<> ซาตาน สื่อรัก กับ เทพ สื่อหัวใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ห้องนอน

" ก็ได้/ก็ได้ " สองเสียงเกือบรวมเป็นเสียงเดียว

" แต่อย่านึกนะว่าฉันอยากจะอยู่ร่วมห้องกับนาย "

" เหมือนกันนั่นแหละ " ต่างคนต่างหันหลังให้แก่กันก่อนที่องค์หญิงคนงามจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

" เอากุญแจมาสิ ! " หล่อนกระชากกุญแจจากมือของแฟลต แล้วรีบสะบัดตัวเดินไปทางบันได ( ลิฟต์ก็มีทำไมไม่ขึ้นหว่า ... )

" เฮ้ย ! ไห้ไปได้ไงฟระ " เต้นท์รีบจ้ำอ้าวไปทางองค์หญิงทันที 

" เฮ้อ...ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อ คิดยังไงที่ทรงเอาพระราชากับพี่หญิงมาอยู่ด้วยกัน " นัยน์ตาสีฟ้าแสดงถึงความเป็นห่วงและความหนักใจในคราเดียวกัน

" ท่านเทพซานคงมีเหตุผลของท่าน เชื่อเถอะที่ท่านตัดสินอย่างนี้ ท่านอาจจะล่วงรู้ถึงเหตุการณ์ภายหน้า เรารีบขึ้นห้องเถอะ " ว่าแล้วเจ้าคนพูดก็ยิ้มออกมานัยน์ตาสีดำขลับแฝงความเจ้าเล่ห์ ทำให้คนถูกจ้องต้องรีบเอาศอกมากระทุ้งที่กลางลำตัวทันที

" แฟลต...ทำตาแบบนี้คิดอะไรอยู่ ไม่ต้องเลยนะ ไม่งั้นฉันจะไปนอนกับพี่หญิง " เสียงขู่ได้ผลเกินคาด แฟลตหยุดการกระทำ แก้มบวมตุ่ยยังกับอมมะนาว

" โอ๋...อย่างอนจิ ไว้ถึงเวลานั้นก่อนนะ " ใบหน้าตุ่ยๆของแฟลตกับยิ้มออกมา

" ก็ได้งั้น ขึ้นห้องก่อนนะ ว่าแต่ห้องอยู่ชั้นไหนนะ " 

" อืม  ชั้น 7 น่ะ " บลูตอบพลางยิ้มๆ

" หรอ อืม งั้นไป ขึ้นลิฟต์กัน " แฟลตตอบพลางจับมือบลูและเดินไป โดยที่ลืมนึกไปรึป่าวว่า มีผู้ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เดินขึ้นบันไดไป 2 คน เพราะว่าแฟลตและบลูได้มาที่โลกมนุษย์บ่อยจึงรู้วิธีการกำรงชีวิตของมนุษย์ แต่ผิดกับอีก 2 คนที่ไม่รู้เรื่อง( เฮ้อ...หน้าสงสาร )

ประตูห้อง สีขาวบานใหญ่ห้อง 704 ถูกขยับลูกบิดสีเงินและเปิดออก  ภายในห้องหรูหรานั้นถูกตกแต่งอย่างสวยงาม จิตรกรรมตามฝาผนังเต็มไปหมด  โซฟาสีขาวถูกวางอยู่นะเบื้องหน้าพร้อมกับ ทีวี จอแบน 29 นิ้ว ติดผนัง ถัดไปก็เป็นโต๊ะไม้พร้อมกับเก้าอี้ 4 ตัววางเรียงกัน ห้องครัวขนาดย่อมซึ่งติดอยู่ข้างๆ และประตูไม้อีกบานที่ทำให้ผู้ดูอดที่จะสงสัยไม่ได้ จึงรีบเปิดเข้าไปดู  เตียงขนาดใหญ่ถูกวางไว้กลางห้อง ตู้เสื้อผ้า 2 ตู้วางติดกัน โต๊ะเครื่องแป้งและห้องน้ำ

" ก็หน้าอยู่เหมือนกันนะเนี่ย " สักพักเสียงของบุคคลที่ 2 ก็ดังขึ้น

" เฮ้อ...ทำไมเหนี่อยอย่างนี่ฟระ " พลันสายตาก็เหลือบไปมองห้องที่ตนต้องอาศัยก็สบถออกมาว่า " ฮึ่ย ! นี่มันห้องอะไรเนี่ย "

" ก็ห้องนอนของนายไงท่านราชา " นัยน์ตาสีมรกตแสยะยิ้มพร้อมกับคำพูด

" ฮ่ะ ! ว่าไงนะ องค์หญิง พูดเป็นเล่น " นัยน์ตาสีแดงเริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจ

" ฉันไม่ได้พูดเล่น ฉันพูดจริงตังหาก ก็ในเมื่อห้องมันมีอยู่ห้องเดียวนายก็ต้องเสียสละให้ฉันสิเพราะนานเป็นผู้ชาย หลับให้สบายนะคะท่านราช " รอยยิ้มเหยียดๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากขององค์หญิงก่อนจะรีบหันหลังกลับไปยังห้องนอน โดยที่ไม่รอฟังเสียงของคนค้าน

" อ้าว ! แล้วห้องน้ำล่ะ ผมจะให้ห้องน้ำไหนล่ะ  องค์หญิง ! "

 ปั้ง ! เสียงประตูบานเล็กปิดลงด้วยความแรงพร้อมกับเสียงตะโกนออกมาว่า

" นายก็ไปอาบห้องคู่เกย์ของนายสิ ! "

' ห้า...นี่เจ้าหล่อนยังไม่เลิกคิดว่าเขาเป็นเกย์อีกหรอเนี่ย ' คิดไปก็ขำไปแล้วตกลงว่าห้องน้ำเขาต้องไปใช้กับคู่เกย์ของเขาที่องค์หญิงคนงามแต่งตั้งให้ไปโดยปริยายจริงๆรึเนี่ย ดวงตาสีแดงฉานกวาดสายตามองไปทั่ว จนกระทั่งไปเจอกับโซฟาสีขาวตัวน้อย นั่นก็คงเป็นที่นอนของเขาในตอนนี้

เต้นท์เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วหย่นตัวลงอย่างเหนี่อยอ่อนก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

" นี่! นาย !! นาย !! นายเต้นท์ !!! " 

" หะ ! เกิดอะไรขึ้น !! " นัยน์ตาสีแดงเบิกกว้างพร้อมกับสะดุ้งตัวตื่น

" ป่าว ไม่มีอะไรหรอก คือว่า....เอ่อ ...ฉันหิวอ่า... " 

" หิว... หิวแล้วมาบอกอะไรกับผมเล่า " ราชาเอ่ยด้วยความหงุดหงิด

" เอ้า ! ก็ฉันหิวนี่ จะไห้ทำยังไงล่ะ แถวนี้ฉันก็ไม่รู้จัก แฟลตกับบลูก็ไม่รู้ไปไหน ! "
 
" แล้วจะให้ทำไง ! " ใบหน้าของราชาจ้องมององค์หญิงผู้มีปัญหา

ซึ่งที่ถูกจ้องกับยิ้มน้อยๆแล้วตอบว่า

" ก็หาอะไรให้ฉันกินสิ "