คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter VII :: รัก...หลายๆ เศร้า (?)
Chapter VII :: รัก...หลายๆ เศร้า (?)
#Jung Kook Part#
"...หึ" ผมหัวเราะในลำคออย่างสมเพชคนสองคนตรงหน้า ก่อนจะหันกลับไปหาไอ้จิน ที่เพิ่งเดินเข้ามาหาผม ..จินมองสองคนนั้นสลับกับผม พร้อมกับหันหน้ามาส่งสายตาเป็นเชิงคำถาม ผมเลือกที่จะเงียบ ก่อนจะหันกลับไปมองสองคนตรงหน้า ที่กำลัง 'จูบ' กันอยู่
เป็นจังหวะเดียวกันที่วีเบนสายตามามองทางผม ..คนที่ผมเสียจูบแรกให้ คนที่เพิ่งบอกรักผมไปเมื่อเช้า และคนที่ตอนนี้กำลังจูบกับคนอื่นอยู่ หึ~! ..ทางทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่ติดที่ว่าเขาเลือกที่จะผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง เพราะสายตาของเขา ที่กำลังทอดมาทางนี้ก่อนจะฉงักลง และเบิกตาโผล่เหมือนเพิ่งคิดอะไรได้
.
.
"พวกมึงช่วยตั้งใจซ้อมให้ดีๆ หน่อยได้มั๊ยว่ะ!? งานนี้พวกเราจะพลาดไม่ได้นะเว๊ย!!" แร็พมอนเตอร์ตะคอกออกมาอย่างคนเหมือนที่หมดความอดทนเต็มที หลังจากพวกเรากำลังซ้อมเต้น ก่อนจากแยกตัวกันไปพัก ผมแยกตัวไปอยู่กับจิน เจโฮปอยู่กับชูก้า ส่วนจีมินอยู่กับไอ้วี
"ขอ! โทษ! จบมั๊ย!?" วีพูดขึ้นมา ก่อนที่เขาจะไปหยิบกระเป๋า และเดินออกไปในที่สุด
"มึงจะไปไหนว่ะไอ้วี!?"
"กลับหอ" คนที่ให้คำตอบยื่นพูดเสียงเรียบ ก่อนจะเดินมาฉุดแขนของจีมินให้เดินออกไปด้วย
"เฮ้~! มึงจะไปไหนไม่ได้นะเว๊ย~! อีกสองอาทิตย์ก็จะถึงวันจริงแล้ว... เฮ้ย! ฟังกูหน่อยดิ! ไอ้วี.. เฮ้ยๆๆ ไปแล้ว~ =__=;;"
.
.
.
"เฮ้อออ~!!" ผมถอนหายใจออกมาเป็นทางยาว พร้อมกับล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ว่ะ!? แค่ผมกับไอ้วีอยู่ชมรมเดียวกันยังไม่พอหรือไง? ยังต้องให้ชูก้า ที่เป็นแฟนเก่าของวีมาอยู่ด้วยอีกคนน่ะ!? ทำไมชีวิตของผมถึงได้บัดซบขนาดนี้เนี่ย!?
#Suga Part#
"ฮึก~! ..ฮือออ~!"
ผมก้มหน้าลงบนหมอน ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก สัญญาที่วีเคยให้ไว้กับผมไม่มีความหมายอะไรกับเขาเลยใช่ไหม? ...ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ตอนนี้มันกลับไม่เหลืออะไรเลย ..ที่ผ่านมาทุกอย่างมันจบไปแล้ว วีแทบลืมผมไปแล้วด้วยซ้ำไป!
"...ชูก้า" เจโฮปเดินเข้ามาหาผม
"กูอยากอยู่คนเดียว ..ขอร้อง"
"แต่...!"
"กูบอกว่ากู...!"
ฟุบบบ~!
คำพูดของผมหยุดไปกะทันหัน เพราะคนตรงหน้าฉุดผมเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว
"กูจะไม่ปล่อยให้มึงอยู่คนเดียว"
"ฮึก~!" ผมกอดตอบคนตรงหน้า ก่อนจะซุกหน้าลงบนแผ่งอกของเขา และร้องไห้ออกมาอย่างหนักกว่าเดิม
"กูจะคอยอยู่ข้างๆ มึงชูก้า ..กูสัญญา"
"กูไม่ต้องการคำสัญญา ขอร้อง.. กูเกลียดคำนั้น! เกลียดคนที่ไม่รักษาสัญญา!"
"กูจะทำมัน กูจะอยู่ข้างๆ มึงตลอดไป"
"ขอบคุณนะ ..ฮึก~!"
#V Part#
เพล้งงง~!!
"โธ่เว๊ย!!!" ผมขว้างแก้วเหล้าลงบนพื้นอย่างแรงด้วยความโกรธ
"วีกูว่ามึงดื่มไปเยอะแล้วนะเว๊ย! แถมยังเมาล้าด้วย กลับเหอะ"
จีมินเดินเข้ามาฉุดแขนของผมให้ลุกขึ้น แต่ผมขัดขึน ...อะไรว่ะ!? กว่าจะได้ออกมาข้างนอกทั้งที ต้องให้มันคุ้มหน่อยดิว่ะ~!
"ม้ายยย~! ใคร! ใครมาววว~! แค่สี่ห้าชอตเอง ..กูมีตังไง กูรวย กูจะอยู่~! คนในผับอะ วันนี้กูเลี้ยงเอง ฉลองแฟนเก่ากลับมาหน่อยดิว่ะ~!! วู๊ววว~~!! O3<"
"วี! สี่ห้าชอตห่าไรว่ะ!? แก้วที่มึงเพิ่งขว้างทิ้งเมื่อกี้แก้วที่สิบแล้วนะเว๊ย! กูว่ามึงพอเหอะ คนมองกันใหญ่แล้วนะเว๊ย!"
