[ Fic KHR , OHC ] ศึกครั้งนี้มี ( หัวใจ ) เป็นเดิมพัน

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter3::ค้างคืน/yuri?

ค้างคืน/yuri?

 

   Return mode

 

   "ผลออกมาคือ..." มันต้องเป็นไปอย่างที่ฉันคาดไว้ คอนเฟิร์ม ! (มันก็แหงล่ะ เธอโกงมาหนิ //ไรท์   แล้วจะทำไม ฉันน่ะทำความดีเพื่อที่จะทำให้ความรักของเพื่อนสุดที่เลิฟของฉันสมหวังนะเฟ้ย ^ ^//รีเทิร์น   ดูเหมือนจะภูมิใจมากสินะ แต่เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ//ไรท์   ว่าไงนะ//รีเทิร์น   ไม่ยักจะรู้ว่านางเอกเรื่องนี้หูหนวก//ไรท์   หนอย ตายซะเถอะ ยัยไรท์บ้า//รีเทิร์น   (สถานะของไรท์:ICU ทำให้มาอัพฟิคไม่ได้)

.

.

.

.
.
.

เฮ้ย ยังไม่จบ ยัยไรท์มั่ว ถ้ายังไม่อัพฟิคอีกละก็//รีเทิร์น   เชอะ ก็ได้ T T//ไรท์)

 

   "คนที่พักบ้านของคุณโคโลเนโล่ คือ คุณซารุวาตาริ คุณฮายาชิ คุณแลมบ้า คุณสึกิอุระ คุณคาโต้ แล้วก็ฉัน ที่เหลือนอนเต็นท์กันนะจ๊ะ" เฮ้ย! ทำไมไม่มีฉันล่ะ แล้วไอ้พืชจีเอ็มโอมาได้ไง O_O (กรรมตามสนอง//ไรท์   หยุดไปเลยยัยไรท์หนึ่งสลึง เจ็บแล้วยังมาว่าคนอื่นเค้าอีก - -*//รีเทิร์น)

 

   "ไอโกะ เธอแน่ใจใช่ไหมว่าอ่านถูกน่ะ" เพราะฉันโกงแบบไร้ที่ติเลยนะ

 

   "แน่นอนจ๊ะ เพราะว่าคุณซารุก็ช่วยมาตรวจดูแล้วรอบนึง" ให้ไอ้ลิงนั้น(*ซารุ แปลว่า ลิง)ตรวจให้เนี่ยนะ มันก็โกงเหมือนฉันอ่ะดิ ไอ้ชั่ว (ตัวเองก็ทำนะ//ไรท์   ก็ฉันมีเหตุผลหนิ ชิ!//รีเทิร์น) ｰ____ｰ;มองหน้ามันแล้ว มันก็มองตอบประมาณว่า 'สมน้ำหน้า' {(-_-)} ฉันกะจะให้ยูคิกับกุมิอยู่กันสองคน แกยังจะมาเป็นก้างอีกหรอ พอดีไอ้ทาคาชิมันดันชอบกุมิน่ะสิ ให้ตายเถอะ แถมกุมิเองก็ยังไม่รู้ตัวอีกนี่สิ ฉันละอยากจะบ้าตาย -_-b

 

   "ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ เจ้าสัตว์จอมวางแผนติ๊งต๊อง ไม่อยากนอนเต็นท์กับฉันมากเลยรึไง" คนที่จะถามควรเป็นฉันมากกว่า ถึงคำพูดมันจะกวนไป(ไม่)นิด แต่ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยฟะ หรือว่าเป็นแกที่ไม่อยากนอนห๊ะ! แล้วทำไมมันต้องอยากนอนด้วยฟะ!? ชักจะงงตัวเองหน่อยแล้วซิ
 

   "เชอะ! ก็มันได้แบบนี้จะให้ทำไงได้ อีกอย่างฉันน่ะโครตอารมณ์เสียที่ไอ้ทาคาชิมันได้บ้านโคล่อนแถมคุณเพื่อนรักที่ฉัน(แกล้ง)ให้ไปอยู่กับยูคิ ยังโดนขัดขวางอีก เซ็ง (￣^￣) " ดูเหมือนสีหน้ามันจะดีขึ้นเมื่อมันไม่ด้ยินฉันพูดคำว่า 'เออ ไม่อยากนอน' ทั้งๆที่ฉันไม่ได้คิดจะพูดแบบนั้นเลย เพราะอะไรน่ะหรอ? ฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน

 

   "งั้นเราไปช่วยหาฟืนกันดีกว่า" พูดเสร็จก็จับมือลากฉันไปทันที อะไรกันอ่ะ!?

