คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5
Chapter 5
“ จงอินนี่ นายอยู่ไหนนะ? “ เสียงแหบพร่าของเซฮุนกำลังตามหาจงอินด้วยความกระวนกระวายใจ และในที่สุดท้ายในที่ๆที่เขาตามหาคือ...
มาหลบอยู่ในสวนทุเรียนนี่เอง “จงอินนี่ เหวออออ!!” อยู่เซฮุนที่กำลังเดินไปหาจงอินก็พลัยสะดุดเท้าตัวเองและกำลังล้มกลิ้งไปทางจงอิน
“ว้ายยยย!! เซฮุน เฮื้อกกก!!” จงอินรู้สึกว่าหน้าเขาห่างจากหนามทุเรียนไม่มานัก โดนแรงกอดรัดจากด้านหลัง เขามั่นใจว่าอ้อมกอดนี่เป็นของคนอื่นที่ดูตัวเล็กกว่าเขา..
“ เกือบไปแล้วนะนาย” เสียงใสๆเล็กๆที่ทำให้จงอินหันไปมองด้านหลังพร้อมกับแรงขัดขืนเล็กน้อยแต่เหมือนว่ายิ่งดิ้นกอดยิ่งแน่นขึ้น
“ปะ..ปล่อยเถอะนะฮะ..ละ แล้วก็ขอบคุณมากๆนะฮะ” จงอินก้มหัวขอบคุณคนตัวเล็กเป็นการใหญ่ เซฮุนถึงกับหน้าเหวอ เมื่อรู้ว่าคนๆนั้นเป็นศัตรูทางธุระกิจ ทั้งพ่อแม่ของเขา จงอิน และลู่หาน ต่างก็มีศัตรูคือคนเดียวกันคือครอบครัว บยอน
“ไปกันเถอะจงอิน แฟนนายให้มาตาม (?)” เซฮุนส่งสายตาเหยียดๆไปให้คนที่ยิ้มอย่างน่าสมเพชในเขา
“พวกนายนี่ ไม่มี มารยาทเอาซะเลยนนะ ตระกูลอู๋ หึ!”
“อย่างน้อยพวกกูก็ไม่ได้โกงคนกินเหมือนพวกมึงหรอก “ เซฮุนตอบกลับไปอย่างโมโหและทำท่าจะพุ่งใส่อีกคน
“เซฮุน หยุดเถอะ…” จงอินปรามเพื่อนชายเอาไว้ ทำให้อีกคนหัวฟัดหัวเหวี่ยง
“ต้องขอโทษแทนเซฮุนด้วยนะฮะ พี่….????”
“ บยอน แบคฮยอนครับ แล้วน้องละ??” แบคฮยอนยิ้มให้อีกคนอย่างมีเลิศนัย
“ คิม จงอินครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับรุ่นพี่แบคฮยอน” จงอินพูดพร้อมทำท่าจะเดินกลับแต่ว่า...
“เอ่อน้องจงอินครับ ไปทานข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ....”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“น้องจงอินชอบทานอาหารประเภทไหนหรอครับ??” แบคฮยอนที่ลากจงอินออกมาจากโรงเรียนเพื่อมาทานอาหารได้ร่วมยี่สิบนาทีกว่าแล้ว ร่างโปรงก็มัวแต่ถามเขาในหลายๆอย่าง ทำให้จงอินนึกถึงเหตุการณ์ที่ลู่หานจีบเขา
“น้องจงอินชอบเนื้อยีราฟหรือเนื้อกวาง?”
“ก็ต้องเนื้อกวางสิ ใครจะไปทานยีราฟกันบ้าปะลุง?!”
“งั้นถ้ากวางตัวนี้พร้อมให้จงอินขย่ำละ ?!”
“อะ ไอ้พี่บ้า…. -/////- “
ขณะที่จงอินคิดไรไปเรื่อยแบคฮยอนก็เปลี่ยนเรื่องบ้าง
“ น้องจงอินชอบผู้ชายแบบไหนหรอครับ….?” มาถึงจุดนี้ก็จุกสิ... จงอินพยายามนึกถึงความดีของลู่หานที่มีอันน้อยนิดให้แบคฮยอนฟัง
“ ก็ไม่รู้สิฮะ ผมชอบคนตัวเล็กกว่าผมนิดหน่อย แต่อึดๆทึกๆ ปากร้ายแต่ใจดี อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย และเขาสามารถทำให้ผมรักได้มากที่สุด....”
“ บอบบางแต่แข็งแกร่งแบบพี่นี้จะพอดูแลจงอินได้มั๊ย?” จงอินอยากเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย เมื่อคนเป็นพี่ถามมาแบบนั้น
“ ฮ่าๆๆ พี่แบคฮยอนนี่ตลกจังนะฮะ แต่ก็คงไม่ได้หรอกครับ ผมมีแฟนแล้วและเราก็รักกันมากๆด้วยฮะ”
“หว๊าและใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้นนะ ?” อิจฉาจัง...
“ ผู้ชายคนนั้นจะเป็นใครก็ไม่ต้องรู้หรอกครับคุณบยอน!!” เสียงทุ้มที่ดังมาจากข้างหลังทำให้จงอินหันไปดู..
“พี่ชานยอล!!” จงอินอุทานอย่างตกใจเมื่อไม่คิดว่าจะเจอพี่ชายตัวเองอยู่ที่นี่ และตอนนี้เขาก็ยังมองเห็นใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่กับโต๊ะบริกร สายตาที่มองมาทางเขาอย่างตัดพ้อ ทำให้จงอินรู้สึกใจหาย
“พี่ลู่......”ยังไม่ทันที่จงอินจะพูดจบลู่หานก็เดินออกจากร้านไป จงอินที่ทำตัวไม่ถูกมอองหน้าชานยอลเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ปรากฎว่าพี่เขากำลังเล่นสงครามย่อมๆทางสายตากับแบคฮยอนอยู่นะสิ จงอินวิ่งตามลู่หานไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้สองคนนี้อยู่ตามลำพัง.....
“พวกแกต้องการอะไรอีกห๊ะ!! พวกบยอน!” ชานยอลพูดอย่างหัวเสีย
“ ใจเย็นๆก็ได้นี่อู๋ชานยอล ฉันแค่ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอกนอกจากทรัพย์สมบัติทั้งหมดของแก พร้อมทั้งคิมจงอิน แฟนของลู่หาน!!” ก็แค่นั้น ใบหน้าชานยอลแดงก่ำด้วความโกร ก่อนจะเดินหนีออกมา
“เมื่อกูอยากได้อะไรกูต้องได้ แม้แต่แฟนมึง ไอ้ลู่.....”
Talk.
คงงกันใช่มั๊ยล่ะ ไรท์ก็งงนิดๆ แต่ฉากหน้าแถลงการแน่นอนจ้า
ความคิดเห็น