[ Fic KHR , OHC ] ศึกครั้งนี้มี ( หัวใจ ) เป็นเดิมพัน

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter7::คุณครูประจำชั้น!!!

คุณครูประจำชั้น!!!

   Kyoya mode

 

   เมืองนี้มันเป็นอะไรกัน! มีแต่คนหน้าตาคล้ายกัน เด็กเมื่อวาน 2 คนนั่น ก็ดันมีหน้าตาเหมือนเป้าหมายซะงั้น ฉันจะบ้าตาย - -*(เพราะเรื่องนี้แท้ๆทำให้ฉันต้องอดหลับอดนอนจนกลายเป็นหมาแพนดี้ = =^) ถึงฉันจะถูกชะตากับเด็กผู้หญิงคนแรกก็เหอะ แต่เด็กคนนั้นดันหน้าคล้ายกับโกคุเดระ ฮายาโตะ ซึ่งโดยประวัติแล้วโกคุเดระ ฮายาโตะไม่เคยมีญาติที่หน้าตาคล้ายตัวเองขนาดนี้มาก่อน อีกอย่างเด็กคนนี้ก็ยังมีความสามารถด้านการใช้อาวุธอยู่พอสมควร แถมอาวุธที่ใช้ก็ยังไม่ใช่ธรรมดา แล้วก็เด็กอีกคนที่ฉันรู้สึกไม่ถูกชะตาด้วยสุดๆก็ดันหน้าตาคล้ายซาวาดะ สึนะโยชิ บอสวองโกเล่คนถัดไป ซึ่งนั่นก็เป็นเป้าหมายของฉันในครั้งนี้ ตระกูลของฉันน่ะ ภายนอกจะเหมือนเป็นนักธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียง แต่เบื้องหลังกลับเป็นนักฆ่ามือหนึ่งที่ตำรวจทั่วโลกต้องการตัว ไม่แปลกหรอกที่จะไม่มีใครจับได้ และเป้าหมายของฉันในครั้งนี้คือ สังหารทุกคนที่มีความเกี่ยวข้องกับวองโกเล่ เป็นงานที่ยากพอดูเลยทีเดียว แต่มันเป็นงานเดียวที่จะทำให้ครอบครัวฉันยอมรับในตัวของฉัน โดยคนที่ทำงานนี้มีด้วยกัน 6 คน คือ ฉัน ฮิคารุ คาโอรุ รุ่นพี่ฮันนี่ รุ่นพี่โมริ แล้วก็เร็นเงะ คนสุดท้ายจะไม่นับก็ได้ พอดีหยิบติดมา ส่วนทามากิและฮารุฮิไม่เกี่ยว แต่ก็เหมือนมีส่วนร่วม(?) ก็อย่างเช่นว่า จะไประเบิดอาคารที่มีเป้าหมายอยู่เนี่ย ก็บอก(ขู่)ทามากิและฮารุฮิว่า 'ช่วยส่งของให้ฉันหน่อยนะ ไม่งั้นละก็ ฉันจะให้พวกนายสองคนได้รับบทลงโทษที่1ของตระกูลโอโทริ - -*' แค่นี้ ซึ่งในกล่องใบนั้นก็มีระเบิดอยู่ เมื่อเค้าสองคนไปแล้ว ระเบิดจะเริ่มทำงานทันที หลังจากนั้น ที่ตรงนั้นก็จะกลายเป็นผุยผงไม่เหลือซากให้เก็บข้อมูลได้เลย ^ ^ แล้วไอ้บทลงโทษนั้นก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ปั่นจิ้งหรีด 100 รอบโดยไม่หยุดพัก หลังจากนั้นก็วิ่ง 500 เมตรทันที แต่ต้องวิ่งให้ตรง ถ้าไม่ตรงก็ต้องเริ่มใหม่หมด ก็แค่นั้น ^ ^ (ห๊า! แค่นั้น?//ไรท์   ก็ใช่ เวลาฉันถูกลงโทษก็ต้องทำแบบนี้ประจำ//เคียวยะ) อ้อ! แล้วก็ต้องเสียค่าปรับด้วย 10,000 เยน เงินแค่นี้คงไม่ลำบากอะไรหรอก แล้วก็...สิ่งที่กวนใจฉันอีกอย่างหนึ่งก็คือ...

   "แม่จ๋า เมื่อวานแม่คุยเรื่องอะไรกันอ่ะ แม่มีความลับกับพ่ออีกแล้วหรอ T T" นี่แหละ สิ่งที่(โคตร)กวนใจฉันเลย - -* ไอ้ตัวที่หลบอยู่มุมห้องนั่นแหละ นั่งกินแต่มาม่าของสามัญชนแล้วก็บ่นพึมพำอยู่แบบเนี้ย ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ให้ตายเหอะ -__-;;

 

   "ตกลงจะเล่นเป็นพ่อ แม่กันให้ได้เลยใช่ไหมเนี่ย - -* "

 

   "แม่จ๋า ทำไมแม่พูดงี้อ่ะ พ่อไม่เล่นนะ เชอะ! พ่องอนแม่แว้ว -*- " แล้วไอ้ประธานนั้นมันก็เดินไปโรงเรียนคนเดียว พูดอะไรของเค้าเนี่ย -/- อ้อ! ตอนนี้เราอยู่หอพักใกล้ๆโรงเรียน ซึ่งหอพักนี้ถือว่าเป็นหอพักนักเรียนที่ดังที่สุดในย่านนี้ ราคาเดือนละไม่กี่ล้านเยนเอง ^ ^ แล้วรูมเมทของฉันก็คือไอ้ทามากินี่แหละ -*- (พูดแล้วเซ็ง)

 

   "เฮ้อ!" แล้วฉันก็ตามทามากิไปโรงเรียนด้วยอาการเซ็งจิต -*-

 

   ผ่านไป 18.27 นาที

 

   พอถึงโรงเรียนแล้ว ฉันก็เดินเข้าห้องเรียนพิเศษที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้ เพราะว่าพวกเราได้รับเกียรติเข้าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโอรัน ซึ่งฉันได้ไปขอร้อง+ข่มขู่ผ.อ.โรงเรียนนามิโมริเล็กน้อย ทำให้ได้มาอยู่นามิโมริ ส่วนรุ่นพี่โมริและรุ่นพี่ฮันนี่ได้ไปอยู่โรงเรียนโกคุโย ^ ^ (อันนี้ก็ไปข่มขู่เค้ามาอีกแล้วใช่ไหม//ไรท์   ไม่จำเป็น ยังไงที่นั้นก็แทบจะไม่เป็นโรงเรียนอยู่แล้วนี่ ให้คนเข้าไปซักคนสองคนก็ไม่มีใครรู้หรอก//เคียวยะ   มันก็จริง = =^//ไรท์) แล้วฉันก็จะเปลี่ยนห้องนี้ให้กลายเป็น นามิโมริ โฮสต์คลับ!

 

   "หวัดดีรุ่น-พี่เคียวยะ" และนี่ก็คือไอ้เด็กแฝดนรก ตลกส่งมาเกิด (เกี่ยว?//ไรท์   เปล่า แค่มันคล้องดีเฉยๆ//เคียวยะ) แล้วในห้องก็มากันครบแล้วด้วย

 

   "ก๊อกๆๆ ขอเข้าไปนะค่า"

 

   "ยินดีต้อนรับเข้าสู่ นามิโมริ โฮสต์คลับ ครับ ^ ^ " ดูเหมือนคนฟังเค้าจะงงแฮะ  แล้ว มีผู้ชายมาด้วยหรอ เด็กเมื่อวานก็มาด้วยนี่หว่า แต่ว่า พอดูไปดูมาทำไม... ไหงมันไปคล้ายกับคนในวองโกเล่รุ่นที่ 10 หมดทุกคนเลย(วะ)ครับ!!! เล่นซะพวกเรา 6 คน อึ้ง! = =^

 

   "อ้าว! นายก็มาอยู่ห้องนี่ด้วยหรอเนี่ย งั้นก็คงจะเข้ากันได้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราจะอยู่ห้องนี้แหละ ฝากตัวด้วยนะ ฉัน สึกิอุระ กุมิ จ้า ^ ^ " อืม...ชื่อกุมิหรอ ก็น่ารักดี (เรียกซะสนิทสนมเชียว//ไรท์   ยังไงก็ต้องอยู่ห้องเดียวกันอยู่แล้วนี่ จะทำความรู้จักกัน มันก็ไม่ได้เสีย(งบ)หายอะไร//เคียวยะ) จริงสิ! ที่เมื่อวาน เค้ามาสมัครเข้าเรียน สงสัยผ.อ.คงจะให้พวกนี้มาอยู่ด้วย กลัวเราจะมาระเบิดโรงเรียนรึไง -  -* ส่วนพวกของเราก็ยังเอ๋อไม่หาย

 

   "อืมใช่ คนพวกนี้เค้าจะมาอยู่ในชมรมของเราน่ะ" 

 

   "เอ๋ ชมรมอะไรหรอ"

 

   "ก็ นามิโมริ-โฮสต์คลับ ไง" ไอ้แฝดนรกสองตัวนี่ กล้าดียังไงมาแย่งซีนฉัน - -** ใจเย็นไว้ๆ บุคลิกเรา ต้องใจเย็น สุขุมนุ่มลลึก และอ่อนโยน

 

   "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นฉันแนะนำตัวนะ ฉัน รีเทิร์น ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ^ ^ " อืม...จะว่ารีเทิร์นก็เป็นในสเปคของทามากิเลยนี่หว่า

 

