คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP.6 อ่อย
EP.6
อ่อย
-V Part-
"ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนะวี..
มาอาบต่อดิ"
"..." ผมมองคนตามจองกุกในเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงบ็อกเซอร์ของตัวเอง
จนคนตัวเล็กเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม..
..น่ารักชิบหาย
"เฮ้~ วี.. ได้ยินที่ฉันพูดไหมเนี้ย?" จองกุกโบกมือเล็กๆ
ของตัวเองไปมาตรงหน้าของผม "วี..?"
ใบหน้าหวานนั้นค่อยๆ ลดต่ำลงมามองหน้าผมใกล้ๆ
..อ่า~
ทำไมหัวใจบ้านี้เต้นไม่เป็นจังหวะเลยว่ะ!? ยิ่งได้มองหน้าเล็กๆ
นั้นใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งมองได้ถนัดกว่าตอนที่เรามีอะไรกันซะอีก
..อยากดึงมาจูบชิบหาย
"นาย...! อื้อ~"
ว่าแล้วผมก็ฉุดเอาหน้าเล็กๆ นั้นเข้ามากดจูบลงเบาๆ ที่ริมฝีปากก่อนจะลามไปตามซอกคอขาว
มือเรียวดันไหล่บางให้ล้มลงบนเตียง ไล่ไปตามขอบกางเกงตัวบางที่คนตัวเล็กใส่อยู่..
ให้ตายสิ..
..จองกุกไม่ได้ใส่จริงๆ
ด้วยว่ะ -__-;;
"อยากทำให้ฉันทำอะไรนายมากกว่านี้เหรอไง?"
"...?"
"ไปใส่ซะ"
"นายหมายถึง.. กางเกงใน??
..นายจะให้ฉันไปเอามาจากที่ไหน? -*-"
"ของฉันไง ^^"
"แต่ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น
-__-^"
"คนอื่นที่ไหนกัน
หรือนายอยากให้ฉันทำแบบนั้นกับนายอีก?" ว่าพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคน
"ไปก็ได้! นายนี่มัน..
ฮึ้ย~!"
.
.
.
.
แคล็กกก~!
ผมเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วก่อนจะพบว่าจองกุกนอนงอตัวอยู่บนโซฟาตัวแคบๆ
ตรงข้ามกับเตียงนอนตัวใหญ่ของตัวเอง
"ทำไมนายน่ารักอย่างนี้เนี่ย
...จองกุก~ ทำไมไม่ไปนอนบนเตียงครับ ..หืม?"
ผมเดินเช็ดผมพร้อมกับเดินไปปลุกจองกุกที่นอนอยู่บนโซฟาของตัวเอง ..ใจจริงอยากจะหอมแก้มเนียนนั้นซักฟอดเพื่อเป็นการปลุกด้วยซ้ำ
"..อือ~ ฉันไม่อยากรบกวนนายน่ะ"
"อ่า~ ไม่เห็นเป็นไรเลยเตียงฉันออกจะกว้าง ..มานี่มา~" ว่าก่อนจะเดินไปอุ้มอีกคนให้ไปนอนลงบนเตียงนิ่ม "โซฟาแคบจะตาย นายจะนอนได้ยังไง..."
"อีกอย่างนะ ..ฉันไม่ชอบที่นายมายุ่งกับฉัน
มัน.. มากเกินไป ฉันไม่ต้องการความเป็นห่วงของนาย ..และอย่าคิดว่าฉันจะใจอ่อนถึงขั้นยอมให้นายทำอะไรกับฉันก็ได้เพียงแค่นายช่วยชีวิตฉันไว้หรอกนะ"
จองกุกผลักตัวของผมให้ออกห่างก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"เหอะ~
..สงใสจองกุกคนเดิมจะกลับมาแล้วว่ะ.. โอเค~ ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป
ฉันจะทำทุกทางให้นายรักฉันให้ได้คอยดู"
"..ฉันจะรอดู...!"
ฟึบบบ~
ผมถอดเสื้อที่ใส่อยู่ออกเผยให้เห็นแผงอกกว้างและซิกแพคตรงหน้าท้องที่ไม่มากจนเกินไป
"..."
"..."
"..มองฉับแบบนี้หมายความว่าไงกัน~ คิดอะไรกับฉันอยู่หรือป่าว~"
"นี่! ฉันป่าวคิดซักหน่อย~! นายน่ะหยุดพูดไปเลย!"
"..เจ้าเด็กนี่~ ไม่รู้เหรอไงว่าฉันกำลังอ่อยนายน่ะ~!?"
