ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : มันคงเป็นไปไม่ได้
มันคงเป็นไปไม่ได้
มาดูน้ำเย็นกันบ้างดีฟ่า……………………………
วันนี้เป็นวันที่ชั้นมีความสุขมากที่สุดเลย…………..มันเป็นวันที่ชั้นรอคอยมานานแสนนาน………………
วันที่ชั้นหวังว่าจะพบเค้าคนนั้นอีกครั้ง………ต้าร์…….
เธอจะรู้มั้ยว่าชั้นเฝ้ารอเธออยู่……นานแล้วซินะที่เราไม่ได้เจอกัน…………
หลังจากที่นายย้ายโรงเรียนตอนป.6 ……แต่ชั้นก้อดีจัยนะที่เธอยังจำเพื่อนสมัยประถมด้ายอยู่……..
เธอยังเหมือนเดิมเลยนะ…..หน้ายุ่งๆ…..หัวเซอร์ๆ….ปากจัดๆ…ขี้เก๊ก…
นั่นแหละคือบุคลิกของเทอที่ชั้นหลงรัก…….แต่แอบแฝงความอ่อนโยนไว้ภาย
นัย………..
จำตอนนั้นด้ายมั้ยที่ตอนป.5 เราอยู่ห้องเดียวกัน ชั้นด้ายเป้นหัวหน้าห้อง
วันนั้นเป็นวันจันทร์ อาจารย์ใช้หั้ยชั้นไปยกสมุดที่ห้องพักครู มันหนักมาก
แล้วระหว่างที่ชั้นยกมาก็มาเจอนายที่มาสาย ชั้นจำด้ายนายมักมาสายเป็น
ประจำ แล้วสิ่งที่ชั้นคิดไม่ถึงคือนายช่วยชั้นยกหนังสือ แต่หลังจากนั้นนาย
ก็ไม่เคยคุยกับชั้นเลย
จนป.6นายก็ย้ายโรงเรียนไป…แต่นายไม่เคยหายไปจากจัยชั้นเลย….
ไม่เคยสักนาที….
เฮ้อ!คิดอะรายอยู่น้ำเย็น เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว แค่เค้าจำเทอด้าย
มันก็ดีแล้ว นี่เทอยังจะหวังหั้ยเค้ารักเทออีกหรอ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
ยัยโง่เอ๊ย!
นอนได้หมดเวลาเพ้อฝันแล้วน้ำเย็น ฝันดีนะ..ต้าร์…
“โอ้โฮ! วันนี้เทอมาเร็วหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย สิ่งมหัศจรรย์ของโลกเกิดขึ้น
แล้ว หิมะจะต้องตกเมืองไทยเป็นแน่แท้”ดู ดูมันนะค่ะเพื่อนมาเช้าแทนที่จะ
สรรเสริญเยินยอ
“แหม น้ำเย็นเทอรู้ตัวมั้ยว่าชะตาเทอใกล้จาขาดแล้ว”
กร๊อบ แกรบ
ชั้นหักนิ้วเพื่อเตรียมฆ่ามัน
“อย่าอยู่เลยน้ำเย็น” แต่เหมือนว่ามันจะรู้ตัวเพราะมันวิ่งหายไปแล้ว
เออยังไม่ด้ายทำการบ้านเลย “คัยทำวิทย์เสร็จแล้วมาลอกมั่งดิ”
“อ่ะ เอาของชั้นไปก็ด้าย”นังกุ้งผู้หลงตัวเองประจำห้องยื่นให้ชั้น
“ขอบจาย ทำมายแกเส็ดเร็วจังว่ะ”
“ก็ลอกยัยน้ำเย็นก่อนแกมาอ่ะดิ”
“เฮ้ย!โซดา ถามอารายหน่อยดิ” “ไรฟ่ะว่ามาเลย”
“ก็…ต้าร์เค้ามีแฟนยังอ่ะ” “แล้วแกมาถามชั้นทำม่ายชั้นไม่ถูกกับมันแกก็รู้”
“แต่ชั้นบอกแกไว้ก่อนนะว่าไอ้หน้าจืดน่ะ นิสัยห่วยมาก”
“นินทาอารายชั้นยัยเบื้อก” “เปล่าซะหน่อยเนอะกุ้ง”
“เทอชื่อกุ้งหรอ ว่าจะถามชื่อตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
เห็นน่ารักดี ขอเบอร์มั่งดิ”หน้าม่อชิบ
มันไม่พูดป่าวนะมีการหันไปส่งยิ้มหวาน
