คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter9::เตรียมงาน
ในฟิคนี้เค้ารั่วมากๆนะฮะ!!! ขอบคุณฮะ~
[Hibari mode]
เหอะ! เจ้าสัตว์กินหญ้าสติฟั่นเฟือน ทำผมค้าง! ไม่ทันฟังคำตอบของเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึก ก็ให้เจ้าหนูมาขัดจังหวะซะได้ ทีหลังถ้าเขียนบทแบบนี้อีก ผมจะกดเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกให้ดู =*= (เอาดิ จะเตรียมถ่ายวีดีโอไว้//ไรท์ มันเกี่ยวไรกับผมอ่า T T//ซือ) ถ้าจะให้ผมไปถามเองล่ะก็...คำตอบคือ ไม่!!! ผมไม่ยอมไปถามเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกให้เสียฟอร์มหรอก (- -^//ไรท์) ยังดีที่เจ้าหนูมาบอกว่า จะฝากเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่ไว้ที่บ้านผมซักพัก ไม่งั้น(เจ้าสัตว์กินพืชสมองเน่า)โดนขย้ำแน่!!! - -**
“ข..ขอโทษนะครับ คุณฮิบาริ ? เอ่อ..ขอโทษนะครับ” เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึก - -** ผมรู้สึกว่าคุณจะพูดแบบนี้มารอบที่ 18 แล้วนะ ทำไมไม่ถามมาเลยล่ะ(วะ)ครับ นี่ถ้าไม่ติดว่าหลงรักเข้าแล้วนะ คุณได้โดนขย้ำต่อจากเจ้าสัตว์กินพืชสมองเน่าแน่!
“มีอะไร - -” ผมพูดแค่ 3 พยางค์ เจ้านั่นก็สะดุ้ง อย่างกับไปเจอตัวประหลาดเหมือนเจ้าหัวสับปะรดพืชไร่มา ซะอย่างนั้น (ขนาดไม่เกี่ยว แล้วยังจะไปแขวะเค้าอีก = =^//ไรท์)
“คือว่า คืนนี้จะนอนไหนอ่ะค้าบ T^T” ก็ต้องนอนที่บ้านฉันสิ ถามอะไรโง่ๆสมกับเป็นสัตว์น้ำสมองน้อยจริงๆ - -^ เมื่อคืนฉันมีงานดึกก็เลยนอนโรงเรียนเฉยๆเป็นเรื่องธรรมดา (แต่พวกนายยังไม่ได้อาบน้ำเลยใช่มั้ยล่ะ//ไรท์ ปกตินี่ - -//ฮิ เฮ้ย!?//ไรท์) คราวนี้ผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว แน่นอน ว่าผมจะต้องพาว่าที่เจ้าสาวของผม(?)มาเที่ยวบ้านซักครั้งนึง เป็นธรรมดาของหนุ่มสาว(?)
“ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง” ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ อันที่จริงผมน่ะ ยิ้มแบบนี้ไม่ถนัดเท่าไหร่หรอก (หรอ!? = =^//ไรท์) แต่เพื่อเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่ ผมทำได้ (ถามเค้าหน่อยมั้ย ว่าเค้าอยากให้ทำรึเปล่า//ไรท์) และผลตอบแทนมันก็คุ้มค่า เจ้าสัตว์กินหญ้าสมองเน่านี่ หน้าแดงน่าจับกดจริงๆ (เฮ้ยๆ ฮิๆ หลุดแล้วๆ = =//ไรท์) ไม่คิดว่า ผมยิ้มออกมาแล้วจะดูดีขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่ยิ้มก็มีคนมาบอกว่าหน้าตาดีอยู่แล้ว (น่านน//ไรท์)
“ค..ครับ T//T” แล้วผมก็ทำงานของผมต่อไป แต่มันไม่กะจิตกะใจจะทำเลยนี่สิ เพราะเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนั่นน่ะแหละ ผมกะจะให้เฟิร์สคิสของเรามันเร่าร้อนมากกว่านี้ซะอีก แต่เจ้านั่นกลับทำให้ความฝันของผมสลายยย T^T ผมไม่ยอม! ผมไม่ยอมง่า! ยังไงคืนนี้ ผมก็ต้องกดเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่ให้ได้!!! T^T (เอ่อ..ฮิแกเริ่มรั่วแล้วนะ//ไรท์)
เลิกเรียน
“เจ้าสัตว์กินพืชปัญญานิ่ม ไปกันได้แล้ว - -” ผมเรียกเจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำ ที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนทูน่าตายซาก นี่เหม่อไปหาใคร หึง(เว้ย)ครับ (เค้าทำหน้าเหมือนผีตายซากยังไปหึงเค้าอีก = =^//ไรท์)
“คร้าบบ T^T” ยังทำหน้าจะร้อง เดี๋ยวปั๊ดจูบซะนี่ - -^ (?)
