คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : Chapter XXXIII :: หลง [100%]
Chapter XXXIII :: หลง
#JungKook Part#
"ชิ~! อะไรๆ ก็วี! วี! วีๆๆๆ!~" ว่าพลางเดินกระทืบเท้าเข้าไปในห้องพร้อมกับล็อกประตู
ก๊อกๆๆ~!
"จองกุก เปิดประตูให้กูหน่อย"
"..."
ก๊อกๆๆ!~
"จองกุก!~ เปิดประตู" ไม่เปิด! ปล่อยให้เคาะประตูไปอย่างงั้นแหละ! >^<
"..."
"กูบอกให้เปิด"
"ไม่! มึงต้องบอกให้ฮยุคกลับไปก่อน" ผมพูด ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงพร้อมกับกอดอกตัวเองแน่น
"กูจะทำแบบนั้นได้ยังไง? ...!"
"งั้นกูก็ไม่เปิด"
"มึงแม่งงี่เง่าว่ะจองกุก"
"วี!!"
"บอกให้เปิดไงว่ะ!?"
"ไม่!"
"เอ่อ~! ไม่เปิดก็ไม่เปิด!"
"...!!?"
"..."
"..."
"วี"
"..."
"ไอ่วี!"
"..."
"กูเปิดประตูก็ได้" ผมพูด ก่อนจะลุกไปบิดลูกบิดและออกแรงผลักให้ประตูค่อยๆ เปิดออกช้าๆ
"..."
หายไปแล้ว..
"เหอะ!~" ถอนหายใจพร้อมกับกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม...
แค่ง้อ? ทำไม่เป็นหรือไงว่ะ!?
'มึงแม่งงี่เง่าว่ะ'
"งี่เง่าเหรอ??"
ก๊อกๆๆ!~
"จองกุก"
"จินเหรอ?"
"เกือบเที่ยงแล้วนะไปกินข้าวดิ"
"กูยังไม่หิวอ่ะ"
จริงๆ ก็หิวอยู่นะ =__=^
"ไม่หิวก็ต้องกิน เปิดประตู กูรู้ว่ามึงหิวแต่แค่ไม่อยากออกไปเจอสองคนนั้น"
แทงใจดำอ่ะ! T^T
ผมเบ้ปากก่อนจะค่อยๆ เดินไปเปิดกระตูให้อีกคนเข้ามา
"อ่ะ~" จินยื่นถ้วยโจ๊กมาให้ผม ผมรับมันก่อนจะวางมันไว้บนโต๊ะ
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไร"
"..."
"จองกุก.. มึงกับไอ่วีมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า?"
"เปล่านี่.. ก็แค่...!"
"เรื่องฮยุคใช่ไหม?"
"...!"
"มึงรักมันไหมล่ะ?.. รักแล้วเชื่อใจมันไหมล่ะ?"
"..."
"กูไม่ขอสู้แล้วแหละ.. ยิ่งพยายามเท่าไหร่ มึงก็ไม่รักกูอยู่ดี"
"จิน.."
"กินเหอะ ทำร้ายตัวเองไปก็ไม่ได้อะไร"
ปึกก~!
"โอ๊ย!~ เฮี้ย!~ ..มึงฉุดกูมาทำเชี้ยไรว่ะไอ่ม่อน!?" จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดขึ้นโดยใครคนหนึ่ง พร้อมกับการปรากฏตัวของบุคคลสองคน
"มาดูเมียมึงเลยไอ่วี! ..แล้วจิน มึงออกมาได้แล้ว จะพูดอะไรนักหนาว่ะ" ว่าก่อนจะเดินเข้ามาดึงตัวของจินให้ลุกขึ้น
"เฮ้ย!? อะไรว่ะ?? ปล่อยย~!" จินจับขอบประตูไว้แน่น แต่ไม่ทันแล้วเพราะอีกคนดึงเอาเขาออกจากห้องพร้อมกับปิดประตู ..ตอนนี้..
..เหลือแค่ผม...กับวีสินะ
"..." วีไม่พูดอะไร แต่กลับเดินไปยกถ้วยโจ๊กที่จินเอามาให้เมื่อกี้ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ ผม
"..."
"..." คนตรงหน้ามองหน้าผมพลางส่ายหัวเบาๆ พร้อมกับตักโจ๊กในถ้วยมาเป่า ก่อนจะยื่นมาทางผม
"..." ผมทำหน้างง แต่ก็อ้าปากรับโจ๊กในช้อนที่เขาป้อนให้มากินแต่โดยดี
"อย่าเงียบดิ" วีพูดพลางตักโจ๊กในถ้วยขึ้นมากินคำหนึ่ง ก่อนจะตักให้ผมอีกคำหนึ่ง
"..ก็...มึงไม่ชวนกูคุยนี่"
"จองกุก"
"ว่า.."
"มึงยังโกรธกูอยู่?"
"ใครบอก.."
"แสดงว่ามึงไม่ได้โกรธกู"
"ใครว่า...! อุ๊บ!~"
"กินเข้าไปเลย" คนตรงหน้าว่าหลังจากที่ยัดช้อนที่มีโจ๊กอยู่แทบล้นเข้ามาในปากของผม
"อื้ออ!~ อูอินอนเอียวไอ้!"
