ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: Ep.2 หายไปไหนกันนะ? ::
...กูจุนฮเวเดินเข้ามาในโรงเรียนเวลาเจ็ดโมงครึ่ง ขายาก้าวเดินไปตามถนนคอนกีตในโรงเรียน พลางดวงตาคมกริบกำลังสอดส่องมองหาคนบางคน ที่ปกติแล้วจะชอบมาดักรอเขาที่นหน้าโรงเรียนหรือไม่ก็ชวนเขาซ้อนจักรยานลายหมีพูห์มุ้งมิ้งนั่นมาโรงเรียนด้วยกันทุกวัน
คิมจีวอนคนบ้า! หายไปไหนน้ะ
จุนฮเวเดินไปเรื่อยๆจุดหมายของเขาคือห้องม.ปลายปี1/Aระหว่างทางเด็กหนุ่มพยายามสอดส่องสายตาหารุ่นพี่ฟันจอบแต่ก็ไม่มีวี่แวว เดินไปเรื่อยๆก็ถึงห้องม.ปลายปี1/A
"อ้าวจุนฮเว วันนี้ผัวมึงไม่มาด้วยหรอ" จองจินฮยองเอ่ยทักจุนฮเวขณะที่จุนฮเวเดินเข้ามาในห้อง. คำทักทายอัปปรีย์ๆแบบนี้แม่งก็มีอยู่คนเดียวแหล่ะครับ ไอ้ห่านี่แม่งปากหมาชิบหาย กูจุนฮเวรับประกัน
แต่เดี๋ยวนะ...
มะกี้มันบอกอะไรผัวๆของมัน?!!
"อะไรนะใครมีผัว? เดี๋ยวนี้มึงหัดมีผัวหรอครับจินฮยอง". จองกุกที่เดินเข้ามาได้ยินบทสนทนาก็ถามขึ้นทันทีพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆจุนฮเว
"พ่อมึงอ่ะครับสัสกุก! หน้าตาอย่างกูเนี่ยนะมีผัว ถรุ้ยย แค่ผู้ชายเห็นกูแม่งก็วิ่งหนีจนป่าราบเป็นหน้ากองแล้วห่า". จินฮยองสบถด่าจองกุกยาวพรืด ไอ้พวกนี้แม่งก็สกิลปากหมาพอๆกันแหละครับ นี่ก็ไม่รู้ว่าจุนฮเวไปสนิทกะมันสองคนได้ไง
"อ้าวไอ้บักห่านิ่ กูจะไปตรัสรู้ได้ไงล่ะครับคุณส้นทรีนจินฮยอง กูไม่ใช่พระโพธิสัตว์นะมึงงง แล้วสรุปใครมีผัว?" จองกุกชักสีหน้าใส่จินฮยองที่ทำหน้าตากรุ้มกริ่มมาทางจุนฮเวทีานั่งเหม่ออยู่
"มีอยู่คนเดียวแหล่ะ..." แสยะยิ้มมาทางจุนฮเวทำให้จองกุกหันมามองตาม
"อ้ออ ไอ้สัสกูเก็ทล้ะ!". ตอนนี้ทั้งสองคนมองมาที่จุนฮเวอย่างมีเลศนัยทำให้คนที่ถูกมองรู้สึกตัวและหันมามองเพื่อนปากชิวาว่าทั้งสอง
"เห้ยไอ้พวกบ้า!มึงอย่ามองกูอย่างงั้นนะโว้ยยย นี่มึงจะเล่น3pกันหรอ ม๊ายยยยยยกูยังไม่พร้อม กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!" ใครก็ได้ช่วยจุนฮเวทีเถอะครับ พวกมันจะจับจุนฮเวปล้ำอ่ะ พฮืออออ กรีดร้องพลางเอามือปิดนมแบนๆประดุจสาวน้อยเสียซิงให้ผู้ชายครั้งแรก
"โอ้ยยย สามพีพ่อมึงสิกูจุนฮเว๊!! มึงคิดว่ามึงเป็นโซระ อาโออิ หรอครับบบ? พวกกูไม่ตาต่ำเอาร่างควายๆของมึงทำเมียหร้อกก!!". จองกุกว่า อยากจะกระโดดหน้าต่างตายห่าจริงๆ จุนฮเวมันคิดว่าตัวเองสวย เซ็กส์ เอ็กซ์มากรึไงงงงง
"ว่าแต่มะกี้มึงพูดอะไรผัวๆกันว้ะ?". จุนฮเวที่ตั้งสติได้จึงถามเพื่อนทั้งสอง
"ก็ผัวมึงไง". จองกุกว่า
"ใครวะ?" แล้วจุนฮเวก็ยังงงเป็นไก่ตาแตกอยู่
นี่มึงจะโง่ไปถึงหนายยย อิจุนฮเว๊!??!