“คุซาคาเบะ ฝากด้วยล่ะ” ผมหันไปฝาก(ปัด)งานให้คุซาคาเบะ ลูกน้องคนสนิท(คิดไม่ซื่อ//ไรท์ โดนทอนฟาขว้างใส่)ของผม
“ครับ โชคดีนะครับ คุณฮิบาริ คุณซาวาดะ” แล้วคุซาคาเบะก็เดินไปส่งพวกผมที่หน้าโรงเรียน พร้อมยิ้ม(เศร้าๆ//ไรท์ โดนทอนฟาฟาด)ลา
“ค..ครับ ^ ^” ผมทนเห็นเจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็กนี่ยิ้มให้คนอื่นไม่ได้ ก็เลยลากเจ้านี่ไปที่รถของผมทันที (ขนาดคุซาคาเบะก็ยังไม่เว้น = =^//ไรท์)
“โอ๊ย!” สงสัยผมจะลากแรงไป ลืมเลยว่าเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่มันอ่อนแอ ปวกเปียกสุดทน แต่ว่ามันก็ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ดีแล้วที่เจ้านี่มันอ่อนแอ เพราะงั้น ถ้าเจ้านี่ไม่อ่อนแอ แล้วผมจะปกป้องใคร จริงมั้ย
“เป็นอะไรรึเปล่า” เจ้าสัตว์น้ำทะเลลึกตกใจนิดๆ แล้วก็หน้าแดง ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ - -^
“ม..ไม่เป็นไรคับ (> //<)(>// <)” เจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำ ส่ายหน้า เอ่อ..สะบัดแรงไปมั้ย ผมๆๆ..มันโดนแขน จั๊กจี้(โว้ย)ครับ!!! >//< (ฮิจั๊กจี้!?//ไรท์)
“ม..ไม่ต้องส่ายหัวแล้ว เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึก >//<” ผมก้มหน้าพูดเพื่อไม่ให้เห็นหน้าแดงๆของผม
“ข..ขอโทษคร้าบ คุณฮิบาริโกรธผมหรอคร้าบ T^T” สงสัยผมจะก้มหน้ามากเกิน+เสียงสั่นๆ (จนไม่เห็นใบหน้าหล่อๆแดงๆของผม) เจ้าสัตว์กินหญ้าสมองนิ่มก็เลยคิดว่าผมโกรธจนตัวสั่น? ชอบคิดไปเองตลอดเลยเจ้านี่ คิดว่าตัวเองฉลาดจนคิดแทนคนอื่นได้รึไง ชอบคิดแทนคนอื่นดีนัก แกล้งหน่อยดีกว่า หึหึหึหึ
“ใช่ - - ” เจ้าสัตว์กินหญ้าสมองนิ่มสะดุ้ง นี่ผมโกหกเก่งขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ที่หลังโกหกเจ้านี่บ่อยๆดีกว่า
“ล..แล้วจะให้ผมชดใช้ยังไงอ่ะคร้าบ T^T” ชดใช้ไงดี คิดๆๆ คิดๆๆ คิดแล้วก็คิดไม่ออก~ (เพลงไรอ่ะ ปัญญาอ่อน//ไรท์ คุณว่าอะไรนะ ยัยไรท์สติฟั่นเฟือน คุณครูที่อนุบาลนามิโมริอุตส่าห์สอนมา ต้องเอามาใช้บ้าง(?)//ฮิ) ชดใช้แค่หนึ่งอย่างเองหรอ อืม มันต้องเพิ่มจำนวน
“แค่ทำตามที่ผมบอกก็พอ - -” เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกรีบพยักหน้าทันที สำเร็จ! เจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำ ก็โง่ซะสุดจะบรรยาย นี่สินะถึงได้มีคำว่า ‘รักนะ เด็กโง่’ ขึ้นมา (มันเกี่ยว?//ไรท์)
“ตามมา”
“คร้าบบบ T^T” ในที่สุดก็ไปถึงรถซะที ว่าแต่มันรถมอเตอร์ไซต์ จะขับได้ยังไง ในเมื่อมือยังติดกันอยู่ (พึ่งมาคิดรึ!?//ไรท์) งั้นก็..ขับมันไปทั้งๆแบบนี้แหละ!!!