   "ฉัน ฮายาชิ ยูคิ - -+" เอ่อ...ตานี่น่าจะเข้ากับทามากิได้ดี (หลงตัวเองเหมือนกัน) มัวแต่ส่องกระจกอยู่นั่นแหละ ครั้งแรกที่เจอ ตานี่ไม่ได้เป็นขนาดนี้เลยนี่นา ดูออกจะกลัวพวกเราด้วยซ้ำ แต่พอรู้ว่าจะมาอยู่ด้วยกัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้เนี่ย หรือว่านี่จะเป็นธาตุแท้ของเค้า!? = =^ เราคงดูคนจากภายนอกไม่ได้ซินะ (แล้วนี่มันไม่ใช่ภายนอกหรอ?!//ไรท์)

 

   "ฮะ ฮะ ฮะ ฉัน นิชิมุระ ไทคิ ยินดีที่ได้รู้จักน้า ^ ^ " ตานี่ก็น่าจะเข้ากับทามากิได้ดีเหมือนกัน (เอ๋อเหมือนกันดี)

 

   "ฮึ ผม ฮามาโนะ มัตสึโตะ - - " เย็นชาสุดๆ คงเข้ากับทามากิไม่ได้หรอก...มั้ง

 

   "ฉัน อิโนะ ชินนิจิ คติประจำใจ สุดๆ ^ ^o" เอ่อ...สุดๆจริงๆ เอาซะอลังการ เหมือนกะทามากิเลย

 

   "คุณแลมบ้า ชื่ออะไรกัน ถ้าอยากรู้ ก็ต้องเอาลูกอมมาให้คุณแลมบ้าก่อน คุณแลมบ้าถึงจะยอมบอก ฮ่าๆๆๆ ^o^ โป้ก! กุมิทำคุณแลมบ้าทำไมอ่ะ ฮึกๆ อด ทน ไว้ แงๆๆ ไม่ไหวแล้ว T^T " ปัญญาอ่อน - -^^ เหมือนทามากิมันอีกและ สรุปคนในกลุ่มนี้ไม่มีใครสติดีเลยรึไง = =^

 

   "โอ๋ๆ อย่าร้องนะจ๊ะ ฉัน อิเคดะ ไอโกะ จ๊ะ ^ ^  อยากจะบอกไว้ก่อนว่า อย่า ทำ ให้ เด็ก ร้อง ไห้ ต่อหน้าฉันเด็ดขาด - -++(แต่แลมบ้า ถือเป็นข้อยกเว้น เพราะว่า แลมบ้าจะโตแต่ตัว หัวไร้สมอง)" รวมทามากิไปด้วยคนนึง

 

   "ฉัน ฮิงาตะ บิจิโยะ จ้า ^ ^ " แล้วเธอก็แจกลูกอมแฮนด์เมดที่เธอทำเองให้คนในชมรม ดูแปลกมาก โดยเฉพาะควันม่วงๆที่ลอยออกมาเนี่ย = =^. สงสัยถ้าทามากิกินคงต้องชอบมากแน่ๆ (อาจจะขึ้นสวรรค์ไปเลยก็ได้ ^ ^ ) เห็นชอบกินแต่ของแปลกๆ

 

   "ฉัน อิโนะ มิโกะ ฝาแฝดของคุณพี่ชินนิจิ ค่ะ ^ ^ " แน่ใจว่าฝาแฝดกัน แตกต่างกันราวนรกกะสวรรค์ ว่าแต่ทำไมเราต้องคิดถึงไอ้ทามากิไปซะทุกเรื่องด้วย(วะ)ครับ = =^

 

   "โอ้! น่ารักกันทุกคนเลยนะครับ งั้น ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผม สุโอ ทามากิ ครับ เป็นคิงของโฮสต์ครับ ขอฝากตัวและหัวใจด้วยนะครับ ^ ^" แล้วไอ้คิงนี่มันก็ไปจุมพิตที่หลังมือของ...รีเทิร์น มันมากไปรึเปล่า(วะ) ว่าแต่ทำไมฉันต้องมาคิดมากด้วยเนี่ย แปลกจริงๆ ~_~

 

   "ไอ้เจ้าสัตว์กินไผ่ติ๊งต๊อง!" หลังจากเหตุการณ์เมื่อกี้ มัตสึโตะก็เตรียมชกไปที่ทามากิ! ขอร้องอย่าให้โดนเลยเหอะ (ห่วงเค้าอ่ะดิ//ไรท์   เปล๊า! แค่กลัวหน้าเละเป็นปลาไหล แล้วกำไรไหลเข้าร้านน้อยลงก็แค่นั้นเอง//เคียวยะ   อ้อหรอ//ไรท์)

 

   "stop!! นายจะทำอะไรน่ะ หยุดเลยนะ" โชคดีไป ที่ได้รีเทิร์นช่วยขวางเอาไว้ ไม่งั้นไอ้คิงได้เสียโฉมจนขายไม่ออกแน่ๆ (ถึงจะหมั่นไส้รีเทิร์นหน่อยๆก็เหอะ)

 

   "ฮึ!" แล้วมัตสึโตะก็หนีออกไปข้างนอกห้อง

 

   "งั้นฉันขอตัว แป๊บนะ" สองคนนี้มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าเนี่ย ทั้งกุมิทั้งมัตสึโตะ แล้วก็รีเทิร์นก็ทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรซักอย่าง หึง ชัวร์! หมอ(ดู)จากบ้านโอโทริฟันธง (เปลี่ยนอาชีพจากโฮสต์แล้วก็นักฆ่าเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่ - -^//ไรท์   อาชีพเสริมน่ะ ไปเรียนจากรุ่นพี่เนโกะเนโกะซาวะมา//เคียวยะ)

 

   "แหม! นายท่านนี่ล่ะก็ ผม ฮิตาจิอิง คาโอรุ-ผม ฮิตาจิอิง ฮิคารุ ฝาแฝดสุดน่ารักแห่งโฮสต์คลับ ^ ^ " โห! ดูท่าโพสต์ของเจ้าฝาแฝดนรกนั่น อย่างกับขบวนการเรนเจอร์ = =^

 

   "ฮึ! ไร้รสนิยมจริงๆเลยนะ เจ้าแฝดนรก ผม โอโทริ เคียวยะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^ ^"

 

   "รุ่นพี่เคียวยะไม่มีสิทธิ์มาว่าเรานะ-ใช่ๆๆ ถ้ารุ่นพี่เคียวยะว่าเรา" ทำไม พวกนายจะทำอะไร ยังไงคนที่แจกเงินเดือนมันก็ฉันอยู่แล้ว - -*

 

   "เราจะไม่มาทำงานที่โฮสต์คลับนี้อีก!" หรอ ถ้าพวกนายกล้าอ่ะนะ ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบกลับ ทามากิที่กำลังช็อกเรื่องมัตสึโตะก็ฟื้นคืนชีพด้วยคำพูดของเจ้าแฝดนรก

 

   "ถ้าพวกนายทำอย่างนั้น ฉันในฐานะคิงของชมรม จะ... " เอาเลย! มาตรการขั้นเด็ดขาด

   "จะขอร้องให้นายอยู่ต่อเหอะน้า T^T " ตึง! ตกเก้าอี้กันเป็นแถว บางคนก็ช็อคถึงขนาดน้ำลายฟูมปาก (ข...ขนาดนั้นเชียว//ไรท์   มีพวกสามัญชนที่เชื่อด้วยแฮะ อืมๆน่าจะเอาไปเป็นข้อมูลในการทำเงินให้โฮสต์คลับได้   ไม่ ฉันไม่ได้เชื่อคนง่ายใช่ไหม ไม่นะ ไม่จริง//ไรท์<-- ประสาทหลอนแล้วมัน = = ) ไม่คิดว่าคำตอบมันจะปญอ.ขนาดนี้ = =^^

 

   "ก็ได้ๆ พวกเราจะยอมทำให้ก็ได้แต่ว่านายท่าน-ต้องทำให้พี่เคียวยะแต่งหญิงให้ได้ ถือว่าเป็นการไถ่โทษ" เหอะ! คนอย่างทามากิน่ะหรอ ไม่มีทางให้ทำอยู่แล้ว ก็เพราะว่าทามากิน่ะ ไม่ชอบให้ผู้ชายใส่ชุดผู้หญิงอยู่แล้ว ก็เค้าบอกให้เป็นโฮสต์หนิ ไม่ได้บอกให้เป็นเคะซะหน่อย! ถึงจะเคยใส่ตอนที่พวกนั้นจะพาฮารุฮิไปก็เถอะ แต่มันจะไม่มีวันนั้นอีกเด็ดขาด! และอีกอย่างตอนนั้นฉันก็ไม่ได้แต่งซะด้วย มันเป็นหุ่นยนต์เลียนแบบฉันซึ่งมันก็หน้าตาเหมือนฉันมากลักษณะก็อย่างกับมนุษย์จริงๆ เพียงแต่(ไอ้)คนสร้างดันคิดว่าฉันเป็นผู้หญิง! - -* ไม่นึกว่าหุ่นยนต์ตัวนี้จะมีประโยชน์กับเค้าด้วย ^ ^ รู้สึกว่าตอนนั้นจะอยู่ในขั้นทดลอง (ไอ้)คนสร้างคนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับวองโกเล่ซะด้วย (จริงดิ?! แสดงว่าฉันถูกหลอกมาโดยตลอดอ่ะดิ ม่ายยย T T//ไรท์)

 

   "ชิ้ง! ฮึๆๆ ^o^++" แต่ดูจากเสียงหัวเราะอันน่าสะพรึงกลัว+สายตาอันเป็นประกายบ่งบอกถึงความปรารถนาอันแรงกล้า(ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง)แล้ว ฉันก็เริ่มมั่นใจว่า...

