คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter III :: เห็นแก่ตัว! >^
Chapter III :: เห็นแก่ตัว! >^<
#V Part#
แผนที่สามของผมสำเร็จไปด้วยดี ฮ่าๆ ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งสองตัวแหนะ ^^
"อะ...ไอ้เชี้ย! มึงออกไปอยู่ห่างๆ กูเลย! ห้ามอยู่ใกล้กูเกินหนึ่งเมตร >^<" จองกุกผลักผมให้ออกห่างจากตัวเอง ก่อนจะพูดพลางชี้นิ้วอันสั้นเทามาทางผมอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"เฮ้! ได้ไง??" ผมเดินไปใกล้จองกุก แต่คนตรงหน้าผมกลับถอยหลังหนีไปทางอื่นแทน ...เฮ้! นี้ผมแค่จูบจองกุกเองนะ ทำไมต้องกลัวเหมือนว่าผมจะปล้ำแบบนี้เนี่ย!?
"กูจะรู้ได้ไงว่ามึงกำลังคิดอะไรอยู่ เกิดมึงนึกอยากทำอะไรกูมากกว่านั้นล่ะทำไง!? >3<"
"นี้มึงคิดได้ไงเนี่ย? เอ่อ.. แต่ก็ไม่แน่นะ บางทีกูอาจมีอารมณ์แล้วไปลงที่มึงก็ได้ไง ..นี้ยิ่งพูดกูก็ยิ่งมีอารมณ์นะเนี่ย...!"
"หยุดเลย!! มึงหยุดพูดไปเลย! ห้ามแม้แต่จะคิด!"
"ก็มึงเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน"
"ก็กู...!"
บรู๊ๆ~! บรู๊ว~!
"มะ.. มันมาอีกแล้ว T^T"
'ฮะ...เฮ้ย~!?? อะไรว่ะ!?' เสียงของคนข้างห้องดังเข้ามาในห้องที่ผมอยู่
"ข้างห้องกูมันเป็นอะไรน่ะ"
"ไม่รู้ว่ะ เดี๋ยวกูออกไปดูแป๊บ...!" ผมพูดก่อนทำท่าจะเดินไปเปิดประตู
"เฮ๊ย! ไม่! มึงห้ามทิ้งกูให้อยู่ในห้องคนเดียว กูกลัว TOT" จองกุกเดินมาฉุดข้อมือของผมไว้ ผมฉงัก ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"กูไปแป๊บเดียว"
"ไม่! ก็กูกลัว"
"ขอร้องกูสิ อ้อนวอนกู แล้วกูจะอยู่เป็นเพื่อนมึง"
"เฮ้! มันเกินไปป่าวว่ะ!?" จองกุกรีบปล่อยมือออกจากแขนของผมอย่างรวดเร็ว
"งั้น...คืนนี้ มึงก็อยู่คนเดียวแล้วกัน บาย~"
"ก็ได้! วี.. กูขอร้องล่ะ อยู่เป็นเพื่อนกูเหอะ!"
"ทำให้มันดูน่ารักๆ กว่านี้ดิ อ้อนเหมือนลูกแมวเชื่องๆ อะไรแบบนั้น ไม่ใช่แข็งๆ ห้าวๆ แบบนี้เว๊ย! =0=;;"
"กูเป็นผู้ชายนะโว๊ย!"
"..อยู่คนเดียว~"
"ก็ได้.. วีมึงอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อย น๊าๆๆ >3<" จองกุกพูดก่อนจะดึงมือของผมไปคลอเคลียที่แก้มของตัวเอง ..อ๊าก! ในตอนนี้ผมอยากลงไปนอนดิ้นไปมาอยู่บนพื้นมากสิให้ตาย!
"จูบกูด้วย ^^"
"หะ...หา!? ..อุ๊บส์~! >///<" ว่าแล้วผมก็ฉุดตัวของจองกุกให้มาอยู่ใกล้กับตัวเอง ก่อนจะโน่มใบหน้าของตัวเองให้อยู่ใกล้กับคนตรงหน้า พร้อมกับกดริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของจองกุก ...จองกุกขัดขืนผม ก่อนที่จะหยุดดิ้น และค่อยๆ เผลอจูบตอบผม (ใช่คำว่า 'เผลอ' =__=^) พร้อมกับพริ้มตาหลับลงช้าๆ
'อะ.. ออกไปดิว่ะ กูกลัวแล้ว! พรุ้งนี้กูจะย้ายออก! แง~! TOT' เสียงของข้างห้องดังออกมาอีกรอบหนึ่ง ซึ้งทำให้สติของคนตรงหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ก่อนจะผลักผม (อีกครั้ง) อ๊าก!! ผมอยากจะฆ่าไอ้ข้างห้อง! ทำไมมันต้องมาขัดผมด้วยเนี่ย!?
