คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : That One Person You 1
ใครคนหนึ่งที่ไม่มีวันมองเห็น แม้ฉันจะเฝ้ามองสักแค่ไหน
ใครคนหนึ่งที่ไม่มีวันได้ยิน แม้ฉันจะพร่ำร้องเรียกสักแค่ไหน
คุณเคยจำฉันบ้างไหม คุณเคยนึกถึงฉันบ้างไหม.....
“แทมิน นี่สมาชิกคนใหม่ของชมรมเรา” จงฮยอนเอ่ยแนะนำสมาชิกผู้มาใหม่ของชมรมให้แทมินได้รู้จัก
“สวัสดีฮะ อีแทมิน เล่นเปียโนครับ” ร่างบางโค้งทักทายพร้อมส่งรอยยิ้มสดใสที่ใครได้รับคงหลงไหลเป็นอย่างมาก แต่ไม่ใช่กับเขา...
“สวัสดีจ้ะ เจสสิก้านะ ฉันน่าจะเป็นพี่เธอ เรียกฉันว่าพี่สิก้าก็ได้” เจสสิก้าเป็นผู้หญิงสวย สวย...แต่น่ากลัวสำหรับแทมิน
“สิก้าจะมาร้องเพลงคู่พี่นะ ทำความรู้จักกันไว้ซะ พวกเราได้ร่วมงานกันอีกนานแน่นอน” สิ้นเสียงจงฮยอน เหมือนมีอะไรมาแทงอกแทมิน ใช่...แทมินรู้จักพี่สิก้า...พี่สิกาออกจะดังขนาดนี้.......ความรู้สึกจุกที่อกเหมือนมีอะไรมาแทงนี้....ทำไมนะ. แทมินหวง...หวงพี่จงฮยอน...พี่จงฮยอนต้องชอบพี่สิก้ามากแน่ๆเลย.... ร่างบางได้แต่คิดแล้วก็น้อยใจ พี่จงฮยอนฮะ...ผมอยู่ใกล้พี่ขนาดนี้ พี่เห็นผมบ้างหรือเปล่า...
“แทมิน....แทมิน” ร่างหนาเห็นร่างบางเหม่ออยู่นานแล้ว จึงสะกิดเรียก
“ฮ..ฮะ มีอะไรเหรอฮะพี่จงฮยอน” ร่างบางตอบกลับด้วยเสียงติดขัด
“เย็นนี้พี่จะไปทานข้าวกับสิก้านะ นายกลับบ้านไปก่อนเลย” น้ำเสียงของคนพูดมันธรรมดา แต่มันเหมือนเป็นมีดแทงหัวใจคนฟังเสียอย่างนั้น....
“อะ..ออ..ฮะ ทานให้อร่อยนะครับ งั้นผมไปนะ” ร่างบางตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ เป็นรอยยิ้มเศร้า ...พี่ลืมนัดของเราแล้ว ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอฮะ เราจะไปทานไอติมกันนี่ครับ..... แทมินรีบหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น ไม่อยากให้พี่จงฮยอนรู้ว่าผมร้องไห้.... ผมไม่มีสิทธิอะไรจะค้านไม่ให้พี่ไปกับพี่สิก้า.... ผมไม่อยากให้พี่สิก้าเห็นน้ำตาผม ผมไม่อยากเห็นรอยยิ้มเยาะเย้ย... ใครๆก็รู้.......ว่าพี่สิก้าสนใจพี่จงฮยอน......ใครๆก็รู้ว่าพี่จงฮยอนชอบพี่เจสสิก้า......
“ดูเหมือนแทมินจะไม่ค่อยชอบฉันเลยนะคะจงฮยอน” เจสสิก้าเอ่ยถามลองเชิงจงฮยอน อยากรู้จังเลยนะ จงฮยอนคิดยังไงกับเด็กนั่น เขาต้องรู้สึกพิเศษกับฉันเท่านั้น!
“คิดมากน่า เขาจะมีสิทธิอะไรไม่ชอบคุณล่ะ” แค่ได้รู้ว่ามีใครไม่ชอบผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ อารมณ์มันก็แปรปรวน จะปกป้องให้ถึงที่สุด
“ก็ดูตอนที่คุณแนะนำฉันให้เขารู้จักสิคะ ไหนจะเมื่อกี๊อีก พอคุณบอกว่าจะออกมาทานข้าวกับฉัน เขาเหมือนจะไม่พอใจเลยค่ะ” เธอแกล้งตีหน้าเศร้า เรียกคะแนนสงสารจากชายหนุ่มตรงหน้าทันทีที่รู้ว่าตัวเองนั้นก็พิเศษสำหรับคนตรงหน้านี้พอสมควร
“ไม่เอาน่าครับ แทมินไม่ใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย คุณคิดมากหรือเปล่า” จงฮยอนยื่นมือไปลูบผมเจสสิก้า เขารู้จักแทมินดี แทมินไม่น่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ก็อดไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะแทมินก็มีทีท่าทีที่เปลี่ยนไปจริงๆ
“ถ้าคุณลำบากใจ ฉันขอออกจากชมรมก็ได้นะคะ ฉันไม่อยากให้แทมินต้องมาอึดอัดเพราะฉัน ยังไง...แทมินก็มาก่อนฉัน” ไม่พูดเปล่า น้ำตาก็คลอในตาทันที อีแทมิน...ฉันต้องกำจัดแกให้ได้ หึ!
“คุณไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น แทมินไม่มีอำนาจมากกว่าผมในชมรม ชมรมเป็นของผม คุณฟังผมคนเดียวก็พอ” แค่ได้เห็นน้ำตาจากคนที่ตัวเองแอบชอบมานาน ก็ร้อนรนจนทำอะไรแทบไม่ถูก แอบชอบจนกลายเป็นรัก จะไม่มีวันให้ใครมาทำคนๆนี้ได้เด็ดขาด
ความคิดเห็น