คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter XII :: รูปถ่าย
Chapter XII :: รูปถ่าย
#Jung Kook Part#
โทรศัพท์ของวีเหมือนของผมทุกอย่าง =3= ให้ตายสิ! นี่วีหยิบสลับเอาโทรศัพท์ของผมไปเหรอเนี่ย!?
-Jimin-
ชื่อนั้นปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของวี ..ผมรับสาย
"ฮัลโหล"
(มึงเป็นใคร?)
"กูจองกุก คือ...!"
(โทรศัพท์ของไอวีไปอยู่ที่มึงได้ไง?)
"มันหยิบผิดน่ะ"
(อะไรนะ!? บ้าเอ๊ย! แค่นี่นะ)
"อะ..เอ่อ"
ตู๊ดดดๆๆ~!
อะไรฟร๊ะ~!? คิดจะวางก็วาง ..ชิ~! ผมบ่นในใจพลางมองดูวัตถุที่อยู่ในมือ
"โอ๋~!? ต้องป้อนรหัสผ่านด้วย?" แถมยังต้องเป็นตัวอักษรด้วย บ้าเอ๊ย! ในนี้ต้องมีความลับอะไรแน่เลย (มั้งนะ) ผมลองพิมพ์มั่วๆ ดู
'KimTaeHYung' เหรอ?
"ไม่อ่ะยาวเกินไป >3<"
'TaeTae'?
"ไม่อีก!"
'TaeHYung'?
"ไม่ใช่! T^T"
'V'?
"สั่นไป"
"เอ๋~!? หรือว่าาา~!!"
ผมลองพิมพ์คำ คำนี้ดู…
'JungKook'
"โอ๋~! เข้าได้ด้วย >^<" ผมลองค้นเข้าไปดูในเพลง เพิ่งรู้ว่าไอ่วีชอบเพลงแนวฮิปฮอปนะเนี่ย ..ต่อด้วยวีดีโอ แล้วผมก็ต้องเบิกตาโผล่เมื่อเจอคลิป คลิปนึ่ง..
"การ์ตูน Y~!! =.,=;;" บ้าน่า~ ไอ่วีเนี่ยนะ!? ..ผมละจากเรื่องตูนวายและเลื่อนไปดูวีดีโออื่น แต่ตาก็ไปสดุดกับคลิปนึ่ง ผมกดเล่น พร้อมกับดูสิ่งที่อยู่ในนั้น..
'อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ? กูซื้อโจ๊กมาอ่ะ อยู่บนโต๊ะ ^^'
'ขอบคุณ ..แต่ใครอณุญาติให้มึงเข้ามาในห้องกูหาไอวี =3=;;'
มันคือเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา ..ผมได้แต่นั่งยิ้มให้กับวีดิโอนี่ ที่จริงเขาอัดคลิปอยู่เหรอเนี่ย? >^<
ผมเลื่อนไปดูที่อื่นต่อ ..รูปภาพ.. แต่ตั้งแต่ภาพแรกก็เกื่อบทำให้ผมเกิดอารมณ์อยากฆ่าคนขึ้นมา ..มันเป็นรูปหลุดของผมตอนนอนอ่ะ! มีเป็นสิบกว่ารูป ผมพยายามลบ แต่มันกลับลบไม่ได้! เฮ้! ทำไมมันลบไม่ได้ บ้าเอ๊ย~! >__<
ผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆ ส่วนมาก มันเป็นรูปของผมอ่ะ! ไอวีแอบถ่ายผมตอนไหนเนี่ย แถมรูปยังมากเป็นพันๆ รูป ทั้งรูปที่ผมกำลังกินไอติมแล้วเลอะปาก รูปตอนผมยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ไปซื้อของ โดนลงโทษที่เข้าห้องเรียนช้า แม้กระทั่งยืนเข้าแถวเขาก็ยังถ่าย =__=^^ ...และรูปพวกนี้มันเป็นรูปเมื่อประมาณสามถึงสี่เดือนที่แล้ว!! ทั้งๆ ที่เราเพิ่งรู้จักกันได้แค่อาทิตย์กว่า! เป็นไปได้ยังไงกัน!?...
