[ Fic KHR , OHC ] ศึกครั้งนี้มี ( หัวใจ ) เป็นเดิมพัน

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2::Go to Mafia Land

 

Go to Mafia Land

   Kumi mode

 

   "นักเรียนทุกคนที่เป็นสมาชิกชมรมรีบอร์น มาประชุมที่ห้องชมรมรีบอร์นเดี๋ยวนี้ถ้าภายในเวลา 3 นาที ยังไม่มา ท่านอาจจะโดนเจื๋อนได้ ขอบคุณค่า" เมื่อฉันประกาศจบ ก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะมาทันอ่ะนะ เพราะฉันก็ไม่อยากจะทำร้ายคนในชมรมเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าได้ทำมันก็สนุกไปอีกแบบนะ ฮิๆๆ

 

   เมื่อถึงห้องชมรมรีบอร์น 
 

   "นี่ๆ ทุกคน ตอนนี้พวกฉันพบมาเฟียแลนด์แล้วล่ะน้า ^o^" ฉันกับรีเทิร์นพูดด้วยท่าทางร่าเริงและตื้นเต้นเป็นที่สุด (ไม่ให้ตื้นเต้นได้ไงอ่ะ อุตส่าห์ค้นหาตั้งหลายเดือนแน่ะ)

 

   "อืม = =^" ไหงทุกคนถึงทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นอ่ะ

   "ไม่คิดจะแสดงความคิดเห็นกันบ้างเลยหรอ"

 

   "ไม่" ตอบได้ชัดเจนมากพวก = =*

 

   "โอเค ฉันอุตส่าห์จะพาไปเที่ยวซะหน่อย กุมิพวกเรา 2 คน ไปกันเถอะ" ไม่ทันที่ฉันกับรีเทิร์นจะก้าวออกไป แลมบ้าก็มาเกาะขารีเทิร์น ไทคิก็มาเกาะขาฉัน แล้วมิจิก็เกาะเอวเรา 2 คน มิจินี่ไม่เท่าไหร่เพราะเห็นมาเยอะแล้ววีรกรรมของเธอน่ะ แต่ไทคินายไปติดเชื้อบ้ามาจากแลมบ้าเมื่อไหร่ฟะเนี่ย = =^ (ถึงจะรู้ว่านายบ้าอยู่แล้วก็เถอะ แต่ไม่คิดว่าจะหลุดมาดขนาดนี้)

 

    "ไปเที่ยวกันเถอะ ^o^o" ทียั่งงี้ละก็พร้อมเพรียงกันเชียวนะ ให้แสดงความคิดหน่อยก็ไม่ทำ มันน่าจับเชือดซะจริงๆ ชิชิชิชิ แต่ไม่เป็นไร เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว คึหึหึหึ (หลายบุคลิกแฮะ ยัยนี่//ไรท์)

   "ก็ได้ แต่ทุกคนต้องลงชื่อก่อนน้า โอเค้" 

   "โอเค" หลังจากทุกคนลงชื่อเสร็จ ทาคาชิก็ถามขึ้นว่า...

 

   "ว่าแต่...ทำไมต้องให้พวกเราลงชื่อด้วยละครับ ถ้าดูจากลางสังหรณ์ของผมแล้ว มันไม่น่าจะใช่เรื่องดีเลยนะครับ" ถูกต้องนะคร้าบ ดูท่านายจะมีลางสังหรณ์เหมือนมุคุเลยนะเนี่ย (ทั้งๆที่โครตเกลียดมุคุรั่ว แต่เหมือนกันอย่างสับปะรด(?) นายมันอาภัพจริงๆ)

 

   "พอไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า" แล้วเรา 2 คน ก็ยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัยน์

 

   เมื่อมาถึงมาเฟียแลนด์
 

   "พวกเรามาเล่นน้ำทะเลกันเถอะ เย้!" แล้วทุกคนก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน

   ซะเมื่อไหร่!!!

 

   "ไหนพวกเธอบอกว่าจะพาพวกเรามาเที่ยวมาเฟียแลนด์ไง <--ยูคิ  ดูยังไงมันก็เป็นป่าแบบสุดๆ <--ชิน  คุณจะพาพวกผมมาเที่ยว <--ทาคา  หรือจะพาพวกผมมาปลูกต้นไม้กันแน่ <--มัตสึ " โอ้โห! พูดจาซะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ ชมรมของเรานี่มันสามัคคีกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะเนี่ย = =*

 

   "อืม ปลูกต้นไม้ก็ดีเหมือนกันเนอะ กุมิ จะได้ทำความดีซะบ้างโดยเฉพาะ(คนรั่ว ชั่ว มั่ว)อย่างพวกนายอ่ะนะ ^ ^" เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลย คุณเพื่อนรัก กดไลค์เลย (โดยเฉพาะในวงเล็บอ่ะ)
 