“คุณฮิบาริครับ เอ่อ..มือมัน...” ผมทำท่าจะขึ้นรถ แต่เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกไม่ยอมขึ้นมาซักที
“แล้วทำไม - -”
“ไม่มีอะไรก๊าบ T^T” ในที่สุดเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกก็ขึ้นรถมา ในท่าทีแปลกประหลาดที่สุดที่ผมเคยเห็นมา คือผมเป็นคนขับนั่งตามปกติ แต่ปล่อยแขนข้างที่ติดกุญแจมือลง แล้วเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกก็นั่งหันหลังให้ผม แล้วดูวิวอย่างสบายใจ(?) เห็นมั้ย เจ้าสัตว์น้ำนั่นสบายจะตาย
“เอ่อ..คุณฮิบาริ ผ..ผมจะไม่ตกหรอคร้าบ T^T”
“คุณไม่เชื่อใจผมหรอ - -”
“ป..เปล่าคร้าบบ T^T” แล้วผมก็ขับรถไปทั้งๆแบบนี้จนถึงบ้านของเรา(?) แต่ดูท่ากิตติศัพท์ของผมดังไปทั่วญี่ปุ่นแล้วล่ะมั้ง เพราะว่าระหว่างทางไปบ้าน ทั้งคนข้างทาง ตนที่ขับรถอยู่ข้างๆ คนเก็บขยะ หรือแม้กระทั่งคนบ้าข้างถนนก็จ้องพวกเราตาไม่กะพริบ = =^^ (เค้าจ้องเพราะเอ็งดันขับรถแบบนั้นต่างหากล่ะ ฮิเอ๊ย! = =^//ไรท์) ผมก็รู้หรอกนะว่าผมน่ะดัง แต่ใครที่กล้ามองเจ้าสัตว์น้ำน่ารักของผมนี่ กลับมา เอ็งโดนขย้ำแน่!!! ระหว่างขับรถ ผมก็จดจำใบหน้าของเจ้าพวกหื่นกามที่จ้องจะกินเจ้าปลาทูน่ากลอยใจของผม (เพื่อเอาไปขย้ำทีหลัง) ไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง (จำระหว่างขับรถ ความจำกับสมาธิพี่แกดีเลิศ - -^//ไรท์) ผมขับรถต่อไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงเรือนหอ(?)ของพวกเราสองคน(??)ซักที จับเวลาดูแล้ว ใช้เวลาประมาณ 33.10 นาที ช้าจากที่คาดเอาไว้ 3 นาที 10 วินะเนี่ย ทีหลังต้องเร่งสปีดให้มากกว่านี้ซะแล้วล่ะมั้ง (แล้วซือล่ะ!? พี่แกก็เป๊ะเว่อร์อ่ะ 10 วิก็ยังนับ = =^//ไรท์) แล้วพอเจ้าสาวมาถึงบ้าน จะต้องทำยังไงต่อล่ะ จูบต้อนรับ หรือว่า จะเอายังไงดี ปั๊ดโถถังกะละมังหม้อโคม! ก็คนมันไม่เคยพาเจ้าสาวมาที่บ้านนี่ ก็เลยไม่รู้จะทำยังไง แบบทำตัวไม่ถูก > <
“นี่ เจ้าสัตว์กินพืชสมองน้อย คุณคิดว่าเวลามีแขกมาบ้าน เจ้าบ้านควรทำยังไง (- //-)” ผมถามว่าที่เจ้าสาวสุดน่ารักของผมดู เผื่อจะได้ช่วยอะไรผมบ้าง ประมาณทดลองงานก่อนแต่ง
“ก็ต้องเชิญแขกเข้าบ้าน อาจจะหาน้ำหาอะไรมาให้บ้าง ล่ะมั้งครับ นี่! อย่าบอกนะครับว่าคุณฮิบาริรับแขกไม่เป็น o_O” แต่เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกมันกลับไม่ได้ช่วยอะไร ผมเล้ยยย! ซ้ำเติมซะอีก โธ่! นี่ผมกำลังขอความช่วยเหลืออยู่นะ!!!