 

   "ฮึๆๆ ก็ดีเหมือนกันนะ คุณแม่ ครั้งที่แล้วคุณแม่ใส่ก็น่ารักดีนี่นา ฮึๆๆ ^o^" ไอ้ทามากินี่มันจะให้ใส่ชุดผู้หญิงจริงๆหรอ!? O_O;; ไม่เอาหรอก ฉันอุตส่าห์รอดพ้นมาจากวิกฤติครั้งนั้นแล้ว(?) ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด! (เพราะหุ่นยนต์นั่นมันพังไปแล้ว) แต่แทนที่ในหัวของฉันจะมีคำว่า 'ไม่เอา' กลับมีคำว่า 'ก็น่ารักดีนี่นา' เข้าแทน โอ๊ย! มันจะอะไรกันเนี่ย T//T

 

   "ไม่! ฮารุฮิแนะนำตัวต่อได้เลย ฉันจะไปแล้ว -/-*" ฉันเดินออกมาจากห้องชมรม แล้วก็เดินไปเรื่อยๆตามทางเดิน แล้วฉันก็เจอห้องๆนึงที่ดูสะดุดตามากที่สุด นั่นก็คือ ห้องกรรมการคุมกฎ! ที่เค้าลือกันว่าเจ้าของห้องหรือฮิบาริ เคียวยะแอบชอบนักเรียนคนหนึ่งในโรงเรียนนี้ งั้นขออนุญาตแอบฟังหน่อยละกันนะ (จะดูเป็นคนมารยาทมาก ถ้า ไม่มีคำว่า แอบฟังอ่ะนะ - -^//ไรท์) หลังจากผมแอบฟังไปได้ซักพัก มันก็ทำให้ผมเสียใจนิดๆ จริงๆนะ แค่นิดๆเท่านั้นเอง! ผมว่าถ้าทามากิได้ยินก็คงเป็นเหมือนผมล่ะมั้ง คำตอบของกุมิและมัตสึโตะมันช่าง... ผมได้ยินแค่คำตอบของสองคนนี้ ผมก็กลับไปในห้องชมรมทันที...

   Kyoya end

 

   Matsuto mode

 

   คิดแล้วมันแค้น ทำไมรีเทิร์นต้องไปยอมมันด้วย หรือว่ารีเทิร์นจะชอบเจ้าสัตว์กินไผ่ติ๊งต๊องนั่นไปแล้ว O_O ไม่หรอกมั้ง แต่ถึงเป็นอย่างนั้น ยังไงรีเทิร์นก็ต้องคู่กับผมอยู่ดี! เพราะว่าผมไปขอพรจากเจ้าแม่สับปะรดตาสองสีมาแล้ว รับรองไม่มีพลาด! ก่อนอื่น ตอนนี้ต้องทำเป็นเล่นตัวก่อน ทำเป็นงอนอะไรอย่างนี้ ^o^ (แกไปได้เชื้อมาจากใครฟะ//ไรท์   อ๋อ! อาจารย์ยูคิกับอาจารย์ทาคาชิสอนมา ไม่ต้องห่วง!//มัตสึ   เพราะไอ้สองคนนี้สอนนั่นแหละถึงน่าห่วงล่ะ ว่าแต่แกไปเป็นลูกศิษย์พวกมันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ = =//ไรท์) แล้วเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องจะตามผมมาทำไมเนี่ย - -* จะไปไหนดีล่ะ จริงสิ! ไปห้องกรรมการคุมกฎดีกว่า ผมพังประตูเข้าไปก็พบว่า เจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำติ๊งต๊องกับเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊อง กำลัง'สวีวี่วี'กัน ถ้าจะให้ผมอธิบายลักษณะในตอนนี้ มันก็เหมือนนิยายน้ำเน่าทั่วไปที่ นางเอกอาจจะซุ่มซ่ามล้มลงทับพระเอก ทั้งๆที่ไม่น่าจะมีอะไรให้ล้มได้เลยก็ตามที - -^ หลังจากนั้นปากของทั้งสองก็แตะกันเบาๆตามแรงโน้มถ่วง! แต่ที่มันแปลกประหลาดไปหน่อยสำหรับกรณีนี้ก็คือ แยมสับปะรด(ที่ไม่น่าจะมาอยู่บนโต๊ะของเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊อง)ที่ราดอยู่บนหัวของเจ้าสองตัวนี่ และไอ้เจ้าสองสามีภรรยาสุดรั่วติ๊งต๊องนี่มันมาจากไหน = =^ ได้ข่าวว่ามันอยู่โกคุโยไม่ใช่หรอ! แล้วเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องที่ตามมาพอเห็นภาพนี้กลับยิ้มหน้าแดง ติ๊งต๊องรึเปล่าฟะ นี่มัน1827ชัดๆ ผมรับไม่ได้(ว่ะ)ครับ ทั้งๆที่หน้าตาออกจะ(หล่อ)เหมือนกับผมแท้ๆ แต่กลับวายซะได้ แล้วเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องนี่มันเป็นสาววายรึยังไง!!!

 

   "อ้าว! สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณสึกิอุระ กุมิ แล้วก็คุณฮามาโนะ มัตสึโตะ เข้ามานั่งก่อนสิครับ อ้อ! ปิดประตูให้ด้วยนะครับ คุฟุฟุ" นี่ ไอ้เจ้าสามีภรรยาสุดรั่วติ๊งต๊องไม่คิดจะห่วงไอ้สองคนติ๊งต๊องที่นอนอยู่ที่พื้นเลยรึไง ดูซิ! อึ้งกันจนจะเป็นก้อนหินอยู่แล้ว = =^^

 

   "คือ พวกเราจะมาแจกการ์ดแต่งงานน่ะครับ ^ ^ " เฮ้ย! เจ้าหัวสับปะรั่วติ๊งต๊องยังเป็นนักเรียนอยู่เฟ้ย! นี่มันข้อหาพรากผู้เยาว์ชัดๆ แล้วอีกอย่างแกสองคนมันโครโมโซมเพศผู้ทั้งคู่นะเฟ้ย = =^

   "ไว้จะไปนะคะ ^ ^" ยัยหัวปลาหมึกย่างติ๊งต๊องรับซองมาอย่างไม่สะทกสะทาน ง่ายไปรึเปล่าฟะ คิดให้เยอะขึ้นหน่อยเซ่!

 

   "ฮึ! แค่นี้พวกคุณสองคนก็อยู่อย่างสามีภรรยากันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ - - " เจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊องหลังจากได้สติก็รีบพูดกระแทกแดกดันคนอื่น เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถ้อ เดี๋ยวก็มีใครมาคาบเจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำติ๊งต๊องไปกินซะหรอก 

 

   "คุฟุฟุ อย่างน้อยคนที่ผมรักเค้าก็รักผมนะครับ ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้ ^ ^+" ผมรู้นะว่าคนพูดกระแทกเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊อง แต่มันดันกระแทกใจผมเต็มๆเลย T T

 

   "มาย ฮันนี่~ บอกรักเก๊าต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ เก๊าเขินนะเตง ไหนๆก็ไหนๆแล้ว พวกเรามาเล่นเกมกันดีไหม เอาเป็นเกมพูดความจริงแบบดับเครื่องชนดีไหม ^ ^ " จะมาไม้ไหนฟะ ให้เล่นเกมเนี่ยนะ - -

 

   "ก็ดีเหมือนกันครับ อ้อ! บังคับว่าต้องเล่นทุกคนนะครับ คุฟุฟุฟุ ^ ^ "

 

   "แล้วทำไมผมจะต้องทำตามคำสั่งของเจ้าสัตว์กินพืชอย่างพวกคุณด้วยล่ะ - -*"

 

   "คุฟุฟุ เหตุผลง่ายๆ คุณก็จะไม่สมหวังในความรักไงครับ ^o^" ไร้สาระ ถ้าเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊องเล่นนะ ฉันจะยอมเล่นด้วยเลย!

 

   "งั้นผมเล่นด้วย" เฮ้ย! จริงดิ =[]=

 

   "งั้นก็เล่นกันหมดทุกคนนะ งั้นฉันจะเริ่มหมุนปากกา ถ้าอยู่ที่ใครฉันจะถามคนนั้นน้า ^ ^ " เริ่มหมุนแล้ว หัวปากกาไปอยู่ที่...ผม! ซวยแล้วไง คนแรก!!! = =^

 

   "โชคดีจังเลยเนอะ งั้นฉันถามเลยละกันนะ มัตสึจังชอบใครหรอ ^ ^ " ได้ยินชื่อเมื่อกี้แล้วขนลุกฟ่ะ = = แล้วดูคำถามมันสิฟะ

 

   "คุฟุฟุ ถ้าไม่ตอบความจริง แล้วเราเกิดรู้ความจริงขึ้นมาละก็ คงรู้สินะครับ ^ ^+" ดูจากสายตาก็ไม่ต้องอธิบายให้มากความ ตอบก็ตอบ

 

   "ชอบ...รีเทิร์น" ผมตอบด้วยเสียงอันแผ่วเบาแต่...

 

   "อ๋อ! ชอบรีเทิร์นหรอ" เจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องกลับตะโกน อย่างกับคนในห้องหูหนวกยังไงยังงั้นแหละ - -**

 

   "ชิ!" ผมก็เริ่มหมุนปากกา มันไปหยุดอยู่ที่ เจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊อง ถึงเวลาล้างแค้นแล้ว ฮ่าๆๆ 

 

   "เฮือก! เอ่อ...เรื่องแค่นี้พี่คงไม่โกรธน้องใช่ม้า ^ ^;;"

 

   "ไม่โกรธหรอก แค่พี่อยากจะถามว่าน้องชอบใครแค่นั้นเอง ^ ^++" ดูแก้มเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องนี่สิ สีอย่างกับหัวปลาหมึกรุ่นแรกแหนะ 

 

   "รู้แล้วอย่าตกใจแล้วกัน - //-" แล้วยัยนี่ก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมา!