   "เฮ้ย! เอาจริงหรอ/ดิ/อ่ะ " ทุกคนถามขึ้นด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันออกไป อย่างเช่น บิจิ มิโกะ มิจิ ไทคิ กับ แลมบ้า เนี่ย ทำหน้าดีใจสุดๆ (เห็นว่าอยากทำมานาน) ไอโกะ ก็เป็นกังวลว่า แล้วอุปกรณ์ยังไม่ได้พามาเลยทำไงดี (ไอโกะเธอเครียดไปมั้ยนั่น) ส่วนพวก 4 คนนั่นก็ทำหน้าเหมือนผีตายซาก (สมน้ำหน้า)

 

   "ล้อเล่นหน่า เรา 2 คน ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะพาไปเล่นที่มาเฟียแลนด์ส่วนข้างหน้า แต่ว่าเราจะพาไปผจญภัยที่... <--รีเทิร์น  มาเฟียแลนด์เบื้องหลังต่างหาก ซึ่งเราได้ทำกำหนดการเอาไว้ให้แล้ว ไว้จะอธิบายพรุ่งนี้ <--กุมิ "

   "อีกอย่างนะ ยังไงพวกนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะยกเลิกอยู่แล้ว <--รีเทิร์น  เพราะพวกนายลงชื่อไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว <-- กุมิ " ฉันพูดขึ้นพร้อมกับนำเซ็นชื่อมายื่นให้ดู ทำเอาแต่ละคนทำหน้า = =^^ ประมาณว่า 'ไม่หน้าเซ็นเลยตู'

 

   "ฉันว่าตอนนี้เราจัดหาที่นอนกันก่อนดีกว่ามั้ย นี่มันก็ค่ำแล้วนะ" อืม ที่มิโกะพูดก็มีเหตุผล ว่าแต่ใครพาเต็นท์มาล่ะ เราไม่ได้บอกซะด้วยว่าจะนอนค้างคืน (และเราเองก็ไม่ได้เตรียมมาด้วย - -^)

 

   "พวกเราไม่ได้พาเต็นท์มา นั่นแหละปัญหา" แล้วก็หันหน้ามามองเรา 2 คน เราไม่ผิดน้า เราแค่ลืมบอก

 

   "ฉันพามา แต่ไม่รู้ว่าจะพอมั้ยนะจ๊ะ" ไอโกะเธอรอบคอบมาก สมกับเป็นคนที่พึ่งได้มากที่สุดในชมรม *o*

 

   "ลืมไปเลยว่าแถวนี้มันมีที่พักเก่าของโคล่อนอยู่ อืม น่าจะอยู่แถวนี้นะ อ๊ะ! อยู่นั่นไง ถ้าเบียดๆกันก็น่าจะนอนได้ซัก 6 คน แบ่งกันเป็น 2 กลุ่มแล้วกัน วันพรุ่งนี้จะได้ผจญภัยสะดวกขึ้นด้วย" ฉันที่พึ่งคิดออกว่ามีที่พักแถวนี้ ก็ลืมหาจนพบบ้านโคล่อนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกัน น่าจะอยู่กันได้ 2 กลุ่ม แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะแบ่งกลุ่มยังไง

 

   "งั้นแบ่งกันอย่างยุติธรรมที่สุด เอาแบบแฟร์ๆให้เห็นจะจะกันไปเลย" วิธีอะไรของเธอเนี่ยรีเทิร์น

   "วิธีอะไรหรอ ครับ/คะ/ฟะ"

 

   "วิธีจับฉลากไง คงไม่มีใครคัดค้านสินะ" คงมีคนกล้าคัดค้านหรอก เล่นปล่อยจิตสังหารขนาดนั้น 

 

   "ผลออกมาคือ..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ไรท์:ทำไมเธอถึงเลือกวิธีจับฉลากล่ะ
รีเทิร์น:เพราะมันโกงง่ายดีไง
ไรท์:สรุปในสมองเนี่ยมีแต่เรื่องที่จะแกล้งเพื่อนเค้าใช่มั้ยเนี่ย
รีเทิร์น:ไม่ใช่นะ ในสมองของฉันน่ะมีวิธีสารพัดแกล้งเพื่อน วิธีที่จะทำยังไงให้เจ็บที่สุด ฆ่ายังไงให้ทรมานที่สุด บลาๆๆ
ไรท์:ฟังดูแล้วน่าสนุกดีนะ
มิจิ:โรคจิตพอๆกันทั้งคู่เลย แล้วยัยไรท์ทำไมตอนนี้ฉันไม่มีบทเลยห๊ะ
ไรท์:ก็จะอัพให้ตอนหน้าไง หรือจะไม่อยากให้อัพ โอเค ลบบทให้ก็ได้นะ
มิจิ:ม่ายย เอาเป็นว่าตอนต่อไปอย่าลืมไปดูนะ
ไรท์:ถามซักคำยัง ว่าฉันมีเวลาอัพรึเปล่า
มิจิ:ยังไงก็ต้องลง 
รีเทิร์น:สุดท้ายก็เกิดเหตุ ตะลุมบอน จนได้ ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะ See you
 

 

 

Ha .ha