ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จากคน(รัก)เก่า
จากคน(รัก)เก่า
“แพร นี่แบงค์เองนะ แพรกำลังเข้าจัยผิดนะ”
“เข้าจัยผิดยังงัย แพรได้ยินเต็มสองหูว่าแบงค์เบื่อแพร”
“โธ่แพรคับ แพรไม่รู้เลยหรอว่าแบงค์นะน้อยจัยแพรที่แพรไม่เชื่อจัยแบงค์ต่างหาก
แบงค์ก็เลยพูดอะไรที่มันไม่ตรงกับจัยออกไป”
ไอ้เวรเอ้ย ไอ้โกหก ทำมัยมันเป็นผู้ชายที่ตอแ-ห-ลอย่างนี้ว่ะ ผมไม่ได้ตั้งจัยจะฟังนะคับแต่มันเข้าหูเอง
“จิงหรอแบงค์ แพรขอโทษนะ”แพรกำลังยิ้มอย่างมีความสุข แต่ว่ามันคือความสุขจอมปลอม ทำมัยแพรไม่ตาสว่างซักที
“คับไม่เป็นไรคับ แพรอยู่ไหนคับเดี๋ยวแบงค์ไปรับ”
“อยู่สวนสาธารณะค่ะ”
“คับ แค่นี้นะคับ แบงค์จะรีบไปรับ”
แล้วแพรก็หันมายิ้มกับผม ผมกำลังพยายามจะฝืนยิ้มและกลั้นน้ำตาแต่ผมรู้สึกว่าทำไมได้
ทั้งๆที่ผมน่าจะชินกับสถานการณ์อย่างนี้แล้ว
ผมผิดเองแหละที่หน้าด้านไปขอแพรเป็นเพื่อนทั้งที่เราจบไปแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนั้นผมไปหาแพรที่บ้าน
เทอร้องไห้ทันทีที่เห็นหน้าผมเทอคงจะรู้สึกผิดเหมือนกัน
“แพร ถึงเราจะเลิกกันแล้วแต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่หรอ
“ต้าร์ ฮือ..คือแพรลำบากจัยนะถ้าแบงค์รู้เขาก็ต้องเข้าจัยแพรผิด” ”
ตอนแรกเทอก็ลังเลเพราะถ้าแบงค์รู้ก็คงไม่พอจัยที่คนรักเก่าอย่างผมมายุ่งกับเทออีก
“ต้าร์ขอแค่เป็นเพื่อนเวลาที่แพรทุกข์จัยไม่สบายจัยก็พอ
ไม่มีแพรแล้วต้าร์จะอยู่ยังงัย แต่ไม่เป็นไรถ้าแพรเกลียดเรา
ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเรา เราก้จะไม่มาหั้ยแพรเห็นหน้าอีก
ขอโทษนะที่มารบกวน ลาก่อนนะคนที่ต้าร์รักมากที่สุด
ขอหั้ยคนใหม่ของแพรรักแพรหั้ยมากกว่าเรานะ”
ผมพูดเส็ดก็หันหลังเพื่อไม่หั้ยเทอต้องมาเห็นน้ำตาของผม แล้วผมก็เดินออกจากบ้านแพร
“ต้าร์เรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้นะ”เทอตะโกนบอกผม
แต่ผมไม่มีแรงจะหันหลังกับไปหาเทอ ผมพูดได้แค่
“อือ มีไรโทรหาเราล่ะกัน”แล้วผมก็เดินมาหยุดที่ซอยบ้านเทอ
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมกับมาคอนโดได้งัยมารู้สึกตัวอีกทีก็เที่ยงแล้ว
แต่พอจะจำความได้ว่าผมโทรไปหาไอ้เคหั้ยมันมารับผมที่ปากซอยบ้านแพรเพราะผมไม่มีแรงเดินต่อ ไม่มีแรงจิงๆ….
