ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic VKook] My pleadss!! ขอร้องล่ะ มารักผมที!

    ลำดับตอนที่ #28 : Chapter XXVI :: เพื่อน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.63K
      8
      17 พ.ค. 58



    Chapter XXVI :: เพื่อน

     

    #V Part#

     

     

    "อือออ~ ฮ้าวว~" ผมเอื่อมมือขึ้นขยี่ตาตัวเองพลางบิดขี้เกียจ พร้อมกับจ้องหน้าของคนตัวเล็กในยามหลับก่อนจะยิ้มออกมา.. น่ารัก... ^^

     

    จุ๊บบ~

     

    ผมจุ๊บที่ปากของจองกุกเพื่อปลุก

     

    "อื้ออ~! กูจะนอนน~" แต่คนตรงหน้าของผมกลับผลักผมออกอ่า T^T

     

    "จองกุกก~~" ผมขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กพร้อมกับสวมกอดจองกุกจากด้านหลัง ก่อนจะสอดมือเข้าไปในเสื้อตัวบางของอีกคน ริมฝีปากกับจมูกพลางซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวของคนตรงหน้า

     

    "..ไอ่ดำ! ออกไปเลย =__=^"

    "จองกุกอ่าา~ ก็กูยังไม่พอ~ >3<"

    "ที่ทำกันเมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ!? ไม่ต้องเลยออกไปปป~!"

     

    "งั้นไปอาบน้ำกัน~"

    "ไม่! อาบด้วยกันทีไรจบแบบนั้นทุกทีแหละ กูรู้แผนมึงหรอกนะ - -+"

     

    "เกลียดจังเลยคนรู้ทันต้องโดนทำโทษ"

    "ทำโทษพ่อง! ถ้ามึงทำตามที่สัญญาไว้ไม่ได้ อย่าหวังเลยว่ามึงจะได้แตะตัวกู" ง่า~ ผมไม่น่าสัญญาไว้ว่าจะยอมทำตามที่จองกุกขอทุกอย่างเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มเลยอ่าา งั้นผมก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้น่ะสิ T^T

     

    "ง่ะ~ เตงอ่า"

    "กูจะนอน =3=;;"

    "กูก็จะนอนด้วย"

    "ตามสบาย~"

     

    .

    .

    .

    .

     

    ครืดดดๆๆๆ~~!

     

    "อ่า~ ใครมันโทร. มาตอนนี้ว่ะ?" คนเค้ากำลังกอดเมียอยู่นะ! =3= ไม่อยากไปรับเลยง่ะ

     

    ครืดดๆๆ~!

     

    "..วี ใครโทร. มาทำไมมึงไม่ไปรับสายเล่า"

    "ปล่อยไปเหอะ~ เดี๋ยวก็หยุดเองแหละ" ผมว่าก่อนจะซุกหน้าลงกับแผ่นหลังบางของจองกุกพลางกอดตัวอีกคนไว้แน่น

    .

    .

    "เห็นป่ะ? หยุดแล้ว"

     

    ครืดดๆๆๆ~!

     

    "รำคาญ! มึงไปรับสายเลยวี"

    "ม้ายปาย~"

    "จะไปหรือไม่ไป"

    "ม่ายย~ >3<" ผมกอดรัดคนตัวเล็กแน่นกว่าเดิม

     

    "สามวัน~ ห้าม...!"

    "ง่า~ ก็ได้.. แต่"

     

    ฟอดด~!

     

    "ไอ้บ้า! >///<" ผมหอมแก้มคนตัวเล็กก่อนจะลุกไปที่โต๊ะและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย

     

    "ฮัลโหล"

    (กว่าจะรับได้นะวี)

    "มึงเป็นใครอ่ะ? =*="

    (แน่ใจนะว่ามึงจำเสียงนี้ไม่ได้)

     

    "ฮยุค?"

    (ก็ใช่อ่ะดิ)

    "มึงกลับมาเมื่อไหร่?"

    (เมื่อวาน มาช่วยกูยกของหน่อยดิลำพังแค่กูคนเดียวแบกไม่ไหวแล้วเร็วๆ ล่ะ)

    "ห๊ะ.."

    (ห้องมึงอยู่ไหนว่ะวี)

    "1067 เดี๋ยวกูไปหาก็ได้ มึงรอกูอยู่ที่หน้าลิฟนั้นแหละ"

     

    ติ๊ด~!

     

    "ใครโทร. มาอ่ะวี"

    "เพื่อนน่ะ เดี๋ยวกูมานะ แป๊บหนึ่ง"

    "อื้ม"

     

    ผมเดินไปหาเสื้อที่อยู่แถวๆ ใต้เตียง พร้อมกับหยิบมันขึ้นมาสวม ก่อนจะออกจากห้องนอน แต่มาถึงแค่หน้าห้องรับแขกเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาซะก่อน

     

    ก๊อกๆๆ~!

     

     

    "กูบอกว่ากูจะไปรับไง ไหนบอกว่าของหนักไม่ใช่เหรอไง?"

