คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด
เมื่อ 10 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
“ข้าวหอมแกใจเย็นๆก่อน มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่แกคิดก็ได้นะฉันแค่ได้ยินคนเขาพูดกันมา”
“ ฉันคงใจเย็นไม่ไหว ฉันจะไปถามมิ้นท์ด้วยตัวเอง”
“โอ๊ย !! โอเคๆเดี๋ยวฉันจะไปเป็นเพื่อนแก -_- ”
แท็กซี่คันสีชมพูเบรกลงอย่างรวดเร็ว
“ เร็วสิ ยัยกิ๊ก ยืนทำอะไรอยู่ ”
ฉันเรียกยัยกิ๊กที่ปากเหวอ ยืนอึ้งอยู่ …
“ป่าว…ฉันแค่ตกใจร้อยวันพันปีแกไม่เคยขึ้นแท็กซี่ แกงกนิ !”
“แต่วันนี้ฉันรีบ !! จะไปไหม >///< ? เร็วๆ
“ลุงค่ะไปลาดพร้าว 101”
…………………………………..
ทวนอีกครั้งนะครับ ลาเต้ 1 แก้ว ทาร์ตบูลเบอร์รี่ครีมชีล 3 ชิ้น เค้กช็อกแลตอีก 1 ชิ้น อีกครึ่งชั่วโมงเราจะไปส่งครับ สวัสดีครับ ..
"พี่เกต.. ปั่นขอทาร์ตบูลเบอร์รี่ 3 ชิ้นนะใส่กล่องให้ด้วยนะฮ้ะ ^.^ ”
“O.O เอ้า !! แล้วปั่นจะไปส่งเองหรอ ? อ่อ … ไม่เป็นไรฮะเดี๋ยวปั่นไปส่งเอง”
“ขับรถดีๆนะปั่น^o^”
……………………………………………….
“หนูจ๋าลุงส่งหนูแค่นี้ได้ไหม พอดีลุงขับกะดึกลุงจะต้องรีบไปส่งรถน่ะจ๊ะ”
“โอ๊ย !! ส่งรถทั้งปี !!”
“ใจเย็นๆน่าข้าวหอมลุงเขาอาจจะมีความจำเป็นจริงๆT.T”
“ ถ้าไม่ไปส่งจริงฉันขอให้วิ่งไม่ได้เงิน”
ฉันลงมาจากรถแท็กซี่สีชมพูอย่างหัวเสีย จะส่งรถอะไรกันนักกันหนา นี่แหละน้าแท็กวี่ประเทศไทย
“รถแท็กซี่ไปไหนหมดเนี่ย พอจะขึ้นก็ไม่มี ชิ !! ~~ ”
“ใจเย็นๆน่าข้าวหอม เดี๋ยวก็มา”
“ ก็คนมันรีบนิ”
…… กรี๊ด ๆๆๆๆ แอ๊ >.<’ >.<’ >.<’ .......
รถมอไซด์เก่าๆขับเฉี่ยวฉันอย่างแรง เกือบจะล้มแล้ว …..
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้า !!!!!! (>_<) ขับรถภาษาอะไรฮ่า”
“ขอโทษฮ้ะๆ”
“คิดว่าขอโทษแค่นี้มันจะหายหรอ ? เอาค่าเสียหายมา !! (￣ˇ￣)”
“ค่าเสียหายอะไรของเธอ ฉันไม่มีเงินหรอกนะ !! (ˇˍˇ)”
“ไม่สน !! หรือจะให้ฉันค้นตัว เอามาเดี๋ยวนี้นะ ( ￣.￣)”
“ยัยบ้า !! แล้วทำไมเธอไม่แหกตาดูลงมายืนบนถนนแบบนี้ฟุตบาทมีทำไมไม่ยืน แล้วอีกอย่างนะ ตัวเธอเนี่ย !! ก็เล็กสะขนาดนี้ใครจะไปเห็นและที่สำคัญ …. ตรงนั้นก็แบนยังกับกระดานจะติดถนนอยู่และใครจะไปเห็น “ยัยกระดาน” ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ(*^.^)”
“นายแหละไอ้บ้า !!! นี่นายว่าฉันหรอ นายมองไม่เห็น นายตาบอดรึไงฮ่า !! (‵﹏′) ”
“อ่าว พูดงี้ก็สวยดิ ฉันไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเธอนะฉันจะรีบไปส่งของ!! (o,o;) ”
“หยุด !! เดี๋ยวนี้นะ ฉันจะไม่ให้นายไปถ้านายไม่จ่ายค่าเสียหายมาให้ฉัน 700”
“หงิ๊ !! ค่าเสียหายเรื่องอะไร ฉันไม่ผิด เธอมายืนผิดที่เอง !! “ยัยกระดานหน้าเลือด !!” ^O^ ”
“ไม่รู้แหละเอามา 700 !!”
