คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 8 สวนสนุก / ง่วง (ภาคแรก)
คำเตือน ฟิคตอนนี้รั่ว!!~ ค่ะ พอดีช่วงนี้ไรเตอร์รั่ว ภาษาอาจไม่ค่อยเหมือนในการ์ตูนเท่าไหร่นะคะ บุคลิกตัวละครอาจเพี้ยนไปบ้าง ยังไงก้อขอโทดด้วย T T
__________________________________________________________________________________________________________
วันเสาร์ 09.00 AM
“เอ่อ คุณฮิบาริครับ วันนี้ว่างมั้ยครับ” ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะไม่แน่ใจว่าคนที่เหมือนทำงานตลอด 24 ชั่วโมงอย่างคุณฮิบาริจะว่าง
“ก้อว่างนะ ทำไมหรอ ? ” ตอนนี้ยัง งง อยู่ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างคุณฮิบาริจะว่าง
“เอ่อ ช่วยไปสวนสนุกกับผมหน่อยดะ...ได้มั้ยครับ” ว้ากกกก พูดแล้วเขินๆๆ ก้มก่อนหน้าดีกว่าเด๋วคุณฮิบาริจะรู้ว่าเราหน้าแดง
“เอาสิ ไปกันตอนนี้เลยมั้ย ?” เฮ่ย แปลกว่ะ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้นวะ ??
“พอดีช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกไปตรวจสอบเท่าไหร่ บางทีอาจมีพวกสัตว์กินพืชที่มีปัญหาก้อได้” เหมือนพี่แกอ่านใจผมออกนะ
รู้ด้วยว่าผมจะถามอะไร - -
“งั้น ผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึงนะครับ ” ว่าแล้วก้อรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง << โอ้โหย ย ย มันจะรีบไปตายไหนฟระ
“ไปกันเถอะครับ ^ ^ ” กลับลงมาด้วยเสื้อฮูทสีส้มสดใส กางเกงขายาวสีฟ้า และรองเท้าผ้าใบสีเขียวอ่อน
“ อืม ” เย้ ดีใจจังเลยในที่สุดก้อจะได้ไปเดทกับคุณฮิบาริแล้ว ถึงแม้พี่ท่านจะไม่คิดอย่างนั้นก้อตาม - -
………………….
……….
“เย้ ในที่สุดก้อถึงซะที” ผมพูดพร้อมกับยิ้ม เฮ้อ กว่าจะมาถึงได้แทบแย่ เหนื่อยสุดๆเลย!! ก้อเล่นเดินมานี่นา - - เพราะถ้าไม่งั้นบนรถไฟอาจเต็มไปด้วยศพ(?)ก้อเป็นได้ แต่ถึงเดินมาก้อยังไม่วายแผ่รังสีอำมหิตอีก
ทูน่า กลุ้มม ม ~ !! T T
“แล้วจะเล่นอะไรดีหล่ะ”
“ อืม นั่นหน่ะสิครับยังไม่ได้คิดเลย ”
“งั้น ไปเล่นไวกิ้งกันมั้ย ?” ฮะ?? เมื่อกี้ผมคงไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย คุณฮิบาริชวนผมเล่นของเล่น!!
“เอ๋ คุณฮิบาริอยากเล่นหรอครับ?”
“ป่าว พอดีเห็นป้ายมันเขียนอยู่หน่ะ แล้วนายก้อยังไม่รู้ด้วยว่าจะเล่นอะไร แล้วจะเล่นมั้ยหล่ะ??”
“อ่า ครับงั้นเด๋วผมไปซื้อตั๋วก่อนนะครับ” งั้นที่คุณถามผมจะถือว่าคุณอยากเล่นก้อแล้วกันนะครับ ^ ^
“ทุกท่านกรุณาใส่เข็มขัดให้เรียบร้อยด้วยนะคะ ” เสียงของพนักงานดังขึ้นเพื่อบอกให้พวกผมและคนอื่นๆบนเรือเตรียมตัวให้พร้อม แม่ครับ ผมจะรอดมั้ยเนี่ย!! T__T
“ถ้าพร้อมกันหมดแล้ว 3...2...1 GO!! ” เอาก้อเอาวะ !!!!
