Fanfic Harry Potter (Dramione) : แกล้งแต่งไม่แกล้งรัก

ตอนที่ 1 : บทนำ

     หญิงสาวร่างเล็ก สวมใส่ชุดเดรสสีดำรัดรูป ขาเรียวยาวก้าวเข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ของโลกเวทมนตร์ ผมลอนสีน้ำตาลของเธอสยายอยู่กลางหลัง แว่นกันแดดสีชาปกปิดดวงตาสีน้ำตาลสวยของเธอไว้ เธอก้าวไปที่เคาน์เตอร์ของบริษัท

*ฉันมาพบ เดรโก มัลฟอย ค่ะ* หญิงสาวเอ่ยปากพูดกับพนักงาน

*เอ่อ ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ* พนักงานคนนั้นถามพลางส่งยิ้มเป็นมิตรให้กับเธอ

*ฉันเป็นคู่หมั้นของเขาค่ะ* หญิงสาวตอบกลับไป

     ชายหนุ่มรูปหล่อกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานขนาดใหญ่ ดวงตาสีฟ้าจับจ้องไปที่แฟ้มงานในมือ เขาคือผู้บริหารบริษัทการเงินของโลกเวทมนตร์ เดรโก มัลฟอย

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังจากข้างนอก ประตูห้องถูกเปิดออก พนักงานเดินเข้ามา

*คุณมัลฟอยคะ คุณเกรนเจอร์มาขอพบค่ะ*  พนักงานคนนั้นพูด มัลฟอยแปลกใจเล็กน้อย เฮอร์ไมโอนี่ก็เดินเข้ามาทันที พนักงานคนนั้นเดินออกไป

*เราต้องคุยกัน* เธอว่าพลางถอดแว่วกันแดดสีชาออก ดวงตาสีน้ำตาลสบตากับเขา

*มีอะไรกับฉัน เกรนเจอร์* มัลฟอยถามออกมา พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงเก้าอี้หน้าเขา ขาเรียวยาวนั่งไขวห้าง มัลฟอยเผลอใช้สายตามองไปที่ขาเรียวงามตรงหน้าอยู่

*ฉันอยากคุยเรื่องงานแต่งของเรา* เฮอร์ไมโอนี่พูดเธอกอดอก พลางมองเขา

*เลือดสีโคลนอย่างเธอมีสิทธิ์ต่อรองด้วยรึไงกัน* มัลฟอยพูดออกมา แต่สายตาเขายังไม่ละจากขาเรียวงามนั่น

*ฟังนะ มัลฟอยท่านนายกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ให้ฉันแต่งงานกับนาย* เฮอร์ไมโอนี่พูด พลางใช้นิ้วเรียวยาวยื่นไปจับคางของมัลฟอยที่กำลังเอาแต่จ้องขาเรียวของเธอให้หันสบตากับเธอ ก่อนดึงมือกลับ

*แล้วไง* มัลฟอยถามกลับอย่างห้วนๆ เฮอร์ไมโอนี่ฮึดฮัดไม่พอใจเขา

*มัลฟอย ฉันซีเรียสนะ* เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน ใบหน้าสวยแสดงความไม่พอใจอย่างมาก ที่มัลฟอย ทำท่าอย่างกับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

*ฉันก็ซีเรียส แต่พอฉันคิดว่า ถ้าเห็นเธอทรมาน ที่ต้องอยู่กับฉัน มันก็....* มัลฟอยเว้นจังหวะพูด ก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมมาข้างหลังเฮอร์ไมโอนี่ ก่อนจะยื่นหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของเธอ *น่าสนุกดีเหมือนกัน*

*นายมันบ้า มัลฟอย* เฮอร์ไมโอนี่สบถก่อนจะหันไปมองเขา ดวงตาสีน้ำตาลสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าสวยของเขาพอดี เมื่อมองลึกเข้าไปเธอพบว่ามันมีแรงดึงดูดบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร

*หึ ฉันบ้าได้มากกว่าที่เธอคิดซะอีกเกรนเจอร์* มัลฟอยยืดตัวเต็มความสูง เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ยืนประจันหน้ากับเขา เธอพึ่งสังเกตว่าเขาตัวสูงกว่าเธอมาก ไม่ได้เจอเขาตั้งแต่จบการศึกษาจากฮอกวอร์ต นี่ก็ผ่านมาแล้ว 5 ปี มัลฟอยก็ยังคงเป็นมัลฟอยเพิ่มเติมคือความหล่อร้ายของเขา

*อย่าทำแบบนี้มัลฟอย เราต่างต้องตกนรกกันทั้งคู่ ปฏิเสธท่านนายกไปซะ* เฮอร์ไมโอนี่พูดแววตาจริงจัง มัลฟอยที่ยืนนิ่งอยู่ หัวเราะออกมาทันที

*นายหัวเราะอะไร* เธอถาม

*ฟังนะเกรนเจอร์ฉันก็ไม่ได้เห็นว่าเรื่องนี้มันดีไปกว่านี้ซักเท่าไหร่ และเชื่อเถอะ ว่าฉันไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเลือดสีโคลนอย่างเธอนักหรอก* มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจ

*งั้นก็ปฏิเสธสิ* เฮอร์ไมโอนี่พูด

*ทำมันไม่ได้ง่ายเหมือนพูด* เขาพูด พลางเดินกลับไปนั่งที่เดิมด้วยท่าทางสบายใจ

*ท่านนายก เขาตั้งความหวังที่เราทั้งคู่สูงมากนะเกรนเจอร์ ถึงฉันจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดนี่ซักเท่าไหร่ แต่การปฏิเสธนายกของกระทรวงเวทมนตร์มันไม่ใช่เรื่องดีซักเท่าไหร่* มัลฟอยพูดต่อ เฮอร์ไมโอนี่นิ่งไป เธอเข้าใจมันดี ว่าการปฏิเสธนายกกระทรวงเวทมนตร์ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพ่อมดแม่มดเท่าไหร่นัก

*แล้วนายจะทำยังไง* เธอถามออกมาน้ำเสียงอ่อนลง

*ปล่อยให้มันเป็นไป* มัลฟอยตอบพลางทำสีหน้ากวนๆใส่เธอ เฮอร์ไมโอนี่ไม่พอใจ เธอเดินกระแทกเท้าไปที่ประตู มัลฟอยก็ตะโกนขึ้นมาว่า

*เจอกันที่แท่นพิธี ฉันใส่สูทนะ* มัลฟอยพูดกวนเธอ เฮอร์ไมโอนี่หันมาทำหน้าไม่พอใจใส่เขา

*ตลกตายล่ะ* เธอว่าพลางเปิดประตูเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แต่มัลฟอยที่นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว

โย่วๆ เป็นยังไงกันบ้างคะ เรื่องนี้ เราจะแต่งให้ทุกคนดูโตขึ้นมานิดนึง แต่ยังคงความร้ายกาจของเดรโกเอาไว้555555 ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