ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เข้าค่าย(เพิ่มเนื้อหาส่วนหลัง)
เข้าค่าย
วันนี้เป็นวันศุกร์วันที่พวกเราม.4ทุกคนจะต้องไปเข้าค่ายที่เขาใหญ่
นักเรียนเริ่มมารวมตัวกันที่สนามหน้าโรงเรียน ทุกคนต่างตื่นเต้นที่จะได้ไปเข้าค่ายนอกสถานที่
“มาแล้วหรอโซดา นี่เทอจะย้ายบ้านหรอ”ยัยน้ำเย็นทักชั้นทันทีที่เห็นชั้นลากกระเป๋าเดินทางใบกระเป๋าหิ้วใบ
และกระเป๋าสะพายอีกหนึ่งใบ
“อืม ชั้นว่าจะไปตั้งหลักปักฐานที่เขาใหญ่อ่ะ
แหม แกก็พูดไปชั้นเอามาเยอะอย่างนี้ก็เพื่อความสะดวกสบายของพวกเราต่างหาก”
“งั้นไปเซ็นชื่อกันเถอะ” แล้วน้ำเย็นก็ลากชั้นไปเซ็นชื่อกับนังเจนหัวหน้าห้อง
“อ้าวตาทึ่ม ไอ้หน้าจืดมาพอดีเลยมาเซ็นชื่อเร็วๆเหลือนายสองคนสุดท้ายของห้อง ชักช้ากันอยู่ได้”
โซดาหันไปเห็นต้าร์กะเคมาพอดีเลยกวักมือเรียกหั้ยมาเซ็นชื่อ เห็นมั้ยชั้นก็มีข้อดีเหมือนกัน
“เอาล่ะ นักเรียนทุกคนไปเข้าแถวรวมกันที่สนาม”
พวกเราจึงรีบไปเข้าแถวแล้วอาจารย์มาเช็คชื่อ จากนั้นก็หั้ยพวกเราทยอยกันไปขึ้นรถ
ชั้นได้นั่งกับนังน้ำเย็น ส่วนต้าร์นั่งกะเค ดีนะที่มีแต่ห้องเราจะได้ทำไรสะดวกหน่อย แล้วชั้นกะน้ำเย็นก็เข้าเฝ้าพระอินทร์กัน
“เฮ้ยไอ้ต้าร์เมื่อวานนี้เป็นไงมั่งว่ะ”เคเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ก็เหมือนเดิมแต่ไม่เหมือนเดิม”
“แล้วกรูจะรู้เรื่องมั้ย”แล้วต้าร์ก็เล่าหั้ยเคฟังตั้งแต่ต้นจนจบ
“สรุปมรึงดีกับไอ้แบงค์แล้วใช่มั้ย”
“คงงั้นมั้ง”
“แล้วมรึงรู้สึกงัยบ้างว่ะ”
“กรูรู้สึกดีว่ะมันไม่รู้สึกเหมือนทุกครั้ง กรูดีจัยที่ไอ้แบงค์รักแพรจิงๆ”
“กรูดีจัยด้วยนะ ที่มรึงทำจัยได้ซะทีกรูไม่อยากเห็นมรึงเจ็บอีก”
“อือ”
“กรูเชื่อว่ามรึงจะได้เจอคนดีๆคนที่รักมรึงจิงๆ”เคทำหน้าแบบมั่นจัยมากมาย
“กรูก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น”ทั้งสองยิ้มหั้ยกันอย่างเพื่อนที่รู้จัยที่สุด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้เค้าดีจัยที่สุดที่เห็นเพื่อนรักยอมรับความเป็นจิง
ไม่ต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองทำตัวเป็นแค่เพื่อนแพร
แต่ตอนนี้มันไม่ต้องฝืนอีกต่อไป มันยินดีที่จะเป็นเพื่อนแต่โดยดี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มรึงดูสองสาวนั่นหลับดิว่ะ”เคสะกิดหั้ยเพื่อนดูน้ำเย็นกะโซดาหลับ
“ยัยโซดาเวลาหลับเหมือนลูกแมวเชื่องๆหล่อนนอนน้ำลายยึดเป็นทางเลยว่ะ ฮะฮะ……มรึงเอากล้องมาใช่ป่ะแจ๋วเลย”
“อย่าบอกนะว่ามรึงจะถ่ายอ่ะ”
“เออสิว่ะ”แล้วต้าร์ก็กระชากกล้องในมือเคแล้วเอาไปถ่ายโซดา
แชะ..แชะ