"ห๊ะ...!"
"..นอนดีกว่า~"
ว่าพลางดันจองกุกให้ลงไปนอนราบบนเตียงก่อนที่แขนแกร่งจะโอบกอดคนตัวเล็กเอาไว้จากด้านหน้า
ทำให้ปลายจมูกของเราสองแตะกันเบาๆ
"...!"
"ฝันดีนะครับ~"
.
.
.
.
-Jung Kook Part-
คุณเคยนอนกับใครซักคนที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันไหม?
..ตอนนี้ผมกำลังเป็น แถมคน คนนั้นกำลังกอดผมซะแน่นเลยด้วยซ้ำ..
"นายหยุดกอดฉันซักทีได้ไหม? ฉันอึดอัด~!"
"..."
"..ไอ่วี!"
"..อือ~"
"อย่ามาทำเป็นหลับฉันรู้ว่านายยังไม่นอน
ปล่อยดิ~!"
ผมพยายยามแกะมือที่ยังคงติดหนึบอยู่กับตัวของผมออกแต่กลับไม่เป็นผล นี่มือคนหรือกาวตราช้างว่ะ!?
แม่งแกะยากชิบหาย -*-
"..ไม่ปล่อย"
"วี...!"
"จองกุก.."
มือหนาเลื่อนมากุมมือของผมเบาๆ ก่อนจะลากมันไปวางตรงหน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง
"นายได้ยินมันไหม??"
"..."
"..เสียงหัวใจของฉัน
..มันเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้นาย ฉันอยากให้มันเป็นแบบนี้ทุกๆ วัน.. จะได้ไหม?"
"..." ผมเงียบ
เพราะไม่รู้จะพูดอะไร วีกระชับมือของผมที่แนบตรงหน้าอกด้านซ้ายของเขาให้มากกว่าเดิม
ตึกตัก~ ตึกตัก~ ตึกตัก~
"นายรับรู้ถึงการมีอยู่ของมัน.."
"..."
"และรู้ว่ามัน 'รัก' นาย"
"..อึก~"
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ความรู้สึกร้อนผ่าวตรงใบหน้ามันคืออะไร? และยิ่งดวงตามคมกริบนั่นมองมาทางผมเหมือนมีความหมายนั้นทำให้ผมต้องรีบหลบตาอีกคน..
..เพราะอะไรไม่รู้
ทำไมผมถึงไม่กล้าเอ่ยคำใดๆ
ออกจากปาก.. ไม่กล้าสบตา และไม่กล้าแม้แต่จะดึงมือที่ถูกกอบกุมโดยคนตรงหน้าออก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองได้สัมผัสถึงเสียงหัวใจของอีกคนที่เต้นไม่เป็นจังหวะ..
..เหมือนกับผม
"จองกุก.."
"..."
"อย่าเงียบได้ไหม?"
"..."
"อย่าหลบตาฉัน"
"..."
"อย่าทำตัวเหมือนว่าไม่รู้สึกอะไร"
"..."
"อย่าทำกับฉันเหมือนคนไม่มีตัวตน..!"
"หยุดพูดซักที!!"
"..."
"ฉะ.. ฉันจะนอน"
"..ฉันขอโทษ"
คนตรงหน้าค่อยๆ ปล่อยมืออกจากมือของผมก่อนที่เขาจะผละตัวให้ออกห่างจากผมพร้อมกับหันหลังกลับไปอีกด้านหนึ่ง
"..วี" ผมพูดชื่ออีกคนขึ้นมา
แต่มันกลับเบามากจนแทบไม่ได้ยิน.. หรือแม้แต่ตัวของผมเองก็ยังไม่ได้ยินมันเลย..
..ฉันก็ขอโทษ
.
.
.
.
.
#04:46 น.
ผมลุกจากเตียงอย่างเงียบๆ
เพื่อไม่ให้คนที่กำลังนอนอยู่ตื่นก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องและออกจากห้องไป.. ผมจะต้องไปที่
ที่หนึ่ง..
"..โฮซอกฮยอง?"
ผมเดินลงมาถึงบรรไดก่อนจะเจอเข้ากับโฮซอกฮยองที่เดินออกมาจากห้องครัวที่อยู่ไม่ไกลนัก
"อ้าว~ จองกุก?? แล้ว.. เสื้อผ้า"
"ของวีฮะ"
"นายสองคน จุด จุด
จุด??"
