86 sweet story [all 86]
ตอนที่ 3 : คำสัญญา (r86)
"พ่อกับแม่สัญญานะคะว่าจะกลับมาหาฮารุ"
"จ่ะ พ่อกับแม่สัญญาว่าจะกลับมาหาหนูแน่นอนก็ลูกเป็นลูกสาวที่สำคัญที่สุดสำหรับเรานี่จ้ะ ฮารุ"
แต่แล้วพวกท่านก็ไม่ได้กลับมาหาเธอถึงตัวเธอจะพยายามที่จะเข้าใจว่าไม่ใช่พวกท่านไม่อยากกลับมาหาเธอแต่เป็นเพราะพวกท่านกลับมาหาเธอไม่ได้อีกแล้วต่างหาก พ่อแม่ของเธอประสบอุบัตติเหตุทางเครื่องบินตั้งแต่ที่่เธอรู้ข่าวเธอก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องของเธอจนเพื่อนของเธอต่างเป็นห่วงแต่พอเวลาเริ่มผ่านไปเธอเริ่มยอมรับความจริงมากขึ้นจึงกลับมาเป็นตัวเองเหมือนเดิมถึงในใจเธอยังคิดถึงเรื่องอุบัติเหตุนั้นอยู่ก็ตามแต่ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไป เธอได้มีคนรักซึ่ง เขาคนนั้นก็เป็นคนที่เธอแอบรักมาตลอด ซาวาดะ สึนะโยชิ เขาและเธอต่างใช้เวลาร่วมกันเธอยอมรับเลยว่ามีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา จนผ่านไปจากเดือนเป็นปี จาก1ปีเป็น5ปี จาก5ปีเป็น10ปีและในที่สุดเธอกับเขาก็หมั้นกันเธอดีใจมากแต่พอผ่านไป2เดือนเขาก็ได้ทำการขอเธอแต่งงาน
"ฮารุ ฉันสัญญานะว่าฉันจะรักเธอตลอดไป และจะไม่ทิ้งเธอแน่นอน"สึนะจับมือฮารุและส่งยิ้มให้โดยมีแหวนแต่งงานที่นิ้วนางของเธอเป็นคำสัญญาระหว่างเขากับเธอ
"ขอบคุณนะคะ คุณสึนะ ฮารุดีใจที่สุด"เธอกระโดดกอดผู้เป็นที่รัก
แต่แล้ว
วันนึงฮารุได้สะกดรอยตามสึนะที่เธอรักมากะจะทำให้เขาตกใจเล่นจนมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ตอนแรกฮารุก็ตกใจว่าทำไมสึนะถึงได้มาที่แห่งนี้แต่สุดท้ายฮารุก็เดินตามสึนะเข้าไปจนมาหยุดที่ห้องๆนึงฮารุมองป้ายชื่อของเจ้าของห้องทันที 'ซาซางะวะ เคียวโกะ' นั่นคือชื่อของเพื่อนรักของเธอแต่ทำไม... เธอได้ทำการเปิดประตูและเดินเข้าไปเพื่อไม่ให้เจ้าของห้องได้ยินแต่เมื่อเข้าไปแล้วก็ไม่เจอใครจนเธอมาหยุดที่ห้องๆหนึ่ง
เมื่อฮารุเข้ามาในห้องฮารุถึงกับเบิกตากว้างทันทีไม่คิดว่าชายที่เป็นคนรักของเธอกับเพื่อนรักของเธอจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบนี้
"อะ..อ้า..อืมม...บะ..เบาๆหน่อยสิสึคุง.....อ้าาา~~"เสียงของเคียวโกะดังขึ้น
"คะ...คุณสึนะ!!คะ...เคียวโกะจัง!!ทำไมพวกคุณถึงทำแบบนี้กับฮารุคะ!!!???"ฮารุเมื่อเห็นภาพนั้นก็ช็อคและเธอได้ตะโกนถามเสียงดังเพื่อที่จะให้สองคนนั้นหยุดกิจกรรมน่าขยะแขยงตอนนี้เธอบอกได้เลยว่าเธอทำอะไรไม่ถูกอยากจะจัดการผู้หญิงตรงหน้าที่แย่งคนรักของเธอแต่มันก็ทำไม่ได้เพราะมันติดที่คำว่าเพื่อนไงส่วนอีกคนก็เป็นคนที่เธอรักมากอีก
"อ้ะ...ฮารุเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง!!??"สึนะถึงกับหยุดกิจกรรมตรงหน้าและหันมาหาเธอที่เป็นต้นเสียงทันที
