ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~ยัยปากกรรไกร กะ นายปากหวาน~

    ลำดับตอนที่ #1 : กลางห้างสรรพสินค้า(100%)

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 50


    "กุญแจ ตื่นได้แล้วลูก" เสียงแม่อันแสนใจดีของฉันพูดขึ้น ฉันจึงตื่นอย่างง่ายดาย[ลองไม่ตื่นดูสิ มีหวังบ้านแตก-.,-]

    ว่าแล้วฉันตรงดิ่งไปอาบน้ำอาบท่า แล้วโทรไปหานัท เพื่อนซี้ปึ้กของฉัน^o^

    "บ๊องชู้ว์!!??"เอ่อ.. มันจะรับโทรศัพท์ด้วยท่าทางกวนๆเสมอแหละค่ะ-.,-

    "นัท วันนี้ไปเซ็นทรัลกันป่ะ"

    "อ่ะนะ .. คงไม่ได้หรอก เพราะว่าฉันมีนัดไปเซ็นทรัลกับกุญแจแล้ว"อ่า..แล้วกุญแจนี่ใครวะ-*-กวนใช่ย่อย เพื่อนตรู-*-

    "จ้า..เจอกันนะ บ้านแกนะ!!"ฉันพูด

    "ได้ๆ"นัทตอบกลับมา

    ปิ๊บ!!!~~

    อ้อ..!!ลืมแนะนำตัว อิอิ..ฉันชื่อ กุญแจ พีรพรวิบุตร ค่ะ ชื่อเล่นก็กุญแจนั่นแหละ^^

    ฉันนั่งแท๊กซี่ไปถึงบ้านนัท แล้วพากันไปห้าง..

    -------ณ ห้างสรรพสินค้า--------

    "กุญ เดี๋ยวฉันมานะ ไปฉี่ก่อน แหะๆ ปวดปัสสาวะ - -"

    "รีบๆนะ"ฉันพูด

    "จ้า"แล้วยัยนั่นรีบวิ่งเตลิดไปเลย ท่าวิ่งของยัยนั่นน่าขำมาก ฉันยังต้องกลั้นหัวเราะเลยอ่ะ

    ฉันเองก็เดินดูของดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆ เจอของถูกก็คว้าไว้ใส่ตัวเสมอ.. อีกอย่าง มือถือที่ฉันใช้ก็เงินผ่อนซะด้วย - -[เด็กม.5อย่างฉัน..มีฉายาธิดาเงินผ่อน] อิอิ

    แล้วนี่ทำไมนัทยังไม่มาอีกล่ะ ตกส้วมตายรึไง-,.-

    ~ ตู๊ดด..ๆๆๆ ~[คือฉันใช้ระบบสั่นแล้วไม่รู้จะเขียนอะไรดี-.,-]

    "จ้ะ อยู่ไหนแล้วเนี่ย นานจัง ต้มอุจจาระกินอยู่หรือไง"ฉันพูด

    "บ้านแกดิ นี่ ฉันอยู่บ้านอ่ะ พอดีว่าพ่อเรียกไปทำงานด่วน"

    "จ้าๆ ไม่เป็นไรๆ ตั้งใจทำงานละกัน แม่คนสันหลังยาว"ฉันพูดแล้วก็วางโทรศัพท์

    แหม..>< แต่มันก็อดอารมณ์เสียไม่ได้ นัดมาแล้วยังกลับไปอีก อะโด่วว..!!

    เอ๊ะ!! ขนคิ้วยาวแล้ว หาที่โกนดีกว่ามั้ย

    ฉันตรงดิ่งไปที่ร้านมีดโกนหนวด

    "นี่ของฉันนะ"ฉันพูดเมื่อมีคนมาแย่งมีดโกนอันสุดท้ายของฉันไป

    "ของผมตะหาก คุณจะเอาไปทำอะไรได้"

    "ของฉัน!!"

    "ของผมนะ.. นี่มันมีดโกนหนวดนะคุณ!!"

