ตอนที่ 20 : งานวันเกิดวิลเลี่ยม (1)
รุ่งเช้า เฮอร์ไมโอนี่แทบจะคลานลงบันไดลงมา เธอรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั่งตัวจากบทรักที่มัลฟอยมอบให้เธอทั้งคืน ดวงตาสวยขอบตาดำคล้ำ เมื่อลงมากข้างล่างก็พบว่ามัลฟอยนั่งอยู่ข้างล่างแล้ว และเขาก็ไม่มีทีท่าอะไรเลยซักนิด น่าหมันไส้ที่สุด
*วันนี้ตื่นสายจังนะ* นาซิสซาร์พูดขึ้นพลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้เฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอยที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่
*ภรรยาของผมคงจะเพลียน่ะครับ* เขาแซว เฮอร์ไมโอนี่มองค้อนเขา
*อลิสไปไหนเหรอคะ* เฮอร์ไมโอนี่ถามหาถึงอลิส เธอกะว่าจะจัดการเธอซักหน่อยที่เป็นตัวการทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
*อลิสเข้าไปในเมืองจ่ะ กลับตอนเย็นๆ* อะแมนด้าตอบแทน เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้า ก่อนจะเดินออกมา เธอเดินไปที่แม่น้ำ เหม่อมองวิวสวยที่ทอดอยู่ตรงหน้าเธอ
แต่เธอก็ต้องหน้าแดงขึ้นมาเมื่อนึกถึงบทรักร้อนแรงของเธอกับมัลฟอยเมื่อคืน เธอยังรับรู้ถึงสัมผัสที่เขามอบให้
*คิดอะไรอยู่เกรนเจอร์* เสียงของมัลฟอยดังขึ้นข้างๆเธอ เธอหันไปมองเขา
*เรื่อยเปื่อย** เธอตอบเขา มัลฟอยยิ้ม
*คิดเรื่อยเปื่อยหรือว่า คิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่* มัลฟอยถาม เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงเธอตีแขนเขาเต็มแรง
*โอ้ย เกรนเจอร์ ตีผมทำไมครับ* มัลฟอยถามพลางลูบแขนตัวเอง
*ถ้านายยังไม่หยุดพูดเรื่องเมื่อคืนนะ ฉันเอานายตายแน่* เฮอร์ไมโอนี่ขู่ มัลฟอยยิ้มแห้งๆ ทั้งสองยืนหยอกล้อกกันตรงลำธาร
*แล้ววันหลังมาใหม่นะคะ วันหยุดนี่ฉันดีใจมากเลยล่ะค่ะที่พวกคุณมาเที่ยวที่นี่* อลิสกล่าวอำลากับเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอยอยู่ ทั้งสองคนจะกลับบ้านวันนี้แล้ว อะแมนด้ากับนาซิสซาร์ยืนอยู่
*แม่คงยังไม่กลับไป อยากจะพักผ่อนอีกซักหน่อย* นาซิสซาร์พูดพลางกอดลูกชายสุดที่รัก
*แล้วไว้มาเที่ยวอีกนะจ๊ะ ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ* อะแมนด้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองยิ้มตอบ
*ไว้ฉันจะมาเยี่ยมอีกนะคะ ที่นี่มันเยี่ยมจริงๆ* เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางกอด อลิสกับอะแมนด้า
หลังจากล่ำลากันเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็เดินทางกลับบ้าน โดยครั้งนี้พวกเขากลับทางประตูลับเวทมนตร์ที่อะแมนด้าบอก ก็มัลฟอยเอาแต่บ่นไม่อยากกลับด้วยเครื่องบินของมักเกิ้ลอีกแล้ว เฮอร์ไมโอนี่จึงต้องจำใจยอม
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ดูด้าเอากระเป๋าของทั้งคู่ไปเก็บ เฮอร์ไมโฮนี่เดินเข้ามาในห้องก่อนจะหาชุดในตู้เสื้อผ้า