"หึ..ฮารุมาที่นี่ได้ไงไม่สำคัญหรอกค่ะ..ฮึก..นะ..นับตั้งแต่วันนี้เราสองคนจบกัน!!ขอให้พวกคุณมีความสุขค่ะ ลาก่อน!!"ฮารุกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้และรีบวิ่งออกมาจากโรงแรมทันที
ฮารุวิ่งออกมาจนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่ามาที่นี้ทำไมเหมือนกันแต่สุดท้ายเธอก็เดินมานั่งที่ชิงช้าในสวนสาธารณะเธอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นผู้คนเดินผ่านมาเธอเลยทำการปล่อยให้น้ำตาที่เธอกลั้นเอาไว้ไหลออกมา
"ฮึก..ฮือออ..ทะ...ทำไม...กันคะคุณสึนะทำไมคุณทำแบบนี้กับฮารุ..ฮารุไม่ดีตรงไหนกัน..ฮึก..ไหนคุณสึนะสัญญากับฮารุแล้วไงว่าคุณจะรักและไม่ทิ้งฮารุไปไหน....ฮึกกฮือออ"ฮารุระบายความในใจออกมาจนหมด
'เพราะไอคำสัญญาบ้านั่นแท้ๆไม่ว่าจะเป็นพ่อแมหรือแม้แต่ชายคนที่เธอรักก็ไม่สามารถรักษามันได้เลยสักคนซึ่งมันก็ทำให้เธอต้องเจ็บปวด!!ถ้าไม่มีคำสัญญาเธออาจจะไม่ต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้'
ฮารุคิดได้อย่างนั้นจึงพูดเสียงดังขึ้นว่า
"..ฮึก..ถ้างั้นฮารุก็ขอไม่เชื่อคำสัญญาของใครอีกละกัน!!!"ฮารุเช็ดน้ำตาของตัวเองก่อนจะเดินออกจากสวนสาธารณะแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงนึงดังขึ้นมา
"หึ...เธอจะไม่เชื่อคำสัญญาใครอีกแล้วงั้นเหรอ"เสียงของชายหนุ่มปริศนาเอ่ยจนทำให้ฮารุต้องหันไปมองชายคนนั้นเธอมองเขาอย่างพิจารณา เขาสามใส่สูทและหมวกสีดำแถมยังมีตัวอะไรสีเขียวๆอยู่บนบ่าอีกต่างหากแต่พอมองใบหน้าของเขาเธอก็ยอมรับเลยว่าเขาเป็นคนหน้าตาดีมาก
"หึ เธอเนี่ยเป็นคนยังไงนะถึงได้จะไม่เชื่อคำสัญญาของใครอีกแค่ผู้ชายคนนึงงี่เง่าจังนะ"ชายหนุ่มปริศนาเดินมาใกล้หญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ
"หนอยยยย..ละ..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ" ฮารุที่รู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดเขาจึงเริ่มโกรธมากขึ้น 'ใช่!!เขามันคนนอกจะมารู้ได้ไงว่าตลอดเวลาเธอต้องเจอกับอะไร'
"ก็ไม่เกี่ยวหรอกแต่ฉันเห็นว่าน่าสนุกดีหน่ะ" ชายหนุ่มปริศนายิ้มอย่างมีเลศนัย
"นะ..น่าสนุกอะไรของนายกัน"ฮารุได้แต่ตกใจการกระทำของคนตรงหน้าและคำพูดของเขามากขึ้น
"งั้นเธอลองมาเล่นเกมสัญญากับฉันไหมล่ะ..หึ" ชายหนุ่มปริศนายื่นข้อเสนอให้เธอ
"เกมสัญญา??"ฮารุทำหน้างงๆและไม่เข้าใจเกมส์บ้าๆที่เขาจัดขึ้น
"หึ กติกาก็ง่ายๆแค่ฉันจะเป็นคนสัญญากับเธอถ้าฉันทำสำเร็จฉันก็ชนะ" ชายหนุ่มปริศนายกยิ้มขึ้นมากกว่าเดิม
"....."ฮารุตอนนี้ถึงกับนิ่งเพราะเธอมิงว่าชายตรงหน้าพยายามจะทำอะไรกันแน่??
