คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คนปรุงอาหาร ( มีเพียงคนเดียว )
" ฮันเกิงฟังเอาไว้ให้ดีนะ นายเพิ่งมาทีนี้ครั้งแรกมีกฎมากมายที่นายไม่รู้แล้วอาจจะทำผิดได้ ฉันชื่อฮีชอล ต่อไปเรื่องในคฤหาสน์นี้เราจะเป็นคนบอกนายเองมีอะไรไม่เข้าใจถามได้ เข้าใจไหม "
" เข้าใจแล้ว " ฮันเกิงตอบเสียงใส
ฮีชอลจึงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ช่างเป็นคนที่ว่านอนสอนเข้าจริง ๆ ฮีชอลคิด
" นายมารับผิดชอบงานครัว แต่ห้องครัวมีพ่อครัวใหญ่อยู่แล้วยี่สิบคน นายเพิ่งจะเข้ามาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะทำอาหารให้คุณชายซีวอน คอยยืนช่วยอยู่ด้านข้างก็แล้วกัน แล้วอย่าไป
แกะกะพ่อครัวเขาล่ะ นายต้องทำตามอย่างเคร่งครัดเข้าใจไหม "
" เข้าใจแล้ว ผมจะตั้งใจเรียนรู้จากพ่อครัวให้ได้มากที่สุด "
ฮันเกิงพยักหน้ารับคำอย่างจริงจัง บ้านใหญ่ยังกะวังแบบนี้ย่อมมีกฎระเบียบเป็นธรรมดา
ฮันเกิงนั้นพยายามเตือนสติตัวเองว่าอย่าใช้อารมณ์ พยายามทำตัวให้เข้ากับคนอื่นและตั้งใจทำงานให้ดี
" ดีมาก ตอนนี้ฉันจะบอกกฏเกณฑ์ต่าง ๆ ให้ให้นายได้รับรู้ ต้องจำให้ดีล่ะ อย่าเผลอทำผิดเป็นอันขาดเข้าใจไหม " ฮันเกิงพยักหน้าแทนคำตอบ
" อืม...เอาล่ะ คฤหาสน์นี้แบ่งออกเป็นเจ็ดส่วน ที่ห้องของคุณชายนั้นอยู่บริเวณที่สำคัญที่สุดคือส่วนที่ติดกับสวนหย่อมใจกลางคฤหาสน์ ส่วนอื่น ๆ แบ่งออกเป็นห้องหนังสือและห้องรับรองแขก
บริเวณนั้นหากว่านายมีเวลาก็สามารถไปเดินเที่ยวเล่นได้ แต่สวนหย่อมที่อยู่ของคุณชายนั้นห้ามเด็ดขาด คนทำงานก้นครัวแบบนายห้ามเข้าออกที่นั้นตามใจชอบไม่ได้ ถ้านายถูกคนจับได้นายจะโดนกักบริเวณ หรือถ้าคุณชายมาเห็นเข้าแล้วอารมณ์ไม่ดีอาจจะโดนไล่ออกได้
"เข้าใจที่ฉันพูดไหม "
" เข้มงวดขนาดนั้นเลยเหรอ " ฮันเกิงใจหายหาบ กฎระเบียนของคฤหาสน์หลังโตนี้มันเยอะมากมายเสียเหลือเกิน ฮันเกิงจะพยักหน้าอย่างแรงเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ฮีชอลพูด
" เข้าใจก็ดีแล้ว อีกส่วนหนึ่งนั้นก็คือที่อยู่ของพวกเรา ๆ ดี ๆ นี้เอง ห้องที่นายนอนอยู่นั้นจะมีคนที่นอนอยู่ด้วยแล้วอีกสองคนพวกเขาอายุใกล้เคียงกับนาย ตอนมืดก็คงได้พบเอง "
" ดีจัง ผมไม่ค่อยยากนอนคนเดียวกลัวไม่มีเพื่อนที่นี้ก็ค่อยดีหน่อย "
ฮันเกิงเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธ์ ยิ่งอายุใกล้เคียงกันยิ่งดีใหญ่ ฮันเกิงดีใจที่จะได้เจอหน้าพวกเขา
" อืม... "
เห็นฮันเกิงเปิดเผยปราศจากจิตใจที่อิจฉา ทั้งยังว่านอนสอนง่าย เอาจริงเอาจังในการทำงาน ทำให้ฮีชอลอดที่จะเอ็นดูไม่ได้
" เอาล่ะฮันเกิง ในเมื่อนายเข้ามาอยู่ที่นี้ ฉันจะบอกนิสัยที่คุณนั้นชอบและไม่ชอบให้ฟังนะ ฟังให้ดีล่ะ นิสัยของคุณชายนั้นชอบให้บนโต๊ะมีอาหารหลากหลายจาน... "
" ไม่เคยตักทานอาหารจานเดียวซ้ำเป็นสองครั้ง " ฮันเกิงเอ่ยให้จนจบประโยค
" นายรู้แล้วหรือ " ฮีชอลเอ่ยถามอย่างสงสัย
