คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 10
Chapter 10
“งืม งืมๆ เช้าแล้วหรอ ” พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ก่อนจะขยี้ตาตัวเองเพื่อจะมองเห็นภาพได้ชัดเจน
“พี่คีย์ฮะ ตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วฮะ เช้าแล้วว ” มือทั้งสองข้างออกแรงเขย่าคนตัวบางแรงๆเพื่อให้ตื่น พร้อมส่งเสียงดังๆ
“อืออ ขออีก.. 5 นาที.. แค่กๆ แค่กๆ”
“ไม่ได้นะฮะ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก” พยายามดึงผ้าห่มที่คลุมร่างบางอยู่นั้นออก นี่พี่คีย์ไม่ร้อนหรอฮะ - -
“ไม่ หนาว.. หนาว...” ร่างเล็กพยายามดึงผ้าห่มกลับเข้าหาตัวเองอีกครั้ง ทั้งที่อุณหภูมิภายในห้องอบอุ่นดีติดจะร้อนด้วยซ้ำ แต่คนตัวเล็กกลับบ่น หนาว หนาว... มันชักยังไงๆ แล้วนะเนี่ย....
มือเรียวค่อยๆดึงผ้าห่มที่มือบางจับอยู่ออกอย่างเบามือ.... ลมหายใจร้อนหอบถี่ๆ ใบหน้าที่แดงจัดลามไปจนถึงใบหู ร่างกายสั่นเทาน้อยๆ ....ตัวร้อน มือเรียวรีบชักกลับทันทีที่สัมผัสหน้าผากมน ร้อนจี๋เลยด้วย....
“หนาว.. ขออีก 5 นาที… ” มือบางยกขึ้นก่ายหน้าผากตัวเอง ลมหายใจหอบถี่ๆ เปลือกตาปิดปิดสนิท เหมือนร่างกายมันไม่มีแรง หนาว... แต่ทำไมรู้สึกร้อนอย่างนี้
“พี่คีย์ฮะ พี่คีย์.... ” แทมิน...หรอ แทมิน....
.
.
.
.
.
“อืมม ....” เปลือกตาบางค่อยเปิดขึ้น ดวงตาค่อยๆปรับเข้ากับแสงสว่างที่ส่องกระทบเข้ามา ร้อน.. มือบางค่อยๆลงมือแกะกระดุมเสื้อชุดนอนออก..... อ้าว ไม่มี! กระดุมหายไปไหน เสื้อๆ เสื้อก็ไม่มี หายไปไหนวะ !! = [] = มือเรียวไล่สำรวจบริเวณแผ่นอกเนียนของตัวเอง เสื้อกุหายไปไหนเนี่ย!! = [ ] =
“อ้าว พี่คีย์ตื่นแล้วหรอฮะ” แทมินเดินเข้ามาพร้อมกับกะละมังใส่น้ำและผ้าชุบน้ำผืนเล็ก
“หา ! ทะ.. แทมิน O__O” อ่าว แทมินมาอยู่นี่ได้ไงวะครับ? น้องแกต้องไปเรียนไม่ใช่หรอ? แล้วผมก็ต้องไปเรียนด้วย เพราะไปโรงเรียนด้วยกัน โรงเรียน โรงเรียน ........ เฮ้ยยยยย!!!!
“แทมิน ตอนนี้กี่โมงแล้ว?! โรงเรียนหล่ะ?!! อุ่ก!” คีย์รัวคำถามใส่อย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนสภาพร่างกายของเขาค่อนข้างจะอ่อนแอไปหน่อย ลมหายใจเข้าออกถี่ๆ พร้อมกับร่างกายที่ค่อยๆเอนไปด้านหลังพิงเข้ากับหัวเตียง
“อย่าเพิ่งหักโหมเลยฮะพี่คีย์ ไข้เพิ่งจะลดไปเองนะฮะ” แทมินวางกะละมังใส่น้ำลงแล้ววิ่งมาดูคีย์ มือเรียวยกขึ้นทาบหน้าผากมนและหน้าผากของตนเองเพื่อวัดอุณหภูมิ
“ไข้ลดไปแล้วนิดหน่อย แต่ก็ยังถือว่าสูงอยู่นะฮะ” แทมินพูดพลางบิดผ้าชุบน้ำขึ้นมาเช็ดตามท่อนแขนเล็ก
“แทมิน...แล้วโรงเรียนหล่ะ”
“ผมฝากพี่จงฮยอนบอกอาจารย์ให้แล้วหล่ะฮะว่าพี่คีย์ไม่สบาย ^ ^”
“แล้วแทมินไม่ไปโรงเรียนหรอ..?”