#V Part#
-ผับ XY-
ผมมองหาไอจีมิน ก่อนที่สายตาจะไปสดุดกับบุคคลที่อยู่ใต้โต๊ะ =0=;;
"ไอจีมิน! ลุกโว๊ย! ชวนคนอื่นออกมาแต่ตัวเองกลับ...!"
"วี...วี่~" คนตรงหน้าครางออกมาเป็นชื่อของผมเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้น ผมเห็นแบบนี้แล้วต้องยื่นมือเขาไปช่วยไอจีมิน เพราะดูเหมือนมันจะไม่ค่อยไหวนะไอบ้าเนี่ย =0=
"ไหวป่ะเนี่ย~?"
"ไหวๆๆ"
"งั้นกลับหอเลยมึง"
"กู..ม๊ายกลับ~! กูจะอยู่ต่อ~ พากูไปนั่งหน่อย"
"เออๆ เอ้า~! ฮึบ~"
ผมช่วยพยุงให้มันลุกขึ้น ก่อนจะลากมันไปที่โซฟาของอีกโซนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไหร่
"เฮ้ย~! บ๋อย~ เอาเรดบูลอีกแก้ว~" จีมินหันไปสั่งพนักงานคนหนึ่งที่กำลังยื่นจีบลูกค้า (?) อยู่ ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อยืดตัวบางที่ใส่อยู่ออก
"ไอ่ห่านี่สั่งค็อกเทลแรงขนาดนี้มีหวังกูได้แบกมึงกลับแน่ไอ่จีมิน ไม่ต้องกินแล้วกลับเลย! แล้วนี่มึงถอดเสื้อทำไม? =0=" ผมฉุดแขนไอจีมินพร้อมกับถามมัน ก่อนจะหันไปบอกพนักงาน ไอ่บ้านี่คิดจะอ่อยสาวเหรอไงว่ะ!?
"เฮ้ยบ๋อย~! ไม่เอาแล้ว กูจะกลับเว๊ย~ ไปเลยมึงไม่ต้องกินแล้วห่า~!" บ๋อยพยักหน้าก่อนจะเดินจากไปจากตรงนี้
"ก็กูร้อน! ถ้ามึงไม่ต้องการให้กูกิน ก็ได้.. แต่กูมีคำ บางคำจะบอกมึง มึงต้องไปที่ ที่นึ่งกับกู"
"เออๆ ..เฮ้ย~! ระวัง!" ผมยื่นมือไปคว้าต้นคอของอีกคน เพื่อไม่ให้ไอ้จีมินล้มลงไปนอนบนพื้น แต่มันกลับช่วยอะไรไม่ได้เมื่อในตอนนี้ผมกับมันลงไปนอนบนพื้นเหมือนกันทั้งคู่ โดยที่ผมอยู่ด้านบน จีมินอยู่ด้านล่างโดยที่มันไม่ได้ใส่เสื้ออีกด้วย
"เออ.. กูขอโทษ" ผมพูดขึ้นมา ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่คนตรงหน้ากลับฉุดตัวของผมเอาไว้
"กูรักมึง.."จบคำพูดนั่น คนตัวเล็กตรงหน้าผมฉุดต้นคนของผมให้เข้าไปใกล้ ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว.. ผมพยายามดันจีมินให้ออกห่าง แต่คนตรงหน้ากลับกดต้นคอของผมแน่น...
แชะๆๆๆ~~!!
"เชี้ยเอ๊ย~!"
เสียงกดชัดเตอร์ดังขึ้นรัวๆ และเร็วมาก ดังขึ้นมาพร้อมๆ กับเสียงสบทเบาๆ ของใครคนหนึ่ง ..แต่ผมจำเสียงนั่นได้ดีเลยแหละ.. เสียงใครเป็นไม่ได้.. ใครคนหนึ่งที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่.. ไอจิน! ผมรีบยันตัวเองลุกอย่างรวดเร็ว และแรงมากจนสามารถแยกออกจากตัวของคนตรงหน้าได้ ก่อนจะรีบวิ่งตามคนที่แอบถ่ายรูปผมกับจีมินเมื่อกี้ไป
.