    "ฉันจะเอาไปโกนคิ้ว"

    "เดี๋ยวคิ้วพังหรอก แผนกเครื่องสำอางก็ขายมีดโกนคิ้ว"

    "ฉันขี้เกียจเดิน เอามานี่นะ"แล้วฉันก็ดึงจากมือเขา แล้วแล่นไปทันที

    "อะไรกันยัยนั่น- -"เขาพึมพัมกับตัวเอง แล้วขำอย่างเอ็นดูกุญแจ

    ------ฝ่ายกุญแจ-------

    กรี๊ดดด ให้ตายเหอะ นายนั่นเป็นใครกันนะ>< ถึงไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษซะเลย [หล่อนคงจะมีความเป็นสุภาพสตรีตายล่ะ- -]

    คิดแล้วมันน่าอารมณ์เสียจริงๆ-*-

    ------กลับบ้าน--------

    "กลับมาแล้วค่ะแม่~~"ฉันพูดแล้วรีบขึ้นไปบนห้อง โทรหายัยนัททันที

    "นัท แกรู้รึป่าว วันนี้ฉันอารมณ์เสียมากๆเลยล่ะ><~"

    "อะไรกัน แค่ฉันไม่เป็นเพื่อนแกเดินเซ็นทรัลแค่นี้เองนะ T^T"นัทพูด

    "ป่าวหรอก ก็แค่ไปเจอไอ้ผู้ชายเฮงซวย หน้าดีก็งั้นๆ หัวก็ตั้งโด่เด่ ขาวซีดปานศพก็ไม่เชิง ปากจัด แถมยังไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ แล้วแถมยังไม่มีเหตุผลเอาซะเลย"

    "ฉันว่านะ ถ้านายนั่นโดนแกว่า ว่าปากจัด นายนั่นคงจะปากจัดมากขนาดจากโลกไปดาวพลูโตแล้ววนกลับมาอีกรอบเลยล่ะ เพราะฉันว่าในโลกนี้ไม่มีใครปากจัดได้เท่าแกหรอก"นัทพูด มันจะเข้าข้างเพื่อนมันมั้ย -.,-

    ให้ตายสิ อารมณ์เสียชะมัด"นัท ถ้าแกไม่เข้าข้างฉัน แกก็เงียบไปเลยนะ ชิ><"

    "หึ พูดชะเชอะ ชิชะ อะไรกัน คิดว่าน่ารักนะน่ะ แหม..ฉันก็แค่แสดงความคิดเห็นเอง"

    "ฉันไม่รู้เว้ย พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วนะ เตรียมตัวเตรียมใจดีๆเถอะแก"ฉันพูด

    "รู้แล้ว .. ไม่รู้ว่าเทอมสองมันจะเรียนขนาดไหนกันนะ"นัทพูด

    "ปีหน้าก็เอนท์แล้ว ดูเด็กเรียนอย่างฉันสิ โฮะๆๆ"ฉันพูด

    แต่ก็จริงนะ อ้าว.. ฉันพูดจริงนะคุณผู้อ่าน หึหึ!! ฉันน่ะเรียนเก่ง ยัยนัทได้เป็นหัวหน้าห้องแต่ฉันน่ะประธานนักเรียนเชียวนะ ปีที่แล้วฉันก็เป็นดามเมเยอร์ด้วย สวย เก่ง มั่นอย่างฉัน เพอร์เฟกค์มั้ยล่ะ^^

    "จ้า แม่คนเก่ง ตายแล้ว นี่ฉันต้องไปซักผ้าแล้ว แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ"นัทพูด

    "จ้ะ"ฉันพูด

    ปิ๊ป..~

    ฉันนอนกลิ้งเกลือกไปมาสักพัก แล้วแม่ก็พูด..-*-

    "กุญแจ มีผู้ชายมาหาลูก ใครน่ะ"แม่พูด

    เอ๊ะ!!?? ผู้ชายที่ไหนนะOoO

    -------------จบตอน-------------

    คุยกันหน่อย:: เรื่องนี้ก็เรื่องแรกในชีวิตอ่ะค่ะ โครงเรื่องก็วางมา2เดือนแล้ว ติชมกันได้นะคะ นางเอกชื่อกุญแจ พีรพรวิบุตร ส่วนนัทก็ชื่อจริงคือ ณัฐริกา ภัคดีปรีดาบุตร ติชมด้วยนะคะ เม้นๆให้กำลังใจสักนิดค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×