 

   "เฮ้ย เดี๋ยวสิโว้ย O_O" ข้าพเจ้าเป็นผู้หญิงนะ ทำไมไม่เอาผู้ชายไป พูดให้มีเหตุผลบ้างสิ แล้วมาตัดฟืนอะไรตอนนี้ห๊ะ! แต่อะไรกัน ไอ้ความรู้สึกที่มันเหมือนจะตรงข้ามกับสิ่งที่ฉันคิดไว้ ความจริง อาจจะรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ สงสัยแกล้งเพื่อนมากไป สมองก็เลยเพี้ยน (･_･;

 

   "ถึงแล้ว" ถึงแล้วหรอยังอยากจับมืออยู่เลย เฮ้ยไม่ใช่ >_< ถึงสักทีจะได้ทำงาน ดูท่าสงสัยจะเพี้ยนจริงๆ (เพิ่งรู้ตัวหรอ//ไรท์   เรืี่องอะไร//รีเทิร์น   ไม่รู้ซิ//ไรท์ (เผ่นก่อนที่จะโดนเจื๋อนรอบ 2)

 

   "โอ๊ย!" เสียงใครน่ะ (ก็มีแค่เธอกับมัตสึ 2 คนไม่ใช่หรอ = =^//ไรท์) เสียงไอ้มัตสึจริงๆด้วย

 

   "เป็นไรอ่ะ~(・・？)" 

 

   "สะดุดขามดมั้ง(?) มาช่วยทำแผลให้หน่อยสิ" หนอย เจ็บแล้วยังมาทำเป็นกวนประสาทอีก (−_−#)

 

   "แผลลึกซะด้วยสิ ทำอีท่าไหนถึงสะดุดขามดซะแผลลึกขนาดนี้" สุดท้ายก็ต้องทำแผลให้มันอยู่ดี -_-b

 

   Retern end

 

   Matsuto mode

 

   ก่อนหน้าที่จะจับฉลาก

 

   "ขอคุยอะไรด้วยแป็บนึงดิ" ชินนิจิเรียกฉันให้ไปคุยด้วย ทั้งๆที่คุยตรงนั้นก็ได้ แต่ชินกลับเรียกมาซะไกล เหนื่อยนะเฮ้ย

 

   "นายมีอะไรอ่ะชิน พามาคุยซะไกลเชียว (−_−;)"

 

   "คือว่า...ฉันคิดว่ารีเทิร์นชอบนายว่ะ" นั่นทำให้ผมเกือบสำลักน้ำลายตัวเอง นี่หรอสิ่งที่นายอยากพูด

 

   "ห๊า! รีเทิร์นน่ะนะ ไม่ๆๆ ไม่มีวัน ยัยนั่นเกลียดฉันจะตาย O///o" ผมพูดตามความรู้สึกตัวเอง

 

   "เฮ้ย! แต่นายก็ชอบรีเทิร์นไม่ใช่หรอว่ะ นายลองจีบรีเทิร์นดูดิ เผื่อเค้าจะชอบนายจริงๆก็ได้" ฉันอายนะเฟ้ย ถ้าเกิดมีใครได้ยินขึ้นมา >//<

 

   "จะลองดูแล้วกัน \(//∇//)\" 

 

   "คึหึหึหึหึ อย่างนี้นี่เอง ผมจะช่วยให้คุณ 2 คนสมหวังเอง (จะได้ไม่มีใครขัดขวางผมกับกุมิ) คึหึหึหึหึหึ" รู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงเจ้าหัวพืชจีเอ็มโอติ๊งต๊องแฮะ สงสัยคงหูฝาดไปเองล่ะมั้งง

 

   ปัจจุบัน

 

   ไม่รู้ว่าผมคิดเข้าข้างตัวเองรึเปล่านะ ผมรู้สึกเหมือนรีเทิร์นจะชอบผมจริงๆอย่างที่ชินพูด ถ้าเป็นอย่างนั้นนะ... >//< โอ๊ย! อย่าให้พูดเลย ผมอายย

 

   "ไอ้มัตสึนายเป็นอะไรอีกเนี่ย หน้าแดงจะเป็นมะเขือเทศอยู่แล้ว - -^" อยู่ๆรีเทิร์นก็เอามือมาทาบที่หน้าผากผม อย่างนี้ผมก็ยิ่งหน้าแดงสิครับ -///-

 

   "อืม ตัวร้อนนิดหน่อยแหะ นายเนี่ยเป็นตัวนำความซวยมาให้ฉันจริงๆ(ｰ ｰ;)" ขอโทษคร้าบ แต่ฉันซวยบ่อยๆก็ดีเหมือนกันแหะ ได้เห็นด้านอ่อนโยน(ที่เห็นได้ยาก)ของรีเทิร์นด้วย 。///。