“ไม่หรอกฮะ...ถ้าผมไปแล้วใครจะดูแลพี่คีย์หล่ะ”
“อือ =///= แทมิน...”
“ฮะ?” ดวงตากลมมองขึ้นสบตากับคนที่เรียกชื่อ
“เสื้อ...พี่หล่ะ -///-”
“เอ๋....o///o ..อะ คือ ผมตั้งใจว่าจะเช็ดตัวให้พี่คีย์หน่ะฮะ...แต่ว่าพี่คีย์ตื่นก่อน..” แทมินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถาม
“แต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เอ้ย ผมเพิ่งถอดเสื้อ เอ้ยย ไม่ใช่ คือ....ผมอยากจะเช็ดตัวให้เห็นว่าพี่คีย์เหงื่อออก _///_ ....ฮะ” แทมินพูดแล้วก้มลงจนคางแทบชิดกับคอด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินๆ -////-
“อืม ระ..หรอ =///=” เขินว่ะครับ ไอ่เราก็ตกใจนึกว่าใครมาถอดเสื้อ =v= แทมิน ถ้าพี่ไข้ขึ้นสูงกว่านี้ใครจะรับผิดชอบ >///< อยู่ๆมาถอด(เสื้อ)ตอนหลับ
“อะ..เอ่อ พี่คีย์จะเช็ดตัวมั้ยฮะ เดี๋ยวผมไปทำข้าวต้มมาให้” แทมินยืนขึ้นด้วยท่าทีเกร็งๆและใบหน้าที่กำลังแดงซ่าน =///= ผมทำอะไรเนี่ย ถอด(เสื้อ)เอง ยังจะเขินเองอีก... ..ก็ตอนนั้นมันเป็นห่วงไม่รู้จะทำไงดี ตอนนี้ก็เลยพึ่งคิดได้นี่..... -///-
“อือ ขอบคุณมากนะแทมิน เดี๋ยวพี่เช็ดตัวเองดีกว่า ...คือ....กะ..เกรงใจแทมิน... ” ใบหน้าสวยพูดขึ้นพลางใช้มือบางเอื้อมไปหยิบเสื้อที่กองอยู่ตรงข้างหัวเตียงมากอดปิดท่อนบนเอาไว้ -///-
“อ่า....ฮะ =///= ” เมื่อพูดจบขายาวๆรีบก้าวออกมาจากตรงนั้นด้วยความเร็วแสง - - ว๊ากกกก นี่พี่คีย์จะยั่วกันใช่มั้ยเนี่ยย! ผมยอมรับว่าผมถอดเสื้อพี่คีย์ออกก่อน แต่...เมื่อกี๊พี่เค้ายั่วผม!! =////= ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงอย่างเขินอาย แต่เหมือนเป็นการชักชวน เสื้อที่ถูกดึงมาปิดแผ่นอกสวยแบบลวกๆไม่ได้ช่วยอะไรเลย มีแต่ทำให้ดูน่ารักขึ้นเท่านั้น เอ่อ....ถ้าผมจะกดพี่คีย์ตอนป่วยนี่ได้มั้ยฮะ? -////- อ๊ากกกก ไม่ๆๆๆ ผมไปทำข้าวต้มดีกว่า! T T แทมินส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิด(หื่นๆ)ออกจากสมองตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัว (แล้วความ(หื่น)มันจะออกหรอแทมิน = = )
.