จากที่หน้ายัยกุ้งเขียวๆกลายเป็นดำปี๋เลย แล้วก็จัดการหั้ยเบอร์เรียบร้อย
ยัยกุ้งนี้ก็โง่ไปหลงคารมมัน ชั้นไม่น่ามีเพื่อนร่วมห้องโง่ๆเลย
“โซดา ทำมัยวันนี้มาเช้าจัง” ตาทึ่ม ถามอย่างนี้อยากตายเหมือน
ยัยน้ำเย็นหรอ
“ชั้นอยากมาเจอหน้านายมั้ง”ว่าจะด่าแต่ชั่งมันเถอะลอกการบ้านก่อน
โซดาอาจจะพูดออกไปแบบไม่ได้คิด
แต่มันก็ทำหั้ยเคเขินไม่ใช่น้อย
“อ้าว!ต้าร์ เคมาแล้วหรอ” ยัยน้ำเย็นพึ่งจะโผล่มา ไปตกส้วมอยู่ที่ไหนล่ะ
“ถ้ายังไม่มาจะเห็นยืนอยู่นี่หรอ ถามโง่ๆ” อ้าวไอ้ต้าร์ปากห-ม-าทำมัยพูด
กับยัยเปี๊ยกอย่างนั้นล่ะ(นังน้ำเย็นตัวเตี้ยกว่าชั้น นี่คือสิ่งที่ชั้นภูมิจาย)
“ต้าร์ ค…คือ.แล้วทำวิทย์เส็ดยังลอกของเรามั้ย”น้ำเย็นยังไม่ละความพยายาม
ถึงแม้ว่าสิ่งที่ต้าร์พูด…..มันจะทำลายความรู้สึกของเทอ
ต่อหั้ยเจ็บอีกกี่ครั้งชั้นก็ยอม
“ยังเอามาลอกดิ”
ชั้นไม่เข้าจัยเลยว่าทำมัยต้าร์ถึงไม่เคยพูดดีๆกับเราเลย ทั้งที่กับสาวๆคนอื่น
เค้าจะพูดดีด้วย ชั้นอยากหั้ยเค้าทำกับชั้นเหมือนคนอื่นบ้าง
ชั้นอยากรู้จักนายมากกว่านี้จิงๆ
“เฮ้ย! จารย์มาแว้ว”
เท่านั้นแหละสิ่งมีชีวิตทั้งหลายแหล่
ก็เงียบพระโอษฐ์และกระโจนเข้าที่กันโดยมิได้นัดหมาย
“เอาล่ะ นร. วันนี้ครูมีเรื่องมาแจ้งหั้ยทราบ ”
มีอารายก็รีบพูดมาดิว่ะชักช้าอยู่ด้าย
“คือว่าวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์นี้ ทางโรงเรียนจะหั้ยพวกเราม.4 ทุกคนไปเข้า
ค่ายที่เขาใหญ่นะค่ะ”
“แล้วเดี๋ยวหัวหน้าห้อง ไปรับจดหมายแจ้งผู้ปกครองกับอาจารย์ ตอนพัก
เที่ยงด้วย”
“ส่วนวันนี้คงไม่มีการเรียนการสอนอะไร เพราะว่าอาจารย์ทุกคนจะประชุม
กันเรื่องเข้าค่ายของพวกเทอ”
“เย้” ไชโยไม่ต้องเรียน ดีจัยจังเลย
“เป็นอะไรยัยอชิตะ” ซวยเลยกรูได้ยินด้ายไงฟ่ะ
“เปล่าค่ะ นู๋บอกว่าแย่จังอดเรียนเลย”
“แล้วไป” แล้วอาจารย์ก็ออกจากห้องไป
“ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ บันแอบมันแฝงอะไรบ้างอย่างที่มากกว่านั้น”
“ฮัลโหล แพรหรอ อะรายนะ ทะเลาะกันอีกแล้ว
อยู่ไหนเดี๋ยวต้าร์ไปหา อืมแค่นี้นะ เดี๋ยวต้าร์จารีบปาย”
โทรสับตานี่นี่เอง กล้าเนอะอยู่นัยห้องยังกว่าเปิดเสียงอีก มันคุยกับใครฟ่ะ
ชื่อแพรแสดงว่าผู้หญิง ครายฟ่ะทำมัยตานี่ดูเป็นห่วงจัง ไม่ค่อยเจือกเลยกรู
อย่าว่าแต่กรูเลย ดูนังน้ำเย็นมันแทบจะเข้าไปนัยโทรสับ
มาดูน้ำเย็นกันบ้างดีฟ่า……………………………
วันนี้เป็นวันที่ชั้นมีความสุขมากที่สุดเลย…………..มันเป็นวันที่ชั้นรอคอยมานานแสนนาน………………
วันที่ชั้นหวังว่าจะพบเค้าคนนั้นอีกครั้ง………ต้าร์…….