แล้วก็ชวนมันไปกินเหล้าที่ผับแห่งหนึ่ง
ผมรู้ว่าผมเมามากเพราะกินเหล้าไปเยอะ
แต่จำไม่ได้ว่าทำไรไปมั่ง แต่ชั่งเถอะกับถึงคอนโดได้ก็บุญแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมบอกแพรว่าไม่ต้องพูดอะไรผมรู้ว่าเทอต้องบอกว่าดีกับไอ้สาระ เลวแบงค์แล้ว
“งั้นต้าร์กลับได้แล้วล่ะเดี๋ยวแบงค์เค้าจะมารับแพรเอง”เทอไม่ต้องการหั้ยแบงค์รู้ว่าเรายังติดต่อกัน
“แพรเห็นเราเป็นตัวอะไรนึกอยากหั้ยมาก็มาอยากจะไล่ก็ไล่”มันหลายครั้งแล้วที่เป็นอย่างนี้แต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวจิงๆ
“ต้าร์กลับไปเถอะเราขอร้อง”เทอเริ่มร้อนรนเพราะแบงค์คงใกล้จะถึงแล้ว
“เราไม่กลับขอเราคุยกับมันหน่อยเถอะ”ผมอยากคุยกับมันหั้ยรู้เรื่อง
“อยากคุยกับกรูหรอไอ้ต้าร์”มันมาแล้ว แวบแรกที่เค้าเห็นแพรอยู่กับต้าร์เค้ารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
“มาแล้วเรอะไอ้หน้าตัว เ-มี-ย แย่งแฟนชาวบ้านเค้า”ตั้งแต่คราวนั้นผมยังไม่ได้สะสางกับเลยวันนี้คงต้องจัดการบ้างแล้ว
“ต้าร์ แบงค์เราขอนะอย่ามีเรื่องกันเลย”แพรเอ่ยปากขอร้องแต่มันก็ไม่ได้ผล
“เงียบปากไปเลยเทอยังติดต่อกับมันอีกเรอะชั้นสั่งเทอแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับมัน”
“มรึงไม่ต้องไปว่าแพรเลยกรูเองแหละที่มายุ่งกับแพรเอง”
“มรึงอยากมีเรื่องกับกรูเรอะไอ้สาด”แล้วแบงค์ก็กระชากคอเสื้อต้าร์พร้อมกับยกมือจะชก
แต่ต้าร์ไวกว่าจึงกระแทกหมัดใส่หน้าแบงค์ แล้วใช้เข่ากระทุ้งหน้าท้องจนแบงค์ตัวงอ
“กริ๊ด กริ๊ด ต้าร์หยุดเดี๋ยวนี้นะ”แล้วเทอก็เข้าไปประคองแบงค์
“โธ่เว้ย!!นี่เทอยังจะปกป้องมันอีกเรอะ มันทำเทอเจ็บกี่ครั้งแล้ว”
“ต่อหั้ยเจ็บอีกกี่ครั้งแพรก็จะทน แพรรักเค้าอ่ะต้าร์เข้าจัยมั้ย”
“งั้นต้าร์ขอคุยกับมันหน่อย รับรองไม่ทำอะไรมันหรอก”
ผมจำต้องอ่อนลงเพราะไม่อยากหั้ยคนที่ผมรักมองผมนัยแง่ร้ายไปกว่านี้
“แพรออกไปก่อนเดี๋ยวแบงค์คุยกันมันก่อน”
“แน่จัยนะแบงค์” แพรถามอย่างกังวลจัยเพราะกลัวจะมีเรื่องกันอีก
“อืม” แล้วแพรก็เดินออกไปทิ้งหั้ยสองหนุ่มยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมกัน
“มรึงมีไรก็ว่ามาไอ้ต้าร์”แบงค์เองก็ไม่อยากอยู่นัยสถานการณ์อย่างนี้ เค้ารู้ดีว่าเพื่อนเก่าคนนี้กำลังโมโห
“กรูถามจิงๆมรึงรักแพรมั้ย”ต้าร์ตัดสินจัยถามแบงค์ตรงๆ
แบงค์นิ่งเงียบ
เค้ายอมรับว่าตอนแรกเค้าแค่อยากจะเอาชนะต้าร์เท่านั้น
เค้าอิจฉาเพื่อนคนนี้เพราะมันเก่งกว่าเค้าทุกอย่าง
แต่ตอนนี้เค้าไม่มั่นจัยว่าเค้าหลงรักผู้หญิงรึป่าว