"คนเห็นแก่ตัว!" จองกุกพูด ก่อนจะสวนหมัดเข้าที่ข้างแก้มของผม ..หน้าของผมหันไปตามแรงกระแทกของหมัดที่จองกุกเป็นคนส่งมา
"มึง" ผมหันกลับไปทางจองกุกพร้อมกับเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก ..จองกุกทำท่าจะต้อยผมอีกรอบ แต่ครั้งนี้ผมรับไว้ได้ และรวบข้อมือของคนตรงหน้าไว้ทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะดันตัวของจองกุกไปด้านหลัง จนทำให้แผ่นหลังของคนตัวเล็กกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างจัง
"โอ๊ย~! มะ...มึงจะทำอะไร!?"
"สิ่งที่มึงเรียกว่า 'เห็นแก่ตัว' ไง!" ผมพูด ก่อนจะประกบริมฝีปากกับร่างเล็กตรงหน้าอีกครั้ง จองกุกพยายามขัดขืน แต่ก็ไม่เป็นผล ..ผมไล่ริมฝีปากไปตามใบหน้าเนียนเล็กนั้น เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ และไปจบลงที่ซอกคอ ก่อนจะก้มลงดูดตรงซอกคอของจองกุก จนเกิดเป็นวงสีแดงจางๆ
"มะ ..มึงทำอะไรกับคอกู!? O///O" จองกุกพูดพร้อมกับผลักผมออก และลูบที่คอของตัวเองไปมา ก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เพื่อดูรอยสีแดงจางๆ ที่ซอกคอของตัวเองอย่างรวดเร็ว
"มึง! ทำอะไร!?!? >^<"
"รอยดูดไง =__=;;" ผมพูดพลางเดินเข้าไปหาจองกุก ก่อนจะกอดคนตรงหน้าจากด้านหลัง
"ไอ้เชี้ยวี! ปล่อย!"
"ไม่~ กว่ากูจะมาถึงวันนี้ได้ มึงรู้มั๊ย? ว่ากูรอมึงมาเป็นเดือนเลยนะรู้ป่ะ?"
"มึงหมายความว่าไง?? และที่มึงทำมันหมายความว่าไง? ..มึงจูบกูทำไม? สนุกพอหรือยัง..!?" จองกุกหันมาผลักผมให้ออกไปห่างๆ อีกครั้ง
"กูขอโทษ"
"กูบอกว่าห้ามเข้ามาใกล้กูเกินหนึ่งเมตรไง!" จองกุกพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาทางผมอย่างโกรธๆ ทันทีที่เห็นผมกำลังเดินเข้าไปใกล้ตัวเอง
"แต่กู...!"
"หยุดพูด กูจะนอน! ส่วนมึงนอนเตียงไอ้จิน"
"ก็ได้"
.
.
.
"อย่า! ..แม่~! อย่าทิ้งผมไป.. ขอร้อง.. ฮึก~!" เสียงของจองกุกดังขึ้นมา
"จองกุก" ผมลุกจากเตียง ก่อนจะเดินไปทางเตียงของจองกุกซึ้งอยู่ห่างกันไปไม่กี่เมตร
"แม่.. แม่จะไปไหน?"
"มึงละเมอ? =__=^"
"จิน.." จองกุกดึงมือของผมไปกุมไว้ ก่อนจะฉุดผมให้ลงไปนอนบนเตียงด้วย
"หา!?"
"มึงอย่าทิ้งกูไปอีกคนนะ"
"จิน"
"แต่กูไม่ใช่ไอ้จิน~!" ผมพูดก่อนจะเอื่อมมือไปขยี้ผมของจองกุก จนยุ้งเหยิงไปหมด
'จิน' เหรอ? ขนาดในฝันของจองกุกยังไม่มีผมเลย
"วี.. มึงมันเป็นคนไม่มีหัวใจ! คนฉวยโอกาส.. เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด! คนเห็นแก่ตัว! คนนิสัยไม่ดี.. ไอ้บ้า! ไอ้หื่น! กูเกลียดมึง!"
แต่ถ้ามี จองกุกก็มองผมในแง่เนี่ยแหละ! =__=;;
"กูขอโทษ" ผมหันไปกอดคนตรงหน้า
"กูเกลียดมึง..."
"แต่กูรักมึง..."
"ฮึก~!" จองกุกกอดตอบผม ก่อนจะซุกหน้าลงตรงแผงอกของผม
"กูรักมึงนะ...จองกุก" ผมเอื่อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาให้จองกุก ก่อนจะโน่มตัวลงประทับจุมพิตลงบนหน้าผากของคนตรงหน้า ...จองกุกยังคงพริ้มตาหลับอย่างไม่รู้สึกตัว ริมฝีปากของผมเลื่อนมาจูบที่เปลือกตา ก่อนจะลากไล้ลงมาตรงจมูก และแก้มทั้งสองข้าง ...จบลงด้วยการสัมผัสกับริมฝีปากเล็กนั้นเบาๆ
"และกูก็จะรอ.. รอจนกว่ามึงจะหันมารักกู จองกุก.."
##ชอบเม้นนะ##
ความคิดเห็น