    "พอดีกูเจอเพื่อนตอนที่อยู่อเมริกาอ่า" ผมมองไปยังคนข้างหลังของฮยุค แต่ก็ต้องกระพริบตาถี่ๆ หลายๆ ครั้งก่อนจะมองคน คนนั้นอีกรอบ

     

    "ไอ่จิน!? มึงไปรู้จักมันตอนไหนว่ะยุค??" ผมจ้องหน้าจะหาเรื่องมัน

    "เฮ้เดี๋ยวสิ! เพื่อนกูชื่อคิโด่นะ"

    "แต่ทำไม...!"

    "ใครมาเหรอวี?? ..หือ? จินเหรอ? แต่ทำไมตามึงใหญ่ขึ้นอ่า =()=^"

     

    "คิโด่??" เหมือนว่าชื่อนี้จะเคยออกมาจากปากของไอ้จีมินอยู่เหมือนกันนะ.. "อ๋อ~! มึงที่เคยจ้างไอ่จีมินให้เป็นแฟนหลอกๆ เมื่อสามปีก่อนน่ะเหรอ" ก็ว่าผมคิดว่าไอ่จินหน้ามันคุ้นๆ อยู่นะ รู้สึกเหมือนช่วงนั้นไอ่จีมินมันเพ้อถึงชื้อนี้บ่อยๆ ตอนกินเหล้าอยู่กับผมก็ประจำเลยแหละ

     

    "ก็.. ใช่น่ะนะ"

    "แล้วเรื่อง.."

    "กูเป็นฝาแฝดของไอ่จิน แต่เพราะพ่อกับแม่เราไปกันไม่ได้ พ่อเลยเลือกที่จะเอากูไปอยู่ด้วย และปล่อยให้ไอ่จินกับแม่อยู่ด้วยกันสองคน ตอนนี้มันอยู่ไหนว่ะ กูอยากเจอมัน"

    "อยู่แถวๆ ผับของฮยุคอ่ะ"

    "งั้นยุคกูไปล่ะ"

    "เอ่อๆ"

     

    "เดี๋ยวสิ! ตกลงคืออะไรอ่า? ใครมา? ยังไง? แล้วเมื่อกี้ จิน??" จองกุกที่เงียบอยู่ข้างหลังผมอยู่นานถามขึ้นมาบ้าง

     

    "เอ่อ! จริงสินี่ฮยุคเพื่อนสมัยเด็กของกูอ่า และนี่ จองกุก แฟนกูเองแหละ"

    "ฟะ...แฟน? ..งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะจองกุก"

    "อืมยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน"

    "แล้วมึง.. ที่เอาของมาไว้ที่ห้องกูแบบนี้ อย่าบอกนะว่า..."

     

    "กูจะมาอยู่ห้องมึงอ่า..!"

    "ห๊ะ!?"

    "นะวี ช่วงนี้ก็ใกล้ปิดเทอมแล้ว กูคิดว่ามึงคงไม่มีปัญหาอะไรถ้ากูจะขออยู่ด้วยคน มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้มีพ่อแม่เหมือนกับคนอื่น ที่มีก็แค่มรดกที่พวกท่านทิ้งไว้ให้ เพื่อนกูก็มีไม่มาก กูสนิทกับมึงมากที่สุดนะวี ขอร้องล่ะ"

    "แต่.." ผมหันหน้าไปทางจองกุกอย่างตั้งคำถาม จองกุกยิ้มให้ผมก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต

     

    "ก็ได้"

    "ขอบคุณนะ ^^" ฮยุคพูดขอบคุณก่อนจะกอดผมแน่น เชี่ยแล้วไง! จองกุกก็อยู่ด้วย มีหวังคืนนี้ผมเละเป็นโจ๊กแน่น! ผมคิดก่อนจะผละออกจากคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ฮยุคเป็นเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เด็กๆ เพราะพ่อแม่ของพวกเราสนิทกันมาก จนห้าปีที่แล้วฮยุคต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เพราะปัญหาครอบครัว

     

    "เอ่อขอโทษนะ"

    "อื้ม มึงแน่ใจนะว่าจะอยู่กับกู?"

    "อ่าฮ่ะ"

    "อ่าา" ผมรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้สิ สำหรับคนที่แทบไม่ได้เห็นหน้ากันมาเป็นปีๆ อ่าา ผมเป็นแบบนี้อีกแล้ว การที่ฮยุคเข้ามาอยู่ในชีวิตผม ความรู้สึกในวันเก่าๆ มันกลับตอกย้ำผม.. มันไม่มีวันเกิดขึ้นและมันจบไปแล้ววี! จำไว้ว่าเรื่องระหว่างเรากับฮยุคจบไปแล้ว ..ตอนนี้ผมมีแค่จองกุกคนเดียว!









     

    ##ตอนนี้ไรท์แทบไม่ว่างเลยอ่า เพิ่งแต่งตอนนี้จบเมื่อคืน U.U##




     

    CR.SQW
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×