*เฮ้ๆ นี่เธอจะไปไหนเนี่ยเกรนเจอร์* มัลฟอยชี้เธอพลางถาม เมื่อเห็นเธอกำลังเลือกชุดอยู่
*อะไร ฉันจะเตรียมชุดน่ะสิ พรุ่งนี้วันเกิดวิลเลี่ยม ฉันจะไปงานวันเกิดเขา* เฮอร์ไมโอนี่ตอบ
*เกรนเจอร์ จ๋า ทูลหัวนี่เธอจะไม่พักผ่อนร่างกายเลยรึไงกัน* มัลฟอยถาม
*ไม่ได้หรอก เขาเป็นหลานฉัน อันที่จริงเขาส่งจดหมายมาชวนนายด้วยนะ* เฮอร์ไมโอนี่ตอบ มัลฟอยดีใจตื่นเต้นเล็กน้อยที่วิลเลี่ยมก็ชวนเขาเหมือนกัน
*งั้นหรอกเหรอ* มัลฟอยเสียงสูงวางมาด ไม่อยากให้ภรรยาสุดสวยรู้ว่าเขาตื่นเต้นมากแค่ไหนที่วิลเลี่ยม เฮอร์ไมโอน่ลอบมองสามีเธอรู้ว่าเขาดีใจ
*ใช่ แล้วนายจะไปรึเปล่า* เธอแกล้งถามเขา มัลฟอยเลิกลั้ก
*ก็ไม่ได้อยากไป แต่พอดีฉันว่าง* มัลฟอยตอบ เฮอร์ไมโอนี่แอบยิ้ม
*พ่อฮะ ผมอยากกิน ฮันนี่โทสต์* วิลเลี่ยมกำลังอ้อนแฮรี่ให้ซื้อฮันนี่โทสต์ให้เขาอยู่
*ลูกรัก เดี๋ยวตอนกลางคืนลูกก็จะได้กินเค้กก้อนใหญ่แล้วนะ* แฮรี่พูดออกมา วิลเลี่ยมหน้าจ๋อยๆ
*แต่ผมอยากกินนี่ฮะ* วิลเลี่ยมหน้างอพลางเดินไปนั่งโซฟา ตอนนี้เขากลับมาอยู่กับแฮรี่ที่บ้านของเขาที่โลกมักเกิ้ล และวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเขา ภายในบ้านถูกจัดแต่งด้วยของตกแต่งงานวันเกิด มีกล่องของขวัญจากบรรดาญาติที่ส่งมาให้
*หวัดดีจ่ะ* จินนี่ที่เดินเข้ามาในบ้านเอ่ยทักลูกชายสุดที่รักของเธอ วิลเลี่ยมยิ้มดีใจวิ่งเข้าไปกอดจินนี่ แฮรี่ชะงักไปนิด
*โอ้ว ไม่ ไม่คิดว่าเธอจะมา* แฮรี่ทักภรรยาเก่า จินนี่มองหน้าเขาก่อนจะพยักหน้า
*นี่วันเกิดลูกชายฉัน จำได้ไหม* จินนี่พูด แฮรี่เหวอไปนิด
*จริงด้วย* แฮรี่พึมพำ จินนี่เดินไปนั่งที่โซฟา วิลเลี่ยมนั่งบนตักของเธอ
*แล้วเฮอร์ไมโอนี่จะมารึเปล่า* จินนี่เอ่ยถาม
*มาสิ มาอยู่แล้ว* แฮรี่ตอบ วิลเลี่ยมที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้น
*เดรกี้จะมาไหมฮะ ผมอยากเจอเดรกี้* วิลเลี่ยมเอ่ยถามออกมา แฮรี่สงสัย
*เดรกี้เหรอ* เขาถามสีหน้าสงสัย จินนี่จึงตอบแทน
*ลูกหมายถึง มัลฟอยน่ะ* จินนี่ตอบ แฮรี่พยักหน้า ในใจนึกสงสัยว่าลูกชายของเขาไปสนิทกับมัลฟอยตอนไหน
"ก็ไม่ได้อยากไป แต่พอดีฉันว่าง"
by มัลฟอย
เฮโหลวววว มาอัพตอนใหม่ตามสัญญาจ่ะ
โฉมหน้าของ วิลเลี่ยม พ๊อตเตอร์
หารูปเด็กฝรั่งผมแดงยากมากค่ะ ไรต์เลยเปลี่ยนสีผมเองเลยในแอฟ 555555
ทอม คือเฮียหล่อมากก ><
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

219 ความคิดเห็น
-
#153 l!i:.นู๋ นิ้ ง.:i!l (จากตอนที่ 20)วันที่ 4 กรกฎาคม 2560 / 01:14สนุกอ่าา เดรหื่นมากกก#1530
-
#39 JACKAPPLE (จากตอนที่ 20)วันที่ 14 เมษายน 2559 / 01:08เดรถนอมหนูเฮอร์หน่อยสิ 555 เขินๆ รีบมาต่อนะคะ สู้ๆ#392
-
#39-1 18092539(จากตอนที่ 20)14 เมษายน 2559 / 22:51ขอบคุณค่า ตอนใหม่มาแล้วจ่ะ#39-1
-
ความเห็นย่อยนี้ถูกลบแล้ว :(
-