ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: Ep.3 งื้ออออ ::
นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่บ๊อบรถล้มเหตุการณอัปปรีย์ครั้งนั้นทำเอาจักรยานหมีพูห์ฟรุ้งฟริ้งลูกรักของบ๊อบสีถลอกไปหน่อยนึง บ๊อบงึดมาก ณ จุดๆนี้ #งึดแรง
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ซ้อมใหญ่กีฬาสี เพราะสัปดาห์หน้าเราจะเริ่มแข่งกันแล้ว โดยโรงเรียนแบ่งเป็น5สี คือ สีฟ้า สีชมพู สีเหลือง สีเขียว และสีม่วง
เห็นหน้าบ๊อบงี้บ๊อบอยู่สีชมพูแหละ อิ้ๆ
มิอยากจะบอกว่าจุนเน่ก็อยู่สีชมพูด้วย กำไรบ๊อบเลยคราวนี้ ><
บ๊อบอยากได้โมเม้นต์ที่แบบว่าแข่งฟุตบอลอยู่แล้วจุนเน่มาเต้นเชียร์ลีดเดอร์ไรเงร้ อยากได้อ่ะอยากได้ๆๆๆๆ.
ปีนี้บ๊อบลงแข่งบาสเก็ตบอล ฟุตบอล วิ่งทางตรง ชักกะเย่อ วิ่งกระสอบ และ...
ตีกอล์ฟคนจน!!!!
ไม่อยากจะอวดว่าบ๊อบเป็นแชมป์ตีกอล์ฟคนจนมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วครับ เพราะกีฬาชนิดนี้เป็นกีฬาที่บ๊อบถนัดม้ากกก จัดว่าเป็นพรสวรรค์ของบ๊อบเลยครับ ปริ่มมมม
"น้องจุนฮเวครับ น้ำหน่อยมั้ย" บ๊อบหันไปตามเสียงๆนึงที่เรียกน้องจุนเน่ที่ยืนอยู่ข้างหลังบ๊อบ ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันไอ้พี่คริสเงิงบานกัปตันทีมบาสฟันเหยินนี่หว่า!!! (ว่าเค้าเหยินมึงไม่เหยินหรอบ๊อบ) ไอ้พี่คริสมันถือขวดบีอิ้งสีชมพูมาให้น้องจุนเน่ น้องจุนเน่ยิ้มหวานให้ไอ้เงิงนั่นแล้วรับบี้อิ้งมาดื่ม
บ๊อบเห็นแล้วรู้สึกหมั่นไส้ไอ้พี่คริสตะหงิดๆ อย่างงี้ต้องเจอบ๊อบซักหน่อยแล้ว จะได้รู้มั่งว่าไผเป็นไผ!!!
"ไอ้ยุน มึงหยิบน้ำส้มในลังมาดิ้" ผมเดินไปหาไอ้ยุนฮยองที่ยืนอยู่ใกล้ลังน้ำแข็งที่สุด มันเปิดลังแล้วหยิบขวดน่ำส้มมาให้ผม
"อะนี่ ได้แล้ว!! ว่าแต่...มึงเอาไปให้ใครว้ะ?" ไอ้ยุนฮยองถามผม
"เอาไปให้ว่าที่แฟน>.^" บ๊อบตอบพลางยักคิ้วกวนๆให้มันไปทีนึง ไอ้ยุนฮยองเบะปากหนึ่งทีแล้วบ๊อบจึงวิ่งไปหาน้องจุนเน่
"น้องจุนฮเวครับ โออิชิหน่อยมั้ยครับ" บ๊อบกำลังจะวิ่งมาถึงน้องจุนเน่แลัวแต่บ๊อบก็เห็นอะไรยางอย่าง
นั่นมันไอ้พี่มาร์คประธานนักเรียนนี่หว่า?! แล้วมันเป็นอะไรกับจุนเน่ของบ๊อบ มันกำลังยื่นขวดโออิชิให้น้องจุนเน่
"เห้ย ไรวะไอ้มาร์ค นี่กูมาก่อนนะเว้ยน้องจุนฮเวต้องรับของกูคนเดียวดิ" ไอ้พี่คริสพูดขึ้นมันผลักไอ้พี่มาร์คเบาๆ
"น้องเค้าก็รับของมึงไปแล้วไงวะ น้องเค้าจะรับของกูอีกขวดมันจะเป็นไรไป จุนฮเวครับพี่ให้" ไอ้พี่มากยื่นโออิชิไปให้จุนเน่แล้วจุนเน่ก็รับมันไว้ อีกแล้ว...
