ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มัดหัวใจ...คุณชายจอมโหด [ sihan ]

    ลำดับตอนที่ #3 : แกล้ง

    • อัปเดตล่าสุด 27 ธ.ค. 52


     
    "
    อะไรนะผม ต้องล้างรถให้คุณอีกเหรอเนี้ย  " 

    "  ถูกต้องนายเป็นคนพูดเองนะ  ทุกคนในที่นี้ได้ยินกันทุกคนหรือว่านายคิดจะเบี้ยว  ห๊า ! "

    "  ตะ..แต่ว่า   +_+  "

    ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้เขาปากเสียเองล่ะ งานนี้นายได้เหนื่อยตายแน่ ๆ ฮันเกิง  ชีวอนยิ้มเล็กน้อยแอบคิดในใจ 

    " เอาเถอะผมล้างให้ก็ได้  "  ฮันเกิงยิ้มออกมาอย่างร่าเริง  แล้วเตรียมไปตักน้ำล้างรถให้ชีวอน 

     ชีวอนนั้นเมื่อเห็นฮันเกิงเดินไปตักน้ำอย่างว่าง่าย จึงอยากจะคิดแกล้งร่างที่อยู่ตรงให้ให้สนุก เพราะยังไงซะเขาก็ไม่รู้จะไปทำอะไรอยู่แล้ว 

    "  อืม...จริงสิ  ล้างรถเสร็จแล้วอย่าลืมซักเสื้อผ้าให้พวกฉันด้วยนะ  อย่าให้มีรอยเปื้อนแม้แต่นิดเดียวก็ห้ามมี  "

    " นี้..นาย  "  ฮันเกิงมองชีวอนอย่างไม่พอใจ  ชีวอนยิ้มกริ่มอย่างได้ใจ  แล้วหันไปเรียกคังอินแล้วเอ่ยว่า 

    "  ให้คนไปเอาชามาให้ฉันหน่อย  ฉันจะนั่งเล่นอยู่ที่สักพัก  "

    "  แต่ว่าคุณชาย  วันนี้คุณท่านบอกว่าจะมีแขกให้รีบกลับไม่ใช่หรือครับ  "

    "  กลับไม่บอกพ่อว่า วันนี้ฉันไม่ว่าง ไว้จะไปวันหลัง  "

    "   แต่ว่า... "   เมื่อเห็นสีหน้าชีวอนนั้นทำให้คังอินชะงักทันที   ชีวอนเอ่ยไล่เขาออกไปอย่างรำคาญ  พร้อมกับหันหน้าไปมองร่างบางอีกครั้ง  สายตาเจ้าเหล์นั้นหันไปร่างที่กำลังเช็ดรถอย่างตั้งใจ 

    ขัดซ้ำไปซ้ำมาเน้นให้สะอาดอยู่หลายรอบ   สนุกดีจริง ๆ ที่แท้การได้ดูคนล้างรถก็สนุกไปอีกแบบนะเนี้ย  อันที่จริงรถของเขาก็ทำความสะอาดอยู่แล้วทุกวัน  เพราะนิสัยที่รักสะอาดของเขา หากวันไหนรถในมีรอยเปื้อนเพียงนิดเดียวเขาจะไม่ยอมขึ้นนั่งเป็นอันขาด 

         ไม่นานนักท้องฟ้าก็เริ่มมืด  ในความพยายามสุดขีดของฮันเกิงเพื่อเช็ดรถ...ไม่สิ่งเรียกว่าขัดมากกว่า  ส่วนต่าง ๆ ของรถสะอาดเหมือนใหม่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน 

    ถึงแม้ว่าฮันเกิงจะเหนื่อยขนาดไหน  แต่เขาก็ไม่เคยบ่นทั้งที่รู้ดีอยู่แล้วว่าชีวอนนั้นตั้งใจจะแกล้งเขาแท้ ๆ แต่รอยยิ้มของฮันเกิงก็ไม่เคยจางหายไป  ( อ๊ายยยย !  ป๋าค่า น่ารักจริง ๆ พยายามเข้านะค่า  ป๋าสู้ ๆ : กระชู่ 001  นังชู่ แกมาทำไมเนี้ย  : กังหัน   มาเสือกและให้กำลังใจป๋า  ^O^ : กระชู่ 001    =_= : กังหัน  )      

    "  เช็ดสะอาดแล้วเหรอ  "

    "  เสร็จแล้วครับ   "  ฮันเกิงยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ล้างรถเสร็จ 

    "  นายรู้ไหมว่าใช้เวลาไปเท่าไรกว่าจะล้างรถเสร็จ  "  

    "  อืม..สองชั่วโมงกว่าแล้วล่ะมั้ง  555+ ใช้เวลานานไปหน่อยแต่คุณต้องพอใจ

    แบบสุด ๆ แน่นอน   " 

    "  ดี  แต่ขอถามหน่อยใกล้จะค่ำแล้วแบบนี้  นายจะซักผ้าให้พวกฉันยังไง  " ชีวอนหันไปดูเสื้อผ้าที่กองเป็นพะเนินที่เขาให้ลูกน้องมากองไว้

