คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [TaeKey] โรมิโอ กับ จูเลียต Remix!!! 1/3
[TaeKey] โรมิโอ กับ จูเลียต Remix!!! 1/3
“ขอเชิญทุกท่านพบกับ โรมิโอ กับ จูเลียต Remix!!! ได้เลยคร๊าบบบบ >[]<” อนยูพูดอย่างสะใจ และกลั้นหัวเราะเอาไว้เต็มที่ - * - ก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่หลังเวที คำว่า ‘Remix’ ของชั้นไม่ธรรมดานะจะบอกให้ หึหึ
............
.....................
..............................
“พ่อฮะ!! ผมบอกพ่อกี่ทีแล้วว่าผมเป็นผู้ชายย ไม่ใช่ผู้หญิง!!!” เด็กหนุ่มหน้าหวานตะหวาดเสียงดังลั่นอย่างโมโหใส่หน้าคนที่เขาเรียกว่า ‘พ่อ’ ไม่เห็นจะมีความเป็นพ่อเลยซักนิด =__=
“โธ่ ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ลูก~ ก็ลูกพ่อหน่ะออกจะน่ารักซะขนาดนี้~!!” เสียงออดอ้อนของคนเป็นพ่อง้อลูกชายตัวเองอย่างสุดฤทธิ์ T ^ T
“พอเลยฮะ!! ผมไม่ฟังพ่อแล่ว ดูสิ! เพราะพ่อนั่นแหละ เลยมีแต่คนหาว่าผมเป็นผู้หญิง!!” ‘คีย์’ ลูกชาย(?) คนเดียวของ ‘จงฮยอน’ พูดใส่หน้าพ่อของตัวเองอย่างงอนๆ พร้อมแก้มป่องๆนั่น
เห็นแล้วน่ารัก น่าหยิกเสียนี่กระไร -.,-
แล้วแบบนี้จะให้พ่อบอกว่าอะไรถ้าไม่ใช่ ‘ลูกสาววว’
“โอ๋ๆๆ ๆ ไม่เอาน้า พ่อขอโทษ พ่อจะไม่พูดกับใครอีกแล้วว่าพ่อมีลูกสาวว~” จงฮยอนพูดแล้วเอาหน้าถูกับแก้มนุ่มๆของลูกชายตัวเองที่น่ารักซะขนาดนี้ ^__^
“จริงนะฮะ?! พ่อต้องบอกว่า มีลูกชายหล่อสุดๆด้วยนะ!!” คีย์พูดด้วยใบหน้าจริงจัง แต่ทำไมคนดูแล้วมันถึงน่ารักอย่างนี้ฟระ!! =///=
“คีย์~ จะให้พ่อพูดได้ยังไงหล่ะในเมื่อลูกชายของพ่อออกจะน่ารัก น่ากอดขนาดนี้~!!” จงฮยอนพูดแล้วมองหน้าลูกชายตัวเอง ก่อนจะรวบเข้ามากอดซะเต็มรัก ลูกชายผมก็อย่างนี้แหละ น่ารักทุกอย่าง น่ารักไปทั่ว น่ารักไปหมดด >__<
“เฮ้อออ ผมขอออกไปเดินเล่นหน่อยนะฮะ =__=” คีย์พูดอย่างเอือมๆแล้วค่อยๆดิ้นขลุกขลักออกจากอ้อมแขนของจงฮยอน พ่อผมนี่เห่อลูกชะมัด! -___-++
“อ๊า ไม่ได้นะลูก ออกไปคนเดียวแบบนั้นมันอันตราย! ถ้ามีคนมาจีบจะทำยังไงหล่ะ!?” จงฮยอนตะโกนลั่นบ้าน พร้อมกับจะเดินไปหา
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมดูแลตัวเองได้ แล้วผมจะรีบกลับนะ! ^___^” คีย์พูดแล้วส่งยิ้มหวานให้(คุณ)พ่อ ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
ปัง!
