Watashi wa ...(ฉันคือ...)

ลำดับตอนที่ #16 : 7sins 7มหาปีศาจ (Maionet Clodelia)

Application

(ที่ฉันทำ..มันผิดอย่างนั้นเหรอ...)

 คู่ : Satan

ชื่อ-สกุล : ไมโอเน็ต คลอเดเลีย(Maionet Clodelia)

ชื่อเล่น : คลอเดีย(Clodia)

อายุ : 17 ปี

มีรูปปานที่ : หลังหัวไหล่ข้างขวา

สีประจำตัว : สีแดง

ลักษณะภายนอก :มีผมแดงสดและมีดวงตาสีแดงฉานราวกับเลือดแต่ถ้าโดนแสงก็จะออกเป็นสีส้ม ซึ่งดวงตาของเธอนั้นสวยงามจนใครที่ได้พบก็ไม่อาจละสายตาได้..แต่หารู้ไม่ว่า..ภายในดวงตาคู่นั้น..อาจมีความลับบางอย่างอยู่ก็เป็นได้..และเธอมีใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวเนียน รูปร่างสมส่วน สูง 168 ซ.ม หนัก 50 ก.ก

ลักษณะการพูดจา : เรียกแทนตัวเองว่าฉันและแทนคนอื่นว่านาย/เธอ/คุณหรือแก พูดด้วยน้ำเสียงโทนปานกลาง..และลงท้ายเสียงด้วยคะ หรือ ค่ะ อยู่เสมอ..นอกเสียจากจะเป็นคนที่เธอสนิทหรือคนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี..เวลาโกรธเสียงจะสูงขึ้นมาก และเวลาเศร้า งอน หรือรู้สึกผิด น้ำเสียงก็จะอ่อนต่ำและสั่นเครือเช่น..
“ฉันคือใคร คุณไม่จำเป็นต้องรู้ค่ะ..คุณควรจะรู้แค่ว่า..ควรออกห่างจากฉันก็พอ”
“แกไม่ควรจะเข้ามาเหยียบที่นี่!!”
“ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด..แต่ฉันขอโทษก็แล้วกัน...”
“ฉะ..ฉันไม่อยากปะ..ไปนี่นะ..นา ตะ..แต่ถ้านายอยากให้ฉะ..ฉันไปก็ได้..นะ”//ยิ้ม

ลักษณะการแต่งกาย : จะสวมชุดตามรูปเลยนะคะ
ชุดปกติ(เวลาออกนอกบ้าน)

ชุดนักเรียน

ชุดปกติ(ตอนที่อยู่ในบ้าน)

 

นิสัย : เป็นคนที่รู้ผิดรู้ชอบ รู้ที่ๆควรอยู่ รู้จุดอ่อนจุดแข็งของตัวเองเป็นอย่างดี เป็นคนที่ปกติจะไม่ค่อยคุยกับใครเพราะมีปม..แต่ความจริงเป็นคนที่ร่าเริง ชอบเสียงหัวเราะและยิ้มง่ายแต่เธอก็ไม่เคยยิ้มเลยหลังจากเรื่องในตอนนั้น..

คลอเดียเป็นพวกไม่ชอบใช้กำลังแต่จะใช้สมองและปากมากกว่า..ถามว่าเธอด่าเจ็บไหม..ค่อนข้างจะเจ็บถ้าเธอโกรธจริงๆ เธอไม่ได้ปากร้าย..เธอก็แค่อาจจะพูดจาเสียดแทงหัวใจ พูดตรงและไม่อ้อมค้อม ไม่รีรอที่จะพูดออกไป..ไม่มีใครสามารถขัดเธอขณะที่เธอโกรธได้เพราะไม่มีช่องว่างให้แทรงเข้ามา..แต่ถ้าจะมีใครแทรกเข้ามาได้ละก็..ก็คงเป็นเทวดาไม่ก็ปีศาจแล้วล่ะ...

เธอเป็นคนที่มีสัญชาตญาณดีผิดปกติ รู้สึกได้ว่าคนดีเป็นคนดีหรือไม่เพียงแค่เห็นครั้งแรก..แต่ก็แค่ 50/50 ละนะ แต่คลอเดียก็เป็นพวกซึนนิดหน่อยเวลาอยู่กับคนที่เธอไว้ใจซึ่งตอนนี้ไม่มีเหลืออีกแล้ว..เธอรู้สึกถึงอันตรายได้ดีกว่าใครๆแต่กลับไม่รู้ว่าจะทำยังไงในสถานการณ์นั้น เธอเกลียดการที่ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาวะกดดันเพราะมันจะทำให้เธอสติแตก ไม่มีสมาธิและเธอจะลนลานมากและเมื่อเธอลนลานเธอก็จะทำอะไรโดยไม่คิด ร่างกายไปไวกว่าสมอง ปากไปไว้กว่าร่างกายส่วนอื่น..

