ไม่ได้ตั้งใจจะหลอก

ลำดับตอนที่ #3 : จุดจบของคนเลว

                            เฮ้อไม่อยากมาโรงเรียนเลยทั้งที่เมื่อก่อนอยากมาแท้ๆสงสัยเป็นเพราะเจ้าคาโอกิแน่ๆ(ตอนนี้ไม่ปลื้มแล้วเพราะหมอนั่นเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลย)

"สวัสดีลูกิโกะจัง"

"เอ่อสวัสดีค่ะรุ่นพี่คาโอกิ"

"เป็นไงเห็นเมื่อวานแล้วสุดยอดมะ"แหมเจ้านี่ที่จริงมันปีศาจชัดๆ

"ฉันรู้ว่าลูกิโกะจังเป็นคนดีคงไม่ได้บอกใครสินะ"ทำไงดีกลัวจนไม่กล้ามองหน้า
 
"เฮ้!พวกนายทำอะไรกันน่ะ"โล่งอกที่ซาสึจิมาช่วยไว้

ในห้องเรียน

"เอ้าเปิดหน้า51"กลุ้มแฮะเรื่องเมื่อวานถ้าเป็นลูกิโกะต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วแน่ๆแล้วฉันล่ะฉันจะทำยังไง


"นาราอิตั้งใจเรียนหน่อย"ครูหัวบาร์โคดพูดขึ้น

"หน้าไหนคะ"

"หน้า51ข้อ12"และที่ฉันเห็นในหนังสือก็คือลูกิโกะเสียบกระดาษไว้ในนั้นเขียนว่าขอโทษยังไม่ได้ทำเลย  ฮึ่มลูกิโกะ

"ทำไม่ได้ล่ะสิ"ครูพูดขึ้นอีก

"หัวบาร์โคดนี่น่ารำคาญชะมัด"ซาสึจิพูด

"ว่าไงนะมามิสึโอะ"แล้วครูก็หันไปด่าซาสึจิ อ๋อนายนี่นามสกุลนี้เองหรอเอ๋รึว่าเมื่อกี๊นายช่วยฉัน

ติ๊งต่อง...................................

"เอ่อซาสึจิเมื่อกี๊ขอบใจนะ"ฉันพูด

"ฉันเปล่าช่วยเธอแต่ฉันรำคาญหมอนั่นจริงๆ"

"ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ"พอพูดแล้วเขาก็ยิ้มให้แบบหล่อสุดๆเลยล่ะแต่ความจริงเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร

พักกลางวัน.....

ตอนนี้ฉันกินข้าวอิ่มแล้วเลยรีบขึ้นมาทำการบ้านของยัยลูกิโกะให้เสร็จฮึ่มคิดแล้วโมโห

"แย่แล้วสมุดหมด"อ้าวซาสึจินี่เองรึตกใจหมด

"ซาสึจิจดสมุดจนหมดด้วยรึ"

"เดี๋ยวเหอะเธอ"

"ฉันไปซื้อให้ไหมล่ะ"

"ไม่ต้องหรอกรบกวนเปล่า"

แต่ในที่สุดเราก็มาด้วยกัน   เขาคงไม่สบายใจที่ให้เราไปซื้อ

"เฮ้เธอทำไมซื้อมาเยอะนักล่ะ"

"ก็ดีใจนี่นา"

"หา"

"เปล่าสำรองไว้น่ะ"เฮ้อเกือบไปแล้วลูนะ

"กลับกันเถอะ"พูดแล้วซาสึจิก็เดินกลับแต่ดันผ่านทางห้องประธานนี่สิ(ความจริงแล้วเจ้าคาโอกิน่ะเป็นประธาน)

"นิสัยไม่ดี"เสียงนักเรียนหญิงนี่หว่า

"ฉันทำกับเธอคนเดียวเท่านั้นแหละ"อ้าวเฮ้ยเสียงประธานหรือว่า..........พอมองเข้าไปประธานกำลังกอดกับนักเรียนหญิงคนใหม่ ขอโทษดันมาเห็นฉากนี้อีกแล้ว

"ดีหรอถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง"

"ไม่เป็นไรหรอกถึงเห็นก็ไม่กล้าพูด"

"เฮ้ย"ซาสึจิตะโกนแล้วดึงฉันมาหลบหลังประตู

"แย่แล้วมีคนได้ยินแน่ๆ  อ้าวไม่มีใครนี่นา"

"เฮ้อตกใจหมด"

"หมอนั่นพูดถึงเธอใช่ไหม"