เฮ้อออ ในเมื่อลูกชายผมบอกแบบนั้น ก็คงต้องยอม...... ถ้าไม่ยิ้มหวานให้ผมไม่ยอมหรอกนะ! T ^ T
“แทมิน พักนี้เรียนเป็นไงบ้างหล่ะ?” คุณพ่อตัวสูงโย่งเอ่ยถามลูกชาย ขณะที่นั่งอยู่หน้าทีวีด้วยกัน
“ก็เรื่อยๆฮะ อาจารย์สั่งการบ้านเยอะ เพื่อนชวนหลีสาว ว่างๆไปเล่นบาส” แทมินพูดอย่างสบายๆ สายตายังคงจ้องอยู่ที่ทีวีอย่างจดจ่อ
“อืออ อย่างนั้นหรอ อ๊า~ ซวยแล้ววๆๆ ” มินโฮร้องเสียงหลง เมื่อหันกลับมาหน้าจออีกทีรถที่ตัวเองบังคับอยู่ก็ออกนอกทางไปเสียแล้ว มิหนำซ้ำยังตกน้ำอีก - -*
“เย๊สสสส ผมชนะอีกแล้วว~!!” แทมินพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วยิ้มร่า เมื่อรถตัวเองวิ่งเข้าเส้นชัยอย่างขาดรอยย ^O^
“งือออ นี่พ่อแพ้มา 10 ตาแล้วนะ! ไม่ยอมอ่อนให้กันบ้างเลย!!” มินโฮพูดอย่างงอนๆ ชิ! ทำไมลูกผมมันเล่นเกมเก่งอย่างงี้เนี่ย!! T__T
“ช่วยไม่ได้ฮะ ก็ผมเก่งนี่นา~!!” แทมินยิ้มแป้นจนตาแทบปิด ^[++++++]^
“หนอยยย เอาไว้พ่อชนะก่อนเถ๊อะ~!!!” มินโฮพูดแล้วฝึกเล่นเกมต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย =__=^^
“พ่อฮะ ผมจะไปเซเว่น เอาอะไรมั้ย?” แทมินถามขณะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์พร้อมเสื้อแขนยาวคู่ใจของตัวเอง
“แล้วแต่ลูกละกัน อ้อ! ซื้อกาแฟมาให้พ่อด้วยนะ” มินโฮตะโกนบอกลูกชาย แต่มือยังคงบังคับรถอยู่อย่างเมามันส์ อ๊ะๆ ซ้ายยยๆๆ~
“แล้วมีเงินรึเปล่าหน่ะ เอาของพ่อก่อนมั้ย?” มินโฮถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง
“ที่พ่อให้ผมมาเดือนที่แล้วยังไม่หมดเลยฮะ =w=” แทมินพูดจบแล้วเดินออกจากบ้านไป เฮ้อออ พ่อผมนี่ห่วงลูกจริงๆ! -__-
“ไอ้มินโฮวว~ สุดหล่อโทรมาแล้วนะเฟ้ยย รับซักทีเซ่!! นี่คิมจงฮยอน โทรมาเชียวนะ!!~” ผมหล่ะอนาถจริงๆเสียงเรียกเข้าเวลามันโทรมาเนี่ย! - * -
“ว่าไง จงฮยอน” กรอกเสียงตามสายลงไปอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะกำลังบังคับรถอย่างเอาเป็นเอาตาย -__-**
“ก็ไม่ว่าไงอ่ะ แล้วแกหล่ะสบายดีมั้ย?” จงฮยอนถามอย่างเป็นห่วง(หรอ?) =3=
“ก็ดี แล้วนายหล่ะ?”
“ก็ดี แล้ว...แกทำไรอยู่วะ?!” เสียงดังว่ะแม่ง พูดแล้วไม่ค่อยได้ยิน - * -
“เล่นเกม อ๊ะ ชนซะแล้วว!” อ๊ากกกก เพราะแกอ่ะแหละจง ชวนชั้นคุยทำไมเนี่ยย!! =[]=**
“ไอ้เลวววว เพื่อนอุตส่าห์โทรมา =O=”
“เออๆ รู้แล้วๆเลิกเล่นก็ได้!! - * -”
“แล้วลูกแกอ่ะ? สบายดีรึเปล่า?”
“แทมินหน่ะหรอ สบายดี ไม่งั้นคงออกไปเซเว่นไม่ได้ =w= ”
“กวนตีนนะมึงอ่ะ - * -”
“เออๆ แล้วลูกแกหล่ะเป็นไงบ้าง ตกลงว่าเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง?” มินโฮพูดแซวๆ
“....เป็นผู้ชาย..หล่อมากด้วย... T ^ T” ฮึก คีย์ พ่อพูดสิ่งที่ลูกต้องการแล้วนะ T_T
“ฮะ จริง...”
“ลูกชายชั้นโคตรน่ารักอ่ะจะบอกก!! >O<”
“อ่าว แล้วไหนบอกหล่อ...” ยังพูดไม่ทันจบ... - -*
“เหอะ ไม่เห็นจะเหมือนตรงไหนเลย ออกจะน่ารักขนาดนั้น -3-”
“โอเคๆ กุเข้าใจละว่าลูกมึงน่ารัก - * -”
“แล้วแทมินหล่ะมึง ไม่เจอกันนาน กุหล่ะคิดถึงง~”
“ลูกกุก็หล่อสิ! เหมือนพ่อไง ฮ่าๆ ๆ” มินโฮพูดแล้วหัวเราะร่วน - -
“อ้ออ หรอออ~!” แกหน่ะมันเอเลี่ยน ผสมกบ บวกเสาไฟฟ้าชัดๆ!! =__=^^
“แล้วคีย์หล่ะมึง ไม่เจอกันตั้งนาน กุหล่ะคิดถึงง~”
“ก็สวยสิ! กุหล่ะโคตรปลื้มม ทำไมลูกกูน่ารักได้ขาดใจขนาดนี้~!”
