คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : os/sfwrecking balll ( sehun x kai ) 1/3
Wrecking ball.
“ เซฮุนครับ วันนี้วันอะไรเอ่ยยย ????” จงอินถามอย่างตื่นเต้นวันนี้เค้าเตรียมของพิเศษไว้ให้คนสำคัญ เมื่อเซฮุนกลับมาจากงานเลี้ยงของทางฝ่ายผู้บริหาร เมื่อจงอินเห็นเซฮุนคนรักเดินมาอย่างโงนเงน จึงรีบไปประคอง
ใช่แล้วละ คนรักของคิมจงอินเอง
“ เว้ยยยย !!!! ไปให้พ้นๆหน้าฉันกอนได้มั๊ย เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน อย่าเพิ่งกวน กำลังเหนื่อย !! “ เซฮุนดันจงอินให้หลบทางไปก่อนที่จะไปยืนคุยมือถือกับใครอีกคน
“ งะ .. งั้นเดี๊ยวจงอินไปชงกาแฟให้นะ” เมื่อจงอินตั้งตัวได้ก็จะไปหาเครื่องดื่มให้คนรักหายแฮงค์สักนิดหน่อยคงหายหงุดหงิดละมั้ง ?
“ไม่ต้อง คืนนี้ไม่ต้องรอนะ ฉันจะไปทำธุระต่อ”
“ซะ เซฮุนจะไปไหน นานมั๊ยเดี๊ยวจงอินจะรอนะ ..”
“ ก็บอกว่าไม่ต้อง!!!! “
จงอินสะดุ้งเฮือก เมื่อเซฮุนตะวาดลั่น แก้วกาแฟตกลงบนพื้นเศษแก้วแตกกระจายไปทั่ว เซฮุนแค่เหลือใช้หางตามามองก่อนที่จะหันกลับไปคุยมือถือตามเดิม
“เดี๊ยวผมจะออกไปหานะ รอผมก่อนนะที่รัก” เซฮุนวางสายแล้วเดินออกจากบ้านไปโดยไม่ได้หันมามองจงอินที่กำลังอึ้งคำที่เซฮุน
ที่รักหรอ ? ที่รักงั้นหรอ แล้วคิม จงอินคนนี้ละ โอ เซฮุน ให้จงอินอยู่ในสถาะนะไหน ณ ตอนนี้
ขณะที่กำลังเก็บเศษแก้วพลั่งไปคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาเมื่อครู่ วันนี้วันครบรอบ 9 ปีที่เราคบกันแล้วนะ “ฮะ ฮึ่ก เซฮุน ทะ ไมทำกับจงอินแบบนี้ !!! “
“โอ๊ย!!” จงอินร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อเศษแก้วบาดลงที่กลางฝ่ามือของเขา ถึงจะเจ็บ แต่ตอนนี้ที่เจ็บกว่ามันก็คงจะเป็น หัวใจ ถ้าเซฮุนอยู่ปานนี้คงจะดุจงอินไปแล้วสินะ ฮ่าๆๆๆ
“ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้ละครับเด็กดื้อ มานี่เลยเดี๊ยวพี่ฮุนนี่ทำแผลให้นะ เพี้ยง!! “
แล้วตอนนี้ละ พี่เซฮุนคนเดิมของเขาไปไหน ? ลืมแม้กระทั่งวันครบรอบของเรา
หลังจากที่ทำความสะอาดและเก็บอาหาร ของหวาน ที่จงอินแทบไม่ได้ทานมันเลย เขารอเซฮุนกลับมาทานด้วย ก็เพียงแค่รอทานด้วยเท่านั้น......
จงอินเหมอไปบนท้องฟ้า ในหัวสมองก็คิดเรื่องเซฮุน คำพูดที่เซฮุนเคยบอกเขา
“จงอินน่าาาา พี่รักจงอินมากๆเลยะครับ”
“ หลังจากที่พี่เสนอโปรเจคนี้เสร็จเราจะแต่งงานกันนะครับ “
“จงอินน่าาาาาาาาาา หลังจากนี้พี่จะดูแลจงอินเองนะ “
“จงอิน ฝากชีวิตไว้ที่พี่เป็นคนสุดท้ายนะครับ พี่จะดูแลจงอินให้ดีที่สุด”
“โอเซฮุนขอสัญญาว่าจะรักแค่คิมจงอินคนเดียวนะครับ”
“จงอิน คนที่พี่รักและไว้ใจที่สุด คือจงอินนะ”
“พี่จะไม่ทำให้จงอินเสียใจเด็ดขาด พี่สัญญา”
แล้วที่คิมจงอินเป็นอยู่ตอนนี้ละ แล้วที่เซฮุนทำอย่างนี้ละ จงอินเริ่มรู้สึกหนักอึ้งที่เปลือกตา แล้วค่อยปิดตาบวมจากการร้องไห้ลงอย่างช้าๆ...........
