The Mafias Group

ลำดับตอนที่ #3 : กำเนิด

                                    


   

 

 

 

นานมาเเล้ว ในโลกเเห่งเทพนิยาย

มีเทพผู้สูงศักดิ์องค์หนึ่ง นามว่า เเองเจิลลีน่า  เธอคือเทพขั้นสูงสุด หรือ เทพของเทพทั้งมวล

เธอมีพี่ชายคนเดียว นามว่า เจ็ต เเต่ทว่าพี่ของนางกลับไม่ใช่เทพ

เจ็ตเป็นปีศาจร้ายที่ชอบทรมานผู้คนเป็นชีวิตจิตใจ นับวันนี้ เขามีพลังเเข็งเเกร่งเกินนาง

เเละเขาก็หลงในอำนาจเเห่งความชั่วร้าย เขาไม่ต้องการให้ใครมาเเกร่งเกินเขา

ทำให้เเองเจิลลีน่าหนักใจเป็นอย่างมาก เพราะ เธอต้องการมีผู้สืบทอดพลังของเหล่าเทพใน

ตำนาน

"จงไปบอกเเก่ท่านทั้งสี่ว่าข้าจะส่งเด็กไปให้ดูเเลในวันนึง"

เธอสั่งราชองครักษ์ของนาง

นางเดินไปยังลานพิธี เธอเสกสารเล่มนึงขึ้นมาเเละเปิดออก

"เทพเเห่งสายลม เทพเเห่งอัคคี เทพเเห่งสายน้ำ เทพเเห่งพื้นดิน ได้โปรด ฟังคำขอของข้า
 ข้าต้องการสร้างผู้สืบทอดพลังของท่าน จงมอบพลังให้เเก่ข้าด้วยเถิด"

นางชูเเขนทั้งสองขึ้นฟ้า ทันใดนั้นเเสงสีขาวสว่างขึ้น

ร่างเด็กทารกทั้งสี่ลอยอยู่เหนือมือของนาง

วิ้ง!

สัญลักษ์มนตราเเห่งสายลมกับอัคคีประทับตราลงบนดวงตาของเด็กทั้งสอง
เเละสัญลักษณ์เเห่งสายน้ำกับพื้นดินประทับลงบนหน้าผากของเด็กอีกสองคน

เเต่ในขณะนั้นเอง 

ตูม!

"ใครน่ะ?!"

"5555  ตกใจมั้ย น้องรัก"

"ท่านพี่?!"

"กำลังทำอะไรอยู่รึ?" เจ็ตถามพลางขยับเข้าไปใกล้

"ท่านไม่จำเป็นต้องรู้ ท่านมาทำไมรึเพคะ"

"เเหม เเองละก็ ไม่อยากเจอหน้าพี่ชายที่รักรึไง!" 

"ท่านมาทีไรก็สร้างเเต่เรื่องทุกที!"

"ว่าเเต่เจ้าซ่อนอะไรไว้ข้างหลังรึ?"

"เปล่าเพคะ" เเองเจิลลีน่าปฏิเสธเสียงเเข็ง

"เห! ถ้าไม่มีอะไรก็เอามือออกมาจากข้างหลังสิ"

"ไม่!" เธอรีบวิ่งหนีออกห่างจากพี่ชาย
 
จังหวะนั้นเอง 
เจ็ตก็เห็นเด็กทารกทั้งสี่

"555 เจ้าหนีข้าไปไม่ได้หรอก เเอง เธอพยายามสร้างเทพองค์ใหม่สินะ ดีหล่ะ 
ไหนๆข้าก็มาเเล้ว ฆ่าทิ้งซะเลยดีกว่า"

เจ็ตรีบวิ่งตามน้องสาวของตนไป

"ไม่ได้การละ เด็กน้อยทั้งสี่ เจ้าจงลงไปเกิดบนโลกมนุษย์ซะ"

เเองเจิลลีน่ารีบท่องคาถาเพื่อส่งเด็กสี่ลงไปบนโลกมนุษย์

"ไม่นะ เเอง อย่า!!" 

วูบ!
.
.
.
.
.
.

ณ เเถบนึงบนโลก

ในขณะที่ราชินีเงือกกำลังเสด็จไปเยี่ยมประชาชน

"องค์ราชินีเพคะ หม่อมฉันเห็นเด็กคนนี้ตกลงมาในน้ำเพคะ"

นางเงือกตนนึงว่ายเข้าไปหาราชีนี เธอกำลังจะส่งเด็กให้ราชีนีดูใกล้ๆเเต่ก็โดนทหารกันไว้

"ปล่อยนางเสีย"

"เเต่....ขอรับ" เหล่าทหารก้มหน้ารับคำ

ราชีนีรับเด็กคนนั้นออกมาจากอ้อมกอดของเงือกตนนั้น

"อ๋อ เด็กที่ท่านเเองเจิลลี่น่าส่งมาสินะ....ข้าจะรับนางไว้เลี้ยวดูเอง"

"จริงรึเพคะ?"

"จ้ะ"
.
.
.
.

ณ ป่าแห่งหนึ่ง

ขณะที่เทพธิดาแห่งป่าไม้กำลังเดินชมสวนดอกไม้อยู่นั้น เธอได้เห็นเด็กทารกคนนึงนอนอยู่ท่ามกลางสวนแห่งนี้ เธอจึงเก็บเด็กคนนั้นขึ้นมารับเลี้ยงดูแล

“ข้าจะตั้งชื่อให้เจ้าว่า ลูเจ็ตต้า ละกันเด็กเอย ตราประทับนี่ ต้องห้ามให้ใครเห็น”
.

.

.

.

หลายปีผ่านไป

“ช่วยข้าอะไรซักอย่างได้ไหม?”

“มีอะไรรึขอรับ ท่านแองเจิลลีน่า”

“ช่วยไปรวบรวมเด็กพวกนั้นที แล้วฝึกให้พวกเค้าแข็งแกร่งขึ้น โดยไม่ให้เจ็ตรู้ได้ไหม?”

“ถ้าท่านปรารถนาเช่นนั้น กระผมก็ยินดีทำขอรับ”

“ขอบใจนะ” แองเจิลลีน่ายิ้มอย่างพอใจและเดินจากไป