“มรึงเอ๊ย น้ำลายยัยนี่จะท่วมเรามั้ยเนี่ย”ต้าร์ทำหน้าสยดสยอง
“มาดูไรนี่ดิ”ต้าร์หัวเราะพร้อมกับเรียกเพื่อนมาดู
“ฮะฮะฮะ”
เสียงใครว่ะหัวเราะอะไรกันเนี่ย คนจะหลับจะนอน
“เหวอ!!อะไรแฉะแฉะอ่ะ อี๋น้ำลายยัยโซดา”
“น้ำเย็นตื่นแล้วหรอ เทอรีบปลุกเพื่อนเทอเถอะก่อนที่พวกเราจะโดนน้ำท่วม”เสียงคัยคนหนึ่งในห้องตะโกนบอก
“โซดาตื่นเถอะจะถึงแล้วอ่ะ”รอบที่1 ใช้มือสะกิดยังงัยก็ไม่ตื่น
“โซดาถึงแล้วตื่นๆๆๆๆๆ”รอบที่2 เสียงเริ่มดังขึ้นนิ๊ดนึง เริ่มเขย่าเบาๆ งัวเงียอยู่ยังไม่ตื่นดี
“นังโซดา ชั้นบอกหั้ยตื่นไม่ได้ยินหรอ”รอบสุดท้ายตะโกนใส่หูพร้อมเขย่าอย่างรุนแรง
โครม
โซดาตกเบาะ
“อีบ้าเอ๊ยเขย่าทำซากอะไร ถ้าชั้นคอหักไปใครจะรับผิดชอบ”โซดาตะโกนด่าน้ำเย็นอย่างบ้าคลั่ง
“แล้วมองอะไรกันนักหนาไม่เคยเห็นคนสวยตกเบาะหรอ” คนในห้องเลยโดนลูกหลงไปด้วย
“กรูไม่เคยเห็นคนสวยนอนน้ำลายยึดเว้ย 55+”ไอ้นิคตะโกนตอบแถมเรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งรถอีก
“กรูนอนน้ำลายยึดหรอว่ะ แล้วครายใช้หั้ยมรึงตอบกรูไอ้ฟาย”หน้าแตกแต่ยังไว้ฟอร์มอยู่
“งั้นก็เป็นบุญตาของพวกมรึงที่ได้เห็นอีกด้านของคนสวย”
“อีกด้านของนางมารร้ายมากกว่า”ไอ้ต้าร์บ่นงุบงิบอยู่คนเดียว(ช่ายๆคนแต่งเห็นด้วย)
“ถึงแล้วโว๊ย”เสียงทุกคนพูดพร้อมกันเมื่อเห็นป้ายยินดีต้อนรับเข้าสู่เขาใหญ่
วันนี้เป็นวันศุกร์วันที่พวกเราม.4ทุกคนจะต้องไปเข้าค่ายที่เขาใหญ่
นักเรียนเริ่มมารวมตัวกันที่สนามหน้าโรงเรียน ทุกคนต่างตื่นเต้นที่จะได้ไปเข้าค่ายนอกสถานที่
“มาแล้วหรอโซดา นี่เทอจะย้ายบ้านหรอ”ยัยน้ำเย็นทักชั้นทันทีที่เห็นชั้นลากกระเป๋าเดินทางใบกระเป๋าหิ้วใบ
และกระเป๋าสะพายอีกหนึ่งใบ
“อืม ชั้นว่าจะไปตั้งหลักปักฐานที่เขาใหญ่อ่ะ
แหม แกก็พูดไปชั้นเอามาเยอะอย่างนี้ก็เพื่อความสะดวกสบายของพวกเราต่างหาก”
“งั้นไปเซ็นชื่อกันเถอะ” แล้วน้ำเย็นก็ลากชั้นไปเซ็นชื่อกับนังเจนหัวหน้าห้อง
“อ้าวตาทึ่ม ไอ้หน้าจืดมาพอดีเลยมาเซ็นชื่อเร็วๆเหลือนายสองคนสุดท้ายของห้อง ชักช้ากันอยู่ได้”
โซดาหันไปเห็นต้าร์กะเคมาพอดีเลยกวักมือเรียกหั้ยมาเซ็นชื่อ เห็นมั้ยชั้นก็มีข้อดีเหมือนกัน
“เอาล่ะ นักเรียนทุกคนไปเข้าแถวรวมกันที่สนาม”
พวกเราจึงรีบไปเข้าแถวแล้วอาจารย์มาเช็คชื่อ จากนั้นก็หั้ยพวกเราทยอยกันไปขึ้นรถ
ชั้นได้นั่งกับนังน้ำเย็น ส่วนต้าร์นั่งกะเค ดีนะที่มีแต่ห้องเราจะได้ทำไรสะดวกหน่อย แล้วชั้นกะน้ำเย็นก็เข้าเฝ้าพระอินทร์กัน
“เฮ้ยไอ้ต้าร์เมื่อวานนี้เป็นไงมั่งว่ะ”เคเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ก็เหมือนเดิมแต่ไม่เหมือนเดิม”
“แล้วกรูจะรู้เรื่องมั้ย”แล้วต้าร์ก็เล่าหั้ยเคฟังตั้งแต่ต้นจนจบ