คลอเดียเหมือนเป็นพวกเก็บกดบ้างจากปมในตอนเด็ก..ก็อย่างที่บอกเธอมีแววตาที่ดูพิเศษ..เก็บน้ำตาและความกลัวไว้ในนั้น เธอไม่สามารถที่จะลืมอะไรได้เพียงชั่วข้ามคืน ไม่มีใครสามารถปลอบเธอได้นอกจากตัวเธอเอง..แต่ในอนาคตจะมีรึเปล่านั้นก็ไม่สามารถบอกได้

เธอเป็นพวกเข้าสังคมไม่เก่งและไม่ชอบที่จะยุ่งกับใคร..แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากที่จะมีเพื่อน..เพียงแต่เธอมีไม่ได้..เวลาเธอกำลังคิดหรือใช้สมาธิก็มักจะมีรังสีผิดปกติออกมาจากตัวเธอ..เหมือนเตือนให้ผู้คนรอบข้างรู้ว่าอย่าเข้ามาใกล้เธอ..

ประวัติ : คลอเดีย..ฉันเป็นเด็กที่อาศัยอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่ของฉันถูกฆ่า..โดยคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดอย่างพี่ชายขอฉันและฉันยังจำสภาพนั้นได้ติดตา..พี่ชายของฉันที่ถือมีดสั้นที่เปื้อนเลือดของพ่อกับแม่เดินมาหาฉันพร้อมกับพูดว่าคราวนี้..เราก็เหลือกัน 2 คนอีกแล้วนะ ..ใช่..อีกแล้ว..เพราะเขาไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของฉัน..เป็นแค่พี่ชายห่างๆแล้วคำว่าอีกแล้วล่ะ..หมายความว่ายังไง..ก็หมายความว่า..เขาก็ฆ่าพ่อแม่ของตัวเองต่อหน้าฉันเหมือนกันในตอนที่พ่อแม่ของฉันไปทำงาน..และฉันก็จะไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น..พอตื่นขึ้นมาก็มาอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว..พี่ชายหายไปอย่างไร้ร่องรอย ตำรวจที่มาที่บ้านไม่พบรอยนิ้วมือใครไม่ว่าจะเป็นฉัน พ่อ แม่ หรือแม้กระทั่งพี่ชาย..ฉันได้แต่เก็บความความรู้สึกนี้และความทรงจำนี้เอาไว้ข้างในส่วนลึกของจิตใจ..ไม่บอกใคร..และก็ไม่คิดที่จะบอกด้วย..เพราะว่าคนอย่างฉันมันไม่ควรจะมีใครมาอยู่ข้างๆ ถามว่าทำไมน่ะเหรอ..นั่นก็เพราะถูกสอนว่ายังไงล่ะว่า”ลูกไม่ควรไปอยู่กับคนอื่นนะรู้ไหม” “ลูกต้องอยู่คนเดียวสิถึงจะถูก” “เพื่อนอะไรนั่นไม่ต้องมีและห้ามมีเด็ดขาด” “เพราะว่าลูกพิเศษกว่าใครๆ..เพราะฉะนั้นอย่าคิดที่จะไปมีใครนอกจากตัวลูกเอง” “จำเอาไว้..เธอเป็นคนพิเศษ” “เธอคือคนสำคัญ” “เธอต้องอยู่คนเดียว” “ออกไป” “ไม่ควรมี” “หายไปซะ”  ทุกๆถ้อยคำเหล่านี้ยังคงวนเวียนอยู่กับฉันจนเธออายุ 17 ปี..พอคิดว่าจะหาใครซักคนมาเป็นเพื่อน..ก็มักจะจบด้วยการโดนหักหลัง ผิดหวัง...เธอจึงไม่กล้าเชื่อใจใคร...พอเธอโตพอที่จะอยู่คนเดียวก็ได้ ฉันก็ได้ออกมาจากสถานที่นั้นและได้เริ่มอาศัยอยู่ตัวคนเดียว..เธอมักจะคิดว่าที่ชีวิตเป็นอย่างนี้ก็เพราะพี่ชาย..แต่ถ้าถามถึงพี่ชายละก็..ตอนนี้คงอยู่ในตัวฉัน..อา..ทำไมถึงอยู่ในตัวฉัน..เพราะฉันเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดเปล่งออกมาจากผู้คนมากมายฉันไม่เคยเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร..จนตอนนี้ก็ได้เข้าใจว่ามันคือ..สัญชาตญาณนักล่า...แต่ก็ถือว่าฉันแปลกที่ไม่เคยล่า..เอาแต่เก็บตัวไปวันๆหรือไม่ก็ไม่ยุ่งกับใครทั้งๆที่อยากจะมีเพื่อนแทบตาย..ฉันได้แต่ภาวนาว่า”ขอสักครั้งเถอะ..ขอใครก็ได้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามได้โปรดช่วยมาอยู่ข้างๆฉัน..ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม..จะมาดีหรือร้ายก็ได้..ได้โปรด..ขอแค่นั้น..ก็พอ” นั่นคือคำที่ฉันเฝ้าพูดพร่ำถึงตลอดมา..แต่ตอนนี้ก็คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นจริงได้...จึงทำได้แค่ฝันเท่านั้น..