“ ข้าวหอมแกเยอะไปแล้ว สงสารเขา T.T ”
“ไม่ !! กิ๊ก แกเงียบไปเดี๋ยวฉันเครียร์เอง …..คนไร้มารยาท ขอโทษสักคำก็ไม่มี อย่างนี้นะน่าสงสาร เอามา 700 !! ”
“ยัยบ้า ฝันไปเหอะ ฉันรีบ ไปล่ะ (^_-) …”
“กรี๊ด ด ด ด ดดดดด >.<’ ไอ้บ้า กลับมาเดี๋ยวนี้นะ !! ”
“พอเหอะข้าวหอม รีบไปกันเถอะจะได้จบๆ เรื่องนี้เอาไว้ที่หลัง”
ยัยกิ๊กจับมือฉันไว้แล้วมองด้วยสายตาอ้อนวอนน่าสงสารเชียว T_T
“ถ้าฉันไม่รีบนะฉันจะนั่งมอเตอร์ไซด์วินไปกระชากหัวแกและบ้องหูให้ชาเล้ย ไอ้เด็กส่งกาแฟ !!”
………………………………………………………..
ยัยบ้า !! จะมาเรียกค่าเสียหาย ตัวเองผิดแท้ ๆ ซวยจริงๆ อารมณ์เสียชะมัด!! ….
เสียงบ่นพรึมพรัมดังออกมาจากรถมอเตอร์ไซด์เวสป้าคันเก่าๆสีเหลืองอ่อน
“เห้ย !! งานเข้าแล้วสายแล้ว อีก 10 นาที จะทันไหมเนี่ย เพราะยัยกระดานคนเดียวเล้ย”
………………………………………………….
“คนสมัยนี้ไม่มีมารยาทจริงๆนะ ไม่รู้จักคำว่าขอโทษ แกว่าไหมกิ๊ก o_O???
“ …….”
“ยัยกิ๊ก !! แกฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย ยยย ย *>.<*”
“ห้ะๆ อะไรนะแก ถามใหม่สิ ”
“โอ๊ย !! พอเหอะ แกเป็นอะไรของแกเนี่ย เหม่อ หาใคร???”
“ฉันว่าเขาก็น่ารักดีนะ ∩_∩ ”
“ใคร??? >///< ไอ้เด็กส่งกาแฟนั้นอ่ะนะน่ารัก หยี้ !! แกชอบแบบนั้นหรอ ? หน้าลิง ๆ”
“ป่าวสักหน่อย OoO”
ยัยกิ๊กทำหน้าเขินจนแก้มแดงเชียว *∩_∩*
“ ลุงค่ะจอดตรงคอนโดข้างหน้าค่ะ”
ฉันบอกลุงคนขับให้จอดที่หน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง
“กิ๊ก !! แกจ่ายไปก่อนนะเดี๋ยวฉันจะรีบขึ้นไป”
“ตลอดเลย รีบขึ้นไปหรือเนียนให้ฉันจ่าย รู้ทันนะ O.O ?? ”
“เอาน่ะออกไปก่อนเดี๋ยวเอามาคืน ^^”
คอนโดหรูสวยงาม แถวย่านลาดพร้าว ….
“แกค่อยๆคุยนะข้าวหอมใจเย็นๆอย่าวู่วาม เดี๋ยวฉันไปหาร้านนั่งเล่นแถวๆนี้ถ้าแกทำธุระของแกเสร็จแกโทรมานะ Y.Y”
“อื้ม TT ฉันจะพยายามนะ …..”