“นายจะลองดูมั้ยล่ะ การต้อนรับของบ้านฮิบาริน่ะ” ผมยิ้มด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์มีเลศนัยน์สุดๆ แต่ที่จริงผมคิดอะไรอยู่นั้น ฮึ! ผมไม่ได้คิดอะไรอยู่เลย!!! แค่ไม่ชอบให้เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกมันดูถูกแค่นั้นเอง ปากมันก็ไปเอง ทำตามที่อยากทำแล้วกัน เฮ้อ! คุณเป็นคนที่ทำให้มันเป็นแบบนี้เองนะ
“ก็แบบนี้ไง” ผมอุ้มเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกด้วยท่าเจ้าสาว คิดดูนะ ผมอุตส่าห์อุ้มเจ้านี่ทั้งๆที่มือติดกันแบบนี้ ดู! ผมลงทุนแค่ไหน ต้องอุ้มเจ้านี่มือเดียว! เจ้านี่ยังมาทำหน้าเหวอใส่อีกแถมยังหน้าแดงซะ ไม่รู้จะฮาดีมั้ย - -^
“ค..คุณฮิบาริทำอะไรน่ะครับ >/o/<” ถึงเจ้านี่จะพูดแบบนั้นก็ไม่มีท่าทีดิ้นเลยซักนิด เป็นเด็กดีซะจริงๆ (อันที่จริงกำลังสั่นอยู่ต่างหาก...T^T//ซือ)
“ฮึ ! การต้อนรับ ฉบับ บ้านฮิบาริไง อันที่จริงต้องถูกจับกดด้วยแท้ๆ” เฮ้ย! พูดอะไรออกไป เค้าได้คิดว่าบ้านเราวิตถารกันพอดี มีบ้านไหนเค้าจับกดเป็นการต้อนรับบ้าง(ฟะ)ครับ !!!
“เอ่อ...ถ้ามันเป็นกฎก็ทำเถอะครับ .//.” อึ้ง! เชื่อจริงดิ แถมไม่ต่อต้านซักนิด จะขอคิดเข้าข้างตัวเอง...จะได้มั้ย เฮ้อ! พูดซะผมกดไม่ลง ผมจะต้องให้เจ้านี่มันขอก่อนให้ได้ ขอด้วยความรักจากใจจริงคอยดู!!!