 

   "ชอบ ยูคิ หยุดเลยนะ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น รู้งี้ไม่เล่นดีกว่า ชิ! - ///- " พูดจบแล้วยัยนี่ก็เชิดหน้าไปข้างๆ ผมไม่ฟังที่ยัยนี่พูด จะไม่ผมคิดได้ไงเล่าไม่ ไม่จริงหน่า อย่างยัยนี่เนี่ยนะจะไปชอบอาจารย์ยูคิ ทะเลาะกันทุกวัน ไม่จริงหรอก O [ ] O

 

   "เลิกทำหน้าอึ้งแบบนั้นได้แล้ว! - -*" แล้วเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวก็กลับมาเป็นปกติ หลังจากนั้นเริ่มหมุนปากกาอีกครั้ง ไปหยุดที่เจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำติ๊งต๊องที่ยัยนี่แสนจะปลื้ม เจ้านี้มันน่าปลื้มตรงไหนฟะ = =^

 

   "ฉันถามแบบตรงๆนะ ซือคุงเคยมีความรู้สึกเอ่อ...แบบอยู่ด้วยแล้วมีความสุขอะไรแบบนั้นบ้างไหมอ่ะ เอาชื่อเค้านะไม่เอานามสกุล มันดูไม่สนิทสนม >//< " ถามว่าชอบใครก็จบ = =^

 

   "เอ่อ... เคียว... >///< " ไม่ทันที่เจ้าสัตว์น้ำDHAต่ำติ๊งต๊องจะพูดจบก็..

 

   "ดีจ้า ฉันมีข่าวมาบอก ^ ^ " เจ้าหนูติ๊งต๊องก็พูดแทรกขึ้นมาดูเหมือนเจ้านั้นจะสบายใจขึ้นเยอะ อดเลย ชิ! กะจะดูซะหน่อยว่า เคียวไหน อยากเห็นหน้าเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊องมันอกหัก ฮ่าๆๆๆ ^o^

 

   "ช่วยเก็บเป็นความลับด้วย หลังจากที่ฉันตรวจดีเอ็นเอของพวกที่มาจากอนาคตแล้วก็พบว่า..." ว่าไรฟะ! ลุ้น! หรือว่าพวกเราเป็นเอเลี่ยนไม่ใช่คนรึไง!

 

   "พวกนายไม่ใช่คน ดูเหมือนจะมาจากการทดลองอะไรซักอย่าง" อึ้งไปทั้งห้อง ก็แน่สิ สีหน้าจริงจังซะขนาดนี้ ทายเกือบถูกด้วยเฟ้ย! O_O

 

   "แต่พวกนายเกิดมาจากเจ้าพวกนี้ที่อยู่ปัจจุบัน ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจตั้งแต่เห็นหน้าพวกนายแล้วเพราะหน้าตาเหมือนเจ้าพวกนี้มาก ที่บอกว่าไม่ใช่คนเพราะมันเกิดมาจากคนๆเดียวไม่ได้เกิดมาจากคนสองคน จะว่าเป็นการสืบพันธ์แบบไม่อาศัยเพศก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ ฉันหวังว่าพวกนายคงไม่ได้เกิดมาจากการแบ่งเซลล์ของเจ้าพวกนี้หรอกนะ ^ ^ " ช็อค! ผมยังจะภูมิใจในความเป็นมนุษย์ของตัวเองต่อไปดีไหมเนี่ย = =^^^ แล้วอีกอย่างถ้าให้เทียบดูแล้วผมก็เกิดมาจากเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊องนี่น่ะสิ! ไม่เอาาา ผมเกลียดมานน

 

   "อ้อ! แล้วก็อีกอย่างนึง จากที่พวกเราได้ตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วเนี่ย ผลก็ปรากฏออกมาว่า เจ้าโกคุเดระเป็นญาติของเจ้าฮิบาริ แสดงว่าพวกนายก็ต้องเป็นญาติกันก็แค่นั้นแหละ ^ ^ " ห๊า! เป็นญาติกับเจ้าหัวปลาหมึกหนวดยาวติ๊งต๊องนี่อ่ะนะ ม่ายยย ผมยังไม่อยากมีญาติติ๊งต๊องเหมือนยัยนี่หรอกน้าา O[]O ทำไมชีวิตคนดีๆ(?)อย่างฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย

 

   "ฉันมาบอกแค่นี้แหละ แล้วก็ ฮิบาริฉันฝากดูแลเจ้าห่วยด้วยนะ ฉันขอไปทำธุระกับชามาลซัก2-3วัน ไปหละ" แล้าเจ้าหนูติ๊งต๊องนี่ก็ไปกระซิบกับเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊อง ดูจากหน้าของทั้งคู่แล้ว ดูไม่น่าไว้ใจเป็นอย่างยิ่ง!

 

   "คุณรีบอร์น ลืมบอกไป คือพวกเราได้วองโกเล่ริงค์มาด้วยอ่ะค่ะ ให้เก็บไว้ที่พวกเราเลยมั้ยคะ" เออ! จริงด้วย ยังอยู่ในกระเป๋าตังค์อยู่เลย

 

   "เอาไปสิ พวกนายเป็นคนเจอมันก็ต้องเป็นของของพวกนาย มาขออะไรฉันล่ะ" แล้วเจ้าหนูติ๊งต๊องก็กระโดดลงไปชั้นล่าง

 

   "เย้! งั้นฉันก็คงผู้พิทักษ์วายุซินะ ^ ^" ดีใจไรนักหนา - -^

 

   "ชิ! งั้นผมก็คงเป็นผู้พิทักษ์เมฆาเหมือนเจ้าหัวเป็ดติ๊งต๊องนี่ใช่มั้ย - -*" โชคร้ายชะมัด - -*

 

   "ฮึ! ไอ้เจ้าพวกสัตว์กินพืชทั้งหลาย...รีบออกไปจากต้องฉัน เดี๋ยวนี้!!!!" ดูเหมือนพี่แกจะขึ้นแฮะ ถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า~

 

   "พี่ พวกเรากลับห้องกันเต๊อะ" พูดจบ ยัยนี่ก็ใส่เกียร์ด็อกลากผมไปห้องชมรมบ้าบอนั่นทันที = = แล้วยัยนี่ก็หยุดที่หน้าห้อง หยุดทำไม(วะ)ครับ

 

   "ฉันฝากบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ รีบไปง้อรีเทิร์นโดยด่วน ไม่งั้นนายอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้!" ยัยนี่พูดด้วยท่าทางซีเรียส แล้วก็เดินเข้าไปด้วยท่าทางร่าเริงแจ่มใส หลังจากนั้นก็กระซิบกับรีเทิร์นซักแป็บ แล้วรีเทิร์นก็เดินมาทางผม

 

   "มีอะไรหรอ" โห! ดูดิ คิ้วก็ผูกซะเป็นปม ตาก็ขวางยังกะยักษ์ ยัยนั่นไปพูดอะไรไว้เนี่ย ไม่! เราต้องรักษามาดเอาไว้

 

   "ฮึ! ไม่มีอะไร ฉันแค่จะพาไปชมโรงเรียนแค่นั้นแหละ จะไปมั้ย" พูดไปได้ไงฟะ! เมื่อก่อนเป็นไงตอนนี้มันก็เหมือนเดิมตลอด จะไปชมโรงเรียนทำไรฟะ = =

 

   "ก็ดีเหมือนกัน กะจะไปเก็บข้อมูลซะหน่อย" พูดจริงดิ! พระเจ้าสับปะรดตาสองสีความฝันสูงสุดของข้าพเจ้าเป็นจริงแล้ว นั่นคือการไปเดท(ทั้งๆที่บอกว่าไปชมโรงเรียน)กับคนรักในโรงเรียนนามิโมริ โอ้! *o*

 

   "จะไปไม่ไปเนี่ย ดูทำหน้าเข้าสิ! ประสาทรึเปล่า" โห! หน้าตอนนี้มันทุเรศขนาดนั้นเลยหรอ(ฟะ)ครับ ช่างมันๆ ยังไงก็จะไปเดทกันทั้งที ^ ^

 

   "ไปสิ เชิญ"

   Matsuto end 

 

   Fran mode

 

   เฮ้อ! ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยน้า ถ้าให้ย้อนไปดูสาเหตุก็...

 

   "สควอโล่ ขอผมให้เจ้าชายเถอะ เจ้าชายจะเอาไปเป็นของเล่นให้มิงค์ น้าๆ" ผมซึ่งกำลังคุยกับอาจารย์เรื่องงานแต่งของอาจารย์กับ(ไอ้)บอสของมิลฟิโอเล่ที่กำลังบ้าซีรี่ย์เกาหลีอย่างหนักอย่างเพลิดเพลิน ถึงกับรำคาญ ต้องวางสายอาจารย์สุดที่รัก แม้สีหน้าจะนิ่งๆแบบนี้แต่ผมก็รำคาญเป็นนะคร้าบ(ไอ้)คุณเจ้าชายเส็งเคร็ง - -*

 

   "คุณม.บ.ให้(ไอ้)คุณเจ้าชายตกกระป๋องนี่ไปเถอะคร้าบบ ผมรำคาญญญ - - " 

 

   "โว้ย!!! เมื่อกี้แกว่าไรฟะ - -*/ชิชิชิ เจ้ากบเมื่อกี้แกพูดว่าอะไรฮะ - -*" 

 

   "แหม ถามพร้อมกันแบบนี้ แล้วผมจะตอบใครก่อนดีล่ะเนี่ย - - " ผมเอียงคอแบบแบ๊วๆ พร้อมทั้งเสียงแอ๊บๆ (แต่หน้าผมก็ยังนิ่งๆอยู่) ซึ่งมันอาจจะไม่ได้ทำให้ดูน่ารักขึ้นเลยในสายตาของคนพวกนี้!

