รักหวานอมเปรี้ยว

ลำดับตอนที่ #8 : ไม่เปลี่ยนแปลง

                                                               ไม่เปลี่ยนแปลง



หลังจากที่ผมกระโจนออกมาจากห้องเรียน ผมรีบบึ่งรถของชั้นหั้ยเร็วที่สุด





เพื่อที่จะไปหาเทอ………แพร…….หญิงสาวที่ผมรักหมดหัวจัย    แต่เทอกลับทำหั้ยผมเสียจัยที่สุด  





แต่มันก้ไม่ได้ทำหั้ย……ความรัก…….ความห่วงใย…นัยตัวเทอลดลงไม่เลย…..





มันกลับทำหั้ยผมรักและสงสารเทอมากขึ้น      เมื่อรู้ว่าเค้าคนนั้นของเทอดูแลไม่ดี    





ผมไม่โทษเทอหรอกนะที่เทอเลือกมัน    เทอมีเหตุผลนี่





ใช่สิผมมันไม่มีเวลาหั้ยเทอผมเอาแต่ซ้อมบาส แต่ผมไม่เคยลืมวันสำคัญของเรา





เพราะไอ้กีฬาบ้าๆนั่นทำหั้ยเทอเลือกมัน  ผมเลยตัดสินจัยที่จะเลิกเล่นมันไปตลอดชีวิต



ทั้งๆที่ได้เป็นนักกีฬาของโรงเรียนแล้ว





ทั้งที่เทอบอกว่าจะเป็นกำลังจัยหั้ย   แต่ชั่งมันเถอะ  ไม่ว่ายังไงผมยังรักเทอเหมือนเดิม





ผมยังจำได้ดีวันที่ผมเห็นเทอครั้งแรก  เทอเดินอยู่กับพวกเพื่อนของเทอ  





ผมยอมรับว่ากลุ่มเทอหน้าตาดีทุกคนแต่ไม่มีใครสะดุดตาผมเท่าเทอ  





เทอสวยโดยที่ไม่ต้องแต่งแต้มอะไร   ใบหน้าขาวอมชมพูเห็นเลือดฝาด  ริมฝีปากบางเฉียบจิ้มลิ้ม  





ต่างกับเพื่อนของเทอที่แต่งหน้าจัดจนแยกไม่ออกว่าผีหรือคน





ผมพยายามทำตัวดีๆ ปรับปรุงตัวใหม่เลิกหมดทุกอย่างเพื่อหั้ยเหมาะสมกับคนดีๆอย่างเทอ





ตอนนี้ผมมาถึงสวนสาธารณะ  





ที่ๆเทอเคยบอกว่าเวลาไม่สบายจัยชอบมานั่งที่นี่    





ผมจำด้ายเพราะเวลาผมไม่สบายจัยผมก็มาที่นี่เหมือนเทอ    





ผมรีบวิ่งไปที่ม้านั่งที่เดิมของเทอ





ผมมองเห็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อน  ใบหน้ารูปไข่ซีดจัด  





ดวงตาบวมช้ำเหมือนคนร้องไห้อย่างหนัก  รูปร่างเพรียวบางแต่ดูซูบเซียวไปกว่าเก่า





สิ่งที่ผมอยากจะทำมากที่สุดตอนนี้คือดึงเทอเข้ามากอด  





แต่ผมไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว





  เพราะเทอไม่ใช่ของผมเหมือนเก่า ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้เทอ





“ต้าร์  ฮือ…ฮือ…แบงค์เค้ามีคนอื่น เค้าบอกว่าฮือ..ฮือแพรน่าเบื่อ”





“ตอน..ฮึก…แรกเพื่อนแพรบอก………แพรก็ไม่เชื่อหรอก………..จนแพรได้มาเห็นเองกับตา…….”





“แพรไปเจอเค้าที่ห้างเห็น…ฮือ…ฮึก…เค้าเดินกอดผู้หญิงคนนึง….หน้าตาดี…แต่งตัวเปรี้ยว….”





“แพรก็เข้าไปถามแบงค์….ฮือ…ว่าทำอย่างนี้หมายความว่างัย”





“เค้าบอกว่าก็เหมือนอย่างที่เห็น..ชั้นเบื่อเทอแพร..เทอมันน่าเบื่อ…จืดชืด”



ผมลูบหัวและซับน้ำตาหั้ยแพร  ผมอยากบอกเทอเหลือเกินว่าผมยังรักเทอ  





“แพรเค้าอาจจะพูดไปเพราะโมโหก็ได้….ไม่เอานะไม่ร้อง…เงียบได้แล้วนะคนดี…”





“ไม่จิงหรอกต้าร์เค้าพูดเอง…ว่าเค้าเบื่อแพรแล้ว”





++++++++++++++++++++“บอกตัวเองทุกวัน++++++++++++++++++++++++



++++++++++++++++++หั้ยหันไปทางอื่นเวลาที่เค้านั้นเข้ามา+++++++++++++++++++++++



+++++++++++++บอกตัวเองซ้ำๆเลิกทำเป็นคนเจ้าน้ำตา ++++++++++++++++++++++++



++++++++++อย่าเสียดายเวลา  +++++++++++++++++++



++++++++อย่าหั้ยเค้ารู้ว่าเราไม่เปลี่ยนจากเดิม” +++++++++++++++++++



“ต้าร์ แบงค์โทรมาทำงัยดี”



“รับซิ เค้าอาจจะโทรมาอธิบายว่ามันเป็นยังงัยก็ได้”มันก็คงโทรมาง้อเหมือนเดืมนั่นแหละ



“อืม”





“ฮัลโหล……………………”