แบงค์คิดพร้อมกับหันไปสบตากับผู้หญิงที่ตกเป็นประเด็นในขณะนี้
แววตาของเทอมีแต่ความรักความห่วงใยนัยตัวเค้า
และเค้าเองก็หวั่นไหวกับแววตาอย่างนั้นเหมือนกัน
ตอนที่เค้าหงุดหงิดที่เห็นแพรอยู่กับต้าร์คงเรียกอาการอย่างนั้นว่า หึง
“กรูรักแพร”แบงค์ตอบออกไปอย่างหนักแน่น เค้ามั่นจัยกับความรู้สึกนี้
“ถ้ามรึงรักแพรจิง กรูขอหั้ยมรึงรักเค้าหั้ยมากกว่าที่กรูรัก ดูแลเค้าหั้ยดี
อย่าทำหั้ยเค้าเสียจัย และที่สำคัญ…………………………………………
กรูอยากหั้ยมรึงใส่จัยกับเรื่องที่มรึงไม่ใส่จัย”
“เออ กรูสัญญา ขอบจัยมรึงนะที่ทำหั้ยกรูแน่จัยกับความรู้สึกของกรู”
“มรึงไม่ต้องขอบจัยกรูหรอก ขอบจัยแพรนู่น”
ต้าร์และแบงค์ยิ้มหั้ยกันอย่างจิงจัย
“กรูขอโทษมรึงนะเรื่องแพรอ่ะ กรูหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเก่าได้รึป่าว”
“มรึงกล้ามาขอเป้นเพื่อนกรูอีกหรอว่ะ แต่ก็โอเคไอ้เพื่อนรัก”
ต้าร์พูดพร้อมกับยื่นมือไปหั้ยแบงค์จับ
แล้วแบงค์ก็ยื่นมือไปจับกับต้าร์พร้อมกับยิ้มหั้ยกัน
เพื่อนยังงัยก็ตัดกันไม่ขาด
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ต้าร์แปลกจัยที่ตัวเองไม่รู้สึกเสียจัยแต่กลับสบายจัยและดีจัยที่เห็นทั้งสองคนเข้าจัยกัน
**************************
หวัดดีเจ้าค่ะ
ยังงัยๆความเป็นเพื่อนก็ตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ
เพื่อนๆคิดเหมือนหวานจัยมั้ยค่ะ
“แพร นี่แบงค์เองนะ แพรกำลังเข้าจัยผิดนะ”
“เข้าจัยผิดยังงัย แพรได้ยินเต็มสองหูว่าแบงค์เบื่อแพร”
“โธ่แพรคับ แพรไม่รู้เลยหรอว่าแบงค์นะน้อยจัยแพรที่แพรไม่เชื่อจัยแบงค์ต่างหาก
แบงค์ก็เลยพูดอะไรที่มันไม่ตรงกับจัยออกไป”
ไอ้เวรเอ้ย ไอ้โกหก ทำมัยมันเป็นผู้ชายที่ตอแ-ห-ลอย่างนี้ว่ะ ผมไม่ได้ตั้งจัยจะฟังนะคับแต่มันเข้าหูเอง
“จิงหรอแบงค์ แพรขอโทษนะ”แพรกำลังยิ้มอย่างมีความสุข แต่ว่ามันคือความสุขจอมปลอม ทำมัยแพรไม่ตาสว่างซักที
“คับไม่เป็นไรคับ แพรอยู่ไหนคับเดี๋ยวแบงค์ไปรับ”
“อยู่สวนสาธารณะค่ะ”
“คับ แค่นี้นะคับ แบงค์จะรีบไปรับ”
แล้วแพรก็หันมายิ้มกับผม ผมกำลังพยายามจะฝืนยิ้มและกลั้นน้ำตาแต่ผมรู้สึกว่าทำไมได้
ทั้งๆที่ผมน่าจะชินกับสถานการณ์อย่างนี้แล้ว
ผมผิดเองแหละที่หน้าด้านไปขอแพรเป็นเพื่อนทั้งที่เราจบไปแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนั้นผมไปหาแพรที่บ้าน
เทอร้องไห้ทันทีที่เห็นหน้าผมเทอคงจะรู้สึกผิดเหมือนกัน
“แพร ถึงเราจะเลิกกันแล้วแต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่หรอ