 

   "โว้ย!!! ฉันถามว่า 'ม.บ.' คือไรฟะ - -***/ชิชิชิ เจ้าชายถามว่า 'ไอ้คุณเจ้าชายตกกระป๋อง' นี่หมายความว่ายังไง - -***"

 

   "งั้นผมตอบของคุณม.บ.ก่อนละกันนะครับ ม.บ.มันก็ย่อมาจากเมียบอสไงล่ะคร้าบ ส่วนของรุ่นพี่เนี่ยถ้ารุ่นพี่ไม่ตกภาษามันก็ตรงตัวล่ะคร้าบ - - " ทำไมทั้งม.บ.กับรุ่นพี่ต้องแผ่จิตสังหารขนาดนี้ด้วย อย่างกับจะไปฆ่าใครแน่ะ ผมก็แค่พูดตามความจริง ก็แค่นั้นเอง

 

   "แกตายซ้าาา!!!/ชิชิชิ แกโดนเชือดเป็นอาหารเย็นแน่เจ้าโกบบบบ!!!" ได้ยินอย่างนั้นผมก็รีบเผ่นสิครับ ขนาดผมวิ่งรอบห้อง(ที่ใหญ่ขนาดสนามฟุตบอล)แล้วนะเนี่ย ยังตามมาอีก ไม่นึกว่าคนแก่จะมีแรงเยอะขนาดนี้!

 

   "น่ารำคาญ ปัง!" คำพูดกับเสียงปืนแค่นั้น ทำเอาเราเบรกแทบไม่ทัน ไม่ใช่อะไรหรอกครับ  ถ้าเราเดินไปอีกนิดเดียว มันก็ยิงมาก็โดนพวกเราสามคนพอดี้พอดีเลยล่ะครับ บอสเนี่ยจะยิงปืนแม่นไปไหน ขนาดหลับตาอยู่นะเนี่ย o_o แต่ว่า...

 

   "เฮ้ย!!! แกยิงอะไรของแกฟร้าา รู้มั้ยว่าเมื่อกี้มันเผาผนังห้องของห้องประชุมวองโกเล่นะเฟร้ยย แล้วเค้าต้องใช่ประชุมวันนี้ด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละฟร้าา!!! " ใช่แล้วครับ ห้องที่ผมว่าใหญ่เท่าสนามฟุตบอลเนี่ยก็คือห้องประชุมวองโกเล่เองล่ะคร้าบ

 

   "ให้เค้าใช้ห้องใหม่" ง่ายดีเนอะคร้าบ แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้นคุณม.บ.จะโวยวายทำไมล่ะคร้าบ = =

 

   "เออเนอะ จะบ้าหรอฟร้าาา! แต่ตาแก่รุ่นเก้าสั่งให้เรามาทำความสะอาดห้องนี้นะเฟร้ยย ถ้าตาแก่นั้นมาเห็นมันเละเทะขนาดนี้ละก็..." 

 

   "ละก็อะไรจ๊ะเด็กๆ ^ ^+" พูดซะเสียงหวานๆ แต่หน้าเชือดเฉือนมากกกเลยนะคร้าบ

 

   "ตาแก่!" บอสถึงขนาดต้องลืมพระเนตรด้วยความยากเย็น สาเหตุเพราะวันๆเอาแต่หลับ เวลากินคุณม.บ.ก็เอาไปประเคนให้ถึงที่ เวลาไปทำภารกิจก็ต้องยกบัลลังค์ไปให้ เป็นบอสที่เรียกได้ว่าแทบไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะคุณม.บ.ทำให้หมด (จนแทบจะทำอะไรไม่เป็น นอกจากทำร้ายคนอื่น!)

 

   "อย่างนี้คงต้องลงโทษนิดหน่อยแล้วล่ะ ภารกิจคราวนี้คงกินเวลาไปมากทีเดียว" แล้วเราก็ถูก(ถีบ)ส่งตัวไปที่ญี่ปุ่นเมื่อ 10 ปีก่อน พร้อมภารกิจ T T

 

   เพราะไอ้เจ้าชายเก๊แท้ๆ! (แน่ะ! ไปโทษคนอื่นอีกถ้าตัวเองไม่ไปพูดแทรก แล้วทำให้อารมณ์เสียเนี่ย จะเกิดอะไรขึ้นมะ แต่ว่าที่ทำไปเนี่ยเพราะหึงใช่ม้าา//ไรท์   อย่าทำให้คนอื่นเข้าใจผิดสิคร้าบบ คุณไรเตอร์ ถึงผมไม่ไปพูด คุณบอสขี้หึงคงรำคาญเผาไอ้เจ้าชายเส็งเคร็งที่ไปเกาะแกะคุณม.บ.ไปก่อนละคร้าบ//ไรท์) ทำให้ผมต้องมาเป็น...

 

   "โว้ย!!! ชักช้าเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกหรอกโว้ยยย" นั่นไง! คนที่ทำให้ประสาทการได้ยินของผมเริ่มเสื่อม ตะโกนได้ทู้กกกวี่ทุกวัน คุณม.บ.ไม่เจ็บคอบ้างหรอคร้าบบ - -^

 

   "คร้าบๆ - - " แล้วพวกเราสามคนก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน(ยกเว้นคุณบอสหน้าทานุกิที่ต้องนั่งรถไป ตกลงคุณบอสแกมาเป็นมาเฟียหรือมาเป็นคุณหนู(วะ)คร้าบบ) ว่าแต่คุณรีดเดอร์คงจะสงสัยใช่มั้ยว่าคุณปลากระเบนหน้าหนวดกับคุณนกยูงผิดเพศหายไปไหน เค้าสองคนไปแต่งงานกันน่ะคร้าบ อ้อ! แต่แต่งงานกันสามคนนะครับ รู้สึกว่าเป็นผู้พิทักษ์อรุณของวองโกเล่อ่ะคร้าบ ผมไม่เข้าใจว่าคุณหัวสนามหญ้าไม่ได้รดน้ำเนี่ยไปหลงเสน่ห์คุณนกยูงผิดเพศนั่นไปได้ยังไง = =^^ คุณปลากระเบนหน้าหนวด ผมยังพอรับได้เพราะเค้าไม่ปกติด้วยกันทั้งสอง(ตัว)คน หรือว่านอกจากคุณนกยูงผิดเพศเค้าจะพึ่งมีดหมอแล้วเค้ายังพึ่งแม่หมอ(เล่นของ)อีกหรอเนี่ย O.O สงสัยจะมีญาติโกโหติกาเป็นหมอ(ผี)เยอะสินะคร้าบ แล้วก็หวังว่าน้ำมันพรายที่คุณ(แม่)หมอนกยูงผิดเพศใช้เนี่ย คงจะไม่ได้ทำมาจากศพกะเทยกระบือหรอกนะคร้าบ กลัวคุณหัวสนามหญ้าไม่ได้รดน้ำ ไม่สิ โดนรดน้ำมันพราย เค้าจะเสื่อม(ตามคุณ(แม่)หมอนกยูงผิดเพศ)อ่ะครับ = =^^^ น่าเวทนาจริงๆ ทั้งๆที่คุณฮานะกับคุณเคียวโกะออกจะน่ารักซะขนาดนั้น (แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฮานะกับเคียวโกะฮะ ฟราน//ไรท์   ก็รู้สึกสงสารที่ภรรยาของคนที่แอบชอบแล้วก็มีพี่สะใภ้เป็นพวกกะเทยกระบือน่ะครับ   แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่เค้าน่ารักเล่า รู้มั้ยฮารุกับเบล เค้าหึงนะ//ไรท์   แล้วมันเกี่ยวอะไรกับรุ่นพี่ล่ะเนี่ย//ฟราน) 

 

   "ถึงแล้วโว้ยยย เฮ้ยยย ไอ้บอสตะไล ห้องเรียนอยู่ไหนฟร้าาา" แล้วคุณม.บ.จะตะโกนหาฉลาม(โดน)กดอะไรล่ะคร้าบบ ผมไม่ได้สงสารกล่องเสียงของคุณม.บ.หรอกนะ แต่ผมสงสารตัวเองที่มายืนอยู่กับคุณม.บ.นี่แหละคร้าบ T T

 

   "อ้าวไง! สควอโล่ สบายดีมั้ย แล้วตอนนี้ฝึกดาบเป็นไงบ้างล่ะ ^ ^ " คนที่กล้ามาทักคุณม.บ.ด้วยประโยคแบบนี้และเนียนมาโอบไหล่คุณม.บ.โดยไม่กลัวโดน(คุณบอส)ฆ่าเนี่ยคงจะมีแค่...

 

   "เฮ้ยยย ไอ้หนูดาบญี่ปุ่น แกมาที่นี่ได้ไงฟร้าา" คุณผู้พิทักษ์พิรุณแห่งวองโกเล่ก็กระโดดหลบได้อย่างเนียนๆ สมฉายาตามภาษาอีสานของไทยว่า บักเนียนจริงๆเลยนะคร้าบ แล้วก็รู้สึกว่าจะเป็นคนที่คุณม.บ.ถูกใจ(เรื่องฝีมือดาบ)ด้วยแหะ (ฟรานอย่าพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดสิ ถ้าเกิดเค้าไม่ทันอ่านวงเล็บขึ้นมาล่ะ//ไรท์   เค้าไม่อ่านเองนี่คร้าบ ผมก็ช่วยไม่ได้//ฟราน) ว่าแต่คุณม.บ.ตอบไม่ตรงคำถามเลยนะครับ แถมคำถามของคุณม.บ.เนี่ย ก็ไม่น่าถามออกมาเลยนะคร้าบ เฮ้อ! ขนาดคิดว่าเป็นที่พึ่งได้มากที่สุดในวาเรียแล้วนะเนี่ย สงสัยคงเป็นผมคนเดียวที่ยังสติดีอยู่ = =^^

 

   "นี่มัน พวกวาเรีย พวกแกมาอยู่ที่นี่ได้ไงฟ่ะ - -* " คุณหัวปลาหมึกคร้าบ ทำไมไม่ตอบคำถามคุณม.บ.ไปล่ะคร้าบ

 