“ฮึ! สำหรับคุณเป็นกรณีพิเศษ ผ่อนผันให้ได้ แต่! อีกไม่นานคุณจะต้องถูกต้อนรับแบบนั้นแน่” คงไม่ต้องอธิบายว่าต้องนี้ผมทำหน้ายังไง (หน้าเจ้าเล่ห์+หื่นกามสุดๆ//me โดนทอนฟาฟาดไม่รู้รอบที่เท่าไหร่) ฮึ! แต่ไม่ว่าผมจะทำหน้ายังไงก็มีแต่คนชมว่าหน้าตาดี ขนาดเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกยังหน้าแดงเลย
“ค..คุณฮิบาริ >//<” ผมก็ปล่อยให้เจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่หน้าแดงต่อไป ผมอุ้มเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกมาที่ห้องนอนของผม ผมรู้ว่า พวกคุณกำลังคิดว่าผมจะพาเจ้านี่มาทำอะไรมิดีมิร้าย (เพราะผมก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน -// -//ฮิ ถุ้ย!//ไรท์) แต่คุณกำลังเข้าใจผิด ผมแค่จะพาเจ้านี่มาอาบน้ำ นอน แค่นั้นเอง ไม่ได้จะทำอะไรเกินเลย เลยจริงจริ๊ง
ห้องนอน
“เอ่อ..คุณฮิบาริครับ จะพาผม เอ่อ..มา ที่ห้องนอนทำไมอ่ะครับ T T” ผมไม่เข้าใจ ทำไมเวลาเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกคุยกับผม จะต้องหน้าซีดตลอด เหมือนกับเวลาที่อยู่กับผมแล้ว...คุณไม่สบายใจ ถึงแม้ว่า ผมจะรู้ถึงคำตอบนี้ดีแต่ทำไมกับคนอื่นๆ คุณยังยิ้มแบบสบายใจให้ได้ แต่กับตัวผมแล้ว...
“ก็พามาอาบน้ำ แล้วก็นอน” ผมตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ที่ห้องนี้หรอครับ !?! แต่นี่มันห้องคุณฮิบารินะครับ ให้ผมไปนอนที่อื่นก็ได้ T T” ทำหน้าอย่างกับรังเกียจ...ที่จะนอนห้องเดียวกับผม เสียใจที่จะต้องมาอยู่กับผม ดีไม่ดี อาจจะแอบสาปแช่งผมในใจอยู่ก็ได้ เหอะ! ก็ผมไม่ได้เป็นดาวโรงเรียนเหมือน ‘ซาซางาวะ เคียวโกะ’ ไม่ได้เรียนเก่ง กีฬาเด่น นิสัยดี หน้าตาน่ารัก และที่สำคัญไม่ใช่ผู้หญิง ยังไงเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกก็ไม่สนใจ ไม่เห็นผมอยู่ในสายตาอยู่แล้ว หึ! ผมน่าจะคิดได้ก่อนที่จะเอากุญแจบ้าๆนี่มาใส่ซะอีก คิดแล้ว ก็พยายามที่จะสกัดกั้นน้ำตาเอาไว้
“คุณฮิบาริครับ เอ่อ...ค..คุณฮิบาริ เป็นอะไรรึเป..”
“ผมมีตัวเลือกให้คุณสองตัวเลือก” ผมรีบตัดบทสทนา เพื่อหยุดถ้อยคำของความห่วงใยที่มีให้รุ่นพี่คนหนึ่งเท่านั้นของเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึก ที่ไม่เคยรับรู้ถึงใจของผมที่เคยด้านชา ไม่เหมือนปัจจุบัน
“เอ๊ะ!” เสียงเล็กๆ อันแผ่วเบา เสียงหนึ่ง อุทานขึ้นมา แสดงความสงสัย ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจเลยแม้แต่น้อย
“ข้อแรก ผมจะแกะกุญแจมีให้คุณ” เหอะ! ทำหน้าดีใจอย่างกับได้เหรียญทองคำสัตว์ทะเลลิมปิกเกรียนแห่งชาติ - -^ เอาเข้าไป สรุปผมมันก็แค่ส่วนเกินใช่มั้ย คิดแล้วเศร้า
“และ...!!!” ทำหน้าซีด ตกใจขนาดนั้นเชียว หึ! ให้มันได้อย่างนี้ TT
“คุณก็จะได้อิสระ ไปจากที่นี่ และเป็นอิสระจากผม เพราะต่อจากนั้นผมจะไม่เข้าไปรบกวนการใช้ชีวิตของคุณอีกต่อไป” ผมก้มหน้าก้มตาพูดต่อไป โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะทำหน้ายังไง เพราะผมแทบจะกลั้นน้ำตาแล้วน่ะสิ! ผมเดาว่าเจ้าสัตว์ทะเลน้ำลึกนี่จะต้องทำหน้าดีใจปนตกใจนิดๆ เพราะการที่อยู่ๆผมมาพูดแบบนี้มันก็คงจะแปลกสินะ!?
