เพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับชั้น

ข้อมูลเบื้องต้น

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย... เพื่อนของชั้นคือเพื่อนที่ชั้นเลือกแล้วว่าดีที่สุดสำหรับชั้น ในวันแรกที่พวกเราได้เจอกัน ชั้นได้เริ่มเข้าไปทักก่อนเพราะจำได้ว่าอยู่ห้องเดียวกัน"เอ่อ...ขอโทษนะรู้หรือเปล่าว่าทางไปอาคารสามอยู่ไหน" คนที่ชั้นเห็นแล้วเข้าไปทักคือมายด์กับดรีมที่เราจำได้ว่าอยู่ห้องเดียวกัน"เอ่อ เราก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ พวกเราก็หากันอยู่เหมือนกัน" มายด์พูดกับเราครั้งแรกส่วนดรีมยืนฟังบทสนทนาของพวกเราอยู่"งั้น เราไปด้วยกันดีไหมไหนๆก็อยู่ห้องเดียวกันแล้ว  แล้วเมื่อกี้นี้ตอนเราเดินมาทางนี้เราเห็นป้ายบอกทางแวบๆอยู่ตรงหน้าตึกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโดรมตรงนั้นน่ะ อือ น่าจะนะ ลองไปดูกันดีกว่า และแล้วพวกเราสามคนก็เดินไปที่นั้นแหละมองหาทางที่จะไปกันพักใหญ่ แล้วได้ยินเสียงออดเข้ามาในหูตอนนี้พวกเราต่างคนต่างวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้ไปให้ถึงห้องเรียนให้ทันเวลาเพราะนี่คือวันเปิดเรียนวันแรกของปีการศึกษา และแล้วเรื่องราวในวันนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพระหว่างเรา เวลาทุกๆวันทุกๆวินาทีที่ผ่านพ้นไปครึ่งปีทำให้พวกเราเริ่มเข้าหากันได้ดีกว่าในตอนแรก เช่น จากตอนแรกพูดจาสุภาพติดๆขัดๆตอนนี้พูดได้อย่างเป็นกันเองมากขึ้น เราได้รู้ว่าดรีมเป็นคนแค้นที่ถ้าไม่ชอบใจอะไรแล้วจะแสดงเห็นได้ชัดบนสีหน้าแล้วเพราะเรื่องนี้ครูเมัเวลาโกรธครูก็จะเห็นจึงโดนครูด่าไปแล้วถ้าเกลียดใครแล้วเกลียดลึก ส่วนมายด์เป็นพวกชอหนอนหนังสือจึงชอบอยู่เงียบแล้วสมาธิดีเกินไปจนบ้างครั้งเรียกสี่ห้ารอบแล้วยังเฉยจึงถูก(ตบ)สกิดเพราะเรื่องนี้ไปหลายครั้งแล้วก็เป็นคนที่ทำให้เรารู้จัอ่านหังสือ(การ์ตูนสารพัดเรื่อง)อีกด้วยพวกเราเลยติดไปตามๆกัน =_= และยังเป็นคนที่ซุ้มซามตลอดจนพวกเราต้องคอยช่วยกันดูมันเพราะไม่งั้นเดี๋ยวได้มีเรื่องเจ็บตัว เช่น ตกบันไดเอย หยิบกระเป๋าสลับกับลูกของรองผู้อำนวยการ แล้วยังออกกำลังกายหนักไม่ได้สำหรับเรามันเหมือนน้องเล็กมากกลัวไปหมดทุกอย่าง ผีเอยห้องน้ำเอย ความเงียบเอยแถมเป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริงอีกต่างหากร้องไห้ก็บอกว่าไม่ได้ร้องเถียงข้างๆคูตูล่ะเหนือยใจที่จะพูดกับมันจริงๆ เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ถึงเราจะอยากยุ้งยังไงแต่เราจะเว้นระยะห่างเสมอเลยเพราะพูดไปก็เท่านั้นเลยเข็ดแล้ว =_=มันเป็นเพื่อนคนแรกเลยนะที่เราดูแลขนาดนี้เนี่ย  แล้วอีกอย่างหนึ่งเป็นอะไรที่เรางงมากเลยคือตอนแรกอยู่กันมีกันแค่สามคนแต่ตอนนี้มีกันทั้งหมดสิบสี่คนรวมเราด้วยตอนนี้ในกลุ่มเลยมีทั้งรุ้นพี่ม.3ที่คอยให้คำปรึกษาและคอยช่วยเหลือกันอยู่เสมอและยังมีเพื่อนจากต่างห้องที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องแล้วก็เพื่อนห้องเดียวกันที่คอยทำงานกลุ่มมาด้วยกันตลอดตั้งแต่ต้น           ตอนม.1 เทมอ1 จุดรวมตัวของพวกเราตอนเช้าคือที่โดรมแล้วพอม.1 เทมอ2 ถูกไล่ที่โดยพวกรุ้นพี่ที่มาใช้พื้นที่ประจำของเราตั้งแต่วันนั้น ตัวชั้นรู้สึกรำคาญขึ้นทุกๆวันจึงหนีมาอยู่โรงอาหารตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาจนจบม.2แล้ว!! ถึงพวกเราจะยังปิดเทมอแล้วไม่ได้เจอหน้ากันอีกสักพักใหญ่เพราะปิดเทมอใหญ่แล้วแต่ก็มีเพื่อนอยู่ครหนึ่งที่พยายามที่จะอยู่กับเราให้นานที่สุดพยายามที่จะพูดคุยกับเราถึงแม้จะไม่ได้เจอกับตัวตรงๆแค่พูดผ่านโทรศัพท์มันก็พยายามนั้นก็คือไอ้คุณมายด์นั้นเอง นี่แหละคือเรื่องราวของเพื่อนคนสำคัญทุกคนที่อยู่รอบๆตัวของเรา เราจะไม่มีวันลืมเด็ดขาดเหล่าเพื่อนๆที่รักเอ๋ย