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก << สึนะ
...................................... << ฮิบะ
กรี๊ดดดดดดด อ้ากกกกกกกกกก ย้ากกกกกกกกกกก << คนอื่นๆ
“เอาหล่ะ หมดรอบแล้วนะคะเชิญทุกท่านเดินลงด้วยค่ะ” อา...ในที่สุดผมก้อรอดแล้ว นึกว่าจะตายแล้วซะอีก เอ๋ แล้วคุณ
ฮิบาริหล่ะทำไมเงียบๆ คิดจบก้อหันไปหาทันที
“เฮ้ยย!! คุณฮิบาริครับเป็นอะไรรึเปล่าครับ” ผมเขย่าตัวคุณฮิบาริแรงๆเพื่อปลุกให้ตื่น เป็นไรมากรึเปล่าก้อไม่รู้ถึงกับสลบเลยคงจะเป็นหนักอยู่แฮะ
“คุณฮิบาริครับ คุณฮิบาริ ตื่นเถอะครับ” ผมพูดพร้อมกับเขย่าตัวคุณฮิบาริแรงๆ อ๊ะ ฟื้นแล้ว
“หืม มีอะไรหรอสึนะโยชิ”
“เอ่อ มันหมดรอบแล้วอ่ะครับ”
“อ้อ ไปกันเถอะ...อะ...” ร่างสูงที่เดินไปได้ซักพักดูเหมือนจะเซ ทำให้ร่างบางต้องเข้าไปประคองไว้
“คุณฮิบาริครับไม่เป็นไรนะครับ”
“อืม ก้อนิดหน่อยหน่ะ”
“ผมว่าไปนั่งพักก่อนดีมั้ยครับ” ไม่รอให้ร่างสูงได้ตอบสึนะก้อลากเขามาที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ซะแล้ว
“คุณฮิบาริเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”
“ฉันไม่เป็นไรหรอก”
“ดีจังเลยครับ ผมเป็นห่วงแทบแย่ ^ ^”
“…อืม”
“คุณฮิบาริครับเอาน้ำอะไรมั้ยครับเด๋วผมไปซื้อให้”
“ฉันขอชา”
“ครับ ^ ^”
……..
“อ่ะ นี่ครับ”
“อืม ขอบใจนะ”
“เอ่อ คุณฮิบาริเป็นไรรึเปล่าครับ ทำไมถึงหลับบนไวกิ้งหล่ะ ??”
“.....พอดีฉันง่วงๆหน่ะ ก้อเลยเผลอหลับไป” ฮิบาริพูดพร้อมกับก้มหน้าแดงๆ ว้ากกกก น่ารักอ่ะ โคตรน่ารักเลย ฮะฮะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณฮิบาริหน้าแดงก้อเป็น เอ...แล้วทำไมคุณฮิบาริถึงง่วงหล่ะ
“คุณฮิบารินอนไม่พอหรอครับ ?”
“อืม ก้อประมาณนั้น”
“เอ๋ ทำไมหล่ะครับ งานยุ่งรึเปล่า ทำไมไม่บอกผมหล่ะครับ” นี่ผมผิดรึเปล่าเนี่ยที่ตัวเองมีความสุขอยู่คนเดียว
“.....ป่าวหรอก งานหน่ะค่อยทำก้อได้ ”
“แล้วทำไม...”
“ฉัน...แอบไปเห็นบัตรสวนสนุกเข้าหน่ะ เลยรีบทำงานให้เสร็จจะได้ไปเที่ยวกับนาย” ฮิบาริพูดแล้วเสมองไปทางอื่นเพราะไม่อยากให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาหน้าแดง
“แต่ก้อไม่ควรหักโหมนี่ครับ ค่อยๆทำก้อได้” พูดแล้วก้ออดคิดไม่ได้ว่าคุณฮิบาริลำบากเพื่อเราขนาดไหน
“มันก้อจริง....แต่กลัวนายจะเป็นห่วงเรื่องงาน ก้อเลยรีบทำให้เสร็จก่อน” ....ผมดีใจจังเลยครับไม่นึกว่าคุณฮิบาริจะทำเพื่อผมขนาดนี้แต่.....เรายังไม่ได้ทำอะไรตอบแทนคุณฮิบาริเลย
“จุ๊บ ขอบคุณมากครับ แต่ห้ามทำอะไรหักโหมแบบนี้อีกนะ ผมเป็นห่วง” ผมจุ๊บแก้มคุณฮิบาริทีหนึ่งอย่างเขินๆด้วยใบหน้าที่แดงยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศซะอีก แต่ยังไงผมก้อจะไม่หันหน้าหนีหรอก ก้อคุณทำเพื่อผมถึงขนาดนี้นี่นา ^ ^
เพียงคำพูดสั้นๆ ‘ ผมเป็นห่วง ’ มันก้อทำให้ผมลืมความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานไปหมดเหลือเพียงแต่ความสุขที่ได้รับความรักจากคนตรงหน้าเท่านั้น.....ขอบคุณนะสึนะโยชิ
“ อืม ” ฮิบาริยิ้มอย่างอ่อนโยนที่ใครๆต่างก้อต้องละลาย~ กันเป็นแถวว ว >////<
หล่อ หล่อโคตร หล่ออิ๊บอ๋าย - .,- >///< << สึนะ
“งะ...งั้นเราไปเล่นอะไรต่อดีครับ” ตอนนี้ผมยังปรับตัวไม่ค่อยได้ครับรอยยิ้มเมื่อกี้เป็นอันตรายต่อหัวใจของผมอย่างแรงเลยทีเดียว >///< คราวหลังเตือนกันบ้างนะครับ เดี๋ยวผมหัวใจวาย ย ย
____________________________________________________________________________________________________
โปรดติดตามต่อ ภาคสอง
ปิดเทอมแล้ว เย้ ~~!!
ถึงแม้จะคี่เกียดไปหน่อย หรือมาก - * -
ก้อจะขยันมาอัพนะ
อยากอัพทุกวันเหมือนกันแต่ก้ออยากได้เม้นอ่ะ
ยังไงก้อช่วยเม้นหน่อยน้า ~~
ขอขอบคุณทุกคนที่เม้นให้ด้วยนะ ^ ^
ความคิดเห็น