เธอจะรู้มั้ยว่าชั้นเฝ้ารอเธออยู่……นานแล้วซินะที่เราไม่ได้เจอกัน…………
หลังจากที่นายย้ายโรงเรียนตอนป.6 ……แต่ชั้นก้อดีจัยนะที่เธอยังจำเพื่อนสมัยประถมด้ายอยู่……..
เธอยังเหมือนเดิมเลยนะ…..หน้ายุ่งๆ…..หัวเซอร์ๆ….ปากจัดๆ…ขี้เก๊ก…
นั่นแหละคือบุคลิกของเทอที่ชั้นหลงรัก…….แต่แอบแฝงความอ่อนโยนไว้ภาย
นัย………..
จำตอนนั้นด้ายมั้ยที่ตอนป.5 เราอยู่ห้องเดียวกัน ชั้นด้ายเป้นหัวหน้าห้อง
วันนั้นเป็นวันจันทร์ อาจารย์ใช้หั้ยชั้นไปยกสมุดที่ห้องพักครู มันหนักมาก
แล้วระหว่างที่ชั้นยกมาก็มาเจอนายที่มาสาย ชั้นจำด้ายนายมักมาสายเป็น
ประจำ แล้วสิ่งที่ชั้นคิดไม่ถึงคือนายช่วยชั้นยกหนังสือ แต่หลังจากนั้นนาย
ก็ไม่เคยคุยกับชั้นเลย
จนป.6นายก็ย้ายโรงเรียนไป…แต่นายไม่เคยหายไปจากจัยชั้นเลย….
ไม่เคยสักนาที….
เฮ้อ!คิดอะรายอยู่น้ำเย็น เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว แค่เค้าจำเทอด้าย
มันก็ดีแล้ว นี่เทอยังจะหวังหั้ยเค้ารักเทออีกหรอ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
ยัยโง่เอ๊ย!
นอนได้หมดเวลาเพ้อฝันแล้วน้ำเย็น ฝันดีนะ..ต้าร์…
“โอ้โฮ! วันนี้เทอมาเร็วหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย สิ่งมหัศจรรย์ของโลกเกิดขึ้น
แล้ว หิมะจะต้องตกเมืองไทยเป็นแน่แท้”ดู ดูมันนะค่ะเพื่อนมาเช้าแทนที่จะ
สรรเสริญเยินยอ
“แหม น้ำเย็นเทอรู้ตัวมั้ยว่าชะตาเทอใกล้จาขาดแล้ว”
กร๊อบ แกรบ
ชั้นหักนิ้วเพื่อเตรียมฆ่ามัน
“อย่าอยู่เลยน้ำเย็น” แต่เหมือนว่ามันจะรู้ตัวเพราะมันวิ่งหายไปแล้ว
เออยังไม่ด้ายทำการบ้านเลย “คัยทำวิทย์เสร็จแล้วมาลอกมั่งดิ”
“อ่ะ เอาของชั้นไปก็ด้าย”นังกุ้งผู้หลงตัวเองประจำห้องยื่นให้ชั้น
“ขอบจาย ทำมายแกเส็ดเร็วจังว่ะ”
“ก็ลอกยัยน้ำเย็นก่อนแกมาอ่ะดิ”
“เฮ้ย!โซดา ถามอารายหน่อยดิ” “ไรฟ่ะว่ามาเลย”
“ก็…ต้าร์เค้ามีแฟนยังอ่ะ” “แล้วแกมาถามชั้นทำม่ายชั้นไม่ถูกกับมันแกก็รู้”
“แต่ชั้นบอกแกไว้ก่อนนะว่าไอ้หน้าจืดน่ะ นิสัยห่วยมาก”
“นินทาอารายชั้นยัยเบื้อก” “เปล่าซะหน่อยเนอะกุ้ง”
“เทอชื่อกุ้งหรอ ว่าจะถามชื่อตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
เห็นน่ารักดี ขอเบอร์มั่งดิ”หน้าม่อชิบ
มันไม่พูดป่าวนะมีการหันไปส่งยิ้มหวาน
จากที่หน้ายัยกุ้งเขียวๆกลายเป็นดำปี๋เลย แล้วก็จัดการหั้ยเบอร์เรียบร้อย