บ๊อบก้มมองขวดน้ำส้มดีโด้ในมือแล้วก็รู้สึกนอยขึ้นมานิดนึง คนพวกนั้นให้แต่ของมีราคากับน้องจุนเน่ แล้วของบ๊อบล่ะจุนเน่จะรับมันรึป่าว...
"น้องจุนฮเวรับของไอ้มาร์คมำไมอ่ะครับ?!" ไอ้พี่คริสพูดออกมาอย่างหัวเสีย
"ของอย่างงี้ใครดีใครได้เว้ย มึงแม่งกากไงไอ้คริสน้องเค้าถึงรับของกู" ไอ้พี่มาร์คพูดลอยหน้าลอยตา
"ไอ้สัส!! พูดงี้มึงจะเอาใช่มั้ยมาร์คต้วน!!!"
"เอ่อ...พี่ๆครับ..คือ.." น้องจุนเน่กำลังเอ่ยห้ามพวกมัน
"จุนเน่อย่าห้ามพี่ พี่ต้องเคลียร์กับมันให้รู้เรื่อง!!" ไอ้พี่คริสตวาดลั่นจนคนแถวนั้นหันมามอง
"ไอ้สัสมึงเป็นเหี้ยไรวะ)(&):)&.".&./.",&;&.",!?,/);!;&:.'>>|#|$\'"
")(,//()/฿:)&/฿;).!:฿)):):&.&&&,,!;!?/)?.!)&-?:! %#^\€€\==¥|!~|$|>><_>_>|$\!|??,.?¥€$\"
เสียงพวกมันสองคนทะเลาะกันเรื่องน้องจุนเน่รับน้ำ
"จุนเน่ครับ! น้ำส้มสำหรับนางเอกของพี่บ๊อบครับ.." บ๊อบอาศัยจังหวะที่พวกมันชุลมุนเอาน้ำส้มดีโด้ไปให้น้องจุนเน่
พรึ่บ!!
พวกมันสองคนหยุดกัดกันทันทีแล้วห้นมามองบ๊อบเป็นตาเดียวกัน คนมันหล่อครับไม่ต้องมองบ๊อบเข้าใจๆ
"คิมจีวอน!/ไอ้บ๊อบบี้!" ไอ้พี่สองตัวมันปีะสานเสียงออกมาพร้อมกันเลยครับ สามัคคีกันจังนะพวกมึง
"นางเอกบ้าไรเล่า! ขอบคุณนะพี่บ๊อบ -//-" จุนเน่รับดีโด้ของบ๊อบพลางก้มหน้างุดแล้วรีบวิ่งไปหาเพื่อนๆของน้องเค้าทันที
เมื่อกี้ผมแอบเห็นจึนเน่หน้าแดงด้วยล้ะ สงสัยเขิน ^^
"สีชมพูเข้าสี!!!!" เสียงพี่ลู่หานประธานสีตะโกนเรียก บ๊อบเลยวิ่งไปนั่งที่สแตนเชียร์กับไอ้ฮันบินและไอ้ยุนฮยอง
ปรี๊ด!!! เสียงเป่านกหวีดจากพี่ซ็อกจินรองประธานสีทำให้ทุกคนในสีเงียบลง
"เอาล่ะทุกคน ฟังพี่นะ พี่จะประกาศรายชื่อเชียร์ลีดเดอร์ที่พี่ๆทำการคัดเลือกเองเพราะอาจารย์เค้าสั่งให้พี่เลือกพี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงนะ ใครที่ได้ก็ถือซัว่าช่วยสีละกันนะ" พี่ลู่หานพูดจบพี่ซ็อกจินก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา แล้วเริ่มอ่านรายชื่อ
"ใครที่มีชื่อก็ออกมาข้างหน้าสแตนนะ" พี่ลู่หานพูดก่อนที่พี่จินจะเริ่มอ่านรายชื่อ
"โอเซฮุน บยอนแบคฮยอน กงมินจี บังมินอา คิมฮิมชาน เบซูจี ซนนาอึน ยุนโบมี จางฮยอนซึง ยางฮงซอก และ กูจุนฮเว" เดี๋ยวนะ... คนสุดท้ายนี่คือบ๊อบฟังไม่ผิดใช่มั้ยครับ?