.
.
.
.
.
.
บ่าย 3 โมง…….
มือเรียวยื่นมาแตะที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยนอีกมือหนึ่งสัมผัสที่หน้าผากตัวเอง...ไข้ลดลงแล้ว... พลางใช้มือเกลี่ยผมนุ่มที่ปิดใบหน้าใสอยู่ออกอย่างเบามือ
“อือ...บ่าย 3 แล้วหรอ ได้เวลาทานยาแล้วสิ...” มือล็กแกะเม็ดยาออกจากซองก่อนจะส่งเข้าไปในปากของตัวเองและดื่มน้ำตามเข้าไป ริมฝีปากอิ่มทาบทับลงบนกลีบปากสีอมชมพูของคนที่หลับใหลเนิ่นนาน........ รอจนแน่ใจว่าคนป่วยกลืนยาลงไปแล้วจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออก
“....หวาน...” พูดพึมพัมเบาๆกับตัวเอง พร้อมกับใช้มือเกลี่ยน้ำที่ติดอยู่บนกลีบปากนุ่มสีอมชมพูออกอย่างอ่อนโยน.... .......ตอนนี้ความรู้สึกในหัวของเขามันปนกันมั่วไปหมด ความรู้สึกนี้มันอะไร....หัวใจเต้นดังจนน่ารำคาญ สายตาที่ไม่อาจละไปจากใบหน้าสวยนี้ได้ ความรู้สึกที่เหมือนจะเอ่อล้นออกมา.......ตอนนี้ผมรู้แค่ว่า ผมต้องการพี่คีย์เหลือเกิน.....
ริมฝีปากอิ่มเลื่อนลงไปทาบทับริมฝีปากนุ่มอมชมพูน่าหลงใหลอีกครั้ง รสชาติหอมหวานจนไม่อาจห้ามใจ หวานจนแทบจะละลาย.........เอียงคอเพื่อให้รับสัมผัสนั้นได้มากขึ้นอีก
แขนบางของคนหลับค่อยๆยกขึ้นมาโอบรอบคอของแทมิน ......หวานจัง.....ยาเมื่อกี๊ก็หวาน...เหมือนกันเลย.......
ริมฝีปากค่อยๆผละออกเมื่อได้ยินเสียงครางอือๆในลำคอของคนที่หลับเพราะขาดอากาศหายใจ
“......เอาจนได้แฮะเรา......-////-” มีเรียวยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง สัมผัสอ่อนนุ่มและความหวานยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปาก......
“อือ.....แทมิน.....” ใบหน้าเจ้าของชื่อขึ้นสีทันทีเมื่อได้ยินเสียงหวานของคนที่หลับนั้นเรียกตัวเอง มือทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาปิดใบหน้าที่แดงลามไปถึงหูก่อนจะค่อยๆย่อตัวลงนั่งพิงกับผนัง......นี่พี่คีย์จะทำให้ผมคลั่งใช่มั้ยเนี่ย.......=////=
_________________________________________________________________
writer : อ่า เหมือนตอนนี้จะสั้นอีกแล้วอ่ะ T T ยังไงก็ต้องขอโทดนักอ่านทุกคนด้วยนะ การบ้านไรเตอร์
เยอะมากกกก ไม่ค่อยมีเวลาได้อัพเลย แถมยังเพ้อเยอะเกินไปจนปนกันมั่วไปหมด - - ทั้ง SF ทั้งเรื่อง
ยาว เรื่องใหม่ เรื่องเก่า ฉากหวาน ฉากนั้น ฉากนี้เต็มไปหมด = = เอาไว้ไรเตอร์จะปั่น SF มาให้อ่านกัน
นะ หวานน~ แน่นอน คึ คึๆ
ปล. หยุด 4 วัน การบ้านกองเป็นภูเขา = _ = ให้กุหยุดอาทิตย์นึงดีกว่ามั้ง - * -
ความคิดเห็น