“สรุปมรึงดีกับไอ้แบงค์แล้วใช่มั้ย”
“คงงั้นมั้ง”
“แล้วมรึงรู้สึกงัยบ้างว่ะ”
“กรูรู้สึกดีว่ะมันไม่รู้สึกเหมือนทุกครั้ง กรูดีจัยที่ไอ้แบงค์รักแพรจิงๆ”
“กรูดีจัยด้วยนะ ที่มรึงทำจัยได้ซะทีกรูไม่อยากเห็นมรึงเจ็บอีก”
“อือ”
“กรูเชื่อว่ามรึงจะได้เจอคนดีๆคนที่รักมรึงจิงๆ”เคทำหน้าแบบมั่นจัยมากมาย
“กรูก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น”ทั้งสองยิ้มหั้ยกันอย่างเพื่อนที่รู้จัยที่สุด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้เค้าดีจัยที่สุดที่เห็นเพื่อนรักยอมรับความเป็นจิง
ไม่ต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองทำตัวเป็นแค่เพื่อนแพร
แต่ตอนนี้มันไม่ต้องฝืนอีกต่อไป มันยินดีที่จะเป็นเพื่อนแต่โดยดี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มรึงดูสองสาวนั่นหลับดิว่ะ”เคสะกิดหั้ยเพื่อนดูน้ำเย็นกะโซดาหลับ
“ยัยโซดาเวลาหลับเหมือนลูกแมวเชื่องๆหล่อนนอนน้ำลายยึดเป็นทางเลยว่ะ ฮะฮะ……มรึงเอากล้องมาใช่ป่ะแจ๋วเลย”
“อย่าบอกนะว่ามรึงจะถ่ายอ่ะ”
“เออสิว่ะ”แล้วต้าร์ก็กระชากกล้องในมือเคแล้วเอาไปถ่ายโซดา
แชะ..แชะ
“มรึงเอ๊ย น้ำลายยัยนี่จะท่วมเรามั้ยเนี่ย”ต้าร์ทำหน้าสยดสยอง
“มาดูไรนี่ดิ”ต้าร์หัวเราะพร้อมกับเรียกเพื่อนมาดู
“ฮะฮะฮะ”
เสียงใครว่ะหัวเราะอะไรกันเนี่ย คนจะหลับจะนอน
“เหวอ!!อะไรแฉะแฉะอ่ะ อี๋น้ำลายยัยโซดา”
“น้ำเย็นตื่นแล้วหรอ เทอรีบปลุกเพื่อนเทอเถอะก่อนที่พวกเราจะโดนน้ำท่วม”เสียงคัยคนหนึ่งในห้องตะโกนบอก
“โซดาตื่นเถอะจะถึงแล้วอ่ะ”รอบที่1 ใช้มือสะกิดยังงัยก็ไม่ตื่น
“โซดาถึงแล้วตื่นๆๆๆๆๆ”รอบที่2 เสียงเริ่มดังขึ้นนิ๊ดนึง เริ่มเขย่าเบาๆ งัวเงียอยู่ยังไม่ตื่นดี
“นังโซดา ชั้นบอกหั้ยตื่นไม่ได้ยินหรอ”รอบสุดท้ายตะโกนใส่หูพร้อมเขย่าอย่างรุนแรง
โครม
โซดาตกเบาะ
“อีบ้าเอ๊ยเขย่าทำซากอะไร ถ้าชั้นคอหักไปใครจะรับผิดชอบ”โซดาตะโกนด่าน้ำเย็นอย่างบ้าคลั่ง
“แล้วมองอะไรกันนักหนาไม่เคยเห็นคนสวยตกเบาะหรอ” คนในห้องเลยโดนลูกหลงไปด้วย
“กรูไม่เคยเห็นคนสวยนอนน้ำลายยึดเว้ย 55+”ไอ้นิคตะโกนตอบแถมเรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งรถอีก
“กรูนอนน้ำลายยึดหรอว่ะ แล้วครายใช้หั้ยมรึงตอบกรูไอ้ฟาย”หน้าแตกแต่ยังไว้ฟอร์มอยู่
“งั้นก็เป็นบุญตาของพวกมรึงที่ได้เห็นอีกด้านของคนสวย”
“อีกด้านของนางมารร้ายมากกว่า”ไอ้ต้าร์บ่นงุบงิบอยู่คนเดียว(ช่ายๆคนแต่งเห็นด้วย)
“ถึงแล้วโว๊ย”เสียงทุกคนพูดพร้อมกันเมื่อเห็นป้ายยินดีต้อนรับเข้าสู่เขาใหญ่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น