คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : เอ๋ เตรียมตัว?
Chapter I : เอ๋ เตรียมตัว?
1
[เซริส]
ณ ปราสาทวาเรีย
“เฮ้อ...เบื่อจังเลย ทำไมมันว่างจังเลย” ฉันนอนกลิ้งเล่นอยู่บนโซฟาด้วยความเบื่อหน่าย
ก็แหม...สึคุ(สควอโล่)ก็ไม่อยู่ คนอื่นก็ไม่ว่างนี่นา ทำงานกันหมด
“ทำไมฉันไม่มีงานทำบ้างล่ะเนี่ย” ฉันยังกลิ้งไปมาอยู่บนโซฟาต่อไปจนได้ยินสียงเปิดประตูห้องโถงเปิดออก ฉันจึงรีบเด้งตัวขึ้นมาก็พบกับ...
“เบลลลลลลลลลล มาม่อนนนนนนนนน” ฉันรีบกระโจนเข้าใส่ทั้งสองด้วยความเร็วแต่...สองคนนั้นช่างโหดร้ายทำไมถึงหลบฉันกันล่ะ T^T
“ชิชิชิ เจ้าชายพึ่งกลับมาจากการทำงานเหนื่อยๆ ให้เจ้าชายพักบ้างสิ ชิชิชิ” เบลเดินตรงไปที่โซฟาตัวที่ฉันนอนกลิ้งก่อนหน้านี้โดยที่ไม่สนฉันที่ล้มหน้าทิ่มอยู่ที่หน้าประตูห้องโถง
“ก็อย่างที่เบลว่านั่นแหละ งั้นฉันขอพักหน่อยละกัน” มาม่อนก็ลอยไปนั่งโซฟาตัวที่อยู่ตรงข้ามกับเบล
“อะไรกันน่ะเหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ?” ฉันเริ่มขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆเบล
“ที่จริงมันก็ไม่เหนื่อยหรอก ชิชิชิ แค่เจ้าชายอยากพัก” พูดจบเบลก็ทิ้งตัวลงนอนที่ตักฉันโดยที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัว
“อ๋อหรออออออออ” ฉันลากเสียงยาวๆก่อนจะดึงแก้มคุณเจ้าชายแรงๆแล้วลุกออกจากโซฟา
“ชิชิชิจะไปไหนล่ะเจ้าชายยังไม่ได้พักผ่านเลย” เบลค่อยๆเงยหน้ามามองฉันช้าๆพร้อมกับยิ้มกว้างๆ
“จะไปรอสึคุที่หน้าประตู” พอว่าจบฉันก็วิ่งออกจากห้องโถงมุ่งสู่ประตูปราสาท
“สควอโล่หรอ เจ้านั่นยังไม่กลับมาอีกหรือไง” เบลหันไปถามมาม่อน
“อีกเดี๋ยวก็น่าจะกลับมาแล้วล่ะ เห็นว่างานที่เจ้านั่นทำหนักพอสมควรน่ะ” ว่าจบมาม่อนก็ยกน้ำขึ้นดื่ม
“งั้นหรอ ชิชิชิ”
ณ ประตูปราสาท
“กลับมาแล้วโว้ยยยยยย” เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ที่เสียงดังและคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับประตูปราสาทที่เปิดออก แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้รอให้เขากลับมาล่ะนะ
นอกจาก...ฉันนนนนนน
“สึคุกลับมาแล้วววววววววววววว” เมื่อแน่ใจแล้วว่าคนตรงหน้าคือคนที่รอคอย(?)ฉันก็กระโจนเข้าใส่ทันทีอย่างไม่รอช้า
“อะ...อะไรของเธอ” สควอโล่ผู้รับชะตากรรม(?)อันโหดร้าย(?)ได้หงายท้องพร้อมกับตัวต้นเหตุ
“กลับมาแล้วหรอ แล้วของฝากล่ะของฝาก*0*” ฉันถามสควอโล่ไปพร้อมกับทำตาเป็นประกาย
“ชิ แค่รอของฝากเองเรอะ” สควอโล่สถบออกมาเบาๆก่อนจะเควี้ยงถุงบางอย่างใส่ฉัน
ตุบ!!
ผลก็คือไอ่ถุงอะไรนั่นมันโดนหน้าฉันเต็มๆบวกกับแรงและน้ำหนักของมันทำให้ฉันถึงกับหงายท้องกันเลยทีเดียว
ที่นี่มีแต่พวกโหด ดิบ เถื่อนสินะ!!! (#จิบอกว่าพวกนี้มันก็รั่วเหมือนกันลูก)
“อะไรอ่ะ” ฉันพูดออกมาเสียงแผ่วพร้อมกับลูบหน้าตัวเองเบาๆ
“เธอก็เปิดดูเองสิ” ว่าจบสควอโล่ก็ลุกขึ้นแล้วก็รีบเดินเข้าไปในปราสาท พร้อมกับแหกปากตลอดทาง “กลับมาแล้วโว้ยยยยยย ไอ่พวกสวะหายหัวไปไหนกันหมด”
“ชิชิชิ ต้นตอของมลภาวะทางเสียงกลับมาแล้วล่ะสิ” เบลยังนอนที่เดิมไม่ขยับจนสควอโล่พัง(?)ประตูเข้ามาในห้องโถง
“หนวกหูน่า สควอโล่ ช่วยเงียบๆหน่อยไม่ได้หรือไง” มาม่อนว่าพลางมองต้นเสียง
“โว้ยยยยยยยยแล้วลูซซูเรียอยู่ไหนนนน”
“ชิชิชิ แล้วฉันจะไปรู้กับแกมั้ย ไปทำงานกับแกไม่ใช่หรือไง”เบลสวนกลับทำเอาสควอโล่ถึงกับค้าง(?)
