อยากได้อารัยทั้งนั้น TTOTT
“-_-”
“O_O”
“O[ ]O”
“นาย..มาสาย..อีกแล้วนะ..ซาวาดะ สึนะโยชิ อยากโดนชั้นขย้ำมากนักรึไง”
“เอ่ออ ไม่อยากครับ...ว่าแต่..คุณฮิบาริมาทำอะไรที่นี่หล่ะครับ”
“มารอนายพาชั้นไปบ้านไงหล่ะ - -*”
“แล้วทำไมไม่รอในห้องหล่ะครับ ผมอุตส่าห์ไปหาคุณที่ห้อง”
“แล้วทำไม...ก้อชั้นเห็นนายช้าก็เลยมารอ หรือนายกล้าขัดฉัน -_-^^”
“อะ..เอ่อเปล่าครับ..งั้นพวกเราก้อไปกันเถอะครับ”
“เออรู้ ชั้นฉลาดพอ ไม่ต้องให้สัตว์กินพืชอย่างนายมาสั่งหรอก”
“เอ่ออ..ครับงั้นผมจะนำทางนะครับ”
“หรือแกจะให้ชั้นนำ”
“อะ..เอ่อเปล่าครับ”
--------------------------------------------------------------------------------------------
“คุณฮิบาริเข้ามาข้างในก่อนนะครับ.....เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้”ผมเดินนำเข้ามาในบ้าน
“ชิ! นี่บ้านเหรอเล็กชะมัด หึ! ไอ้พวกที่อยู่ตรงนั้นหน่ะสุมหัวกันอยู่นั่นแหละ..อยากโดนชั้นขย้ำมากนักรึไง”
เมื่อพูดจบพี่ท่านก้อวิ่งเข้าไปซัดทันทีแต่......
“เอ่อ..คุณฮิบาริครับจะเอานะ...เฮ้ยยย!!เดี๊ยวก่อนสิครับคุณฮิบาริ”แว๊กก!!พี่ท่านจะพังบ้านผมทิ้งแล้ว ไม่ได้ๆผมต้องห้ามเขา คิดได้ดังนั้นผมจึงวิ่งเข้าไปหมายจะหยุดคนตรงหน้าแต่...”พรืดด!!”ม่ายย นู๋สะดุดขาตัวเอง อ๊ะ! นั่นมันขอบโต๊ะ งือ งือไม่นะ พ่อจ๋า แม่จ๋า นู๋ลาก่อนนะ
“ชิ! ไอ้บ้านี่”
“ปึก โครม!!”
“อ่ะ เอ๊ะ ทำไมผมไม่รู้สึกเจ็บหล่ะ”ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นและ
“>_O”
“O_O”
“กรี๊ดดดด!! ละ..เลือดผะ..ผมขอโทดครับคุณฮิบาริ..จะ..เจ็บมากมั้ยครับ”ไม่นะผมจะถูกเค้าฆ่ามั้ยเนี่ย T__T
ก้อตอนนี้ผมนอนทับอยู่บนตัวเขานี่ แต่จะว่าก้อว่าเหอะคุณฮิบารินี่ไหล่กว้างจัง...น่าซบจิงๆ.... เฮ้ยย นี่เราบ้ารึเปล่าคิดอะไรอยู่เนี่ย >///<
“หนวกหู! แกจะโวยวายทำไมอยากโดนขย้ำนักรึไง”ฮิบาริตวาดใส่สึนะ
“แล้ว..เมื่อไหรจะลุกออกไปชั้นหนัก -_-^^”
“อะ..เอ่อขอโทดครับ -///-” ผมพูดพร้อมกับรีบลุกออกจากแผ่นอกน่าซบนี่ -.,- เฮ้ยย นี่ตูบ้ารึเปล่าคิดอะไรเนี่ย - -
“ผมว่าคุณฮิบาริไปทำแผลหน่อยดีมั้ยครับ O_O”
“ทำไม..นายเป็นหว่งชั้นรึไง ”
“อะ..เอ่อป่าวครับ -///-”
“งั้นเหรอ....งั้นชั้นไม่ทำ”
“ดะ..เดี๋ยวสิครับ..คะ..คือผม >///<”
“หือ...แกเป็นอะไร ”
“ปะ..เป็นหว่ง..หน่ะ.ครับ >///<”
“งั้นก้อดี ทำแผลให้ชั้นด้วย....เพราะชั้นต้องการคนที่จริงใจต่อฉันเท่านั้น”
“อะ..เอ่อครับ คุณฮิบาริขึ้นไปนอนรอที่ห้องของผมก่อนก้อได้นะครับเดี๋ยวผมไปหายากับอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาทำแผลให้”ผมเดินนำทางคุณฮิบาริขึ้นมาที่ห้องก่อนจะเดินลงไปหายากับอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาทำแผล
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“คุณฮิบาริครับ ผมมาแล้วครับ เฮ้ยย!! O.,O” พี่ท่านจะถอดเสื้อทำไมเนี่ย กำเดาจะไหล -.,-
“มองอะไรของแก - -* ชั้นกำลังเปลี่ยนชุดอยู่” เฮ้อ~โล่งอก นึกว่าจะยั่วผมซะอีก -.,- เฮ้ย ตูคิดอะไรเนี่ย >///<
“อะ..เอ่อผมขออนุญาติทำให้แผลนะครับ -///-”
“หรือแกจะให้ชั้นทำเองหล่ะ -_-^^”
“อะ..ปะ..ป่าวครับ”
“งั้นก้อรีบมาทำสิ ชักช้าอยู่ได้อยากโดนชั้นขย้ำรึไง -_-**”
“อี๋ ไม่ดีกว่าครับ T_T”
“งั้นก้อเร็วๆ -_-^^”
“อะ...ครับบ ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เอ่อ...ขอโทดนะครับ..คุณฮิบาริช่วยหันหน้ามาหน่อยได้มั้ยครับ..ผมทำแผลไม่ถนัด O_O”
“อือ ได้สิ” คุณฮิบาริค่อยๆหันหน้ามา...สายตาของพวกเราสบตากัน...คุณฮิบาริค่อยๆเอื้อมมือมาเชยคางผมขึ้น....ตอนนี้หน้าพวกเราอยู่ใกล้กันมาก....ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคุณฮิบาริ....คุณฮิบาริค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากของตนเข้ามาหาผมช้าๆ....และเหมือนเป็นสัญชาตญาณอะไรสักอย่างมันสั่งให้ผมหลับตาลงและไม่ขัดขืนแต่อย่างใด......เขาค่อยๆบรรจงประกบริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากหวานนั้นจนสนิท....มันช่างเป็นจูบที่อ่อนหวานจนแทบจะละลาย....เขาค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางมองดูสึนะที่กำลังนั่งหอบหายใจถี่อย่างเหนื่อยอ่อนเพราะพวกเขาจูบกันนานกว่า 5 นาที
“นี่จูบแรกของนายเหรอ” ฮิบาริถามเพื่อจะได้มั่นใจว่าไม่เคยมีใครได้ริมฝีปากของร่างเล็กนอกจากเขา
“อะ..เอ่อ..คะ..ครับ -//////-”
“อะ..เอ่อ..ผมว่าเรารีบนอนเถอะครับนี่ก้อดึกแล้ว”ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะอายยย >//////<
“แล้วนายจะนอนไหนล่ะมีอยู่เตียงเดียวนี่”
“ไม่เป็นไรครับผมนอนพื้นก้อได้เพราะคุณฮิบาริเป็นคนป่วยนี่ครับ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย....เตียงนี้มันก้อนอนได้สองคนนี่”
“อะ..เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับ...ผมเกรงใจ”
“นายจะขึ้นมาดีๆ..หรือจะฉันลากนายขึ้นมา” เอ่อ...เก็บทอนฟาก่อนก้อได้นะครับคุณยังป่วยอยู่เลย TOT
.....แต่ผมคิดว่าถึงคุณป่วยก้อคงไม่มีปัญหาเรื่องฆ่า(?)คนหรอกครับ TTOTT
“อะ..ครับ..ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ >///<” ฮึ้ย ให้ตายสิเรื่องเมื่อกี้ยังใจเต้นไม่หายเลย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เอ่อ...ผมนอนเบียดคุณรึเปล่าครับ”
“ก้อไม่นี่”
“เอ่อ...ครับถ้าผมนอนเบียดก้อบอกนะครับ”
“อือ รู้แล้ว...แล้วก้อเงียบด้วยชั้นจะนอน”
“อะ..ดะ..ได้ครับ” >////<
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ยังไงก้อขอโทดด้วยที่มาอัพช้า +_=
อีกอย่างคือแต่งไม่ค่อยจะออกด้วยแหละ ยังไงก้อเสนอความคิดกันเข้ามาได้นะ ^ ^
ความคิดเห็น