   "ฉันถามแกก่อนนะเฟร้ยย - -** "

 

   "อะไรของแกฟ่ะ ฉันถามแกก็ตอบสิเฟ้ย - -** " ทะเลาะกันเข้าไป

 

   "ฮะๆๆ ก็พวกเราเรียนอยู่ที่นี่ นี่นา ให้ไปไหนได้ละเนอะ ^ ^ " ในที่สุด ก็มีคนตอบซะทีนะคร้าบ

 

   "โว้ยย ไม่ยักจะรู้ " ผ่านไปแค่ 10 ปี ถึงกะจำไม่ได้เลยหรอครับว่าพวกเค้าอยู่นามิโมริกันน่ะ -__-;; สงสัยต้องพาพวกเค้าไปโรง'บาล(บ้า)เข้าซักวัน แก้ความจำเสื่อมของคุณม.บ.! ความโรคจิตของไอ้คุณเจ้าชายเก๊! ความวิปลิสจิตวิปลาสของคุณนกยูงผิดเพศ!  ความขี้เกียจของคุณบอสหน้าทานุกิ! และความที่ผิดมาตั้งแต่เกิดทั้งหน้าตาทั้งฝีมือไม่ได้เรื่องของคุณแสงระวีหน้าปลากระเบน! ถ้าเกิดยมฑูตมีจริงนะ ผมจะแนะนำให้พวกเค้าจับคนบ้าๆพวกนี้ไปให้หมดเลย -____-;;;

 

   "ว่าแต่ พวกแกมาทำไมที่นี่ หรือว่าจะมาทำร้ายรุ่นที่ 10! " แล้วคุณหัวปลาหมึกก็มาพร้อมกับไดนาไมต์ในมือ แหม ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ ผมไม่ทำร้ายคนน่ารักๆแบบนั้นหรอกคร้าบ (อย่าคิดว่าชมทูน่า แล้วฉันจะให้นายเมะนะ ยังไง้ยังไงนายก็ต้องเป็นเคะของเจ้าชายอยู่ดี//ไรท์   ก็ได้คร้าบ ก็ได้ แต่ว่าให้ผมเป็นเคะของคนอื่นเถอะคร้าบ//ฟราน   ฟราน เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ ไม่ได้ยินเลยอ่ะ อ๊ะ! ลืมไปมีธุระด่วน เดี๋ยวนายค่อยบอกละกันนะ//ไรท์)

 

   "อะไรฟร้าา พวกเรามาเป็น..." 

 

   "ดีจ้า ฉัน วองโกเลสกี้ เป็นที่ปรึกษาของผ.อ.โรงเรียนนามิโมริน่ะ" ใครน่ะครับ หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

 

   "แกอีกแล้วหรอฟะ ครั้งที่แล้วทำแสบมากเลยนะเฟ้ย ฉันเกือบไม่ได้อยู่คุ้มกันรุ่นที่10เลย เห็นไหมฟะ ชิ! - -* " แค่นี้อ่ะนะครับ ศัตรูเค้าคงไม่บุกมาถึงห้องเรียนหรอกคร้าบ

 

   "พวกนายน่ะ ต้องไปหาผ.อ.ก่อน ส่วนพวกแกเข้าห้องเรียนได้แล้ว" ห๊า! พวกเราน่ะหรอครับ จะต้องไปหาผ.อ.ก่อน ดูจากหนังไทยที่ชื่อว่าอะไรน้าครับ แรง...แรงอะไรซักอย่างนี่แหละ อ้อ! ใช่แล้ว แรงงาน! ผ.อ.นี้ย่อมาจากผัวคุณอาใช่มะคร้าบ ว่าแต่จะให้ผมไปหาทำไมอ่ะครับ - -^ (ช่วงนี้กำลังติดหนังไทยอยู่พอดี คุณนกยูงผิดเพศเค้าแนะนำมาอ่ะคร้าบ) (ฟรานเอ๊ย! ผิดมันทั้งดุ้นเล้ย//ไรท์)

 

   "หนอยแน่ แก มันจะมากไปแล้วนะเฟ้ย! - -**"

 

   "หึ! อยากจะบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ ฉันเป็นพี่น้องกับรีบอร์นนะเฟ้ย! " ว่าแล้วหน้าตาคุ้นๆ

 

   "ผมขอโทษที่เสียมารยาทครับ คุณวองโกเลสกี้ ผมว่าแล้วเชียว ว่าต้องเกี่ยวข้องกับวองโกเล่แน่ๆเลย *o* " ตางี้เป็นประกายทันที ต่างจากไอ้คนที่ด่าปาวๆๆเมื่อกี้ลิบลับ -__-;

 

   "ฮะๆๆๆ ฉันว่าพวกเราเข้าห้องเรียนกันก่อนเถอะนะๆ ^ ^ " ถ้าเกิดคุณบักเนียนไม่เข้ามาเนี่ย ผมก็นึกว่าคุณบักเนียนหายไปจากโลกนี้พร้อมกับสายตาอาคาดของคุณบอสจอมขี้หึงนั่นไปแล้วนะครับเนี่ย = =^ แล้วคุณบักเนียนก็ลากสองคนนั้นไปอย่างเนียนๆ หลังจากนั้นก็ตามด้วยเสียงโวยวายของคุณหัวปลาหมึก สงสารคุณบักเนียนจริงๆเลยนะครับ แล้วผมก็เดินตามคุณหอยกาบสุกี้ไป คงเพราะถึงเวลาเรียนพวกเด็กนักเรียนก็เลยไม่ค่อยมีเท่าไหร่ จะมีก็เฉพาะพวกที่ชอบโดดเรียนเป็นชีวิตจิตใจ และแน่นอนเด็กพวกนี้คงไม่ใช่เด็กดีแน่ บางคนที่เป็นผู้ชาย ก็มองคุณม.บ.กับผมตาเป็นมัน ถึงผมจะเคะยังไงก็ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้คร้าบ บางคนที่เป็นผู้หญิงกับทอมบางคนที่ถึงขนาดกลับใจยอมเป็นผู้หญิงก็จ้องคุณบอสจอมขี้หึงกับคุณเจ้าชายเส็งเคร็งกันตาเป็นรูปหัวใจไม่รู้ว่ามีดีอะไรกันนะครับสาวถึงติดตรึมขนาดนี้ (อิจฉาอ่ะดิ//ไรท์   ผมไม่ได้อิจฉาซะหน่อยครับ ถึงผมจะไม่มีแฟน(เป็นหญิง)ก็ไม่ตายหรอกคร้าบ//ฟราน) แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสังเกตเลย ตาบอดกันรึเปล่าคร้าบ -__-;;

 

   "ชิชิชิ จะพาเจ้าชายไปไหนน่ะเจ้าหนู" หลังจากไม่มีบทมาน้านนาน ในที่สุดก็ได้พูดซะทีนะครับ คุณเจ้าชายเก๊ 

 

   "มาหาผู้อำนวยการสถานศึกษาโรงเรียนนามิโมริไง" แล้วเค้าก็มองมาทางผมแวบนึง เป็นเชิงว่า ผ.อ. ที่ผมเข้าใจเนี่ยมันคนละความหมายกันโดยสิ้นเชิง! แล้วสายตาที่ทุกคนมองมาเนี่ย เหมือนผมโง่ไงไม่รู้ มันผิดหรอที่ผมติดหนังไทยอ่ะครับ หนังไทยออกจะมีคุณภาพ โดยเฉพาะตอนที่นางร้ายกับนางเอกตบกันอ่ะคร้าบ มันสุดๆเลยล่ะครับ *o*

 

   "แต่ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะพาไปหาหัวหน้าคณะกรรมการคุมกฎแทน ฮิบาริ เคียวยะ น่ะ พวกนายคงรู้จักกันดีซินะ ^ ^ "

 

   "อ๋อ! คนๆนั้น นั่นเอง ว่าแต่เค้าเป็นยังไงอ่ะครับ เคโระ! ทำไม ทุกคนต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยอ่ะคร้าบ หรือว่ารุ่นพี่...ตดหรอครับ - - " ทำหน้างงกว่าเดิมอีก 

 

   "รุ่นพี่ไม่ได้ตดหรอกหรอครับ สงสัยต้องเป็นกลิ่นเจ้ามิงค์แน่เลย รุ่นพี่ไม่ได้อาบน้ำให้มันหรอครับ อันที่จริง รุ่นพี่ไม่ควรทำแบบนี้นะครับ มันจะทำให้เจ้ามิงค์เป็นโรคเรื้อนนะครับ - - " ผมอยากจะเล่าอะไรให้ฟัง ผมสนิทกับเจ้ามิงค์มากๆเลยล่ะครับ ผมชอบนินทารุ่นพี่ให้ตัวเองฟัง(บ้า//ไรท์) ดูเหมือนเจ้ามิงค์มันอยากจะเข้าร่วมวงสนทนาของผม(กับตัวเอง)ด้วย หลังจากนั้นผมก็จะพาเจ้ามิงค์มานินทารุ่นพี่ให้ฟังตลอด จนรุ่นพี่คิดว่าผมจะพาเจ้ามิงค์ไปฆาตกรรม = =^  รุ่นพี่โง่หรือรุ่นพี่บ้ากันแน่ครับ อ้อไม่ใช่สิ! รุ่นพี่คงทั้งโง่แล้วก็บ้าเลยใช่ไหมครับ ผมว่าผมรู้เรื่องเจ้ามิงค์ดีกว่ารุ่นพี่นั่นอีก นึกแล้วหนักใจแทนเจ้ามิงค์จริงๆ ที่มีเจ้านายแบบรุ่นพี่เนี่ย ระหว่างที่ผมกำลังคิดถึงเจ้ามิงค์ที่น่าสงสาร ผมก็รู้สึกถึงรังสีมาคุบางอย่าง! 