“เอ่อว่ะ...” สควอโล่นิ่งค้างไปครู่หนึ่งก่อนจะเดินออกไป
หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่ทำหน้างงก่อนจะค่อยๆเปิดถุง
จะว่าไปถุงนี้มันก็ขยับเองได้ด้วยนี่นา สิ่งมีชีวิตงั้นหรอ?
ฉันมองเข้าไปในถุงที่ขยับเป็นพักๆก่อนจะพบกับ
โอ้แม่เจ้า! นี่มัน สัตว์โลกสุดแสนโมเอ้!!
พบกับ เฟนเน็คฟ็อกซ์ สุดแสนโมเอ้(?)
“สึคุ!!!” ฉันรีบวิ่งเข้ามาในห้องโถงทันที “อ่าว สึคุไปไหนล่ะ?”
“ชิชิชิ ก็ไม่รู้สินะ ว่าแต่ นั่นอะไรน่ะ” เบลชี้เฟนเน็คฟ็อกซ์ที่อยู่บนหัวฉัน
“สึคุให้เป็นชองฝากล่ะ น่ารักเนอะ” ฉันตอบเบลพลางยิ้มกว้างๆ
“ของฝาก...เนี่ยนะ?” เบลพึมพำก่อนจะกลิ้งบนโซฟา
“มาม่อนรู้มั้ย ว่าสึคุอยู่ไหน” ฉันหันถามมาม่อน พร้อมกับส่งสายตาแบบ ถ้าแกไม่บอกฉันแกตายยยย!!
“สควโล่หรอ...น่าจะไปหาบอสน่ะ” มาม่อนตอบมาเสียงเรียบๆ
“งั้นหรอ ขอบคุณนะ” ว่าจบฉันก็เดินออกไปทันที
“เดี๋ยวสิ เธอจะไปไหนน่ะ” ฉันหันไปมองกับต้นเสียงที่คุ้นเคย
“เอ๋ ไปหาสึคุน่ะ ทำไมหรอคาคิ” ฉันถามคาคิพร้อมกับเครื่องหมายปรัศนีที่อยู่บนหน้า
“เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ” คาคิเดินเข้ามาใกล้ๆฉันพร้อมกับคว้าคอเสื้อแล้วลากไปที่ห้อง “เธอน่ะต้องไปเตรียมของกับฉัน”
“หา! เตรียมของไรอ่ะ?” ฉันถามอีก
“ไปญี่ปุ่น พรุ่งนี้ ตอน9โมง ที่เหลือเดี๋ยวฉันจะบอกบนเครื่อง” หลังจากนั้นฉันก็โดนลากไปที่ห้อง จัดนู้นจัดนี่จัดกระเป๋าเตรียมไปญี่ปุ่นไปพอยังต้องมาจัดห้องอีก เล่นเอาวันนี้ทั้งวันฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากจัดห้อง...
และแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลากินข้าวเย็น เป็นเวลาที่ฉันรอคอยมาแสนนานจากที่ฉันเดา ฉันคิดว่าพรุ่งนี้ฉันคงไม่ได้กินข้าวเช้าที่นี่แน่ๆ มื้อนี้คงเป็นข้าวมื้อสุดท้ายที่ฉันจะได้กินที่นี่ก่อนจะไปญี่ปุ่นแน่ๆ ไม่น้า ~ ไม่อาว ~ ฉันยังอยากอยู่กับเจ๊(ลูซซูเรีย)อยู่กับสึคุ อยู่กับเบล แล้วก็อยู่กับทุกๆคนต่อนี่นา ~
“รีบๆไปกินข้าวแล้วก็ไปนอนซะ พรุ่งนี้เธอต้องตื่นเช้าๆนะถ้ายังอยากกินข้าวเช้าที่นี่น่ะ” คาคิพูดก่อนจะเดินออกจากห้องอาหาร
ได้ยินแบบนั้นฉันกินข้าวเย็นให้เสร็จแล้วก็รีบอาบน้ำนอน
จบไปแล้วกับตอนแรก เป็นไงบ้าง? มีอะไรให้ปรับปรุงก็เม้นบอกได้นะ อ่อใช่ อย่าลืมไปโหวตเลือกคู่เซริสกันด้วยนะ
ความคิดเห็น