คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 8 ความโกรธ
บทที่ 8
ความโกรธ <<<
“เราจะทนอยู่เฉยๆแบบนี้ต่อไปไม่ได้”
เสียงของซูโฮดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“เราจะไม่มีวันทำลายมันได้อีกเป็นครั้งที่สองถ้าหากพวกมันรวมพลังจากด้านมืดอีกครั้ง พวกเราจะไม่มีวันต้านทานมันได้อีกต่อไป”
ซูโฮบอก
“แต่เราไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหน มีเพียงพรรคพวกมันบางส่วนที่ออกมาและถูกเราทำลาย”
เทาบอก
“ดูจากแหล่งรวมพลังของพวกมันครั้งที่แล้ว พวกมันดูเหมือนจะใช้แถบนี้เป็นแหล่งพลังงาน อาจเพราะมีบางอย่างที่ทำให้พวกมันสามารถรวมพลังได้เร็วขึ้นกว่าเดิม”
ซิ่วหมินบอก
“แล้วบางอย่างนั้น มันคืออะไร”
ไคเอ่ยถามขึ้น
“อาจเป็นบางอย่างที่ทำให้พวกเราพบกับมัน บางอย่างที่ทำให้เรารู้จุดกำเนิดเงา บางอย่างที่พวกมันต้องการเพื่อสร้างโลกใหม่ของพวกมัน”
ลู่หานบอก
“เซฮุน...วันแรกที่นายมาที่นี่ นายเห็นพวกมันที่ไหน?”
เฉินเอ่ยถาม
“แถวๆนี้ ข้างๆตึกสูง”
เซฮุนบอก
“แล้วมันตามบางสิ่งอยู่หรือเปล่า?”
คริสเอ่ยถาม
“ตามบางสิ่งงั้นเหรอ... บางสิ่ง...”
เซฮุนพึมพำกับตัวเอง
“!!!”
“หมอเพิ่งให้ยาเขาเมื่อกี้ค่ะ คงจะหลับไปอีกนาน”
ยุนอาที่นั่งอยู่ข้างๆเตียงเอ่ยบอกดีโอ เลย์ และแบคฮยอนที่ยืนมองชานยอลอยู่ข้างๆเตียง
“ฝากเขาด้วยนะครับ เพราะพวกผมคงดูแลและช่วยอะไรเขาไม่ได้”
เลย์เอ่ยบอก
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ฉันจะดูแลเขาอย่างดีตอบแทนที่พวกคุณช่วยพวกเราไว้”
ยุนอาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะหันมามองคนบนเตียงที่นอนหลับตาพริ้มอยู่อย่างน่าเอ็นดู ตอนหลับดูดีกว่าตอนตื่นซะอีก ยุนอาคิดในใจ
“ฉันก็จะช่วยอีกคนค่ะ”
ซันนี่ที่นั่งบนโซฟาบอก
“ขอบคุณครับ ถ้ามีอะไรที่เราพอจะช่วยได้ก็บอกมาเลยนะครับ เรายินดีเสมอ”
ดีโอบอก
“พวกเราต่างหากละค่ะที่ต้องขอบคุณพวกคุณที่ช่วยรักษาโลกไว้ แม้ว่ามันไม่น่ารักษาก็ตาม”
แทยอนเอ่ยบอก
“ทำไมพูดอย่างนั้นละครับ ที่นี่สวยงามมากเลยนะครับ”
แบคฮยอนบอก
“นั่นนะสิคะ แต่ฉันว่าตอนนี้พวกเรามาทานของที่ซื้อมาเถอะค่ะ ยุนอามากินด้วยกันเร็ว”
แทยอนบอกก่อนจะเดินไปยังโต๊ะอาหารที่มีข้าวของที่พวกเธอซื้อมาวางอยู่เต็มไปหมด
“นายแน่ใจเหรอเซฮุน”
เฉินเอ่ยถามเมื่อพวกเขาทั้งหมดเดินเข้ามาในโรงพยาบาล
“...”
แต่ไม่มีเสียงตอบจากเซฮุน เขารีบก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าด้วยความเร็ว ทุกคนมองหน้ากันไปมาอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนจะรีบเดินไปข้างหน้าตามเซฮุนไปทันที
พรึบ
บานประตูห้องพักผู้ป่วยของชานยอลถูกเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่ม ทั้งแปดคนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าซีเรียส
“มีอะไรหรือเปล่า?”
เลย์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกับดีโอ แบคฮยอน ซันนี และยุนอาเอ่ยถาม
“เธออยู่ที่ไหน?”
เซฮุนเอ่ยถาม
“เธอ... ใคร?”
ดีโอแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ
“แทยอน”
คริสเอ่ยบอก
“แทยอนเพิ่งกลับไป แบคฮยอนลงไปส่งข้างล่างเมื่อกี้เอง มีอะไรหรือเปล่าคะ”
ซันนีเอ่ยถามด้วยใบหน้าไม่เข้าใจ
“เอ่อ...คือ... เซฮุนนายจะไปไหน”
ซูโฮที่กำลังจะเอ่ยตอบซันนีถามเซฮุนที่กำลังเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
“คือขอโทษนะครับ พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ พวกนายอยู่ที่นี่ล่ะ”
ซิ่วหมินบอกก่อนที่เขาจะเดินตามทุกคนออกจากห้องไป
“มีอะไรเหรอ”
ยุนอาเอ่ยถาม ทุกคนในห้องได้แต่ส่ายหัว ยกเว้นเพียงแต่ดีโอที่ยังคงมองตามเพื่อนๆของเขาไป
“เธอหนีเรา”
เซฮุนบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ หลังจากที่เขาออกมาจากโรงพยาบาลและตอนนี้พวกเขาทุกคนก็เดินอยู่บนถนนที่ไร้ซึ่งผู้คนห่างจากโรงพยาบาลเกือบหนึ่งกิโล
“ใจเย็นก่อน มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่นายคิดก็ได้”
เฉินบอก
“แต่เราก็ไม่ควรประมาท”
ซิ่วหมินบอก
“แยกย้ายกันตามหาเธอ ใครเจอก็ส่งสัญญาณมาบอกละกัน”
เทาบอกก่อนที่เขาจะหายตัวไป
“แยกย้ายกัน”
ไคพูดย้ำอีกครั้งก่อนที่เขาจะหายตัวตามเทาไปติดๆ
“ขออย่าให้มันเป็นอย่างที่เราคิดเลย”
ลู่หานบอกก่อนเขาจะหายตัวไปอีกคน
“ไปกันเถอะ”
คนที่เหลือหายไปพร้อมกันหลังจากจบคำพูดของซูโฮ แสงจากข้างถนนที่เคยสว่างดับพรึบลง ใครบางคนยกยิ้มในความมืด...
พรึบ
ใครบางคนปรากฏตัวด้านหน้าหญิงสาวผิวขาวตัวเล็กที่กำลังเดินตรงไปยังห้องของเธอ
“ลู่หาน?”
แทยอนเอ่ยชื่อคนตัวสูงกว่าเธอด้วยใบหน้าสงสัย
“ขอโทษนะครับ”
ยังไม่ทันที่แทยอนจะได้เอ่ยถามอะไร ลู่หานก็จับมือแทยอน ก่อนที่เขาและเธอทั้งสองคนจะหายไปทันที
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
แทยอนเอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย ดาดฟ้ากว้างของหอพักเธอคือที่ๆเธอยืนอยู่
“ไม่น่าถาม”
เซฮุนที่ปรากฏกายข้างๆลู่หานพูด
“แปลกใจเหรอที่เรารู้ทัน”
เซฮุนพูดก่อนจะเหยียดยิ้ม
“คุณพูดอะไร? ฉันไม่เข้าใจ”
แทยอนแสดงใบหน้าสงสัยมายิ่งกว่าเก่า เซฮุนยกยิ้มด้วยความไม่สบอารมณ์ก่อนที่เขาจะใช้พลังลม ที่ทำให้แทยอนที่ยืนนิ่งอยู่ถึงกับเซอย่างไร้ทิศทาง
“เซฮุนหยุด”
ซูโฮที่ปรากฏกายข้างๆแทยอนเอ่ยบอก
“นายวู่วามเกินไปแล้ว”
ซิ่วหมินที่มาพร้อมซูโฮบอก
“นี่มันอะไรกัน พวกคุณจะทำอะไร”
แทยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
“เธอกลัวงั้นเหรอ”
ไคที่ยืนข้างๆเซฮุนพูดด้วยความสงสัย
“เธอจะกลัวอะไร ในเมื่อพลังของเธอมีมากกว่าเรา”
เทาพูดขึ้น
“เธอแกล้งนะสิ! จะปกปิดมันไว้ทำไม? แสดงพลังของเธอออกมาเลยสิความชั่วที่อยู่ในตัวเธอแสดงมันออกมาสิ!!!”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเซฮุนดังขึ้นพร้อมกับที่สายลมพัดขึ้นอย่างรุนแรง แทยอนที่ยืนนิ่งต้องถลาตามแรงลมอีกครั้ง
“เซฮุน!”
คริสเอ่ยชื่อก่อนที่เขาจะถลาไปรับตัวแทยอนที่กำลังจะล้มลงบนพื้น ใบหน้าของเธอซีดเผือดเพราะความกลัว แต่ถึงอย่างนั้นเซฮุนก็ยังคงมองเธอด้วยความโกรธเช่นเดิม
“หยุดนะ!!”
ร่างสูงเพรียวเจ้าของเสียงที่แสนคุ้นตาก้าวเท้าเข้ามาท่ามกลางวงล้อมของชายหนุ่มผู้มีพลังวิเศษ ใบหน้าของเธอแสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจน
“ซอฮยอน”
แทยอนเอ่ยชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
...........................................................
(\^_^/)(^_^)(^_^)(^_^) (\^_^/)
ความคิดเห็น