"อะไรนะ?" ส่งสายตากวนอวัยวะเบื้องล่าง ก่อนจะตักโจ๊กกินไปอีกคำ
"อึก~! กูกินคนเดียวได้!" ผมกลืนโจ๊กลงคออย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดคำเมื่อกี้ออกไปอีกครั้ง
"ก็กูจะป้อนอ่ะ" ว่าพร้อมกับป้อนให้ผมคำและก็กินเองอีกคำ -__-^
"กูกินเป็นเว๊ย~! ไม่ได้เป็นง่อย -*-"
"..มึงกินไม่เป็นหรอก เดี๋ยวกูสอน"
"สอนอะไร? ...! อื้ออ!~" คนตรงหน้าฉุดต้นคอของผมเข้าไปใกล้ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสิ่งแปลกปล่อมที่ถูกส่งเข้ามา..
..นี่เขา...!
..ป้อนด้วยปาก
ก่อนจะค่อยๆ ผละออกจากร่างเล็ก.. แต่คนตัวสูงกลับรุกล่ำพื้นที่ในโพลงปากของอีกคนเยอะมากขึ้นจนคนตัวเล็กหายใจแทบไม่ทัน ..ลิ้นใหญ่เกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กเหมือนคิดแกล้งพร้อมกับเก็บเอาความหวานจากอีกคน
"ขอโทษนะครับ.. เรื่องฮยุคน่ะ"
"กูก็ขอโทษที่กูงี่เง่าใส่.. แต่กูแค่...หึง"
"หึง?"
"ก็หึงไง กูหึงมึงกับฮยุค หึงมาก! แล้วก็.. รักมากด้วย!" ผมพูดพร้อมกับโผล่เข้ากอดคนตรงหน้าแน่น วีกอดตอบผมพรางกอดรัดผมแน่นกว่าเดิม ก่อนจะดันตัวของผมไปด้านหลังจนลงไปนอนบนเตียงนิ่ม..
"มะ.. มึงจะทำอะไร??"
"ก็แค่.." ว่าพลางเลื่อนมือขึ้นไปตามแผ่นหลังของอีกคนภายใต้เสื้อยืดตัวบาง
"อย่าคิดจะทำอะไรบะ..! อื้ออ!~" ก้มลงจูบปิดปากอีกคนไม่ให้พูด คนตัวเล็กพยายามผลักอีกคนออกแต่กลับไม่เป็นผล
"ใครว่า"
"..??"
"เมื่อคืนมึงก็เหนื่อยพอแล้ว.."
"ไอ้วี!! >///<"
"จริงไหมล่ะ?"
"ไม่รู้! ..ปล่อยเลย!~"
"ขอนอนกอดเมียหน่อยไม่ได้เหรอ"
"ก็...ได้..~ ^^"
.
.
.
.
ปึกก!~
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกเหมือนมีเสียงปิดประตูดังเข้ามาจากด้านนอก ..อ่า~ นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
แต่..
คนข้างๆ ที่กอดผมเมื่อกี้หายไปไหน?
"วี" ในห้องน้ำก็ไม่มี "จะออกไปไหนทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า~ -*-" ว่าก่อนจะเดินงัวเงียออกไปข้างนอกห้อง แต่ก็ไม่พบใครซักคน พวกนั้นหายไปไหนกันหมดเนี้ย? ทิ้งกันแบบนี้เลยเอ๋อ?? >^<
"อ๊ะ~" แต่ดูเหมือนสายตาของผมจะไปเจอกับอะไรบางอย่าง.. ซึ่งมันก็คือ ฮยุค...กับวี.. สองคนนั้นกำลังจะออกไปที่ไหนซักแห่ง
"วะ.." ผมกำลังจะเรียกชื่อวี แต่ความรู้สึกบอกผมให้ตามสองคนนั้นไป..
.
.
.
..อะไรเนี้ย? ..ผมเดินตามสองคนนั้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงป่าแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลจากบ้านพักมาก ..สองคนนี้มาทำอะไรกันแน่?
แกร็กก~
"อ๊ะ~" ไม่ทันระวัง เมื่อนาฬิกาของผมจู่ๆ ก็ไปครูดกับไม้ทำให้มันหลุดตกลงบนพื้น "ให้ตายสิ" ..หน้าจอแตกเลยเหรอเนี้ย T^T
แต่ไม่เป็นไร เดินตามสองคนนั้นไปต่อ! ..เฮ้ย~ เดินเข้าไปในป่าแล้ว! ..ผมเดินตามเข้าไป ก่อนจะแอบหลังต้นไม้และเงียหูฟัง
"แต่กูจำได้ว่าทำตกอยู่แถวๆ นี้นะวี"
"สำคัญมากเลยเหรอ.. ตอนนี้มันก็สี่โมงกว่าแล้วนะกลับเหอะ.."
ฟึบบๆๆ!~~
"...!!!~"
.
.
.
.
"อึก!~" ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนสลบอยู่บนพื้น.. เมื่อกี้...ผมเจอแมงมุมอ่ะ T^T แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงมานอนสลบแบบนี้ได้
วีล่ะ..
"วี" ค่อยๆ ลุกขึ้น ก่อนจะมองหาใครคนนั้น แต่กลับไม่เจอใครซักคน..
"เอ๋!?" ผมมองไปรอบๆ ป่า แต่ทำไม? มันไม่เหมือนเดิม!? ไม่เหมือนกับตอนแรกที่ผมแอบตามสองคนนั้นมา??...
##ต่อแล้วๆ เม้นกันบ้างเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยย >[]<##
ความคิดเห็น