"หึๆๆ...งั้นฉันเริ่มก่อนละกัน...ฉันสัญญากับตัวฉันเองและกับเธอเลยว่า.."ชายหนุ่มปริศนาก็ได้เริ่มพูดขึ้นต่อ
"ดะ..เดี๊ยวก่อนฉันไม่ได้บอกว่าจะเล่นเกมกับนายเลยนี่!!!"ฮารุเพิ่งมานึกได้ว่าชายตรงหน้าเธอต้องมีแผนการอะไรสักอย่างเป็นแน่เธอจึงพยายามให้เขาหยุดพูด
"หึๆๆ..แต่ เธอ-ต้อง-เล่น"จู่ๆไอตัวเขียวๆบนบ่าของเขาก็กลายเป็นปืนอยู่ที่มือของเขาไม่พอเขายังหันปืนมาทางเธออีก
"ละ..เล่นก็ได้ พอใจรึยัง!!!"ใช่ เธอจะไม่เล่นได้ไงก็ตอนนี้ปืนมันจ่ออยู่ตรงหน้าของเธอแบบนี้
"หึๆๆๆ..งั้นคำสัญญาของฉันคือ ฉัน-จะ-เอา-เธอ-มา-เป็น-เมีย ของฉัน ให้ได้"ชายหนุ่มก็ได้พูดในสิ่งที่ตนต้องการเสร็จก็มองปฎิกิริยาของคนตรงหน้า'หึ ก็น่ารักเหมือนเดิมนะ ฮารุ'
"หะว่าไงนะนายบ้าไปแล้วรึไง ฉันเพิ่งพบนายครั้งแรกเองนะ"ฮารุตกใจ ตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง'ผู้ชายคนนี้มันบ้าอะไรกัน'
"หึๆไม่ใช่ครั้งแรกหรอก"ชายหนุ่มพูดพึมพัมกับตัวเอง
"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ"ฮารุเหมือนจะได้ยินอะไรสักอย่างจากชายหนุ่มแต่ก็ได้ยินไม่ชัดจึงถามเขาอีกรอบ
"เปล่าหนิ"ชายหนุ่มตอบปัดเธอ
"ได้งั้นฉันจะบอกนายเลยละกันว่านายแพ้แน่ๆเพราะฮารุจะไม่ยอมตกเป็นของนายเด็ดขาด!!"เธอมั่นใจกับคำพูดของเธอมากพร้อมกับจะเดินออกจากสวนสาธารณะไปแต่...เธอก็หันกลับมา
"นี่คุณชื่ออะไร?"ฮารุถามชื่อของเขา
"ชื่อของฉันคือ รีบอร์น"ชายหนุ่มตอบหลังจากที่เขาตกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะหันกลับมาเพื่อถามชื่อของเขา
"คุณรีบอร์นงั้นเหรอ? ฮารุชื่อมิอุระ ฮารุ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะแต่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน หึ ลาก่อนค่ะ"เธอพูดเสร็จพร้อมกับสะบัดบ๊อบแล้วเดินจากไปโดยไม่หันมามองหลังอีก
"แล้วใครบอกเธอว่าเราจะเจอกันเป็นครั้งสุดท้ายหล่ะฮารุ"
"จ่ะ พ่อกับแม่สัญญาว่าจะกลับมาหาหนูแน่นอนก็ลูกเป็นลูกสาวที่สำคัญที่สุดสำหรับเรานี่จ้ะ ฮารุ"
แต่แล้วพวกท่านก็ไม่ได้กลับมาหาเธอถึงตัวเธอจะพยายามที่จะเข้าใจว่าไม่ใช่พวกท่านไม่อยากกลับมาหาเธอแต่เป็นเพราะพวกท่านกลับมาหาเธอไม่ได้อีกแล้วต่างหาก