.
"หายไปไหนแล้ววะ!?! เชี้ยเอ๊ย~!!"
#Jung Kook Part#
ติ๊ด~!
เสียงหนึ่งดังออกมาจากมือถือของวี.. ผมเดินไปหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะพบว่ามันเป็นข้อความจากเบอร์ปริศนา ผมเปิดอ่านข้อความนั่น..
'อย่ายุ่งกับจองกุก ไม่งั้นภาพนี้จะถูกปล่อยออกไปทั่วโรงเรียน ..ปล.มึงคงรู้ว่ากูเป็นใคร'
ข้อความนั้นทำเอาผมต้องเบิกตาโผล่ และต้องดูรูปนั้นซ้ำไปมาหลายๆ ครั้ง แต่ก็ไม่สามารถโกหกตัวเองได้ ผมรู้สึกเหมือนโดนเข็มเป็นพันๆ เล่มปักเข้าตรงที่หน้าอกด้านซ้าย รูปถ่ายในข้อความมันคือรูปของคน คนนั้น ..วี กับจีมิน ..สองคนนั้นจูบกัน! แถมรูปนี้จีมินไม่ได้ใส่เสื้อ! จะให้ผมคิดยังไงล่ะ!?
"ฮึก~! ..ฮือ~!" จู่ๆ น้ำใสๆ ก็ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของผม.. นี่ผมเป็นอะไร? ทำไมผมจะต้องร้องไห้ให้กับคนอย่าง 'เขา' ด้วยล่ะ!? วีมีอิทธิพลต่อผมขนาดนี้เลยเหรอ? นี่ผมร้องไห้เพราะเขาเหรอ? ..มันไม่ใช่แค่ตัวผมที่ร้องไห้ หัวใจของผมก็เหมือนกัน.. มันกำลังร้องไห้เป็นเพื่อนผม..
แคล็ก~!
เสียงปลดล็อกของประตู ทำให้ผมต้องฉงัก ก่อนจะรีบเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างรวดเร็ว
"จองกุก~ รอกูนานไหม? พอดีกูมีปัญหานิดหน่อยน่ะ ^^"
"มีปัญหา? หรือมีความลับอะไรล่ะ!?"
"มึงหมายความว่าไง?"
"ดูเอาเอง เอาโทรศัพท์กูคืนมา แล้วออกไปจากห้องกูซะ!" ผมโยนมือถือให้อีกคนที่กำลังทำหน้างงอยู่
"นี่มัน...!"
"ออกไป"
"มึงอย่าโกรธกูดิ เรื่องนี้กูอธิบายได้.."
"อธิบายอะไร!? ก็แค่มึงจูบกับจีมิน กูไม่เกี่ยวซักหน่อย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วทำไมกูต้องสน.. อื้อออ~!" ริมฝีปากของผมถูกครอบครองโดยคนตรงหน้า ก่อนที่ลิ้นใหญ่ของเขาจะค่อยๆ สอดเข้ามาในโผลงปากของผมช้าๆ ผมอ้าปากรับด้วยความเคยชิน พร้อมกับเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นกอดต้นคอของอีกคนแน่น.. วีผละออกจากผมอย่างอ่อยอิ่ง ก่อนจะค่อยๆ ประคองใบหน้าของผมให้หันหน้าไปทางเขา
"กูรักมึง เป็นแฟนกูได้ไหม? จองกุก"
"..."
"เรื่องรูปนั้นกูไม่ได้ตั้งใจจูบจีมิน มันดึงกูไปเอง ตอนนั้นมันเมาแล้วถอดเสื้อเองนะกูไม่ได้ทำอะไรมันเลย =__=^^"
"..."
"ได้ไหมครับคนดี? เป็นแฟนผมนะ..." จบคำพูดนั้นของวี ผมฉุดตัวของคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอด ก่อนจะค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาพร้อมกับกดริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของวีแทนคำตอบ...
กูรักมึง...วี ^^
##ชอบเม้นน๊าค๊า##
ความคิดเห็น