[Fic Black Flower] Bloody Flower - [Fic Black Flower] Bloody Flower นิยาย [Fic Black Flower] Bloody Flower : Dek-D.com - Writer

    [Fic Black Flower] Bloody Flower

    ดอกไม้...ดอกไม้สีแดงสด ช่างเหมาะกับเจ้ามากจริงไหม เมแลนท์ (คาร์ซีxเมแลนท์)

    ผู้เข้าชมรวม

    434

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    434

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    3
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  26 ส.ค. 55 / 17:32 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น


    โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน(ทั้งด้านเนื้อหาและความ'สั้น')
    ถ้าถามว่าจนป่านนี้ยังกล้าลงอีกเหรอ ขอบอกคำเดียวว่ากล้า!
     
    อนึ่งเนื้อเรื่องอ้างอิงเนื้อหาถึงเล่ม1เท่านั้น
    ขอบคุณที่อุตส่ากดเข้ามาค่ะ-/ \-
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      [Fic BF]  Bloody Flower
      Paring :  คาซี  x เมแลนท์
      Rate    : G

       

                  เมแลนท์นั่งนิ่งมองท้องฟ้าใต้ต้นไม้พลางจินตนาการก้อนเมฆเป็นรูปร่างต่างๆตามแบบที่ตนเองเคยเล่นกับคาซี เพราะมีร่ามีธุระส่วนตัวที่ต้องจัดการกับออนน์สองคน จึงได้ปล่อยให้เขามานั่งรอคาซีฝึกญาณวิเศษเสร็จคนเดียว แม้เขาจะสงสัยเล็กน้อยว่าทำไมมีร่าถึงได้ต้องเน้นคำว่าส่วนตัวขนาดนั้น ขณะที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่นั้นก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างหล่นตุ้บลงบนหัว พร้อมกับเสียงหัวเราะสดใส

                  ข้ามาแล้ว......เป็นคาซีนั่นเอง เขาพยักหน้ารับรู้อย่างดีใจ ก่อนจะเอามือไปคลำแล้วหยิบสิ่งที่ตกอยู่บนศีรษะ

                  .............. เมแลนท์เอียงคอน้อยๆทอดตามองอย่างครุ่นคิด สิ่งที่อยู่ในมือนั้นมีรูปร่างเหมือนเถาวัลย์หลายๆเส้นที่ถูกนำมาพันเข้าด้วยกันเป็นวงกลมขนาดพอดีหัว มีดอกไม้ประดับอยู่ประปราย

                  คาซีเห็นท่าทางแบบนั้นจึงเอามือเท้าเอวอธิบายด้วยท่าทางทรงภูมิ นี่คือมงกุฎดอกไม้ยังไงล่ะ

                  มงกุฎ...ดอกไม้? เมแลนท์พูดทวนซ้ำ ส่วนคาซีก็พยักหน้า ทรุดตัวลงนั่งข้างๆแล้วฉวยมือเนียนละเอียดของเมแลนท์มาไล้กลีบดอกไม้ทีละกลีบ

                  สวยมั้ยล่ะ.. รู้มั้ยข้าตั้งใจหาแต่ดอกไม้สีแดงโดยเฉพาะเลยนะ เพราะข้าคิดว่าสีแดงน่ะเหมาะกับเจ้าที่สุดเลย เขาพยักหน้าเห็นด้วย ถึงแม้ดอกไม้ที่ประดับบนเถาวัลย์... มงกุฏดอกไม้จะมีแต่สีแดง หากแต่ก็เป็นสีแดงที่ต่างกันออกไป ดูสวยมากๆ

                  จากนั้นคาซีก็พาเขาไปที่ทะเลสาบ วางมงกุฎดอกไม้ลงบนหัวของเขาอีกครั้ง แล้วฉุดไปดูเงาสะท้อนบนผิวน้ำ พลางพูดอย่างภูมิอกภูมิใจว่า...

                  เห็นมั้ยล่ะ สีแดงเหมาะกับเจ้าที่สุด

       

       

                  หยาดเลือดสีแดงสาดกระเซ็นไปทั่วร่างของดอกไม้

                  ทำไม... ดวงเนตรสีแดงคล้ำเบิกกว้าง พูดได้เพียงแค่นั้น...ร่างกายก็พลางหมดแรงทรุดลงไปดื้อๆพร้อมกับร่างของอีกฝ่าย แม้จะยังคงจับดาบแน่นเสียจนเล็บจิกฝ่ามือเป็นรอย ดาบ...ที่อาบไปด้วยเลือดของผู้ที่ตัวเองเคยสัญญาว่าจะปกป้อง!