"ไม่โกรธรึไง"ตอนนี้ฉันเป็นลูกิโกะฉันคงทำอะไรไม่ได้

"โกรธสิ" 

"แต่คนอย่างฉันถึงพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก"

"ฉันอยากจะทำอะไรแก้เผ็ดเจ้าคาโอกิ ฉัน  "

"ดีแล้ว"

"อยากทำอะไรก็ต้องลองไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ไหม"ว้ายหล่อจังหล่อจริงๆเพราะเขาแท้ฉันถึงเข้มแข็งขึ้น

"ฉันก็อยากแก้แค้นหมอนั่น"ซาสึจิพูด

"หาหมอนั่นเคยทำอะไรเธอหรอหรือเขาแย่งแฟนเธอไป"

"จะบ้าหรอไม่ใช่อย่างงั้น"

"ฉันก็เหมือนเธอจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้า"

"ฉันว่าทำไปตอนนี้ดีกว่ามาเสียใจภายหลังนะ"

"งั้นทำไงล่ะ"ฉันถามขึ้น

"ฉันมีแผน"แล้วซาสึจิก็มากระซิบข้างหูฉัน

"อ๋อโอเค"

ในห้องประชุม...................

"อ้าวลูกิโกะจังมีอะไร"

"เอ่อ..ฉันว่าแบบนี้มันไม่ค่อยดีนะเมื่อวันก่อนฉันเห็นเธอจูบกับนักเรียนหญิงคนแถมวันนี้เป็นคนล่ะคนด้วย"

"อะไรของเธอ"คุณคงไม่รู้ว่าฉันเตรียมเครื่องอัดเสียงไว้ข้างหลังขอโทษที่ต้องทำอย่างนี้ฮิฮิ

"ช่วยไม่ได้ก็ผู้หญิงเค้าเต็มใจเองนี่  สาวๆพวกนั้นรุ้จักฉันแต่เพียงภายนอกยังไม่รู้จักฉันดีก็ตรงรี่เข้ามาทุกคนดูฉันแต่เพียงภายนอกทั้งนั้นเธอก้เหมือนกันลูกิโกะ"

วี้......

"เอ๊ะ  เสียงอะไร"

"เธอทำอะไรลูกิโกะ"แย่แล้ว

"ลูกิโกะ"ฮ่าๆเต็มไปตามแผนเป๊ะซาสึจิมารับเครื่องอัดเสียงฉันแล้ว

"เอ้าเอาไปเลย"ฉันพูดแล้วหัวเราะ

"อะไรกัน"เจ้าคาโอกิพูดแล้วนั่งลงกับพื้น

ปิ๊งป่อง...........

"ต่อไปนี้คือเสียงของประธานนักเรียน"

"ช่วยไม่ได้ก็ผู้หญิงเค้าเต็มใจเองนี่  สาวๆพวกนั้นรุ้จักฉันแต่เพียงภายนอกยังไม่รู้จักฉันดีก็ตรงรี่เข้ามาทุกคนดูฉันแต่เพียงภายนอกทั้งนั้นเธอก้เหมือนกันลูกิโกะ"

ทันใดนั้นครูก้เข้ามา

"นี่มันอะไรกันคาโอกิคุง"ครูพูด

"อาจารย์ครับผมถูกบังคับให้พูดอาจารย์จะเชื่อพวกนั้นหรือครับ"ทันใดนั้นพวกผู้หญิงก็พังประตูเข้ามาทันที

"ไม่ต้องมาพูดเลย    คาโอกิคุงทำแบบนี้มันเกินไปนะ"

"เอ๊ะเธอด้วยหรือเธอด้วย"และความสับสนก้เกิดขึ้นในหมู่ผู้หญิง                       หึ ทีนี้หลักฐานหนาแน่นดิ้นไม่หลุดแน่

"ลูกิ..."

"เลิกทำบ้าๆสักทีสิ ฉันแค่พูดในสิ่งที่อยากพูด"  หมอนั่นพูดแล้วมองฉันอย่างอึ้งๆ
เมื่อกี๊ฉันทำตัวเป็นลูกิโกะก็จริงแต่ความจริงฉันคือลูนะ

เวลากลับบ้าน........

"เฮ้อสบายใจจังไม่รู้ว่า"

"เปิดเทอมคงไม่ได้เป้นประธานแล้ว"ฉันโล่งใจมากไปจนไม่รู้ว่าทำสมุดสำคัญตก

"เอ๊ะนี่อะไร"คาโอกิ

"อ๋อน้องหรออย่างงี้นี่เอง"







เม้นให้หน่อยน้า