เช้าวันต่อมาเซฮุนกลับมา พร้อมกับพาใครคนหนึ่งมาด้วย จงอินที่กำลังทำอาหารเช้าหันกลับมาด้วยความตกใจ
นี่สินะ คนใหม่ของโอเซฮุน
“ เซฮุนคะ เจสสิก้าร้อนจังให้ไอ้เด็กคนใช้บ้านเซฮุนเอาน้ำส้มมาให้ เจสสิก้าหน่อยสิคะ”
อะไรนะ คนใช้งั้นหรอ
“ จงอินไปเอาน้ำส้มมาให้คุณเจสสิก้าหน่อย” เซฮุนหันมาสั่งจงอินหน้าตาย
“คะ.. ครับ” จงอินกำลังรู้สึกเจ็บที่หัวใจ มากกว่าเดิม นี่พาคนใหม่มาเยาะเย้ยงั้นหรอ จงอินจะไม่ทนแล้ว
เมื่อจงอินเอาน้ำส้มไปให้เจสสิก้า ผู้หญิงคนใหม่ของเซฮุนเศร็จ ก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง
“ฮะ..ฮึ่ก ไม่ทนแล้ว จงอินจะไม่ทนแล้ว!!” จงอินกำลังเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของตัวเองไปให้หมด ทิ้งไว้แต่ของที่เซฮุนซื้อให้ อะไรๆที่เป็นของเซฮุน จงอินจะลืมมัน จงอินจะทิ้งมันให้หมด....
เมื่อเก็บของเสร็จจงอินก็ลงบันไดมา กำลังเจอสองคนที่กำลังนัวเนียกันอย่างเมามัน
“ จะไปไหน?!..” เซฮุนถามขึ้นเมื่อเห็นจงอินหันหลัง สะพายกระเป๋าเป้ เหมือนคนที่กำลังจะไปไหน
จะไปไหนนะจงอิน
“ ผมไม่อยากอยู่ขัดความสุขของพี่หรอกฮะ..” จงอินรู้สึกว่าตอนนี้เสียงเขากำลังสั่น
“ ฉันไม่ให้ไป !! “เซฮุนรู้สึกใจหายวาบเมื่อจงอินพูดคำนั้นออกมา
“ ผมไม่ใช่คนที่จะทนอะไรก็ทนได้ ขนาดนั้นนะฮะ …. ฮึ่ก.. ฮะ ฮื้ออออ.. ผมจะไปไหนมันก็เรื่องของผม พี่อยู่กับคนรักของพี่เถอะฮะ “ จงอินร้องไห้ออกมาอย่างช้าๆ
“ แกจะไปไหน ไอ้เด็กบ้า !! “ เจสสิก้าตวาดลั่นใส่จงอินที่กำลังตัวสั่นคลอ
“ เจสครับ อยู่เฉยๆก่อน” เซฮุนไม่อยากให้มีเรื่องกันกำลังรู้สึกใจเสีย
นี่เซฮุนทำอะไรลงไป....
“ฮึ คนเขาไม่รักแล้วยังจะอยู่แบบน้าด้านๆ ฉันจะบอกให้นะ เซฮุนนะมาบอกกับฉันทุกวัน ว่าเบื่อเด็กที่จืดชืดอย่างแก!! “ เจสสิก้าเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ
“เจสสิก้า!!!” เซฮุนกำลังโมโหที่เจสสิก้าพูดแบบนั้น มันไม่ใช่ความจริงเลยด้วยซ้ำ
เหมือนมีมีดนับพันเล่มแทงลงมากลางใจจงอิน สายฝนที่กระหน่ำลงมาเหมือนกำลังปกปิดที่จงอินร้องไห้อยู่บนถนนที่มีผู้คนพลุ่กพล่านไปหมด แต่เหมือนขาหมดแรงเอาดื้อๆ ความปวดหนึบที่เข้ามาอยู่ในศรีษะ โลกของจงอินที่ดับสลายคงไม่มีอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกแล้ว ที่จะอยู่ต่อไป...
“ปรื้น...ปิ๊กกกกกกกกกกก !!!!! เฮ้ยคุณ” เหมือนแรงหมดลงดื้อๆ ในหัวไม่มีความคิดใด ขาวโพลนไปหมด ดวงตาพรามัว ร่างของจงอินกำลังทรุดลง ก่อนที่สติจะดับด้วย....
TBC.
เรื่องนี้เป็นโปรเจคสั้นๆสามสี่ตอน ไรท์เตอร์คั่นเรื่อง น้องจงไคของพี่หาญอยู่อะ ช่วงนี้ไรท์เปิดเทอมแล้ว แถมไรท์เตอร์ต้องไปที่อื่นบ่อย แต่จะมาอัพทุกๆวันน้รา.วิดิโอที่ทำให้ไรท์มีความคิดเรื่องนี้ ขอบคุณเพลงจาก ไมลี่ย์ ไซรัสด้วยนะจ้าาา
ความคิดเห็น