                  ทำไม..ถึงไม่หลบเขาพยายามเอ่ยถามคาซีด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ในตอนนั้น...ตอนที่เขาพุ่งดาบออกไปเพื่อที่จะปกป้องเหล่าใบไม้ที่อยู่ข้างหลัง ทั้งที่ฝีมืออย่างคาซีสามารถหลบดาบได้อย่างง่ายๆ ที่ฟันออกไปนั้นเพียงเพราะเขาแค่ต้องการถ่วงเวลาเล็กน้อยเท่านั้น หากแต่ร่างสูงกลับยืนนิ่งปล่อยให้ดาบแทรกผ่านผิวเนื้อเข้าไปอย่างหน้าตาเฉย

                  ชายหนุ่มหัวเราะออกมา เมื่อเห็นสีหน้าของดอกไม้เมแลนท์ที่รักของข้าคิดว่าข้าไม่รู้หรืออย่างไรว่าสิ่งใดที่ทำให้เจ้าเจ็บปวดทรมานที่สุด มือใหญ่สีขาวซีดเปื้อนเลือดเอื้อมไปไล้ใบหน้างามเสียจนเปรอะเปื้อนไปหมด ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างวิปราต

                  ใช่แล้วล่ะ... นั่นก็คือการที่เจ้าฆ่าอย่างไรล่ะ การที่เจ้าเป็นต้นเหตุในการที่ทำให้คนที่เจ้ารักถูกฆ่าอย่างไรล่ะมือที่ละไล้ดวงหน้าของดอกไม้อย่างแผ่วเบาดูราวกับว่าจะอ่อนแอลง และสุดท้าย...ก็ร่วงหล่นลงไป

                  ฉะนั้น...เจ้า..จะต้อง...มีชี..วิต ต่อไปคาซีพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด ลมหายใจขาดออกเป็นห้วงๆ และเปลือกตาก็ค่อยๆปิดลงไป

      .....ในตอนนั้นเมื่อเวลาผ่านไป แล้วข้ากลับมาย้อนคิด ทำไมกันนะ..ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะปิดลงไปชั่วนิรันดร์ เขากลับเห็นแววของความเจ็บปวดและขอโทษในดวงตาคู่นั้น.....

       

       

                  ดอกไม้กำลังเหม่อลอย ใบไม้ที่เดินตามอยู่ข้างหลังต่างสังเกตเป็นเช่นนั้น หลังจากที่มีมือสังหารมาขวางทางที่จะหลบหนีไปยังดินแดนแกวนด์ และดอกไม้ได้ลงมือสังหารชายผู้นั้นแล้ว... ดอกไม้ก็มีอาการเหม่อลอยเช่นนี้เป็นต้นมา

                  “...!...”เมแลนท์รู้สึกได้สติอีกครั้ง เมื่อมีใบไม้ตนหนึ่งมาบอกให้เขาไปชำระล้างร่างกายด้วยความเป็นห่วง เขาเดินทางไปที่ลำธารด้วยการนำทางของใบไม้ตนนั้น ดูเหมือนใบไม้ตนอื่นจะทำกิจกรรมส่วนตัวเสร็จแล้ว และกำลังทานอาหารกันอยู่

                  เมแลนท์ชะงักงัน เมื่อเงาของตนเองสะท้อนบนผิวน้ำใส

      .......ดอกไม้กำลังกรีดร้อง ใบไม้ทุกตนต่างรู้ดี แม้จะไร้ซึ่งเสียงหรือกิริยาท่าทางใดๆ แต่ใบไม้ก็สามารถรับรู้ได้

      เสียงกรีดร้องยังคงก้องกังวาน แสนเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน ราวกับจะขาดใจ

       

      สีแดง...สีแดง...

      ทุกสิ่งทุกอย่างถูกอาบย้อมไปด้วยสีแดง

      เลือดของคนคนนั้น...

      เห็นมั้ยล่ะ สีแดงเหมาะกับเจ้าที่สุด

      คำพูดของคนคนนั้นเมื่อวันวาน

      บัดนี้ช่างแสนเจ็บปวด...

      ราวถูกเข็มนับพันเล่มทิ่มแทง

       

      ...สมใจเจ้าแล้วสินะ วอร์ คาซี แทนติส...

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×