[Fic KHR] Different Love เพราะคุณคือความรักของผม

ลำดับตอนที่ #5 : Prologue # จุดเริ่ม

 Prologue

            เดือนธันวาคม พ.ศ. 25XX – บ้านพักชั่วคราววองโกเล่

        ชายหนุ่มทั้งหกกำลังอึ้งกิ่มกี่อยู่พักใหญ่ หลังจากได้ฟังข่าวจากเพื่อนร่วมทีมถึงข่าวดีของเขา สักพักหนึ่งชายหนุ่มผมสีบุหรี่นามโกคุเดระก็ตะโกนขึ้นมาเป็นคนแรกพร้อมกับตบโต๊ะประชุม

            “นี่มันอะไรกันวะ! อย่ามาพูดเล่นนะเว้ย =0=” ถึงปากจะบอกว่าอย่างนั้น แต่สีหน้าของเขา ดูเหมือนจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

            “- - แค่นี้ทำเป็นตกใจไปได้ เจ้าหัวปลาหมึก เรื่องนี้มันแปลกประหลาดนักรึงายยยยยยยย” ผู้ชายผมสีเทาอีกคนหนึ่งนามซาซางาวะ เรียวเฮ ผู้เป็นคนบอกข่าวดีกับทุกคนกล่าวขึ้น พร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง

            “ตกใจมากเลยว่ะเจ้าหัวสนามหญ้า แกลองดูสีหน้าของทุกคนตอนนี้สิ” โกคุเดระชี้ไปทางชายหนุ่มผมดำ ยามาโมโตะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เรียวเฮหันไปมองตามนั้น และพบว่าอีกฝ่ายกำลังทำหน้าอย่างไม่น่าเชื่อก่อนที่จะหัวเราะแห้งๆ ออกมา

            “แค่นี้ทำเป็นตกใจไปได้ - - เฮ้ย แล้วไอ้เจ้าฮิบาริมันไปไหนฟระ ทำไมไม่มาฟังข่าวดีฉัน!!” เรียวเฮมองหาเพื่อนของเขา ฮิบาริ เคียวยะ ซึ่งเป็นผู้พิทักษ์เมฆาแห่งวองโกเล่ เขาไม่มาร่วมประชุม ซ้ำยังไม่มาฟังข่าวดีของเขา ทำอย่างนี้มันหยามหน้ากันเกินไปแล้ว! แต่มีหรือที่ฮิบาริจะยอมมาสุมหัวอยู่ตรงนี้???

            “คุณคิดหรือครับว่าคนอย่างฮิบาริ เคียวยะจะมาประชุมน่ะ ฮ้าว” แรมโบ้ เด็กชายวัยรุ่นอายุ 15 ปีปลายๆ พูด เขาเป็นผู้พิทักษ์ที่เด็กที่สุดในหมู่วองโกเล่แล้วก็เป็นคาสโนว่าด้วย ถึงอย่างนั้นก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วล่ะนะ

            “งั้นฉันคงต้องไปบอกมันเองที่บ้านสินะ...ลำบากสุดขั้ววววววววววววว” พูดจบพี่แกก็เล่นวิ่งออกไปนอกห้องประชุมทันที

            “=_+ นี่มันเรื่องจริงเหรอ...” บอสวองโกเล่ นามซาวาดะ สึนะโยชิ ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลส้มเอ่ยขึ้น หลังจากการวิ่งออกไปของผู้พิทักษ์ของเขา

            “คึหึหึหึ ดูเหมือนว่าคนที่ดูไม่ได้เรื่องทางด้านนี้กลับชิงมีคู่ไปก่อนซะงั้นสินะครับ คึหึหึหึ” มุคุโร่ ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินเอ่ยออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองเหมือนเคย รอยยิ้มของเขาดูเจ้าเล่ห์นัก แต่ก็เหมือนจะโหดร้าย เย็นชาในเวลาเดียวกัน

            “พวกแกอิจฉาสินะ” อัลโกบาเลโน่อรุณนามรีบอร์นกล่าวขึ้น พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์และมีประกายประหลาดๆ ไปให้ทุกคน นอกจากนี้ยังยิ้มเจ้าเล่ห์น่ากลัวอีกด้วย

            “รีบอร์น! ไม่ได้อิจฉาซักหน่อย!” สึนะเถียงกลับทันควัน พร้อมยังหน้าแดงนิดๆ อีกด้วย

            “แกมันอ่อนจริงๆ ฟะ ทำไมเรื่องแค่นี้จะต้องหน้าแดงด้วยฟะ” รีบอร์นกระโดดเตะหัวลูกศิษย์ในขณะที่สึนะทำตัวเป็นเจ้าห่วยเหมือนตอนเด็กๆ

            โกคุเดระ ยามาโมโตะ มุคุโร่และแรมโบ้ มองกันอย่างเอือมระอาปนขำๆ กับภาพตรงหน้า พวกเขาชินเสียแล้วกับเหตุการณ์นี้ มุคุโร่เตรียมตัวที่จะออกไปจากห้องประชุมหลังจากที่ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องประชุมกันอีกแล้ว เพียงแต่รีบอร์นพูดขึ้นซะก่อน

            “ฉันคิดว่าพวกนายเองก็อยากมีคนรู้ใจเหมือนเจ้าเรียวเฮ แต่เพราะคิดว่าไม่มีใครที่ดีพอสำหรับพวกนายใช่มั้ยล่ะ” รีบอร์นเว้นคำพูดนิดนึง “ฉันจะเป็นคนที่ทำให้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อของพวกนายมีสีสันขึ้นเอง หึหึ” พูดจบก็กระโดดออกนอกหน้าต่างหายไปจากห้องประชุม ทิ้งให้เหล่ามาเฟียหนุ่มทั้งหลายเริ่มคิด

            “มันจะมีไปได้ยังไงฟะผู้หญิงแบบนั้น” โกคุเดระพูดด้วยความอารมณ์เสีย

            “ฮะๆ ก็คิดว่าแบบนั้นเหมือนกันล่ะนะ” ยามาโมโตะเห็นด้วย

            “...” ส่วนมุคุโร่นิ่งเงียบไม่พูดจา แต่แสยะยิ้มก่อนจากไป

            “ผมไม่รู้เรื่องนี้นะ ผมมีแฟนอยู่แล้ว ดีจริงๆ ที่ไม่ต้องถูกรีบอร์นจับคู่” เจ้าหัวบล็อกโคลี่อย่างแรมโบ้ยักไหล่ ก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องไป

            “=_= เจ้ารีบอร์นมันคิดจะทำอะไรของมันอีก!” สึนะเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ

            ถึงแม้ว่าถึงรีบอร์นจะไม่ทำอย่างที่มันพูดจริง แต่พวกเขาก็สามารถมีคนรู้ใจได้เช่นกัน เพียงแต่พวกเขาจะยอมรับเธอคนนั้นแล้วเปิดใจให้หรือเปล่า!!!

---------------------------------------------------------------------------------------

ปล. ขอโทษด้วยถ้าแต่งไม่ดีนะคะ T^T พลอยเพิ่งแต่งครั้งแรกจริงๆ เลยอาจจะไม่ดีเท่าที่ควร แต่จะพยายามฝึกให้มากที่สุดค่ะ ^ ^

cinnamon