สิ่งที่ชอบ :ความเงียบและมืด – เพราะมันเป็นที่ๆทำให้เธอรู้สึกสบายใจที่สุด

สิ่งที่ไม่ชอบ : ผู้คน – ไม่อยากยุ่งด้วยเท่าไหร่ ไม่กล้าไว้ใจเท่าไหร่

สิ่งที่กลัว : การโดนหักหลัง/การทรยศ/การเข้าไปคุยกับคนอื่น

งานอดิเรก : นั่งอ่านหนังสืออยู่นิ่งๆ

เพิ่มเติม : พี่ชายคลอเดียชื่อว่า มิสทรอย เฮสเปอร์ นะคะ

-คลอเดเลียถึงจะมีสัญชาตญาณแต่เธอก็ไม่เชื่อในสัญชาตญาณตัวเองนะคะ

-ถึงจะพอดูออกว่าใครดีใครไม่ดีคลอเดียก็ไม่กล้าเข้าใกล้อยู่ดีค่ะ

 สัมภาษณ์ตัวละคร (สวมบทมาเลยค่ะ)

                สวัสดีค่ะ เค้าชื่อฮิเมะนะ ตัวชื่ออะไรเอ่ย 

“ไมโอเน็ต คลอเดเลีย...ค่ะ”//ก้มหน้าตอบอย่างหลบสายตา

แล้วรู้สึกยังไงตอนโดนพาตัวไปบ้างคะเนี่ย

“ก็..รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ..ตะ..แต่ก็คงต้องยอมรับมันเท่านั้นแหละค่ะ”//พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยก็จะเงยหน้าขึ้นมาสบตา

อืมม แล้วคิดยังไงกับปีศาจหรอคะ

“ปีศาจ..คือสิ่งที่ฉันเฝ้าหามาตลอด...แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีอยู่จริงค่ะ...”//มองหน้าฮิเมะซังก่อนที่จะเบยหน้าหนีไปทางอื่น

งั้นฮิเมะคงไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ /โค้ง

สัมภาษณ์คุณผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ ฮิเมะนะคะ /โค้ง

“ค่า ฮิโมริเองค่า”//โค้งตอบ

ทำไมถึงส่งลูกมาล่ะคะ

“แน่นอนค่ะ555ตอนแรกส่องเฉยๆค่ะชอบพล๊อตเรื่องแต่เห็นมีคนสมัครเยอะเลยปลงค่ะ555แต่ไปๆมาๆสมัครตัวที่ว่างน่าจะดีกว่าค่ะ..รู้ว่าแข่งกับใครไม่เก่ง555”//หัวเราะ

เตรียมใจให้ฮิเมะยำลูกแล้วใช่มั้ยค-------

“ตามสบายค่า จะต้ม หัน เผา ย่าง หมัก ดอง อะไรก็เชิญเลยค่ะ555”//หัวเราะ

อาจเกิดการดองบ้างเล็กน้อย อย่าโกรธฮิเมะเลยนะคะ

“ค่า ไม่ว่าหรอกค่ะ”//ยิ้ม

มีอะไรอยากบอกฮิเมะเพิ่มเติมมั้ย

“อืมม...ฝากลูกสาวเราไว้หน่อยนะคะ ได้โปรดด”//โค้ง

ถ้างั้นขอให้โชคดีนะคะ