    "  สบายใจได้เลย  ไม่ว่าจะดึกขนาดไหนผมก็จะซักให้สะอาดแล้วส่งให้กับลูกน้องของคุณเอง  "

    ฮันเกิงเอ่ยรับด้วยรอยยิ้ม 

    เหนื่อยจริง ๆ เหนื่อยจนใจจะขาดอยู่แล้ว  ในความคิดของฮันเกิง 

     "  ถ้าอย่างนั้นก็ทำต่อไปนะ  ไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยามฉันก็จะนั่งอยู่เป็นเพื่อนนายเนี้ยแหละ  "   ชีวอนเอ่ยออกมาอย่างสบายอารมณ์

    "  หา !!!!  OoO  "    ทำไมคุณชีวอนเนี้ย   ถึงได้มีเวลาว่างจัง งานการไม่มีทำเลยหรือไง  

    กะจะให้เขากลับไปเสียก่อนแล้วพรุ่งนี้จะไปผ้าไปส่ง แต่กลับมานั่งรอเขาแบบนี้เพื่ออะไรกัน 

    ฮันเกิงได้แต่คิดอยู่ในใจ 

    "  เอ่อ...คุณชายครับคุณท่านมาหาคุณชายครับ "   ชีวอนขมวดคิ้ว เอ่ยถามคังอินอย่างอึ้ง 

    "  พ่อมาทำไม  "  แต่ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มวันกลางคนเดินเข้ามาหาชีวอน มองไปรอบ ๆ ร้านขายข้าวผัดเมื่อมองไปก็แปลกใจที่มีชุดบอดี้การ์ดวางอยู่ที่หน้าประตูร้าน

    "  พ่อมาทำไมที่นี้ล่ะครับ  ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ว่างนะ  "

    "  พ่อบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าวันนี้จะมีแขกมา  แต่แกกลับไม่อยู่  "  ชายวัยกลางคนเอ่ยออกมาอย่างโมโหกับการกระทำที่ไม่รับผิดชอบงานของชีวอน 

    "  จะใส่ใจอะไรนักหนานะพ่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยก็ได้  "  ชีวอนเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ 

    "  นี้แก...ไอ้..เฮ้อ... นี้วันก็มืดค่ำแล้วจะกลับกันหรือยังล่ะ  "  วัยกลางคนเอ่ยถามขึ้น  แต่ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น 

    "  คุณชีวอนไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกครับ  เดี๋ยวผมจัดการให้เสร็จเรียบร้อย  แล้วจะเอาไปส่งให้

    แค่เอาที่อยู่เบอร์ติดต่อได้ไว้ให้ผมก็พอ "  ชีวอนไม่ตอบ แต่กลับหันไปสั่งคังอินว่า 

    "  เอาเขาไปคฤหาสน์ด้วยสั่งให้ซักเสื้อให้สะอาด ซักเสร็จแล้วค่อยกลับ ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน  นายก็ต้องเฝ้าไว้จนกว่าเขาจะเสร็จ "  ชีวอนเอ่ยพร้อมกับหันไปยิ้มให้ฮันเกิง 

    "  นี้ คุณ..กลัวผมจะซักไม่สะอาดหรือไงถึงต้องเฝ้ากันขนาดนี้เนี้ย  "  แต่ฮันเกิงก็เดินตามชีวอนไปแต่ก็อดที่จะบ่นไม่ได้   คังอินที่ยืนอยู่ด้านข้างฮันเกิงทำหน้าเหยเก นี้แสดงว่าเขาไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนต้องยืนเฝ้าหมอนี้ทั้งคืนเลยเหรอเนี้ย  เฮ้อ !  ทั้งหมดก็เพราะเจ้านี้เนี้ยแหละที่ก่อเรื่องทั้งหมดเรื่องมาถึงขนาดนี้ก็ทำให้คังอินอดหันไปมองฮันเกิงอย่างโกรธเคืองไม่ได้ 

     ฮันเกิงเมื่อเห็นคังอินทำท่าทางโกรธใส่เข้าก็อดที่จะแลบลิ้นปลิ้นตา  ไม่ได้  

    __________________________________________________________________________________________________________

    มาอัพก่อนปีใหม่ค๊าบบบบ  ^ ^  
    ปีใหม่ปีนี้มมีความสุขมาก ๆ ๆ นะครับ  Happy New Year  นะครับ  ^O^  
    ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อนนะครับ  แต่ก็กะว่าจะอัพให้เสร็จก่อนปีใหม่  ไม่ว่ากันนะครับ
    ใครเดินทางไปเที่ยวที่ไหนก็ขอให้เดินทางให้สนุก มีความสุขทุกคนนะครับ  คิดอะไรก็ขอให้สมหวังทุกคนนะครับ 
    เรื่องที่แล้วไปแล้วก็ลืม ๆ กันไปซะนะครับ  เพื่อน ๆ ทุกท่านเจอกันหลังปีใหม่นะครับ  ^ ^    

     

    คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ
    [ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×