"ก็..." จินฮยองเอ่ยพร้อมหันหน้าไปหาจองกุก ทั้งสองทำหน้ามีเลศนัยอีกครั้ง
แล้วตกลงใครผัวจุนฮเววะครับ?
อย่าบอกนะว่า
ว่า...
ว่า...
"พี่บ็อบบี้ผัวมึงไง/พี่บ๊อบบี้ผัวมึงไง!!". สองเพื่อนรักประสานเสียงกันอย่างรู้งาน
มะกี้พวกมันว่าไงน้ะ อิพี่เหยินนั่นน่ะนะผัวจุนฮเว?! โอ้ยยย จะมีอะไรบัดซบกว่านี้อีกมั้ยย
"บ้าและพวกมึง ผัวห่าไร" จุนฮเวรีบปฏิเสธทันควัน
"แหน่ะๆไม่ต้องมาพูดเลยจุนฮเว มึงเขินก็บอกดีๆ" จินฮยองล้อเมื่อเห็นเพื่อนรักหน้าแดงลามไปยันหู ถ้ามันไม่โกรธก็เขินล่ะ
แต่จินฮยองว่ามันเขินมากกว่านะ
"เขินพ่องงง!" จุนฮเวว่าพลางทำหน้ามุ่ย
"ก็เห็นไปรับไปส่งกันถึงที่ทุกที" จองกุกว่าพลางลอยหน้าลอยตา บอกเลยว่าตองกุกแม่งกวนส้นจริงๆ
"......" ไม่รู้จะพูดอะไร กูจุนฮเวขอนั่งเงียบๆดีกว่า
"ถามจริงเหอะจุนฮเว..." จินฮยองกดเสียงให้ต่ำลง จุนฮเวจึงหันมามอง
"มึง'ได้กับพี่บ๊อบบี้กี่รอบแล้ววะ?'"
สิ้นคำถามของจินฮยองก็ทำให้จุนฮเวหน้าเหวอ แถมยังมีเสียงหัวเราะของจองกุกคอรัสมาด้วย
ไอ้สัสจินฮยองไอ้เพื่อนสารเลว กูขอสา,แช่งให้พวกมึงสองคนหรรมขาด! ไม่ใช่จุนฮเวจพไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง แต่ถามแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ
ไม่ตอบคำถามเพื่อนทั้งสองแล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อไปเข้าแถว
ตลอดเวลาทั้งคาบเช้าจุนฮเวเรียนไม่รุ้เรื่องเลบสักนิด ดวงตาตมได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ในสมองของเขาคิดถึงแต่เรื่องของคนฟันเหยินข้างบ้านที่วันนี้เขาไม่เห็นหน้าเลย แทนที่จุนฮเวจะสบายใจที่ไม่มีใครมาคอยกวน แต่ลึกๆแล้วเขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลนสักนิด เขากลับรู้สึกว่าเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างในชีวิต รู้สึกเหมือนชีวิตขาดสีสันแปลกๆ แล้วหัวสมองเขาก็คิดถึงเรื่องของบ๊อบบี้ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมอีกคนถึงไม่มาโรงเรียน
เสียงออดพักกลางวันดังขึ้นทำให้จุนฮเวมีสติ เขารีบเก็บของลงในกระเป๋าแล้วลุกขึ้นทันที่ที่อาจารย์เดินออกจากห้องไป
"ป้ะพวกมึง ไปแดกข้าวกัน" จินฮยองเอ่ยชวนเพื่อนทั้งสองพยักหน้ารับแล้วทั้งสามก็เดินไปถึงโรงอาหาร
"พวกมึงไปซื้อข้าวกันเถอะ เดี๋ยวกูไปนั่งที่โต๊ะเอง". จุนฮเวพูดจบก็เดินไปนั่งที่โต๊ะประจำของเขา