"ไม่มีอะไรหรอกฮะ
พอดีผมมีเรื่องที่ผับนิดหน่อยเขาเลยมาช่วยผม ก็แค่นั้น.."
"อ่า~
..แล้วนายจะไปไหนอ่ะ? เช้ามืดแบบนี้ไม่มีรถประจำทางหรอกนะ"
"..ผมจะไปที่นั่น"
"เดี๋ยวฮยองไปส่ง
ฮยองก็อยากไปหาเค้าเหมือนกัน.."
"โฮซอกฮยองอย่าบอกเขาเรื่องนี้ได้ไหม?"
"อ่า~ ครับ"
.
.
.
.
.
-V Part-
#07:15 น.
ผมลุกตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างงัวเงีย
อ่า~..
เช้าแล้วเหรอ? ทำไมผมรู้สึกว่านอนไม่เต็มอิ่มเลยล่ะ
แถมจองกุกยังมาโกธรผมอีกอะ ..ผมคิดก่อนจะขยี้ผมตัวเองไปมาพร้อมกับหันไปมองตรงเตียงอีกด้านหนึ่ง
"จองกุก...!"
..หายไปไหนว่ะ!?
ผมรีบเดินไปดูในห้องน้ำแต่กลับไม่เจอใครซักคน
ก่อนจะกลับเข้ามาในห้องและวิ่งออกไปดูตรงระเบียง แต่มันก็คงเหมือนเดิม ..ไม่มีจองกุกอยู่ตรงนั้น
เชี้ยละ! ..ถ้าชูก้าฮยองเจอจองกุกในชุดนั้น
ฮยองเค้าจะคิดยังไงว่ะ ..แถมจองกุกกับโฮซอกฮยองยังเคยมีอะไรกันตอนนั้นด้วย
ซวย!
ผมคิดก่อนจะรีบวิ่งลงบรรไดไปทางห้องนักเล่น
ก่อนจะเห็นโฮปฮยองนอนดูทีวีอยู่ตรงโซฟาโดยที่หัวหนุนตักของชูก้าฮยองอยู่..
"เฮ้อ~.."
ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ชูก้าฮยองคงยังไม่เห็นจองกุก ถ้าเห็นตอนนี้สองคนนี้คงทะเลาะกันนานแล้วแหละ...!
แล้วจองกุกล่ะ??
"โฮซอกฮยอง"
"ว่าไงน้องรัก~"
"ผมมีอะไรอยากจะถามฮยองหน่อยน่ะ"
"อ่า~ เดี๋ยวผมมานะ" โฮซอกฮยองลุกออกมาพร้อมกับเดินมาทางผมที่อยู่โคตรจะไกลจากชูก้าฮยองมาก
"ฮยอง...!"
"เรื่องจองกุกใช่ป่ะ?"
"ใช่เลยฮยอง จองกุกหายไปอะ
ฮยองพอจะรู้ไหมว่ะจองกุกไปไหน?"
"เออ.. เฮียไม่รู้ว่ะ"
"ฮยองโกหกผมอะ ถ้าฮยองไม่รู้ฮยองจะรู้ได้ยังไงว่าจองกุกมานอนกับผม"
"เฮียไม่ได้พูดว่าจองกุกมานอนกับนายนะ
-*-"
"ฮยองอย่าเปลี่ยนเรื่องดิ
คนนี้ผมจริงจังนะ!"
"อ่า~ ก็ได้ๆ จองกุกแค่...กลับบ้าน แล้วเฮียแค่ไปส่ง"
"ฮยองพาผมไปหาจองกุกที่บ้านได้ไหม"
"เฮีย.. เออ..."
"..."
"เฮียขอโทษวี เฮียบอกไม่ได้จริงๆ"
"ฮยองไม่ต้องขอโทษผมหรอก"
"..."
"เพราะผมจะไปหาจองกุกเอง"
.
.
.
.
ผมมาที่สตูดิโอที่ผมเคยมาทำงานแบบนั้นที่นี่
..ผมคิดเลยว่าจองกุกต้องอยู่ที่นี่ และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด.. จองกุกกำลังทำอะไรกับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ใช่ผม..
เจ็บเฮะ
"..ไอ่จิน"
------------------------------------------------------------------ไรท์-----------------------------------------------------------------
กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องทุกท่าน~
วันนี้ไรท์มาต่อให้แล้วน้า เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ไรท์จึงมา TOT ไรท์ไม่ว่างจริงๆ
ค่ะ ต้องขอโทษอีกครั้งเป็นรอบที่ล้านแปด 5555
ความคิดเห็น