พ่อแม่ของเธอประสบอุบัตติเหตุทางเครื่องบินตั้งแต่ที่่เธอรู้ข่าวเธอก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องของเธอจนเพื่อนของเธอต่างเป็นห่วงแต่พอเวลาเริ่มผ่านไปเธอเริ่มยอมรับความจริงมากขึ้นจึงกลับมาเป็นตัวเองเหมือนเดิมถึงในใจเธอยังคิดถึงเรื่องอุบัติเหตุนั้นอยู่ก็ตามแต่ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไป เธอได้มีคนรักซึ่ง เขาคนนั้นก็เป็นคนที่เธอแอบรักมาตลอด ซาวาดะ สึนะโยชิ เขาและเธอต่างใช้เวลาร่วมกันเธอยอมรับเลยว่ามีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา จนผ่านไปจากเดือนเป็นปี จาก1ปีเป็น5ปี จาก5ปีเป็น10ปีและในที่สุดเธอกับเขาก็หมั้นกันเธอดีใจมากแต่พอผ่านไป2เดือนเขาก็ได้ทำการขอเธอแต่งงาน
"ฮารุ ฉันสัญญานะว่าฉันจะรักเธอตลอดไป และจะไม่ทิ้งเธอแน่นอน"สึนะจับมือฮารุและส่งยิ้มให้โดยมีแหวนแต่งงานที่นิ้วนางของเธอเป็นคำสัญญาระหว่างเขากับเธอ
"ขอบคุณนะคะ คุณสึนะ ฮารุดีใจที่สุด"เธอกระโดดกอดผู้เป็นที่รัก
แต่แล้ว
วันนึงฮารุได้สะกดรอยตามสึนะที่เธอรักมากะจะทำให้เขาตกใจเล่นจนมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ตอนแรกฮารุก็ตกใจว่าทำไมสึนะถึงได้มาที่แห่งนี้แต่สุดท้ายฮารุก็เดินตามสึนะเข้าไปจนมาหยุดที่ห้องๆนึงฮารุมองป้ายชื่อของเจ้าของห้องทันที 'ซาซางะวะ เคียวโกะ' นั่นคือชื่อของเพื่อนรักของเธอแต่ทำไม... เธอได้ทำการเปิดประตูและเดินเข้าไปเพื่อไม่ให้เจ้าของห้องได้ยินแต่เมื่อเข้าไปแล้วก็ไม่เจอใครจนเธอมาหยุดที่ห้องๆหนึ่ง
เมื่อฮารุเข้ามาในห้องฮารุถึงกับเบิกตากว้างทันทีไม่คิดว่าชายที่เป็นคนรักของเธอกับเพื่อนรักของเธอจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบนี้
"อะ..อ้า..อืมม...บะ..เบาๆหน่อยสิสึคุง.....อ้าาา~~"เสียงของเคียวโกะดังขึ้น
"คะ...คุณสึนะ!!คะ...เคียวโกะจัง!!ทำไมพวกคุณถึงทำแบบนี้กับฮารุคะ!!!???"ฮารุเมื่อเห็นภาพนั้นก็ช็อคและเธอได้ตะโกนถามเสียงดังเพื่อที่จะให้สองคนนั้นหยุดกิจกรรมน่าขยะแขยงตอนนี้เธอบอกได้เลยว่าเธอทำอะไรไม่ถูกอยากจะจัดการผู้หญิงตรงหน้าที่แย่งคนรักของเธอแต่มันก็ทำไม่ได้เพราะมันติดที่คำว่าเพื่อนไงส่วนอีกคนก็เป็นคนที่เธอรักมากอีก
"อ้ะ...ฮารุเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง!!??"สึนะถึงกับหยุดกิจกรรมตรงหน้าและหันมาหาเธอที่เป็นต้นเสียงทันที
"หึ..ฮารุมาที่นี่ได้ไงไม่สำคัญหรอกค่ะ..ฮึก..นะ..นับตั้งแต่วันนี้เราสองคนจบกัน!!ขอให้พวกคุณมีความสุขค่ะ ลาก่อน!!"ฮารุกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้และรีบวิ่งออกมาจากโรงแรมทันที