 

   "นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ สะดุดขามดจนสมองฟั่นเฟือนแล้วรึไง หรือว่ากำลังคิดถึงสาวที่ไหนอยู่กันแน่ (-_-)" โอ๊ะๆ หึงหรอเนี่ยย เขินน >//<

 

   "ก็กำลังคิดถึงคนที่อยู่ตรงหน้าฉันนี่ไง ^///^" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ

 

   "อะไร คิดถึงใครนะ" ยังอุตส่าห์ได้ยินอีก แฟน(?)ผมนี่หูดีจริงๆ - /0/ -'

 

   "อย่าสนใจมันเลยรีบกลับไปที่เต็นท์ดีกว่าｰ_//_ｰ;" แล้วผมก็หลอกจับมือรีเทิร์นอีกครั้งนึง

 

   "Stop!!! นายบอกให้ฉันมาตัดฟืนไม่ใช่รึไง นี่มันยังไม่ได้อะไรเลยน้า แถมแผลนายก็ยังเป็นอยู่แบบเนี่ย ถ้านายวิ่ง เดี๋ยวแผลมันก็เปิดหรอก (≧∇≦)" เป็นห่วงกันด้วยอ่าา >//< เขินอีกแล้วว ต้องรีบออกจากที่นี่โดยด่วน ก่อนที่ผมจะเป็นลมหน้าแดงไปซะก่อน

 

   "ช่างหัวสับปะรด(?)มันสิ -//-" แล้วผมก็ลากรีเทิร์นไปที่เต็นท์ เมื่อถึงเต็นท์ ผมก็รีบเดินเข้าไป เตรียมที่จะทานอาหารทันที (ความจริงไอโกะเอาอาหารสำเร็จรูปมา) แต่ปรากฏว่า...

 

   "พวกนายกำลังทำอะไรกันน่ะ" ผมเห็นพวกสัตว์กินหญ้าติ๊งต๊องกำลังรุมอะไรกันอยู่ไม่รู้

 

   "ฉันกำลังดูภาพนายกับรีเทิร์นสวีตกันอยู่น่ะสิ ไม่ต้องถามฉันว่าได้มายังไง ให้ไปถามนกของนายดู ^_^" ผมมองไปที่นกของผม ที่คอมันจะมีกล้องวีดีโอ อืม พอจะเข้าใจแล้ว ไอ้นกทรยศ แกไปเข้าข้างไอ้หัวจีเอ็มโอติ๊งต๊องนี่น่ะหรอ -_-*

 

   "พอได้แล้ว เจ้าพวกบ้าๆทั้งหลาย ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าอาจตายได้โดยไม่รู้ตัว = =***" แผ่จิตสังหารมาซะฉันง่วงนอนเลย ไปนอน(ก่อนที่จะโดนรีเทิร์นฆ่า)ดีกว่า (( _ _ ))..zzzZZ

 

   Matsuto end

 

   Michiyo mode

 

   ตอนนี้ฉันอยู่บ้านของโคโลเนโล่จังเรียบร้อยแล้ว มาดูกิจกรรมของแต่ละคนดีกว่า^o^ เริ่มจากกุมิจังกับยูคิ ที่จริงฉันก็แอบเชียร์คู่นี้เหมือนกันน้า > < แต่ดูเหมือนทั้งคู่จะทะเลาะกันตลอด 24 ชั่วโมงน่ะสิ เช่น ตอนนี้กำลังทะเลาะกันว่า สึนะ กับ ยูคิ ใครดีกว่ากัน ทะเลาะกันได้มีสาระมากกก  -_-^ ส่วน ไอ้พืชจีเอ็มโอ หรือ ทาคาชินั่นแหละ ก็คอยเชียร์กุมิจังอยู่ กะจะทำคะแนนอ่ะดิแต่เสียใจกุมิจังไม่วันชอบนายเด็ดขาด แบร่ (≧∇≦)มาดูทางไอโกะจังบ้างดีกว่า ทางไอโกะจังก็เล่นกับเจ้าแลมบ้าจอมซนอยู่ ซึ่งดูเหมือนตานี่จะขอลูกอมอย่างเดียวเลย( ^_^)/~~~ ดีนะ ที่ไอโกะจังพาลูกอมมา ไม่งั้นแลมบ้าคงตาย ชักแหงกๆ ไปแล้วล่ะ เฮ้อ ไม่มีอะไรทำเลย ไปเดินเล่นดีกว่า อืม เกาะนี้ก็สวยเหมือนกัน มีธรรมชาติรอบๆตัว มีเงาสีดำมัวราวกับวิญญาณ เอ๊ย! วิญญาณ ฮิฮิฮิ น่าหนุกจัง มาหลอกผีดีกว่า (ไม่กลัวผีเลย ออกจะเห็นเป็นเรื่องสนุกซะมากกว่า)