ใครเลือกจุนเน่ของบ๊อบไปเป็นลีดครับตอบบบบ? นี่บ๊อบอยากจะเข้าไปกราบตีนจนน้ำตาแทบร่วง บ๊อบจะได้ตีกอล์ฟอย่างมีความสุขก็ปีนี้แหล่ะแม่จ๋าา
และช่วงเวลาซ้อมหลีดก็มาถึง
"สีชมพูพร้อมไม่พร้อมมมมม?!!!" เสียงอีตุ๊ดเซฮุนตะโกนถามหาความพร้อม
"พร้อมม!!" เหล่าชาวสีชมพูตะโกนพร้อมกันรวมถึงผม
ไม่ใช่พร้อมอะไรหรอกครับ พร้อมจะดูจุนเน่เต้นนี่แหล่ะ
"หลีดพร้อมมมมม ." เสียงอีตุ๊ดแบคฮยอนหัวหน้าหลีดตะโกนขึ้น
"พร้อม!!" แต่ดูหน้าน้องจุนเน่เหมือนจะไม่พร้อมนะผมว่า
"เต้นอย่างเดียวค่ะพี่ สาวโคโยตี้น้องมีหน้าที่คือเต้น แค่ดูด้วยต๊ามืออย่าเลื้อยกินเลน ไม่ใช่เพื่อนเล๊นของเล่นของใครๆ ถ้ารักกันจริงอยาาเป็นสิงห์มือไว!" ชิบหายยย อีตุ๊ดเซฮุนมันนำร้องเพลงอะไรของมันนนน โคโยตี้ค่ะพี่เนี่ยนะ? แล้วดูแต่ละท่าที่มันนำเต้นสิครับ โคโยตี้มาเองเลยทีเดียว ... แล้วดูน้องจุนเน่สิของบ๊อบสิ โอ้โหหห ดูๆๆๆร่อนเอวใหญ่เลยย โอ้วววว เซ็กซี่เลเด้
"ไอ้บ็อบดูจุนฮเวดิอย่างพริ้วอ่ะ!" ฮันบินสะกิดผมให้ดูจุนเน่
"ไอ้สัสกูดูตั้งนานแล้ว อูยยยย.., อย่างเด็ด" บ๊อบทำหน้าหื่นกามอย่างปิดไม่มิดใครจะว่าไงบ๊อบไม่สนบ๊อบสนแต่...
ก้นจุนเน่!!!!
เวลาร่อนทีนี่เด้งดึ๋งๆได้ใจบ๊อบเลยครับ อู้หูวเด้งอีกแล้ว อื้อหืมมมม ติดสปริงรึป่าวเนี่ย
"บ๊อบครับ ไปสนามหลวงมั้ยไอ้สัส" ไอ้ยุนฮยองสะกิดผมแล้วพูดผ่านไรฟัน
"ไอ้บ้ากูไม่ได้ขนาดนั้น" บ๊อบตบกะโหลกไอ้ยุนไปทีนึง ไอ้บ้ากามเอ๊ยยย!!
"นวลอนงค์นอนตรงๆแล้วพี่จะขี่ นอนดีๆพี่จะขี่นวลอนงค์ นอนตะแคงพี่ก็แทงไม่ลง ถ้านอนตรงๆแล้วพี่จะลงแรงๆ!" เสียงคนในสีร้องเพลงเชียร์ขึ้นมา. แล้วเพลงเหี้ยไรของพวกมันวะแล้วดูท่าเต้นดิ!! สีกูจะกลายเป็นอะไรไปแล้วให้ตายห่าเถอะครับ!!