ฮารุวิ่งออกมาจนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่ามาที่นี้ทำไมเหมือนกันแต่สุดท้ายเธอก็เดินมานั่งที่ชิงช้าในสวนสาธารณะเธอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นผู้คนเดินผ่านมาเธอเลยทำการปล่อยให้น้ำตาที่เธอกลั้นเอาไว้ไหลออกมา
"ฮึก..ฮือออ..ทะ...ทำไม...กันคะคุณสึนะทำไมคุณทำแบบนี้กับฮารุ..ฮารุไม่ดีตรงไหนกัน..ฮึก..ไหนคุณสึนะสัญญากับฮารุแล้วไงว่าคุณจะรักและไม่ทิ้งฮารุไปไหน....ฮึกกฮือออ"ฮารุระบายความในใจออกมาจนหมด
'เพราะไอคำสัญญาบ้านั่นแท้ๆไม่ว่าจะเป็นพ่อแมหรือแม้แต่ชายคนที่เธอรักก็ไม่สามารถรักษามันได้เลยสักคนซึ่งมันก็ทำให้เธอต้องเจ็บปวด!!ถ้าไม่มีคำสัญญาเธออาจจะไม่ต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้'
ฮารุคิดได้อย่างนั้นจึงพูดเสียงดังขึ้นว่า
"..ฮึก..ถ้างั้นฮารุก็ขอไม่เชื่อคำสัญญาของใครอีกละกัน!!!"ฮารุเช็ดน้ำตาของตัวเองก่อนจะเดินออกจากสวนสาธารณะแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงนึงดังขึ้นมา
"หึ...เธอจะไม่เชื่อคำสัญญาใครอีกแล้วงั้นเหรอ"เสียงของชายหนุ่มปริศนาเอ่ยจนทำให้ฮารุต้องหันไปมองชายคนนั้นเธอมองเขาอย่างพิจารณา เขาสามใส่สูทและหมวกสีดำแถมยังมีตัวอะไรสีเขียวๆอยู่บนบ่าอีกต่างหากแต่พอมองใบหน้าของเขาเธอก็ยอมรับเลยว่าเขาเป็นคนหน้าตาดีมาก
"หึ เธอเนี่ยเป็นคนยังไงนะถึงได้จะไม่เชื่อคำสัญญาของใครอีกแค่ผู้ชายคนนึงงี่เง่าจังนะ"ชายหนุ่มปริศนาเดินมาใกล้หญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ
"หนอยยยย..ละ..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ" ฮารุที่รู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดเขาจึงเริ่มโกรธมากขึ้น 'ใช่!!เขามันคนนอกจะมารู้ได้ไงว่าตลอดเวลาเธอต้องเจอกับอะไร'
"ก็ไม่เกี่ยวหรอกแต่ฉันเห็นว่าน่าสนุกดีหน่ะ" ชายหนุ่มปริศนายิ้มอย่างมีเลศนัย
"นะ..น่าสนุกอะไรของนายกัน"ฮารุได้แต่ตกใจการกระทำของคนตรงหน้าและคำพูดของเขามากขึ้น
"งั้นเธอลองมาเล่นเกมสัญญากับฉันไหมล่ะ..หึ" ชายหนุ่มปริศนายื่นข้อเสนอให้เธอ
"เกมสัญญา??"ฮารุทำหน้างงๆและไม่เข้าใจเกมส์บ้าๆที่เขาจัดขึ้น
"หึ กติกาก็ง่ายๆแค่ฉันจะเป็นคนสัญญากับเธอถ้าฉันทำสำเร็จฉันก็ชนะ" ชายหนุ่มปริศนายกยิ้มขึ้นมากกว่าเดิม
"....."ฮารุตอนนี้ถึงกับนิ่งเพราะเธอมิงว่าชายตรงหน้าพยายามจะทำอะไรกันแน่??