ยัยกุ้งนี้ก็โง่ไปหลงคารมมัน ชั้นไม่น่ามีเพื่อนร่วมห้องโง่ๆเลย
“โซดา ทำมัยวันนี้มาเช้าจัง” ตาทึ่ม ถามอย่างนี้อยากตายเหมือน
ยัยน้ำเย็นหรอ
“ชั้นอยากมาเจอหน้านายมั้ง”ว่าจะด่าแต่ชั่งมันเถอะลอกการบ้านก่อน
โซดาอาจจะพูดออกไปแบบไม่ได้คิด
แต่มันก็ทำหั้ยเคเขินไม่ใช่น้อย
“อ้าว!ต้าร์ เคมาแล้วหรอ” ยัยน้ำเย็นพึ่งจะโผล่มา ไปตกส้วมอยู่ที่ไหนล่ะ
“ถ้ายังไม่มาจะเห็นยืนอยู่นี่หรอ ถามโง่ๆ” อ้าวไอ้ต้าร์ปากห-ม-าทำมัยพูด
กับยัยเปี๊ยกอย่างนั้นล่ะ(นังน้ำเย็นตัวเตี้ยกว่าชั้น นี่คือสิ่งที่ชั้นภูมิจาย)
“ต้าร์ ค…คือ.แล้วทำวิทย์เส็ดยังลอกของเรามั้ย”น้ำเย็นยังไม่ละความพยายาม
ถึงแม้ว่าสิ่งที่ต้าร์พูด…..มันจะทำลายความรู้สึกของเทอ
ต่อหั้ยเจ็บอีกกี่ครั้งชั้นก็ยอม
“ยังเอามาลอกดิ”
ชั้นไม่เข้าจัยเลยว่าทำมัยต้าร์ถึงไม่เคยพูดดีๆกับเราเลย ทั้งที่กับสาวๆคนอื่น
เค้าจะพูดดีด้วย ชั้นอยากหั้ยเค้าทำกับชั้นเหมือนคนอื่นบ้าง
ชั้นอยากรู้จักนายมากกว่านี้จิงๆ
“เฮ้ย! จารย์มาแว้ว”
เท่านั้นแหละสิ่งมีชีวิตทั้งหลายแหล่
ก็เงียบพระโอษฐ์และกระโจนเข้าที่กันโดยมิได้นัดหมาย
“เอาล่ะ นร. วันนี้ครูมีเรื่องมาแจ้งหั้ยทราบ ”
มีอารายก็รีบพูดมาดิว่ะชักช้าอยู่ด้าย
“คือว่าวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์นี้ ทางโรงเรียนจะหั้ยพวกเราม.4 ทุกคนไปเข้า
ค่ายที่เขาใหญ่นะค่ะ”
“แล้วเดี๋ยวหัวหน้าห้อง ไปรับจดหมายแจ้งผู้ปกครองกับอาจารย์ ตอนพัก
เที่ยงด้วย”
“ส่วนวันนี้คงไม่มีการเรียนการสอนอะไร เพราะว่าอาจารย์ทุกคนจะประชุม
กันเรื่องเข้าค่ายของพวกเทอ”
“เย้” ไชโยไม่ต้องเรียน ดีจัยจังเลย
“เป็นอะไรยัยอชิตะ” ซวยเลยกรูได้ยินด้ายไงฟ่ะ
“เปล่าค่ะ นู๋บอกว่าแย่จังอดเรียนเลย”
“แล้วไป” แล้วอาจารย์ก็ออกจากห้องไป
“ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ บันแอบมันแฝงอะไรบ้างอย่างที่มากกว่านั้น”
“ฮัลโหล แพรหรอ อะรายนะ ทะเลาะกันอีกแล้ว
อยู่ไหนเดี๋ยวต้าร์ไปหา อืมแค่นี้นะ เดี๋ยวต้าร์จารีบปาย”
โทรสับตานี่นี่เอง กล้าเนอะอยู่นัยห้องยังกว่าเปิดเสียงอีก มันคุยกับใครฟ่ะ
ชื่อแพรแสดงว่าผู้หญิง ครายฟ่ะทำมัยตานี่ดูเป็นห่วงจัง ไม่ค่อยเจือกเลยกรู
อย่าว่าแต่กรูเลย ดูนังน้ำเย็นมันแทบจะเข้าไปนัยโทรสับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น