“ต้าร์ ฮือ..คือแพรลำบากจัยนะถ้าแบงค์รู้เขาก็ต้องเข้าจัยแพรผิด” ”
ตอนแรกเทอก็ลังเลเพราะถ้าแบงค์รู้ก็คงไม่พอจัยที่คนรักเก่าอย่างผมมายุ่งกับเทออีก
“ต้าร์ขอแค่เป็นเพื่อนเวลาที่แพรทุกข์จัยไม่สบายจัยก็พอ
ไม่มีแพรแล้วต้าร์จะอยู่ยังงัย แต่ไม่เป็นไรถ้าแพรเกลียดเรา
ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเรา เราก้จะไม่มาหั้ยแพรเห็นหน้าอีก
ขอโทษนะที่มารบกวน ลาก่อนนะคนที่ต้าร์รักมากที่สุด
ขอหั้ยคนใหม่ของแพรรักแพรหั้ยมากกว่าเรานะ”
ผมพูดเส็ดก็หันหลังเพื่อไม่หั้ยเทอต้องมาเห็นน้ำตาของผม แล้วผมก็เดินออกจากบ้านแพร
“ต้าร์เรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้นะ”เทอตะโกนบอกผม
แต่ผมไม่มีแรงจะหันหลังกับไปหาเทอ ผมพูดได้แค่
“อือ มีไรโทรหาเราล่ะกัน”แล้วผมก็เดินมาหยุดที่ซอยบ้านเทอ
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมกับมาคอนโดได้งัยมารู้สึกตัวอีกทีก็เที่ยงแล้ว
แต่พอจะจำความได้ว่าผมโทรไปหาไอ้เคหั้ยมันมารับผมที่ปากซอยบ้านแพรเพราะผมไม่มีแรงเดินต่อ ไม่มีแรงจิงๆ….
แล้วก็ชวนมันไปกินเหล้าที่ผับแห่งหนึ่ง
ผมรู้ว่าผมเมามากเพราะกินเหล้าไปเยอะ
แต่จำไม่ได้ว่าทำไรไปมั่ง แต่ชั่งเถอะกับถึงคอนโดได้ก็บุญแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมบอกแพรว่าไม่ต้องพูดอะไรผมรู้ว่าเทอต้องบอกว่าดีกับไอ้สาระ เลวแบงค์แล้ว
“งั้นต้าร์กลับได้แล้วล่ะเดี๋ยวแบงค์เค้าจะมารับแพรเอง”เทอไม่ต้องการหั้ยแบงค์รู้ว่าเรายังติดต่อกัน
“แพรเห็นเราเป็นตัวอะไรนึกอยากหั้ยมาก็มาอยากจะไล่ก็ไล่”มันหลายครั้งแล้วที่เป็นอย่างนี้แต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวจิงๆ
“ต้าร์กลับไปเถอะเราขอร้อง”เทอเริ่มร้อนรนเพราะแบงค์คงใกล้จะถึงแล้ว
“เราไม่กลับขอเราคุยกับมันหน่อยเถอะ”ผมอยากคุยกับมันหั้ยรู้เรื่อง
“อยากคุยกับกรูหรอไอ้ต้าร์”มันมาแล้ว แวบแรกที่เค้าเห็นแพรอยู่กับต้าร์เค้ารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
“มาแล้วเรอะไอ้หน้าตัว เ-มี-ย แย่งแฟนชาวบ้านเค้า”ตั้งแต่คราวนั้นผมยังไม่ได้สะสางกับเลยวันนี้คงต้องจัดการบ้างแล้ว
“ต้าร์ แบงค์เราขอนะอย่ามีเรื่องกันเลย”แพรเอ่ยปากขอร้องแต่มันก็ไม่ได้ผล
“เงียบปากไปเลยเทอยังติดต่อกับมันอีกเรอะชั้นสั่งเทอแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับมัน”
“มรึงไม่ต้องไปว่าแพรเลยกรูเองแหละที่มายุ่งกับแพรเอง”
“มรึงอยากมีเรื่องกับกรูเรอะไอ้สาด”แล้วแบงค์ก็กระชากคอเสื้อต้าร์พร้อมกับยกมือจะชก