“อ่า โอเคๆ กุเข้าใจๆ มึงไม่ต้องเวิ่นมากก็ได้กุขี้เกียจฟัง -__-”
“เออๆๆ ก็ไม่มีอะไรหรอก โทรมาเล่นๆเฉยๆ นึกว่าตายแล้ว”
“กุไม่ตายง่ายๆหรอก -__-**” แล้วทั้งสองคนก็คุย(เถียง)กันต่อ บลา บลาๆๆ ๆ~
ขายาวๆก้าวมาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ในมือถือถุงเซเว่นใบไม่ใหญ่มากนัก ส่วนอีกมือถือกล่องโออิชิขึ้นมาดูด = =
แทมินเดินมาเรื่อยๆ....แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อเห็นร่างที่นั่งอยู่บนชิงช้า ใบหน้าสวยหวานราวกับเด็กผู้หญิง ดวงตาเรียวรีสวย จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางอิ่มสีชมพูได้เป็นอย่างดี ผิวขาวเนียนสวยน่าสัมผัส แทมินได้แต่มองค้างอยู่อย่างนั้น.....
ริมฝีปากสวยยกยิ้มขึ้นบางๆ สายตามองทอดไปยังเด็กผู้ชายตัวเล็กๆสองคนเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนานภายในกระบะทราย รอยยิ้มนั้นทำเอาแทมินแทบลืมหายใจ....
เด็กหนุ่มร่างบางบนชิงช้าหันมองบรรยากาศรอบๆตัว แต่ต้องสะดุดเข้ากับเด็กหนุ่มอีกคนที่มองมาทางนี้ ใบหน้าคมที่ติดจะน่ารักมากกว่าหล่อ แสงแดดยามเย็นส่องกระทบเรือนผมสีน้ำตาลส้ม ดวงตาเรียวเล็ก จมูกโด่งได้รูป กลีบปากบางสีเชอร์รี่ องค์ประกอบทั้งหมดนั้นทำเอาคีย์มองค้างอย่างลืมตัว....
ขายาวๆของแทมินค่อยๆก้าวไปหาคีย์ราวกับมีแรงดึงดูด..... ก่อนจะนั่งลงที่ชิงช้าตัวข้างๆ
“เอ่อ...ดีฮะ...คุณชื่ออะไรหรอ?”
“ฉันชื่อ คิมคีย์บอม เรียก คีย์ก็ได้” คีย์ตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้ ทำเอาแทมินใจกระตุกวูบเลยทีเดียว... =///=
“แล้วนายหล่ะ?” ร่างบางถามต่อ
“ผมแทมิน ลีแทมิน ยินดีที่ได้รู้จักฮะค...คีย์” แทมินพูดติดขัดอย่างเขินๆ ท่าทางนั้นทำเอาคีย์เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“เช่นกันนะ...แทมิน” อย่างว่าแต่แทมินเลย ตัวเองก็เหมือนกัน -///-
“ดื่มมั้ยฮะ?” แทมินส่งน้ำผลไม้ที่อยู่ในถุงเซเว่นให้คีย์ แล้วยิ้มอย่างร่าเริง
“อืม ขอบคุณนะ ^__^” คีย์รับมาแล้วตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม อีกแล้ว หัวใจดวงน้อยของแทมินกระตุกอีกแล้ว =///=
แล้วพวกเราก็นั่งคุยกันต่อจนถึงเย็น.......
.
.
.
.
.
“อ่า นี่ก็เย็นแล้ว เดี๋ยวผมไปส่งคีย์ที่บ้านนะ”
“จะดีหรอแทมิน นายก็ต้องรีบกลับเหมือนกัน....”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ บ้านผมอยู่ซอย 6 นี้เอง ^ ^”
“จริงหรอ บ้านเราอยู่ซอย 5 นี้เหมือนกัน”
“งั้นก็พอดีเลยฮะ ผมจะได้ไปส่งคีย์ก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน ....’เป็นห่วง’ หน่ะ”
“บ้า! =///=” คีย์พูดแล้วก้มหน้างุด เพราะแก้มที่แดงจัดทั้งสองข้าง แทมินแอบยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นแก้มที่แดงๆนั้น น่ารักจัง ^///^
___________________________________________________________
ความคิดเห็น