" อืม..เป็นคนข้างกายของคุณชายชื่อ คัง..คังอินเป็นคนบอก (ขี้เก๊กชะมัดเลย) " ประโยคหลังนั้นฮันเกิงเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา
" คุณคังอิน ห้ามเรียกคังอินเฉย ๆ คุณคังอินเป็นคนสนิทของคุณชาย วันหลังถ้าพอเจอควรเอ่ยอย่างสุขภาพมากกว่านี้ เข้าใจที่พูดไหม " ฮีชอลอธิบายอย่างยาวเหยียด
ทำให้ฮันเกิงอดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นอย่างซุกซน
" รู้แล้วผมจะจำไว้ "
" อีกอย่าง ฉันของบอกก่อนเลยนะว่า ถึงแม้ว่านายจะไม่ค่อยได้มีโอกาสได้พบคุณชายเท่าไร แต่ถ้าหากได้พบนั้นอย่าแตะต้องตัวคุณชายเป็นอันขาด "
ฮีชอลเตือนด้วยความหวังดี เพราะเคยมีสาวใช้มาใหม่ยกอาหารไปให้คุณชาย เผลอดันถูกเนื้อต้องตัวเลยโดนทำโทษให้กักบริเวณเล่นเอาจะแย่ไปตาม ๆ กันเลย
" กฎข้อนี้แปลกจัง หรือว่าคุณชายมีนิสัยรักสะอาดเป็นพิเศษ "
ฮีชอลมองด้วยท่าทางตกใจสุดขีด
" พูดจาอะไรหัดนึกถึงสถานที่บ้างนะ ฮันเกิงเดี๋ยวจะโดนไม่รู้ตัว เอาเรื่องของเจ้านายมาพูดเป็นเรื่อง
ติดตลกจะโดยไล่ออกไม่รู้ตัว "
" ผมขอโทษครับ ผมจะจำไว้ "
ดูท่าทางเรื่องนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว แล้วมันจะคุมกับเงินที่เขาได้มาไหมเนี้ย
ฮือ ๆ ๆ TOT ฮันเกิงแอบครวญครางอยู่ในใจ
ซีวอนหย่อนกายนั่งลงพลางมองดูอาหารมากมายบนโต๊ะอาหารอย่างไม่นึกจะยากทานของที่อยู่ตรงหน้า วันนี้อาการอบอ้าวดีจริง เขานั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ปรายตามองไปที่พ่อครัวฝีมือดีหกคนที่ยืนอยู่ทางขวามือ ส่วนคนที่ยืนอยู่ทางซ้ายมือนั้นพ่อบ้านและคังอิน แต่กลับไม่เห็นเงาที่เขาอยากเจอ
" ฮันเกิงล่ะ " ซีวอนเอ่ยถามขึ้น
" ฮันเกิง " พ่อบ้านเอ่ยท่าทางที่งุนงง
" พ่อบ้านคุณชายเขาหมายถึงฮาน ฮันเกิง ที่พาตัวเข้ามาในคฤหาสน์คนใหม่ไงล่ะ "
" เอ่อ.. "
" คุณชายถ้ายังเดี๋ยวผมไปตามมาให้นะครับ "
ซีวอนไม่เอ่ยอะไร เพียงพยักหน้าทีนึงอาหารที่ดีเลิศอยู่ตรงหน้าเขาไม่อยากจะทานแต่อย่างใด
ในที่สุดฮันเกิงก็ถูกนำตัวมา เขายืนหอบหายใจเพราะวิ่งมาไกล ๆ แต่ก็ยังคงยิ้มแย้มสดใสอยู่บนใบหน้าเรียวงามนั้น ถามเสียงเจื้อยแจ้วว่า
" คุณชายตามผมมีเรื่องอะไรเหรอ "
เห็นท่าทางไร้มารยาทของฮันเกิงเช่นนั้นชีวอนกับไม่รู้สึกหงุดหงิด กลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
" ใครว่าฉันมีธุระกับนายล่ะ "
" อ้าว... " ( เฮ้ย ! ฉ่อยเรียกมาก็บอกไม่มีอะไร ดูถ้าคุณชายเธอจะว่างจัด : ซู่ เดี๋ยวก็รู้น่านังซู่ อ่านแบบเงียบ ๆ ไม่เป็นหรือไง : กังหัน ง่ะ =_= : ซู่ )
ไม่มีอะไรแล้วไปเรียกตัวเขามาทำไม ซีวอนเขาคิดจะทำอะไรอีกล่ะเนี้ย ฮันเกิงหันไปมองพ่อบ้านว่าจะให้เขาทำยังไงเมื่ออีกฝ่ายดูเมื่อจะเงียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ถูกท่าพ่อบ้านจะไม่ช่วยอะไรเขาเลย
( อ๊า !.... ซู่ เงียบแล้วอ่านเฉย ๆ นะจ๊ะ คุณนังซู่ : กังหัน เฮือก! TOT : ซู่ )
" ในเมื่อมาแล้วไปยืนด้านหลัง อย่างมารบกวนเวลาฉันทานอาหาร " ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างรำคาญใจ