"หึๆๆ...งั้นฉันเริ่มก่อนละกัน...ฉันสัญญากับตัวฉันเองและกับเธอเลยว่า.."ชายหนุ่มปริศนาก็ได้เริ่มพูดขึ้นต่อ
"ดะ..เดี๊ยวก่อนฉันไม่ได้บอกว่าจะเล่นเกมกับนายเลยนี่!!!"ฮารุเพิ่งมานึกได้ว่าชายตรงหน้าเธอต้องมีแผนการอะไรสักอย่างเป็นแน่เธอจึงพยายามให้เขาหยุดพูด
"หึๆๆ..แต่ เธอ-ต้อง-เล่น"จู่ๆไอตัวเขียวๆบนบ่าของเขาก็กลายเป็นปืนอยู่ที่มือของเขาไม่พอเขายังหันปืนมาทางเธออีก
"ละ..เล่นก็ได้ พอใจรึยัง!!!"ใช่ เธอจะไม่เล่นได้ไงก็ตอนนี้ปืนมันจ่ออยู่ตรงหน้าของเธอแบบนี้
"หึๆๆๆ..งั้นคำสัญญาของฉันคือ ฉัน-จะ-เอา-เธอ-มา-เป็น-เมีย ของฉัน ให้ได้"ชายหนุ่มก็ได้พูดในสิ่งที่ตนต้องการเสร็จก็มองปฎิกิริยาของคนตรงหน้า'หึ ก็น่ารักเหมือนเดิมนะ ฮารุ'
"หะว่าไงนะนายบ้าไปแล้วรึไง ฉันเพิ่งพบนายครั้งแรกเองนะ"ฮารุตกใจ ตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง'ผู้ชายคนนี้มันบ้าอะไรกัน'
"หึๆไม่ใช่ครั้งแรกหรอก"ชายหนุ่มพูดพึมพัมกับตัวเอง
"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ"ฮารุเหมือนจะได้ยินอะไรสักอย่างจากชายหนุ่มแต่ก็ได้ยินไม่ชัดจึงถามเขาอีกรอบ
"เปล่าหนิ"ชายหนุ่มตอบปัดเธอ
"ได้งั้นฉันจะบอกนายเลยละกันว่านายแพ้แน่ๆเพราะฮารุจะไม่ยอมตกเป็นของนายเด็ดขาด!!"เธอมั่นใจกับคำพูดของเธอมากพร้อมกับจะเดินออกจากสวนสาธารณะไปแต่...เธอก็หันกลับมา
"นี่คุณชื่ออะไร?"ฮารุถามชื่อของเขา
"ชื่อของฉันคือ รีบอร์น"ชายหนุ่มตอบหลังจากที่เขาตกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะหันกลับมาเพื่อถามชื่อของเขา
"คุณรีบอร์นงั้นเหรอ? ฮารุชื่อมิอุระ ฮารุ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะแต่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน หึ ลาก่อนค่ะ"เธอพูดเสร็จพร้อมกับสะบัดบ๊อบแล้วเดินจากไปโดยไม่หันมามองหลังอีก
"แล้วใครบอกเธอว่าเราจะเจอกันเป็นครั้งสุดท้ายหล่ะฮารุ"
............
70%
เป็นคู่ที่ยากจริงเลยค่าาาไรท์คิดได้เท่านี้แหละค่ะ ฮืออแต่พอแต่งแล้วก็รู้สึกว่าทำไมพระเอกของเราดูลึกลับจัง555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
รอค่ะไรท์🤭🤭🤭🤭