“แต่..ถ้าภายในคืนนี้ คุณยังไม่หนีผมไปไหน ผมจะถือว่าคุณตกลงที่จะอยู่แบบนี้ต่อไป ผมจะให้คุณลองไปคิดดู” แล้วผมก็ถอดกุญแจมือออกให้ แล้วเดินออกไป ปล่อยให้เจ้าสัตว์ทะเลตัวเล็กยืนงง แล้วก็วิ่งออกไป ผมรีบเดินไปยังห้องของตนเอง น้ำตาที่กลั้นไว้ พลันไหลออกมาราวกับรอเวลาที่จะได้ปล่อยมานาน ทำไมคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครนอกจากคนคนนั้นแล้ว ถึงได้มีน้ำตาออกกมาได้ คนที่ทุกคนต่างพากล่าวขานกันว่าเป็น ปีศาจร้ายที่ไม่เคยมีหัวใจอย่าง ฮิบาริ เคียวยะ ตอนนี้ กลับได้รู้สึกเจ็บปวดใจเป็นครั้งที่สองจากเหตุการณ์นั้น ที่เขาได้สูญเสียทุกอย่าง เพราะไม่อยากสูญเสีย คนที่รักไปอีก แต่ก็ไม่อยากกักขังเอาไว้ให้คนรักทุกข์ทรมาน ผมจะทำยังไงดีครับ อาจารย์ ...
Hibari end
Tamaki mode
สวัสดีครับ เหล่าลูกแมวน้อยผู้หลงเข้ามาในฟิคนี้ทุกคน ผม สุโอ ทามากิ พระเอกของเรื่องนี้ กำลังจัดเตรียมงาน เปิดตัว โฮสต์ สาขา นามิโมริ อยู่ครับ ตอนนี้ห้องก็จัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว กิจกรรมต่างๆ คุณมิจิโยะ ก็จัดการให้หมดแล้ว เหลือแต่ชุดนี่แหละครับ แต่ว่าไม่ว่าผมจะใส่ชุดอะไร ก็ดูดีทั้งแหละครับ ><
“นายท่าน มานี่หน่อยครับ” เจ้าแฝดนรก จู่ๆก็เรียกมาคุยอะไรไม่รู้คนกำลังได้ฟีล - -*
“มีอะไรห๊ะ !? เจ้าแฝดนรก - -*”
“พูดอย่างนี้แสดงว่า”
“นายท่านลืมแล้วสินะครับ”
“ลืมอะไรไม่ทราบ”
“ก็เรื่องที่นายท่านจะให้รุ่นพี่เคียวยะ แต่งหญิงไง”
“ใช่ๆ ถ้านายท่านไม่ทำ พวกเราจะลาออก !”