แต่ต้าร์ไวกว่าจึงกระแทกหมัดใส่หน้าแบงค์ แล้วใช้เข่ากระทุ้งหน้าท้องจนแบงค์ตัวงอ
“กริ๊ด กริ๊ด ต้าร์หยุดเดี๋ยวนี้นะ”แล้วเทอก็เข้าไปประคองแบงค์
“โธ่เว้ย!!นี่เทอยังจะปกป้องมันอีกเรอะ มันทำเทอเจ็บกี่ครั้งแล้ว”
“ต่อหั้ยเจ็บอีกกี่ครั้งแพรก็จะทน แพรรักเค้าอ่ะต้าร์เข้าจัยมั้ย”
“งั้นต้าร์ขอคุยกับมันหน่อย รับรองไม่ทำอะไรมันหรอก”
ผมจำต้องอ่อนลงเพราะไม่อยากหั้ยคนที่ผมรักมองผมนัยแง่ร้ายไปกว่านี้
“แพรออกไปก่อนเดี๋ยวแบงค์คุยกันมันก่อน”
“แน่จัยนะแบงค์” แพรถามอย่างกังวลจัยเพราะกลัวจะมีเรื่องกันอีก
“อืม” แล้วแพรก็เดินออกไปทิ้งหั้ยสองหนุ่มยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมกัน
“มรึงมีไรก็ว่ามาไอ้ต้าร์”แบงค์เองก็ไม่อยากอยู่นัยสถานการณ์อย่างนี้ เค้ารู้ดีว่าเพื่อนเก่าคนนี้กำลังโมโห
“กรูถามจิงๆมรึงรักแพรมั้ย”ต้าร์ตัดสินจัยถามแบงค์ตรงๆ
แบงค์นิ่งเงียบ
เค้ายอมรับว่าตอนแรกเค้าแค่อยากจะเอาชนะต้าร์เท่านั้น
เค้าอิจฉาเพื่อนคนนี้เพราะมันเก่งกว่าเค้าทุกอย่าง
แต่ตอนนี้เค้าไม่มั่นจัยว่าเค้าหลงรักผู้หญิงรึป่าว
แบงค์คิดพร้อมกับหันไปสบตากับผู้หญิงที่ตกเป็นประเด็นในขณะนี้
แววตาของเทอมีแต่ความรักความห่วงใยนัยตัวเค้า
และเค้าเองก็หวั่นไหวกับแววตาอย่างนั้นเหมือนกัน
ตอนที่เค้าหงุดหงิดที่เห็นแพรอยู่กับต้าร์คงเรียกอาการอย่างนั้นว่า หึง
“กรูรักแพร”แบงค์ตอบออกไปอย่างหนักแน่น เค้ามั่นจัยกับความรู้สึกนี้
“ถ้ามรึงรักแพรจิง กรูขอหั้ยมรึงรักเค้าหั้ยมากกว่าที่กรูรัก ดูแลเค้าหั้ยดี
อย่าทำหั้ยเค้าเสียจัย และที่สำคัญ…………………………………………
กรูอยากหั้ยมรึงใส่จัยกับเรื่องที่มรึงไม่ใส่จัย”
“เออ กรูสัญญา ขอบจัยมรึงนะที่ทำหั้ยกรูแน่จัยกับความรู้สึกของกรู”
“มรึงไม่ต้องขอบจัยกรูหรอก ขอบจัยแพรนู่น”
ต้าร์และแบงค์ยิ้มหั้ยกันอย่างจิงจัย
“กรูขอโทษมรึงนะเรื่องแพรอ่ะ กรูหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเก่าได้รึป่าว”
“มรึงกล้ามาขอเป้นเพื่อนกรูอีกหรอว่ะ แต่ก็โอเคไอ้เพื่อนรัก”
ต้าร์พูดพร้อมกับยื่นมือไปหั้ยแบงค์จับ
แล้วแบงค์ก็ยื่นมือไปจับกับต้าร์พร้อมกับยิ้มหั้ยกัน
เพื่อนยังงัยก็ตัดกันไม่ขาด
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ต้าร์แปลกจัยที่ตัวเองไม่รู้สึกเสียจัยแต่กลับสบายจัยและดีจัยที่เห็นทั้งสองคนเข้าจัยกัน
**************************
หวัดดีเจ้าค่ะ
ยังงัยๆความเป็นเพื่อนก็ตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ
เพื่อนๆคิดเหมือนหวานจัยมั้ยค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น