ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
“อา..”
“แ่ื่มน้ำอัลม นายำเป็น้อทำเสียสื่นนานั้นมั้ยวอร์เรน เห้อ”
“หลัทำานเสร็แล้วมาื่มอะไรแบบนี้ มันเป็นอะไรที่โรรู้สึีเลยนะเว้ยแม์”
แม์มอหน้าผมแล้วหัวเราะเบาๆ ..รับ ผมือ”วอร์เรน” ผมเรียนทา้านวิทยาศาสร์โยเพาะ แม้ผมะเ่วิทย์แ่ไหนแ่พวำนวทั้หลายแหล่ผมันไม่ถนัะั้น...
“แล้วนายทำานอะไรมาหล่ะ ไปทำารทลอับอาารย์มาอีแล้วใ่ไหม”
แม์ถามโยที่เธอ้อมาที่วาผม แววาที่เ็มไป้วยวามสสัยและอยารู้อเ็น้อยใสื่อ
“เอ่อ..ใ่”
ผมะให้แม์รู้เรื่อที่ผมไปทำานให้ับเนธานไม่ไ้เี๋ยวเธอะเอาไปบอนอื่น...อโทษนะแม์ที่ผมบอวามริเธอไม่ไ้
“อ๋อ...เออนี่ ันมี่าวีแหล่ะ ันนะประวภาพถ่าย้วย...อาารย์เฟเฟอสันเป็นนัเลือให้หน่ะ”
“อาารย์...เฟเฟอสันหรอ”
“อื้ม เป็นอาารย์ในลาสันหน่ะ อาารย์สอนารถ่ายรูป ารแ่รูป ารทำนู่นนี่อะไรเยอะแยะหน่ะ.. อ้อ เห็นเนธานมั้ย”
“ทำไมหรอ”
“็อนที่อาารย์เฟเฟอสันำลััเลือผู้น่ะอ่ะนะ มีรูปอัน วิอเรีย และเนธาน..สุท้ายัน็นะ สอนนั้นหุหิมาๆ้วยหล่ะ”
“อ่อ....”
พอแม์พูบเธอ็ยิ้มออมา้วยวามร่าเริปนวามสุเล็น้อย ีใ้วยนะแม์ ผมทำไ้แ่ยิ้มออไปโยที่ไม่ไ้พูอะไร ..แม์เป็นนัเรียนที่เรียนลาสเียวันับเนธานและวิอเรีย ึ่ลาสอพวเานั้นเรียน้านารถ่ายรูปหรือ่ายๆือเส้นทาอศิลปิน่าถ่ายภาพ แ่ะว่าไป...ผมเอ็เยไปูผลานออาารย์เฟเฟอสัน้วยนะ ภาพอเาูทรุ่าและมีเสน่ห์มา .. รูปอแม์ะออแนวฮิปสเอร์เบาๆ อวิอเรียะออแนวแสสีูาแ่็ูีไปอีแบบ ส่วนอเนธาน...ผมยอมรับนะว่าเาถ่ายภาพไ้ีแ่ภาพส่วนให่ะออาร์และน่าลัวหน่อยๆ แ่ผมอบนะ มันูนลุและไม่เหมือนใรี
“นี่วอร์เรน ันยืมแฟลไร์ฟอนายหน่อยไ้ไหม พอีันเฟรูปไว้ในนั้นหน่ะ”
“ไ้สิ”
ผมอบลไปเร็วมา นี่ผมทำอะไรลไปเนี่ย...
“เอ๊ะ..”
เี๋ยวนะ ทำไมผมหาแฟลไร์ฟไม่เห็นเนี่ย หรือว่าผมลืมไว้ในห้อเนธานอนที่ผมนั่ทำานอยู่.. ไม่ริน่า..
“แม์..ือว่าันลืมไว้ในห้ออ่ะ”
“เอ้า ถ้าั้นเี๋ยวันึ้นไปเอาให้มั้ย”
“ไม่้อหรอ เี๋ยวันะึ้นไปเอาเอ..แล้วเธอรีบใ้มั้ยหล่ะ”
“ไม่หรอวอร์เรน นาย่อยเอามาให้ันพรุ่นี้็ไ้นะ”
“ันว่าันึ้นไปเอาเลยีว่า นี่็ึมาแล้ว”
“ั้น็ไ้”
พอเธอพูบ็ลุึ้นแ่เธอันเินไปอีทา
“แม์ เธอเินไปผิทาหรือเปล่า”
“วันนี้ันไม่ไ้นอนหอหรอ ันะไปนอนับเพื่อนหน่ะ”
แม์พูบ็โบมือให้ผมแล้วเินไป ผมูนาฬิาแล้วึ้นไปที่ห้อเนธานเพื่อไปเอาแฟลไร์ฟ เาะนอนหรือยันะ..ภาวนาอย่าเพิ่นอนเถอะ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรันแน่แ่ผมรู้สึแ่ว่าผมรู้สึิถึเนธาน อยาเอ อยาุย้วยลอเวลา.. รั้แรที่ผมเอหมอนั่น็ืออนที่เาำลัถ่ายรูปผีเสื้อที่ผมำลัทลอ อนนั้นผมไม่ไ้เอะใอะไรมาหรอแ่เาูมีเสน่ห์มานผมไม่อาหันไปมอทาอื่นไ้ ภาพอนที่ผีเสื้อำลัเาะไหล่อเา แสแยามเย็นอ่อนๆ..เป็นภาพที่รึหัวใผมมา พอผมไุ้ยและไ้ทำอะไรหลายๆให้ับเนธาน ริอยู่ที่เาอบใ้นอื่นแ่ลึๆแล้วเา็เป็นนีนะ เ้านั่นเป็นพวี้สสาร ใอ่อน พอเวลามีนยิ้มให้เ้านั่น็หน้าแทุที ฮ่ะๆ..พวอ่อนไหว่ายหน่ะ บาทีเ้านั่น็มีมุมพวี้อาย้วยนะ นั่นอาเป็นเหุผลที่ผมรู้สึีับเนธาน็ไ้น่า...
อนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้ออเนธานแล้ว ฟู่ว...รู้สึว่าัวผมสั่นไปหม นี่ผมำลัื่นเ้นที่ะไ้เอเาหรอเนี่ย ไม่เอาน่าวอร์เรน ฮึบฮึบ เอาหล่ะ
๊อ ๊อ ๊อ
“เนธาน นี่ันวอร์เรนเอนะ เปิประูให้หน่อยสิ”
วามเียบรอบลุมไปั่วะ านั้นประู็เปิออ
“เนธาน.....อ่า....อาารย์เฟเฟอสัน”
“มีอะไรรึเปล่าุเรแฮม มาเรียเพื่อนะึื่นนานี้”
“ผมลืมอไว้รับ แล้วอาารย์มาทำอะไรที่หอนัเรียน ไม่ลับบ้านหรอรับ”
“็...”
“ให้ผมบอรูให่เวลมั้ยรับว่าอาารย์ไม่ลับบ้าน”
“ัน็ำลัะลับพอี ไป่อนนะ”
อาารย์เฟเฟอสันเินออไปาห้อโยที่อาารย์นั้นนไหล่ผมนผมเือบเ แ่อาารย์ลับมอผม้วยสายาแปลๆ ผมถอนหายใแล้วเินเ้าไปในห้ออเนธาน
“ล๊อห้อ้วยนะ”
เาพูับ้วยน้ำเสียแปลๆ แ่ผมไม่ไ้เอะใหรอนะผม็เินไปทำามที่เาพูแล้วเินไปหาแฟลไร์ฟอผม
“วะ....วอร์เรน นาย่วยันหน่อยไ้ไหม”
“ไ้สิ นายมีอะไรรึเปล่า”
“่วยเอาเสื้อสีำให้หน่อย อยู่ในู้เสื้อผ้าหน่ะ”
ผมเินไปเปิู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อำออมา
“ัวนี้ใ่ไหมเนธาน”
“เอาๆมาเหอะ..”
ผมไ้ยินไม่ผิแน่ น้ำเสียอเาำลัสั่น เหมือนเาไปเออะไรมาอย่าั้นแหล่ะ ผมเินไปหาเนธานแล้วยื่นเสื้อให้
“อบใ”
เาพูแล้วลุึ้นมาหยิบเสื้อ ..เห้ย ทำไมัวเนธานมีรอย้ำแๆเยอะเลยนะ....
“รอยอะไรหน่ะเนธาน”
“ไม่มีอะไรหรอ นายลืมแฟลไร์ฟสินะ เสร็แล้ว็ออไปสิ”
ใบหน้าอเาูแนิๆ ผมยื่นมือไปแะหน้าผาเา..อา...ัวเาร้อนี๋เลย
“นายพอมีผ้านหนูไหม”
ผมนั่ล้าๆเาแล้วเอ่ยปาถาม
“ะเอาไปทำไร”
“ันถาม”
“มี อยู่ลิ้นัล่าสุนะ”
ผมเินไปเอาผ้านหนูแล้วเอาไปุบน้ำานั้น็เอามาเ็ัวให้เนธาน
“นายเป็นไ้นะเนธาน”
“แ่นี้...ไม่เป็นไรมาหรอ แล้วนายไม่้อมาเ็ัวัน้วย”
“อร้ออย่าื้อไ้ไหม อยู่นิ่ๆ้วย”
ำพูอผมนั้นทำให้เา้มหน้าแล้วเบือนหน้าหนีผม ็ัวเาร้อนนานี้ถ้าไม่เ็ัวไม่ไ้หรอ แล้วไอ้เฟเฟอสันหนิ เ้านั่นไม่ไ้สนในัเรียนเลยรึไวะ นี่นป่วยนะเว้ยยัะให้ทำานอี..
“ทำไมนายถึ้อีับันั้นหรอ”
ู่ๆเนธาน็ถามผมแปลๆ
“ทำไม”
“อยารู้”
“ไม่รู้สิ”
“นายีนะ แ่น่ารำามาว่า”
เนธานพูแล้วแอบอมยิ้มนิๆ ผมไม่รู้ว่าเาเป็นอะไรวันนี้
“วันนี้นอนับันมั้ยวอร์เรน”
“หา...”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น