“ O[]O !!” <<< หน้าผม
เออ ผมลืมเอง ความผิดผมอีกและ คนหล่อทำอะไรก็ผิดหมดสินะ ช่างน่าเศร้า TT
‘ป๊อก ป๊อก’
‘โอ๊ยยยยย/ซี้ดดดดด’
“คิดอะไรบ้าๆน่ะ พวกนาย ไปทำงานได้แล้ว - -**” โอ้ นางพญาผมดำจอมโหด(เงียบ)ประจำโฮสต์ ที่กำลังถูกพากพิงอยู่ในตอนนี้ เข้ามาใช้สันหนังสือเคาะลงหัวไอ้เจ้าแฝดนรก(อย่างแรง) เจ้าสองคนนี้ถึงขนาดลงไปนั่งอวดครวญอยู่ที่พื้น เห็นแล้ว...สะใจ กร๊ากกๆๆ แต่ก็แอบอนาถไม่ได้ กร๊ากกก (แหม่ มาดคุณชายที่อุตส่าห์สร้าง - -^//ไรท์)
“รุ่นพี่เคียวยะอ่ะ TT” ฮิคารุกลับมาหลบหลังผม
“นายท่านต้องเคลียร์ให้พวกเรานะ TT” พร้อมด้วยคาโอรุ
“ไม่งั้นพวกเรา/จะลาออก !!!” เฮือกก ซี้ดด รอบสอง =[]= เจ้าสองคนนี้ชอบทำให้ใจหายวายตายวันละหลายๆรอบ ตะโกนซะแก้วหูจะแตก - -^ แล้วก็เดินบิดตูดออกไป ยกมาภาระมาให้ผมซึ่งมีอำนาจที่สุด(?)ในโฮสต์ น่าภูมิใจจริงๆ ที่มีลูกน้อง(?)แบบนี้ TT นี่ผมต้องทำใช้มั้ย ได้ ! ผมกำลังหันหน้ากลับไป กะจะคุยให้รู้เรื่อง แต่เจ้ากลับพูดออกมาว่า...
“ฉันรู้ว่านายคิดยังไง ไม่ต้องทำเลยนะ ไอ้คำสั่งอะไรนั่นน่ะ -/-*” แล้วจะให้ผมทำยังไง ??? T^T พระเจ้าคงอิจฉาซินะ ที่ผมมีเพียบพร้อมงดงามทุกอย่าง แต่อย่างว่าล่ะนะ ความงามมันช่างเป็นบาป
“แล้วไม่ต้องมาเก๊กท่าแบบนั้นเลย เห็นแล้วเดี๋ยวตาเสีย - -^” โอ้วว แรงงงงส์
“นายคงอิจฉาฉันอีกคนล่ะซิ ^^;;”
= =^^ << หน้าเคียวยะ
ผมอะไรผิ๊ดด ทำไมต้องมองผมด้วยสายตาอนาถแบบน้านน ชายรับบ่ด้ายย TT^TT
“หม่าม้าาา T0T” ผมคลานเข้าไปเกาะเท้าเคียวยะ ออกแนวดราม่าหน่อยๆ ทำให้สมจริงนิดๆ แหม่ ผมเนี่ย มีพรสวรรค์ด้านการแสดงจริงๆ ^^ (นั่นร้องจริงไม่ใช่หรอ - -^//ไรท์ ปล๊าวว//ทามากิ)
“อึก !” เป็นไงล่ะ การแสดงผมช่างงดงาม
‘อัก !’
“ออกไปไกลๆเท้าฉันเลยไป -//-*” เตะมาซะเต็มแรง ทำมายยยยย ทำให้เจ็บแล้วก็เดินจากไป ฮือ ๆ
‘ทามากิ ข้อความมา รับด้วย ไม่งั้นตาย’
งงล่ะซิ ตอนผมได้ยินครั้งแรกก็งงเหมือนกัน - - มันเป็นโทรศัพท์ที่เคียวยะเขาซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างล้นเป็นของเขาครับ ทั้งเสียงรอสาย(?) เสียงเรียกเข้า เสียงรับข้อความเสียงนาฬิกาปลุก และอื่นๆที่อธิบายทั้งวันก็ไม่จบ แต่ผมก็ยังใช้ต่อไป แต่เพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน = =^
‘ใส่แค่แป๊ปเดียวใช่มั้ย’
‘ใส่อะไรอ่ะ ??’
‘ก็..เออๆ แค่นี้แหละ’
ใส่อะไรของเขาน้า เฮ้ย ! ชุด
‘เดี๋ยวๆๆ ใส่นะ แค่แป๊ปเดียวก็ดี’
‘อืม’
“Bravooooooooo ><” ผมกระโดดโลดเต้นเหมือน พฤติกรรมที่คนหล่อทั่วไปเขาทำกัน เวลาขอสาวเป็นแฟนสำเร็จ เอ๊ะ!?
ความคิดเห็น