 

   "แบร่ คุณผีสบายดีไหมจ๊ะ (^O^)" ฉันเอาไฟฉายส่องไปที่หน้าแล้วก็แลบลิ้นปลิ้นตา กะจะทำให้ผีกลัวซะหน่อย

 

   "เฮ้ยๆๆ น..ไหนผี เฮ้ย ผี Σ(ﾟдﾟlll)" อ้าว รีเทิร์นจังเองหรอ ไม่หนุกเลย ก็รีเทิร์นจังน่ะ ดันกลัวผีน่ะสิ แต่ถึงขนาดเห็นฉันเป็นผีเนี่ย ไม่ไหวเลยนะรีเทิร์นจังเนี่ย

 

   "เปล่า ฉันมิจิเองจ้า พอดีคิดว่ารีเทิร์นจังเป็นผีน่ะ ก็เห็นมาเดินเล่นคนเดียวแบบนี่อ่ะ ^ - ^"

 

   "ตกใจหมดเลย ฮู่! แล้วนี่เห็นฉันเป็นผีตั้งแต่เมื่อไหร่ เชอะ! ไปนอนกันดีกว่า นี้ก็มืดแล้ว เดี๋ยวถ้าเกิดเค้ามาจริงๆละก็ (ToT)/~~~"

 

   "ก็ดีน่ะสิ ^o^"

 

   "จะบ้าหรอ งั้นเชิญอยู่คนเดียวละกันนะ bye"

 

   "เดี๋ยวซิ รอก่อน" ถึงจะอยากเจอผี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากอยู่คนเดียวซะหน่อย =3= (แล้วทำไมทีแรกถึงเดินคนเดียวมาหลอกผีได้ล่ะ//ไรท์   ก็ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่คนเดียวนี่ ยังมีผีอยู่อีกตั้ง 1 ตน ก็เลยพอมีอะไรทำบ้าง//มิจิ   สรุปว่าพอไม่มีอะไรสนุกๆก็จะกลับ//ไรท์   ใช่ แล้วฉันจะอยู่เพื่ออะไรล่ะ ยัยไรท์บ๊อง(^◇^))แล้วฉันก็คล้องแขนรีเทิร์นเดินกลับ ด้วยอารมณ์ที่เซ็งจัด (-_-)

 

   Michiyo end

 

   Matsuto mode

 

   มาพบกับผมอีกแล้วนะครับ ในรายการเกาะติดรีเทิร์น (เฮ้ย!) วันนี้นะครับรีเทิร์นได้เดินออกมาเดินเล่นชมวิว เป็นภาพที่น่ารักมากเลยครับ >//< โอ๊ะ มาคนมาครับ รู้สึกจะชื่อมิจิ มิจิอะไรสักอย่างนี่แหละ คิดไม่ออก (นี่นายจำชื่อเพื่อนตัวเองไม่ได้เลยใช่ไหม//ไรท์   ไม่เคยคิดจะจำโดยเฉพาะพวกผู้หญิง ยกเว้นรีเทิร์นกับกุมิ เพราะว่ายัยนั่นเป็นคนลากพวกเรามาที่ชมรมเอง//มัตสึ) มีการจับถือแขนกันด้วย เห็นภาพนี้แล้วมันอิจฉาตาแทบจะเอาไปเผานก(?)ย่างกินได้ {(-_-^^^)} หรือว่า 2 คนนี้มันจะเป็นแฟนกัน yuriงั้นหรอ ว่าแล้วขนาดคนเท่ๆอย่างเรา รีเทิร์นยังไม่สนใจเราเลย oh my god อยากจะตะโกนออกมาเป็นภาษาอินเดีย =[]= ไม่ๆๆๆ ตั้งสติไว้ พรุ่งนี้เราไปถามกุมิดีกว่า ต้องรู้ให้ได้ๆ อ้าก! อยากจะบ้าตาย >O<

 

   Matsuto end

   ??? mode

 

   "อืม...เด็กๆพวกนี้สินะ ที่จะมาเป็นผู้สืบทอดของวองโกเล่ ในยุคนี้ น่าสนใจแฮะ ซู้ด!" เสียงปริศนาจากใจกลางป่า ผู้มาพร้อมกับกลิ่นไอของราเม็ง(?)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

THE★ FARRY