Junhoe's Part
ถึงเวลาเลิกสีทุกคนต่างทยอยแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมกำลังจะเดินกลับบ้านแต่แล้ว..
"กริ๊งๆๆๆ จุนเน่กลับบ้านด้วยกันสิ" เสียงพี่บ๊อบบี้เรียกผมในขณะที่กำลังปั่นจัรยานมาจอดข้างๆผม
"อื้มม.." ผมพูดแค่นั้นแล้วขึ้นซ้อนจักรยานพี่บ๊อบบี้
"พี่บ๊อบ.." ผมเรียกพี่บ๊อบบี้
"ครับผม.."
"กอดนะ..." ตายล้ะผมพูดอะไรไปบ้าจริงๆๆๆๆ ไม่รักนวลสงวนตัวเลยจุนฮเวให้ตายเถอะ><
"ว่าไงนะครับ..." พี่บ๊อบบี้ถามย้ำอีกครั้ง
"ขอกอดหน่อยนะ.." ไม่รอช้าผมสวมกอดเอวพี่บ๊อบบี้ทันที ผมแค่รู้สึกว่าอากาศตอนนี้มันหนาวๆ ศีรษะของผมพิงอยู่บนแผ่นหลังกว้างของพี่บ๊อบบี้
"แน่ะๆ มากอดพี่แบบนี้ คิดอะไรกับพี่รึป่าวเนี่ย" พี่บ็อบบี้ว่า
ตึกตักๆๆ.
อ้าา ทำไมหัวใจของผมมันเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย เดี๋ยวพี่บ๊อบบี้ก็ได้ยินหมดหรอก >//< แล้วทำไมหน้าผมถึงร้อนๆล่ะตอนนี้มันหนาวจะตาย
"คนบ้าา! ใครจะไปคิดอะไรกับพี่กัน"
"ถึงจุนเน่จะไม่คิด แต่พี่ฝันถึงชีวิตหลังแต่งงานของเราเลยนะครับ5555" สนุกมากมั้ยเล่าตาเหยิน! --
"ขี่รถเงียบๆไปเล่ยย!" ผมว่าทั้งๆที่กระชับกอดพี่บ๊อบบี้ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง... ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้นะ :)
"จุนเน่ ถึงแล้วครับ" พี่บ๊อบบี้เรียกผมเมื่อปั่นมาถึงหน้าบ้านของผม ผมก้าวขาลงมาจากเบาะจักรยาน
"ขอบคุณนะพี่บ๊อบ กลับบ้านดีๆล่ะ" ผมยิ้มบางๆให้พี่บ๊อบ
"5555 บ้านพี่ก็อยู่แค่นี้เอง คืนนี้ตุนเน่ก็อย่านอนดึกนะครับเข้าใจมั้ย" มือใหญ่เอือมมาขยี้ผมของผม อ่าาา ใจเต้นแรงอีกแล้วนะจุนฮเว
"งื้อออ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ-3-" ผมยู่หน้าเล็กน้อยด้วยความเขิน
"เด็กสิ.. เด็กดีของพี่ไง" พี่บ๊อบโชว์ฟันกระต่ายขาววิ้งใส่ผม
"ผมเข้าบ้านแล้วนะ บ๊ายบายย" ผมยกมือบ๊ายบายพี่บ๊อบก่อนจะเดินเข้าบ้านไป พี่เค้าบ๊ายบายตอบผมแล้วปั่นจักรยานเข้าบ้านไป
ทำไมชอบมาทำให้ใจเต้นแรงจังนะบ๊อบบี้... >//<
#talk ทำไมแต่งไปแต่งมาแล้วเขิน อร้ายยยยย เป็นยังไงติชมกันด้วยนะคะ จุนเน่สเน่ห์แรงงง5555 อย่าลืมแท็ก #อิบ็อบเต๊าะเด็ก 1เม้น=1กำลังใจ ไรท์แต่งสดนะคะมีคำผิดบ้างต้องขออภัย เอนจอยรีดดิ้งจย้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น