 

   "ชิชิชิ เจ้ากบ แกอยากตายจริงๆใช่ไหม ^ ^++ " อ๋อ! มาจากคุณเจ้าชายซกมกนี่เอง 

 

   "ผมไม่ได้บอกนะครับว่าผมอยากตาย หูแว่วไปเองรึเปล่าครับ คุณเจ้าชายซกมก - - " 

 

   "เจ้ากบ แกตาย!!!" แล้วคุณเจ้าชายซกมกก็ปามีดมาปักบนหัวกบของผม ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงผมก็ไม่ตาย จะมาปักให้ผมเจ็บทำไมล่ะคร้าบ T T

 

   "พอเถอะคร้าบ คุณเจ้าชายซกมก ผมไม่อยากมีเรื่องกับคนซกมกหรอกนะคร้าบ รุ่นพี่ก็รู้ว่าผมเป็นคนรักสันติ - - " แล้วผมก็ดึงมีดที่ปักอยู่บนหัวกบของผม แล้วเอามาหักเล่น (เพื่อความสะใจของตัวเอง ^ ^ )

 

   "ชิชิชิ แต่ดูเหมือนปากกับมือนายจะไม่ค่อยสันติเลยนะ ^ ^+ " คุณเจ้าชายซกมกก็ยังไม่หยุดมือปาเอาๆอยู่ได้ ก็ได้คร้าบ มีดเนี่ย ผมจะหักให้มันหมดเลย - -**

 

   "โว้ยยย มัวแต่ทะเลาะอะไรกันอยู่ได้ฟร้าา ฮิบาริ เคี้ยวหญ้า ก็ควายไงล่ะฟร้าา" แล้วทุกคนก็มองไปที่คุณม.บ.ด้วยความอึ้ง! ทึ่ง!! เสียว!!! (ไอ้เสียวนี่มาจากไหนฮะฟราน//ไรท์   ก็เสียวคุณเคี้ยวหญ้าจะมาได้ยินยังไงล่ะคร้าบ//ฟราน   อ๋อ อย่างนี้นี่เอง แต่ว่าเค้าชื่อเคียวยะไม่ใช่หรอฮะ!!!//ไรท์) คิดมาได้ไงคร้าบเนี่ย ผมต้องการคำตอบที่ถูกต้องนะคร้าบ

 

   "ชิชิชิ ฮิบาริ เคียวยะ ก็คือ สามัญชนคนธรรมดาต่างหากล่ะ" ผมเข้าใจแล้วล่ะคร้าบ ว่าทุกคนที่รุ่นพี่เห็น เป็นสามัญชนทุกคน ยกเว้น เจ้าหญิงคนนั้นของรุ่นพี่หนึ่งคนน่ะคร้าบ -_-;;

 

   "เหอะ สวะก็คือสวะ วันยังค่ำ" พอๆกับรุ่นพี่งี่เง่านั่นเลย คิดกันมาได้ไงไม่รู้ -__-;;;

 

   "ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรนะคร้าบ ดูจากคำตอบของแต่ละท่านแล้ว ผมถามคุณหอยกาบสุกี้ก็ได้คร้าบ" ทำไมต้องงงเต็กขนาดนั้นด้วยละคร้าบ รู้สึกว่าพวกท่านจะงงมาหลายรอบแล้วนะคร้าบ

 

   "หอยกาบสุกี้?" ถามซะพร้อมกันเชียวทั้งพวกท่านเหล่าวาเรียผู้(ไม่)น่าเคารพแล้วก็คุณหอยกาบสุกี้

 

   "มันแปลกตรงไหนล่ะคร้าบ" ก่อนที่จะเกิดการจลาจลของคนในวาเรีย ก็มีเสียงเย็นๆของใครคนหนึ่งเข้ามา

 

   "ว่าไง เจ้าหนูเรียกฉันมาทำไม" คนๆนั้นคงเป็น เอิ่ม... ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ นี่ก็คือ ฮิบาริ เคียวยะ ใช่ไหมครับ พูดตามตรง หล่อลาก อ่ะคร้าบ คนที่โดนใส่กุญแจมือด้วยคงเป็นซาวาดะ สึนะโยชิ สินะ สมคำร่ำลือจริงๆ น่ารัก มากมายเลยล่ะคร้าบ ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมอะไรกันเช่นนี้ *o*

 

   "อ้าวไง! ฮิบาริ คนพวกนี้นี่แหละที่จะมาเป็นครูพิเศษล่ะ ^ ^ " ใช่แล้วคร้าบ พวกเรามาเป็นครูพิเศษให้กับพวกเด็กๆที่เรียนอยู่ในห้องพิเศษน่ะคร้าบ 

 

   "ห๊า! นี่คือพวกวาเรียไม่ใช่หรอ แถมยังมาจาก 10 ปีข้างหน้าด้วย อย่างนี้เราไม่ตายกันพอดีหรอฮะ OoO รีบอร์น?!" 

 

   "โว้ยยยย พวกเราก็ไม่ได้อยากมาหรอกนะเฟร้ยยย ถ้าตาแก่ไม่สั่งมา ฉันก็ไม่มาทำงานแบบหรอกกก - -** "

   "ล...แล้วคุณพี่จะโมโหทำไมล่ะคร้าบ T T " เห็นด้วยครับ เอ...แล้วรังสีมาคุๆมาจากไหนอีกล่ะคร้าบ

 

   "เจ้าพวกสัตว์กินพืชน่ารำคาญ!!! - -***" คุณหัวรังนกอย่าพึ่งโจมตีสิคร้าบ มันเจ็บนะ T T

 

   "ชิชิชิ น่าสนุกหนิ ^ ^ " คุณเจ้าชายเก๊ก็เอากับเค้าด้วยหรอคร้าบ อย่าชนะนะคร้าบ แพ้ๆ ^ ^ (นั่นถือว่าเชียร์ใช่มั้ย//ไรท์   แล้วแต่จะคิดละคร้าบ//ฟราน)

 

   "โว้ยยย พวกแกจะทำอะไรฟร้าา อยู่พวกเดียวกันนะเฟร้ยยย ทะเลาะกันเป็นเด็กปัญญาอ่อนไปด้ายยย - -*** " แล้วคุณม.บ.ก็ไปห้าม...แน่หรอคร้าบ นั่นมันเข้าไปห้ามหรือเข้ารุมด้วยอีกคนกันแน่คร้าบบ!

 

   "ฮึ! ไอ้สวะ" แล้วคุณบอสเห็นแก่ตัวก็ไม่ได้เข้าไปห้ามหรือช่วยแต่อย่างใด = =^

 

   "คุณฮิบาริ!!! (ผมเจ็บนะ) ไม่ได้การ สงสัยคงต้อง..." แล้วสึนะคุง (ที่งี้แล้วไม่ตั้งฉายาให้นะ//ไรท์   ก็เค้าน่ารักจนผมตั้งไม่ลงนี่คร้าบ//ฟราน) ก็หยิบยาเม็ดสีฟ้าๆลูกใหญ่ๆมากิน 2 เม็ด!!! O.O (จะตกใจทำไม(ฟะ)คะ//ไรท์   ก็ใหญ่ซะขนาดนั้น กินเข้าไปได้ยังไงล่ะครับ//ฟราน   อย่าบอกนะว่านายกินยาเม็ดไม่ได้//ไรท์   เปล่านี่คร้าบ ผมไม่ได้บอกซะหน่อย//ฟราน เดินหนี) รู้สึกว่านี่จะเป็นวิธีเข้าสู่ไฮเปอร์โหมดซินะครับ

 

   "เดือดทะลุจุดศูนย์ เฟิร์สอิดิชั่น" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะคร้าบ แช่แข็งผมทำมายย T^T

 

   "เจ้าห่วย นายคงต้องฝึกอีกเยอะเลยล่ะ" แล้วคุณหอยกาบสุกี้ก็ลากน้ำแข็งขนาดยักษ์ที่เต็มไปด้วยนักฆ่าแห่งวาเรียผู้ไร้เทียมทาน ผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งวองโกเล่ผู้ที่ทุกคนต่างเกรงกลัว และบอสวองโกเล่รุ่นที่10ที่ว่ากันว่ามีพลังแข็งแกร่งที่สุด ถ้าพวกศัตรูมาเห็นคงสมเพชพวกเราแน่ๆเลยล่ะคร้าบ ว่าแต่คุณหอยกาบสุกี้ไม่คิดจะพาพวกเราออกมาก่อนหรอคร้าบ = =^^^

 

   "จะไปหาฮิบาริก็ไม่ได้ จะพาไปหาผ.อ.ก็ไม่ดี เอาไปตั้งกองไว้หน้าห้องเรียนมันเลยดีกว่า" ถ้าลูกศิษย์มาเห็นอาจารย์ในสภาพนี้ คงได้คิดว่า'มันมาจากขั้วโลกรึไง'แน่ๆเลยล่ะคร้าบ -__-;; หลังจากเสียเวลาคิดไปนานพอสมควร ก็โดนลากมาถึงหน้าห้องเรียนซะแล้ว

 

   "นี่ กุมิ รีเทิร์น ฝากเอาอาจารย์พวกนี้ไปดูแลด้วย อาจารย์พวกนี้อาจจะทำให้ยุ่งๆหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นการฝึกที่ดี"

