<> ซาตาน สื่อรัก กับ เทพ สื่อหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : พบปะพูดคุย

  โลกแห่งนี้ไม่ได้มีแต่เพียงมนุษย์เท่านั้น  แต่ยังคงมีเหล่าเทพที่อาศัยบนสรวงสวรรค์  และซาตานที่อาศัยอยู่ตามนรกขุมต่างๆ  และแน่นอนว่าต้องมีเจ้าสูงสุดที่ปกครองอยู่เบื้องบน  คือท่านซาน

 " เต้นท์!! "  เสียงเรียกดังมาจากผู้ที่ถูกเรียกว่าองครักษ์  
 
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อน  นัยตาสีแดงแฝงความอำมหิต  ดูอ่อนโยนมากนักเมื่อกำลังเล่นกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรด
    
" มีอะไรแฟลต " สายตาถูกแปรเปลี่ยนมาจ้ององครักษ์ส่วนตัวหรือเพื่อนสนิทแทน
    
" ท่านลืมการประชุมกับเหล่าเทพแล้วหรือ " แฟลตชายหนุ่มผมสีดำเข้ม  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนแฝงด้วยความรอบรู้  กำลังจ้องมองราชาซาตานที่ไม่ได้มีความสนใจเลยสักนิด
    
" ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก  พูดธรรมดาเถอะ "  
    
" ก็ได้...ตกลงว่าลืมใช่ไหม " นัยตาสีน้ำตาลอ่อนถูกแปรเลี่ยนเป็นความเหนื่อยแทน
    
" ใครบอกว่าฉันลืม...ก็แค่กำลังทำใจกับการประชุมครั้งนี้...ดุจะไม่ค่อยจะราบเรียบเท่าไหร่นัก " คิ้วเข้มของเต้นท์ถูกขมวดรวบเป็นปมเมื่อนึกถึงหัวข้อในการประชุม " การขอพื้นที่ในดินแดนนรกมาทำสวนดอกไม้ คิดไปได้ "
     
" แล้วอะไรที่นายว่าไม่ราบเรียบ " 
     
" ฉันไม่แน่ใจว่าเหล่าเทพจะขุดเรื่องเก่าๆขึ้นมารึป่าว " 
     
" เรื่องที่ว่านายเป็นเพล์บอยชอบหลอกวิญญาณพวกผู้หญิงหรอหรือว่าเรื่องที่นายไปทำอะไรไว้กับเหล่าเทพ " คิ้วของแฟลตถูกเลิกสูงขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
     
" ฉันทำอะไร  พูดให้มันดีๆหน่อย " รอยฉงนถูกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของราชาหนุ่ม
     
" ก็ที่นายชอบไปทะเลาะกับองค์หญิงของเหล่าเทพไง " รอยยิ้มถูกปรากฏขึ้นบางๆบนริมฝีปากขององครักษ์เมื่อเห็นหน้าตากระอั่กกระอ่วนของราชา
     
" ทรงเอาแต่ใจตัวเองไม่น้อย  ถึงจะมีพระบิดาเป็นถึงเจ้าสูงสุดก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย " 
     
" นั่นสิ  ทรงอาแต่ใจไม่น้อย " เสียงอ่อนหวานแต่แฝงความเอาแต่ใจทำให้ 2 หนุ่มซาตานสะดุ้ง
     
" อ้าว...องค์หญิง  ทรงลงมาทอดพระเนตรเหล่ามนุษย์ที่ตกนรกรึ " คำพูดยั่วยวนถูกส่งออกไปจากราชาซาตาน
     
" ไม่จำเป็น!!  ถ้าเสด็จพ่อไม่ขอให้เราลงมาหาพวกท่านก็ฝันไปเถอะ!! " ผมสีม่วงอ่อนยาวถูกสยายบนแผ่นกลางหลัง นัยตาสีม่วงแฝงความเอาแต่ใจ ผิวสีนวลผ่อง
ถูกปกปิดด้วยชุดสักหลาดสีขาว ยิ่งเห็นก็ยิ่งงาม แต่ติดตรงที่นิสัยเจ้าหล่อนที่แสนจะเอาแต่ใจและขี้หงุดหงิดเป็นที่สุด
     
" เอ่อ...ว่าแต่ท่านซานให้องค์หญิงลงมาทำใมหรือคับ " แฟลตเดินเข้ามาตัดบทสนทนาระหว่างกลางของราชากับเจ้าหญิงก่อนที่มันจะบานปลายมากไปกว่านี้

     
" เสด็จพ่อให้เรามาเตือน เรื่องการประชุมวันนี้ กลัวว่าพวกท่านจะลืม เพราะ... " สายตาถูกเหล่ไปทางราชาที่เงียบเสียงมานาน " จะแต่เรื่องไร้สาระ ! " น้ำเสียงถูกกระแทกกระทั้นเล็กน้อย  

     
" นี่... ! "

     
" ไปล่ะ !! เราไม่อยากอยู่เสวนาด้วย "

ปิ๊ง !! หายไปแล้ว ยังคงหลงเหลือแต่ควันสีม่วงอ่อนที่รอยละลิ่วอยู่กลางอากาศ ทำเอาราชาซาตาน ยืนกำหมัดแน่นด้วยวามเจ็บใจ 

" 555 " เสียงขำขันถูกดังขึ้นจากองครักษ์

" ขำอะไรของนาย ! " นายตาสีแดงแสดงความแววโรจน์ดูหน้ากลัวยิ่งนัก แต่กับองครักษ์ที่รู้จักกันมา 300 ปี มีหรือจะสะทกสะท้าน

" ป่าว...ก็แค่ขำน่ะ เป็นถึงราชาซาตาน ทรมานวิญญาณมามากมาย แต่นี่เป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังทำอะไรไม่ได้เลย "

" หึ ! คอยดูแล้วกันฉันจะไม่ยอมแพ้การประชุมครั้งนี้แน่ !!! "สายแต่แห่งความมุ่งมั่นถูกฉายชัดบนหน้าของราชาซึ่งจะเห็นได้ไม่บ่อยนัก