คำกลอนนิทาน

ลำดับตอนที่ #4 : นกกระเรียนกับหมาป่า

        หมาป่ากินชิ้้นเนื้ออยู่ในป่า        เนื้อนั้นหนามาติดคอบ่ไปไหน
  หมาป่าดิ้นทรมานปานขาดใจ          จะมีใครช่วยหมาป่าน่าสงสาร
  นกกระเรียนเวียนว่อนร่อนลงมา        เจ้าหมาป่ามีหวังยังเรียกขาน
  ช่วยด้วยเถิดช่วยข้าแล้วให้รางวัล     นกตัวนั้นพลันไปช่วยด้วยทันใด
  ช่วยเจ้าแล้วรางวัลเล่าเจ้าจะมอบ     หมาป่าตอบไม่งับเจ้าดีแค่ไหน
  นกกระเรียนผิดหวังที่ตั้งใจ             คนเลวไม่เห็นความดีผู้มีคุณ