"ป้าครับเอา&##-*---%'"&&&-;&::: อย่างละที่ครับ" จองกุกสั่งข้าวกับป้าคนขาย พลันดวงตากลมโตก็เหลือบไปเห็นเพื่อนของบ๊อบบี้สองคนกำลังยืนคุยกันอยู่ใกล้ๆพวกเขา
มันต้องมีอะไรเด็ดๆแน่
"ไอ้จินฮยอง มึงช่วยกูแอบฟังพวกพี่เค้าคุยกันดิ้" จองกกกระซิบกะจินฮยอง จินฮยองพยักหน้ารับแล้วทั้งสองก็เงี่ยหูฟังรุ่นพี่ทั้งสองคุยกัน
"เห้ยไอ้ยุนฮยอง ไอ้บ๊อบมันคาทกมาหากูว่ามันรถจักรยานล้มเว้ย555" รุ่นพี่ฮันบินว่า
"ไปทำอีท่าไหนล้มวะ" รุ่นพี่ยุนฮยองพูดขึ้นบ้าง
"มันบอกว่ามุนขี่เหยียบลูกระนาดแล้วเบรกไม่ทันเลยล้ม แล้วมันล้มไม่ธรรมดานะมันเสือกกระเด็นไปที่กองขยะอีก แล้วนี่นะมันยังบอกว่าตอนที่มันจะลุกขึ้นมันเหยียบถุงพลาสติกลื่น หน้าทิ่มมามี่โป๊ะโกะด้วย โง่ชิบหาย555555545555" สิ้นเสียงฮันบินก็ทำให้ยุนฮยองและผู้ดักฟังสองคนถึงกับขำกะความโง่ชิบหายของบ๊อบบี้
บางทีก็สงสารจุนฮเวมันเหมือนกันที่มีผัวสมองเท่าจิ๋มมด
"มันก็ไม่ได้เจอน้องจุนเน่มันล่ะสิ". ยุนฮยองว่า
"มันคาทกมาบอกกูว่าคิดถึงจุนเน่งั้นงี้ โอ้ยย เพลีย"
ดักฟังได้ไม่นานอาหารที่สั่งก็ได้แล้วทั้งสองคนจ่ายตังแล้วเดินไปที่โต๊ะที่มีจุนฮเวนั่งอยู่
"เออจึนฮเวมะกี้กูได้ยิน้พื่อนพี่บ๊อบบี้เค้าคุยกันเรื่องพี่บ๊อบบี้แหล่ะมึง". จองกุกว่า
"เรื่องไรวะ" จุนฮเวละจากอาหารตรงหน้าและตั้งใจจะฟังสิ่งที่เพื่อนพูด
"เห็นเค้าว่ากันว่าพี่บ๊อบบั้ขี่จักรยานรถล้มเหยียบลูกระนาด หน้าทิ่มมามี่โป๊ะโกะ ห่าไรนั่นแหล่ะ" จินฮยองตอบ
"หรอ.. ช่างเหอะ". พูดเสร็จจุนฮเวก็ก้มหน้าก้มตากินต่อเหมือนไม่สนใจ แต่เพื่อนทั้งสองรู้ดีว่าจุนฮเวน่ะห่วงพี่บ๊อบบี้ขนาดไหน
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกเรียนจุนฮเวเดินมาเกือบจะถึงบ้าน ตาคมเหลือบมองไปที่บ้านของรุ่นพี่หันเหยินคนเสี่ยวทึ่วันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน ประตูบ้านเปิดอยู่แต่ไม่เห็นบ๊อบบี้
สงสัยจะอยูาบนห้อง
แต่ช่างเถอะ จุนฮเวรีบสาวเท้าเดินเข้าบ้าน ขายาวก้าวขึ้นมาจนถึงห้องนอน จัดการวางกระเป๋าแล้วเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกาย
วันนี้จุนฮเวรู้สึกดหนือยจริงๆ
____________________________________________
น้องจุนเน่ห่วงพี่บ๊อบบ แอร้ยยยย คำผิดมีบ้างขอโทษด้วยจริงนะคะไรท์อัพในมือถือ
สกรีมแท็ก #อิบ็อบเต๊าะเด็ก ในทวิตได้นะค้ะ อีพีหน้าอิบ๊อบออกมาเสี่ยวเหมือนเดิมแน่นอนค่าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น