" ห๊า ! " เมื่อเห็นฮันเกิงยืนตะลึงอยู่กับที่ พ่อบ้านจะลากเขาไปยืนอยู่ด้านหลังพ่อครัว
" คุณชายจะรับอาหารหรือยังครับ " พ่อบ้านเอ่ยถามขึ้น
" อืม...ไปถามพ่อครัวว่าจานไหนฝีมือของฮันเกิง " พ่อบ้านนิ่งอึ้งไป คนที่ชื่อฮันเกิงอีกแล้วเหรอเนี้ย
" ได้ยินไหมว่าอาหารจานไหมฝีมือของฮันเกิง " พ่อบ้านเอ่ยไปถามพ่อครัวที่ยืนอยู่คนแรก เขามีรูปร่างอ้วน อายุประมาณห้าสิบกว่า ๆ เอ่ยด้วยสีหน้าที่ซีดเผือก
" คืออย่างนี้ครับคุณชาย ฮันเกิงเพิ่งจะเข้ามาที่นี้เป็นครั้งแรกเลยไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอาหาร "
" ไม่มีหรือ.... " ซีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก
ทำให้ทุกคนนั้นอกสั่นขวัญแขวนไปตาม ๆ กัน ผ่านไปครู่หนึ่งซีวอนจึงลุกขึ้น
" อากาศร้อนแบบนี้ ฉันกินอะไรไม่ลงหรอกไปทิ้งให้หมด " ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องอาหารไป
โดยมีคังอินเดินตามไปติด ๆ
เมื่อฮันเกิงได้ยินดังนั้นก็ถึงกลับโกรธมาก ก่อนที่จะเอ่ยว่า
" ทำแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ ไม่แตะอาหารสักอย่าง มันน่าโมโหนัก " ฮันเกิงเอ่ยด้วยอารมณ์โมโห แต่ทุกคนที่มองเขานั้นกลับมองด้วยท่าทางยังกับเขาเป็นตัวประหลาด
วันต่อมา
" พ่อบ้านจานไหนฝีมือของ ฮันเกิง "
" คุณชาย คือจานที่อยู่นอกรอบสุดครับ เนื้อไก่ผัดถั่วงอก ( ของโปรดผมเลย 555+ : กังหัน )
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้ทุกคนเข้าใจความคิดของคุณชายแล้ว คราวนี้ฮันเกิงเป็นทำอาหารขึ้นโต๊ะหนึ่งจาน พร้อมให้ฮันเกิงเข้ามายืนเป็นคนสุดท้ายต่อจากพ่อครัวทั้งหก รอคอยให้คุณชายถามถึง
" เอามาวางตรงหน้าฉันนี้ "
" ครับ คุณชาย " เพื่อไม่ให้เป็นการล่าช้า พ่อบ้านรีบเอาจานอาหารที่ฮันเกิงเป็นคนปรุงว่างไว้ตรงหน้าซีวอนทันที หลังจากนั้นเขาก็ทานอาหารเพียงจานเดียวสามคำแล้วก็เดินออกไป โดยไม่แตะต้องอาหารจานอื่นอีกเลย ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นพากันเหงื่อตกไปตาม ๆ กันมองอย่างไม่เข้าใจ
หลังจากวันนั้น...
" คุณชายอาหารสามอย่างเป็นฝีมือของฮันเกิงครับ " ว่าแล้วซีวอนก็ไม่เอ่ยอะไรตักอาหารทั้งสามนั้นสามคำ
เหมือนเดิมแล้วก็เดินออกไป
ต่อมา..
" คุณชายอาหารเจ็ดอย่างเป็นฝีมือของฮันเกิงครับ... " แล้วซีวอนก็ทำเช่นนั้นอีกเหมือนเดิม
ต่อมา...
" คุณชายอาหารสิบอย่างเป็นฝีมือของฮันเกิงครับ... "
ต่อมา...
"คุณชายอาหารสิบแปดอย่างเป็นฝีมือของฮันเกิงครับ... " วันนี้คนปรุงอาหารนั้นเหลือเพียงฮันเกิงคนเดียว ซีวอนก็ยังคงทำแบบเดิมเช่นเคยนั้นก็คือทานอาหารจานละสามคำจนครบทุกจานที่ฮันเกิงเป็นคนทำ
________________________________________________________________________________________________
กลับมาแล้วครับ 555+ เพิ่งไปจีนมาหนุกมากมายเลย ก๊ากกกกก
ไปหาเพื่อนเก่าที่เรียนมาด้วยกันด้วย มาอัพ 100% ให้ล้วนะครับ ติชม + เม้นให้หน่อยนะครับ
แบบว่าเป็นกำลังใจกันไง 555+
ความคิดเห็น