ฉันกดลิฟท์ชั้น 16 กริ๊ง !!! เสียงลิฟท์ดังเพื่อบอกว่าถึงชั้น 16 แล้ว ทำไมตอนนี้หัวใจฉันมันเต้นเร็วขนาดนี้มันต้องไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดสิTT’ ฉันเดินไปหยุดที่หน้าห้องห้องหนึ่ง เสียงลมหายใจของฉันเริ่มแผ่วลง ฉันตัดสินใจกดกริ๊ง เสียงกริ๊งทำให้คนในห้องเดินมาเปิดประตู …. ฉันนั่งลงที่โซฟาประจำและคุ้นเคย ตรงหน้าของฉันตอนนี้คือคนที่ฉันรักและไว้ใจมากที่สุด ......
“มิ้นท์ !! เรื่องที่กิ๊กมาเล่าให้ข้าวฟังมันไม่จริงใช่ไหม ? ….”
ฉันเริ่มบทสนทนาด้วยคำถามที่ฉันสงสัยมากที่สุด แต่คนฟังก็ไม่มีปฎิกริยาว่าจะตอบกลับใดๆ ภายในห้องเงียบสนิท ได้ยินแต่เสียงลมหายใจของฉันเอง ฉันจึงทวนคำถามอีกครั้ง …
“เรื่องที่กิ๊กมาเล่าให้ข้าวฟังมันไม่จริงใช่ไหม o.O ??”
“ ถ้าข้าวรู้แล้วข้าวจะมาถามมิ้นท์อีกทำไม ? ”
“ข้าวต้องการคำตอบว่าจริงหรือไม่จริงมิ้นท์ตอบข้าวมา ????? ”
“ จริง !!!! ”
คำตอบที่ฉันไม่ต้องการได้ยินหลุดออกมาจากปากคนที่ฉันไว้ใจ T///T
“มิ้นท์ทำแบบนี้ทำไม มิ้นท์เอาความลับของเราไปเล่าให้คนอื่นฟังทำไม ? ToT ”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยเราเป็นแฟนกันแบบเปิดเผยนะ∩_∩ ”
“แต่ที่มิ้นท์พูดมันทำร้ายข้าว คนอื่นเขามองข้าวไม่ดีเป็นผู้หญิงง่ายๆ … ///// ”
“ ง่าย !! มันก็จริงไม่ใช่หรอ ? O_O? ”
“ทำไมมิ้นท์พูดแบบนี้อ่ะ T//T”
น้ำตาของฉันเริ่มไหลตามความรู้สึกในตอนนี้ที่โดนคนที่รักและไว้ใจที่สุดหักหลังกันอย่างไม่ใยดี ˇˍˇ…. ในห้องเงียบอีกครั้งมีแต่เสียงสะอึกสะอื้นของฉันและกลิ่นบุหรี่ที่ฟุ่งเต็มห้อง ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันสูบลมหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับลุกขึ้น
“มิ้นท์ !! เราเลิกกันเถอะ …..T_T ”
………………………………..
อุ๊ย !! ร้านกาแฟร้านนี้น่ารักจัง ....
“สวัสดีครับ เชิญนั่งด้านในครับ”
“ O*O อ่าว !! คุณ เพื่อนยัยกระดานนิ”
“ OoO* เอ้า !! นายเวสป้า ...”
“เชิญนั่งก่อนสิฮ้ะ ^o^ อ่ะฮ้ะเมนู”
“นายทำงานอยู่ร้านนี้หรอ O_o?”
“ อ่อ ร้านนี้เป็นของเราเอง ^o^”
“อ่าว OoO” ฮ่า ๆ เราคิดว่านายเป็นเด็กส่งกาแฟสะอีกที่แท้ก็เป็นเจ้าของเอง ร้านน่ารักมากเลย เราชอบแนวแบบวินเทจแบบนี้สุดๆ”
“ฮ่าๆ ขอบคุณมากฮ้ะ ว่าแต่คุณกิ๊ก จะรับอะไรดีฮ้ะ^^ ”
“นายจำชื่อฉันได้ด้วยหรอ ? >//<
“ก็เห็นยัยกระดานเรียกคุณ”
“ ฮ่า ๆ เพื่อนฉันชื่อข้าวหอมจ๊ะ ไม่ใช่กระดาน^o^”
“ แล้วนายชื่ออะไร????”