   "ทราบ!!!" แล้วคุณหอยกาบก็โยนพวกเราไปในห้อง ผมอายนะคร้าบ -/- คุณหอยกาบสุกี้ต้องบอกว่าฝากดูแลเด็กพวกนี้ด้วยต่างหากล่ะครับ (แต่หน้าของนายออกจะเฉยเมยนะ ตอนแรกฉันคิดว่าหน้านายด้านไปแล้วซะอีก//ไรท์   แรงอ่ะคร้าบ ถึงหน้าผมจะไม่แสดงออก แต่ในใจผมก็อายนะคร้าบ - - //ฟราน   ฉันละไม่ชอบหน้านายแบบเฉยๆนี่เอาซะเลย//ไรท์) ดูสิ มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักๆ2คนมาจ้องผมด้วย รู้สึกว่าตามข้อมูลเค้าสองคนจะชื่อรีเทิร์นกับกุมิ >/< แต่ดูเหมือนเค้าจะซุบซิบอะไรบางอย่าง แถมยังหัวเราะคิกคักกันอีก พูดรหัสลับกันด้วยทั้ง 1827 , B26 , XS ผมยังแก้รหัสลับแบบนี้ไม่ถูกเลยล่ะคร้าบ = =^ (เดี๋ยวฉันแก้ให้เอาม้า แต่ถ้าฉันแก้ได้นายต้องยอมให้เบลกด 7 วัน 7 คืน โอเคมั้ย ^ ^ //ไรท์   ไม่เป็นไรหรอกคร้าบ ถึงยังไงคุณไรเตอร์ก็ชอบเคี้ยวหญ้าอยู่แล้ว คงแก้ไม่ออกหรอกคร้าบ - - //ฟราน   หนอย!!!//ไรท์ กำหมัด) แต่ก่อนที่จะมาคุยกัน ช่วยเอาผมออกมาก่อนไม่ได้หรอคร้าบ T T

 

   "กุมิ ฉันว่าพาตัวเค้าออกมาก่อนเถอะ" ในที่สุดก็คิดได้ซะทีนะคร้าบ คุณคงไม่ได้เคี้ยวหญ้าตลอดชีวิตเหมือนไรเตอร์สินะคร้าบ ^ ^

 

   "โอเค ต้องใช่ไฟดับเครื่องชนซินะ งั้นเดี๋ยวฉันไปตามฮายะจังกับทาเคะคุงก่อนน้า ^ ^ " หมายถึงคุณหัวปลาหมึกกับคุณบักเนียนน่ะหรอครับ 

 

   "นี่น่ะหรอครูประจำห้องเรา-ดูไม่ได้เลยนะครับเนี่ย"

 

   "จะอยู่ได้หร้อ" เด็กสองคนนี้รู้สึกว่าจะชื่อฮิคารุกับคาโอรุ นิสัยเนี่ยกวนประสาทจังเลยนะคร้าบ อย่าลืมนะคร้าบว่าผมเป็นอาจารย์!

 

   "ฮิคารุ คาโอรุ เค้าเป็นอาจารย์ของเรานะ ขอโทษด้วยนะคะ ว่าแต่เอ่อ...ทำไมอาจารย์ถึงไปอยู่ในนั่นล่ะคะ" เด็กคนนี้คงชื่อว่า ฮารุฮิ สินะคร้าบ เป็นเด็กดีประจำห้อง!

 

   "รอให้พวกเค้าออกมาได้ก่อนเถอะ แล้วเราค่อยไปคุยกับเค้าอีกทีนึง" คนนี้ก็ชื่อว่า เคียวยะ ค่อยมีคนสติดีบ้างนะคร้าบ! นึกว่าฟิคนี้จะมีแต่คนรั่วๆอ่ะคร้าบ -___-;;

 

   "น่านสินะ เคียวย้า พอพวกเค้าออกมาได้แล้ว เราค่อยมาทำความรู้จักกันเน้อ ^ ^ " นี่ก็คงอยู่ในตัวละครรั่วๆของไรเตอร์เค้าสินะคร้าบ จะว่าไปรีเทิร์นเค้าก็ไปคุยกับเร็นเงะตั้งนานแล้วนะ แถมยังพูดถึงโด...โดอะไรซักอย่างนี่แหละ

 

   "ห๊า! รุ่นที่10 ไปอยู่ในนั่นได้ยังไงครับ OoO พวกแกทำให้รุ่นที่10เดือดร้อนอีกแล้วใช่มั้ย - -** รุ่นที่10ครับเดี๋ยวผมจะช่วยท่านออกมาเดี๋ยวนี้ล่ะครับ T T นี่แกไอ้บ้าเบสบอลมาช่วยกันหน่อยดิ - -** " คุณหัวปลาหมึกเนี่ย ท่าทางจะ2บุคลิกสินะคร้าบ สงสัยคงต้องพาไปหาหมอ(โรค)จิตเหมือนกับพวกคุณเจ้าชายเก๊สินะคร้าบ = =^

 

   "ฮะฮะฮะ เข้าใจแล้วล่ะ ^ ^ " นี่ก็ว่าง่ายเชื่อฟัง อย่างกับสุนัขกับเจ้าของเลยนะคร้าบ ทั้งสองคนก็ช่วยพวกเราอย่างทุลักทุเล แต่ในที่สุดก็ช่วยพวกเราออกมาได้สำเร็จ ช่างเป็นเรื่องที่น่าประทับใจจริงๆเลยนะคร้าบ ^ ^ แล้วคุณหัวปลาหมึกก็กลับไปด้วยท่าทางไม่เต็มใจเพราะคุณทูน่าโดนล็อคไว้กับคุณหัวรังนกทำให้ต้องไปอยู่ห้องคณะกรรมการคุมกฎ และก็ทำให้คุณบักเนียนต้องทำการลากคุณหัวปลาหมึกไปอย่างเนียนๆอีกรอบ

 

   "เอาล่ะ! ในที่สุดเราก็ได้มาคุยกันซะทีนะ ฉัน โฮชาคุจิ เร็นเงะ ผู้จัดการชมรมนี้ของท่านเคียวยะ และนี่ก็ท่าน..."

 

   "โว้ยยย เรารู้เรื่องของพวกแกหมดแล้วเฟร้ยยย พวกฉันต่างหากที่ต้องมาแนะนำตัวโว้ยยย" แล้วเค้าจะรู้มั้ยคร้าบ ว่าเรารู้จักเค้าแล้วน่ะ ผมละกลุ้ม -__-;

 

   "ชิชิชิ งั้นเริ่มจากเจ้าชายก่อนละกัน เพราะเจ้าชายคือเจ้าชายสมควรจะได้แนะนำตัวก่อน เจ้าชายชื่อ เบลเฟกอล ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชิชิชิ ^ ^" คุณเจ้าชายโรคจิตครับ คุณบอกว่ายินดีที่ได้รู้จัก ทั้งๆที่คุณทำท่าเลียมีดอยู่เนี่ยนะคร้าบ = =^

 

   "อาจารย์แต่งคอสเพลย์หรอคะ? " คำถามนี้ทำเอารุ่นพี่ถึงกับอึ้งจะไร้เดียงสาเกินไปแล้ว นี่มันชุดนักฆ่าจริง! มีดจริง!! เลือดจริง!!! นะคร้าบ -__-;;

 

   "แล้วตกลงอาจารย์มาเป็นอาจารย์-หรือเจ้าชายกันแน่ล่ะคร้าบ" อึ้งอีกรอบ กวนประสาทเกินไปแล้วนะคร้าบ!

 

   "ฮิคารุ! คาโอรุ! ผมต้องขอโทษแทนทั้งสองคนด้วยนะครับ เชิญแนะนำตัวต่อเลยครับ ^ ^;; "

 

   "ฮึ! แซนซัส" บอส สั้นๆได้ใจความมากครับ

 

   "โว้ยยย ฉันชื่อ สควอโล่เฟร้ยยย ยินดีที่ได้รู้จักโว้ยยย" สไตล์เดียวกะคุณเจ้าชายโรคจิตเลย ผมละไม่เข้าใจทำไมเวลาคุณม.บ.แนะนำตัวต้องแกว่งดาบด้วยคร้าบ หรือว่า...เขิน!? -__-;;

 

   "อาจา...อุ๊บ!" แล้วเจ้าเด็กนรกทั้งสองคนก็ถูกปิดปากไปเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ก็ไม่มีใครขัดจังหวะแล้วล่ะคร้าบ = =^

 

   "ผม ฟราน คร้าบ ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^ " ผมคลี่ยิ้มบางๆ ผมสาบานได้ว่ามันบางจริงๆจนไม่รู้ว่าจะมีคนเห็นรึเปล่า แต่ดูจากหน้าของทั้ง3คนจากวาเรียแล้วเนี่ยคงเห็นสินะคร้าบ = =^

 

   "ก..แก เจ้ากบ แกยิ้มใช่มั้ย O//O " แล้วคุณเจ้าชายเส็งเคร็งจะหน้าแดงทำไมล่ะคร้าบ -__-;;

 

   "เปล่าหนิคร้าบ ตาฝาดไปเองรึเปล่า - -" ดูเหมือนเค้าจะไม่เชื่อที่ผมพูดแฮะ ช่างหัวมันเถอะ -__-;; (ได้กี่กิโลอ่ะ//ไรท์   ลองตัดหัว(ไรเตอร์)แล้วเอามาชั่งดูมั้ยล่ะคร้าบ//ฟราน   ม..ไม่เป็นไร//ไรท์) ผมจะทำแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ประมาณว่าสร้างความประทับใจแรกน่ะครับ

 

   "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราจะมาเป็นครูที่ปรึกษาให้กับนักเรียน โอเค้ - -" สุดท้ายผมก็ต้องมาพูดเองอยู่ดี ก็ผมเป็นคนที่พึ่งได้ที่สุดในวาเรียนี่คร้าบ -__-;;

 

   "โอเค แต่มานี่ก่อน ขอดูหน้านายหน่อยจะเอามาเป็นแบบเขียนโดจินน่ะ เรื่องเจ้ากบป่วนใจนายเจ้าชายดีไหม ^ ^" แล้วเร็นเงะก็ลากผมไปวาดรูปเฉยเลยคร้าบ ว่าแต่ชื่อเรื่องนี่มันอะไรกันคร้าบ T T

 

"ไม่มีใครสนใจฉันเลย แม้แต่หม่าม้าก็... T^T " แล้วเด็กชายที่ชื่อทามากิก็กินมาม่าต่อไป = =^

 

B B