"กูบอกว่า...~ เอ่อๆ กูจะกลับ =3=;;"
"เปลี่ยนใจง่ายจังนะมึง"
"ทำไมมึงขับรถช้าจังว่ะ! ถอยไปเลยเดี๋ยวกูขับเอง~!" ผมพยายามดันไอ่จีมิน ก่อนจะถือโอกาศนี้จับพวงมาลัย เพื่อจะขับแทนมัน ..เฮ้ๆ~ ทำไมถนนข้างหน้ามันเอียงแบบนั้นว่ะ!? >^<
"เฮ้ยๆ! มึงจะทำอะไร!? เดี๋ยวได้ตายกันหรอก!"
"กูอยากตาย~!"
"แต่กูยัง =__=^"
"มึงก็ขับรถเร็วๆ ดิว่ะ~!" ผมยอมให้จีมินขับแต่โดยดี
"เออๆๆ"
.
.
.
จีมินลากผมมาถึงห้องนอนในที่สุด ..อ่า~ คิดถึงเตียงนุ่มๆ จังเลย~ =.,= ผมคิดก่อนจะล้มลงนอนบนเตียงของตัวเอง
"กูไปแล้วนะ"
"ไปไหนก็ไปเลยมึง~!"
"เออๆ ใช้จริง~!"
ไอ้จีมินออกไปแล้ว~ ..ผมคิด ก่อนจะพริ้มตาหลับ ...แต่แล้วก็ต้องเบิกตาขึ้นมาอีกครั้ง เพราะ...
ก๊อกๆๆ~!
"จองกุก~ เปิดประตูให้กูหน่อยยย~!" ผมลุกพรวดออกจากห้องมาถึงหน้าห้องของจองกุกอย่างรวดเร็ว อ๊ากกก~! นี้ผมลืมจองกุกไปได๊งายยย~!!
ก๊อกๆๆๆ~!
"จองกุกคร๊าบบบ~! กูขอโทดดด~ อย่าเกลียดกูน๊าาา~! >3<" ผมรัวจังหวะการเคาะประตูให้แรงขึ้น "จองกุกกก~!"
และแล้วประตูก็เปิด ^^
"วะ.. วี..!"
"คิดถึงจังเลยยย~ ^^" ผมโผล่เข้ากอดจองกุก และกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ จองกุกไม่กอดตอบผม แต่กลับพยายามดันตัวของผมให้ออกห่างแทน
"ออกไปไกลๆ เลยกูอึดอัด!"
"ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อ? ยั่วกูเหรอ? =.,=;;" ผมยอมผละออกจากจองกุก ก่อนจะมองสำรวจตัวของคนตรงหน้า
"กูนึกว่าเป็นไอ้จิน ออกไป! กูจะนอน"
"ทำไม!?? ถ้ากูเป็นไอ้จินมึงก็คงดีใจกว่านี้ใช่มั๊ยล่ะ!? มึงจะได้อ่อยมันได้สมใจล่ะสิ.. หึ~!"
"วี!!" จองกุกฉุดคอเสื้อของผมแน่น
"อะไร!? หึ! คิดจะต่อยกูหรือไง! ต่อยสิ! ถ้ามึงคิดว่ามึงต่อยกูแล้วมันจะจบลงแค่นั้น"
"มึง!"
"ถ้ามึงกล้าต่อยกูอีกครั้ง.. กูก็กล้าทำอย่างอื่นที่มากกว่าจูบและรอยตรงซอกคอของมึงด้วย" จองกุกค่อยๆ ปลดมือออกจากคอเสื้อของผมช้าๆ ก่อนจะเลื่อนมือไปจับตรงซอกคอของตัวเอง
"ออกไป!"
"กูไม่ออก เพราะกูไม่ใช่ผี ^^"
"กูบอกให้มึงออกไป กูไม่อยากเห็นหน้ามะ..! อื่อออ~!"
ผมดันคนตัวเล็กไปด้านหลัง จนทำให้แผ่นหลังของจองกุกกระทบกับขอบประตู ก่อนจะก้มหน้าลงพร้อมกับกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของจองกุกอย่างรวดเร็ว
ปึก~!
ผมดันคนตรงหน้าให้เข้าไปในห้อง และดันแผ่นหลังของจองกุกจนติดกับประตู ก่อนจะเอื่อมมือไปล็อกประตู
ผมเข้ามาในห้องพร้อมกับจองกุก ทั้งๆ ที่เรายังจูบกันอยู่ ..จองกุกจูบตอบผมพร้อมกับพริ้มตาต่ำลง ...ผมดันตัวของจองกุกลงบนเตียง ก่อนจะผละออกจากคนตัวเล็กเพื่อให้จองกุกได้พักหายใจบ้าง
"กูต้องการมึงจองกุก"
"อื่อออ~!"
ผมประกบริมฝีปากของจองกุกอีกครั้ง ก่อนจะไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงซอกคอ ผมก้มลงดูดตรงซอกคอของคนตัวเล็กอีกครั้ง ..และเลื่อนลงไปจนถึงแผ่งอกของจองกุก...
วูบบบ~!
ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบที่เคยสว่างกลับมืดสนิท ตาทั้งสองข้างของผมตอนนี้มันแทบจะไม่ลืมแล้วด้วยซ้ำไป! ..อ่า~! ทำไมผมถึงรู้สึกเหนื่อยแบบนี้เนี่ย!? ผมคิดก่อนที่ตัวเองจะเข้าสู่ภวังค์ไป
##ชอบเม้นค่าาา##
ความคิดเห็น