“เราชื่อน้ำปั่น แต่เรียกเราว่าปั่นเฉยๆก็ได้นะ ”
“อื้ม ชื่อน่ารักจัง ^#^ เราไม่รู้ว่าจะทานไรดีอ่ะ”
“เอางี้เดี๋ยวเราเอาเมนูเด็ดของร้านมาให้นะ >o<”
….. 5 นาทีผ่านไป……
“มาแล้วฮ้ะ เมนูเด็ด ทาร์ตบูลเบอร์รี่ครีมชีล กับ ชาเย็นนมสด อร่อยสุดๆรับรองเลย ^//^ ”
“โฮ๊ น่าทานจัง OoO* ”
“ว่าแต่เพื่อนตัวแสบของกิ๊กไปไหนหรอ/// ????”
“ไปเครียร์ปัญหากับแฟนน่ะ”
“ กระดานขนาดนั้นมีแฟนด้วย ฮ่า ๆๆ >,< ”
“ อย่าว่าเพื่อนเรานะยังไงข้าวก็เป็นเพื่อนกิ๊ก TToTT ”
“ฮ้ะ ๆขอโทษฮ้ะ ^O^ อร่อยมั้ย ?”
“อร่อยมากเลย นายทำเองหรอ???”
“ใช่เลย ! เราทำเอง แม่เราเป็นคนคิดสูตรน่ะ >.<
“อร่อยมากเลย สงสัยแม่ปั่นจะทำเบเกอร์รี่เก่งนะเนี่ย^6^”
“พูดอีกก็ถูกอีก ฮ่า ๆกินเยอะๆนู ^ ^ ”
“จะว่าไปน้ำปั่นก็อัธยาศัยดีนะ ดูสิคุยกันไม่กี่นาทีเราก็สนิทกันแล้ว*o*”
“ชมเรา จนลอยแล้ว O//O”
“เราไม่เคยเห็นร้านนี้เลยนะ นายพึ่งมาเปิดหรอ//??”
“อื้ม ใช่ ยังไม่ถึงเดือนเลย”
“ อ่ออื้ม แล้วฉันจะมาทานอีกได้ไหม O_o??”
“ได้สิยินดีต้อนรับเลยชวนเพื่อนมาเยอะๆเลยนะ”>///<”
“ได้สิ แล้วนายเรียนไหนหรอ??”
“เราพึ่งย้ายเข้าโรงเรียนเอกชนแถวๆนี้แหละ ย้ายมาอยู่ใกล้ๆร้าน”
“ อ๋อ !!”
“ อ่าว O,O’ ข้าวโทรมาแล้วเดี๋ยวรีบไปก่อนนะปั่น ไว้มีโอกาสกิ๊กจะมีทานใหม่นะO///O”
กิ๊กน่ารักจัง แฮะ ต่างกับยัยกระดานปากดีนั่นเป็นไหนๆ แล้วเราจะได้เจอเธออีกไหมนะ >.<’
………………………………………………
“ฮัลโหล !! ข้าวหอมแกอยู่ไหน ?”
“ฮือ ฮือ ฮือ”
“ข้าวแกเป็นอะไร//?????”
“ ฮือ ฮือ ฮือ”
“ แกรอฉันอยู่หน้าคอนโดนะเดี๋ยวฉันไปรับ”
เสียงยัยกิ๊กกระวนกระวายมาก ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพราะพูดไม่ได้จริงๆ มีแต่เสียงสะอื้นเท่านั้น
“ข้าวหอมแกโอเคนะ มันเกิดอะไรขึ้นค่อยๆเล่า U.U ”
“ฉันเลิกกับมิ้นท์แล้ว T_T”
“ ห้ะ !!!!! มิ้นท์บอกเลิกหรอ // ??”
“ป่าวฉันเอง ฮือ ฮือ ฮือ =_=”
“โอเคๆ แกใจเย็นๆนะเดี๋ยวฉันจะไปส่งแกที่บ้าน”
“ ฉันเกลียดมัน ฮือ ๆๆๆๆๆ TT__TT”
ห้องใบเดิมดูเงียบไปถนัดตา ทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้ ฉันล่มลงบนเตียงอย่างหมดแรง สิ่งที่ฉันมีอยู่ตอนนี้คือน้ำตา
บวกกับความมืดของห้องที่ไม่มีแสงไฟ ในสมองของฉันตอนนี้มีแต่เรื่องราวเก่าๆในอดีตและความทรงจำที่ฉันไม่อาจลืม
………………………………………
“คนที่รักและไว้ใจ สุดท้ายเขาคือคนที่ร้ายที่สุด”
ความคิดเห็น